Γιάννης Υφαντής, Μία θεά των
(Αλλάζοντας φύλο σ' ένα ποίημα του Καβάφη)
[Ενότητα Του έρωτα και της αθωότητας]
Όταν καμιά τους επερνούσεν, απ’ της Διαγωνίου
την αγορά, περί την ώρα που βραδιάζει,
σαν νταρντανέ και τέλεια ωραία γκόμενα,
με τη χαρά της αφθαρσίας μες στα μάτια,
με τ’ αρωματισμένα καστανόξανθα μαλλιά,
οι διαβάται την εκύτταζαν
κι ο ένας τον άλλονα ρωτούσεν αν την γνώριζε
κι αν ήταν Ελληνίς ή Αλβανίς, Βουλγάρα ή Ρωσίς. Μα μερικοί
που με περισσοτέραν προσοχήν παρατηρούσαν,
εκαταλάμβαναν και παραμέριζαν.
Κι ενώ εχάνετο κάτω απ’ τες στοές,
μες τες σκιές και μες στα φώτα της βραδιάς,
πηγαίνοντας προς τα Λαδάδικα που μόνο
την νύχτα ζουν, με όργια και κραιπάλη
και κάθε είδους μέθη και λαγνεία,
ερέμβαζαν ποια τάχα ήταν εξ Αυτών
και για ποιαν ύποπτην απόλαυσί της,
στης Τσιμισκή το πεζοδρόμιο κατέβηκε,
απ’ τα Προσκυνητά, Πάνσεπτα Δώματα.
Θεσσαλονίκη, 1996
Από τη συλλογή Έρως ανίκατε μάχαν (2004)