Γιώργος Λ. Οικονόμου

[wings]

Γιώργος Λ. Οικονόμου, Στίγμα

Ανάμεσα
Ελύτης και αλήτης
διαλέγω / το δεύτερο κρατώ,
για το Άλφα της στέρησης.

Δεκ. ’89

Από τη συλλογή Στρωμνίτσης 6 (1991)

[wings]

Γιώργος Λ. Οικονόμου: [Είδαν...]

Είδαν
τα γόνατά μου / ματωμένα
κι ανακάλυψαν το κόκκινο

Φλεβ. ’90

Από τη συλλογή Στρωμνίτσης 6 (1991)

[wings]

Γιώργος Λ. Οικονόμου: [Δύο μέσα μία έξω...]

Δύο μέσα μία έξω
η αγάπη μου.
Κι εσύ να με ρωτάς
απολυτήριο αν θέλω.

11.XI.88

Από τη συλλογή Στρωμνίτσης 6 (1991)

[wings]

Γιώργος Λ. Οικονόμου: [Σαν τον λαχειοπώλη...]

Σαν τον λαχειοπώλη
της Παύλου Μελά, αργά
σέρνω το βήμα
μπροστά σου στέκομαι
προτείνοντας την καρδιά μου
«Πάρτε, Κυρία
είναι το νούμερό σας...»

Από τη συλλογή Στρωμνίτσης 6 (1991)

[wings]

Γιώργος Λ. Οικονόμου: [Σε κάθε γωνιά...]

Σε κάθε γωνιά
τα ίδια φαντάσματα
να εκλιπαρούν
τώρα
που σέρνομαι
στους δρόμους
της γενέτειρας.

Από τη συλλογή Στρωμνίτσης 6 (1991)

[wings]

Γιώργος Λ. Οικονόμου: [Βάζο η αγάπη μου...]

Βάζο η αγάπη μου
ένα παλιό κρυστάλλινο βάζο
σαν αυτά που συναντάμε
το βράδυ στα μπαράκια.
Κι όσες φορές –από απροσεξία– έσπασε
τόσες κι εγώ το κόλλησα για σένα.

Από τη συλλογή Στρωμνίτσης 6 (1991)

[wings]

Γιώργος Λ. Οικονόμου: [Κοκκινίζω. Τα μάτια...]

Κοκκινίζω. Τα μάτια
ρίχνω χαμηλά
στ’ αντικρινό τραπέζι
δυο έφηβοι
αγνοώντας την παρουσία μου
γεύονται την γλύκα των φιλιών τους.

VIII.88

Από τη συλλογή Στρωμνίτσης 6 (1991)

[wings]

Γιώργος Λ. Οικονόμου, Απορία ζωής

Μια ζωή
δεν μπορέσαμε να βρούμε
τη δασκάλα να ρωτήσουμε.
Τι ’ναι αγάπη κυρα-δασκάλα;
Αυτό σε ρωτούσαμε στα εφτά μας
αυτό και στα δεκαεφτά μας
αυτό στα εικοσιεφτά μας.
Θα μας πεις;

Από τη συλλογή Στρωμνίτσης 6 (1991)

[wings]

Γιώργος Λ. Οικονόμου, Στην έξοδο

Περιφέρω το κορμί μου στους δρόμους.
Αυτοσχέδιος εκρηκτικός μηχανισμός κυοφορείται
πλάι-πλάι με τα σπλάχνα μου.
Η ματιά ντυμένη χίλιες δύο ικεσίες
εκπέμπει ολοένα και πιο έντονα το μήνυμα
–Απασφαλίσατε–
Γύρω μου κόσμος ανυποψίαστος
μ’ ακουμπάει, σπρώχνει, προσπερνά.
Μια φωνή βραχνή κι αδέξια
ζητάει «ακρόαση Θεού»
– σημάδι πως η ώρα κόντεψε
...................................................................
... όπου να ’ναι τα τηλέτυπα του κόσμου / πυρετωδώς
θα κροταλίζουν / για «τ’ άνθος που γεννήθηκε
εντός χειροβομβίδος».

1982

Από τη συλλογή Στρωμνίτσης 6 (1991)

[wings]

Γιώργος Λ. Οικονόμου: [Κι ύστερα δεν είπα...]

Κι ύστερα δεν είπα τίποτα.
Άφησα μόνο ο κουρνιαχτός
να κοπάσει
κι έγινα ένα με τη σκόνη. Ένας
αέρας να φυσήξει
και θα σηκωθώ.

Ιούν. ’91

Από τη συλλογή Στρωμνίτσης 6 (1991)

[wings]

Γιώργος Λ. Οικονόμου: [Βαριά η νύχτα...]

[Ενότητα Στιχουργικές απόπειρες]

Βαριά η νύχτα / μόνος γυρνάω
φίλο δεν πρέπει να ξυπνήσω
πόνος βουβός / γυμνός περπατάω
δεν ξέρω ποιον να βρω να ξενυχτήσω.

Βαθιά η νύχτα / μόνος γυρνάω
φίλο δεν έχω να ξυπνήσω.

Από τη συλλογή Στρωμνίτσης 6 (1991)

[wings]

Γιώργος Λ. Οικονόμου: [Κάθομαι εδώ και περιμένω...]

[Ενότητα Στιχουργικές απόπειρες]

Κάθομαι εδώ και περιμένω
η μηχανή να καίει στο ρελαντί
Το πρόσωπό μου απ’ τον ήλιο χαραγμένο.

Σ’ ακολουθώ και προσπερνάω
πάντα θα βγαίνω πρώτος στη στροφή.
Τι κι αν πονώ; Θα σ’ αγαπάω.

Δεκ. 89.19/Εστιατόριο

Από τη συλλογή Στρωμνίτσης 6 (1991)

[wings]

Γιώργος Λ. Οικονόμου: [Αίμα, φωτιά, χώμα, νερό...]

[Ενότητα Στιχουργικές απόπειρες]

Αίμα, φωτιά, χώμα, νερό
να κάνω –ψάχνω– ένα χαρμάνι
τραγούδι νά ’βγει λαϊκό
για ’να χαμένο αλάνι.

Να ’χει ψευτιά, πολύ κλεψιά
χρήμα και προδοσία
Τραγούδι –ψάχνω– για να βρω
γι’ αυτήν την κοινωνία.

Ψεύτη ντουνιά / γλυκιά ζωή
να κάνω ψάχνω ένα χαρμάνι
να βγει τραγούδι λαϊκό
για το Πασαλιμάνι.

Θα ’χει αγάπη και καημό
κι ας μας τραβάν τα ζόρια
τραγούδι ψάχνω για να βρω
για ματωμένα αγόρια.

1983. Νεράιδα

Από τη συλλογή Στρωμνίτσης 6 (1991)

[wings]

Γιώργος Λ. Οικονόμου, Ρεζουμέ

[Ενότητα Στιχουργικές απόπειρες]

Δώσε ρε φίλε μια φωτιά
κάτσε κοντά και πες μου
«Πώς χάθηκαν εκείνα τα παιδιά;»
– Γιατί δεν βρήκαν παρηγοριά...

Πιάσε ρε μάγκα τον καπνό
κι έχε κλειστές τις πόρτες
οχτώ καράβια φούνταραν
μα γλίτωσαν οι μόρτες.

R

«Τα ζάρια παίζαν οι εφτά
ο ένας πάντα μόνος»
– Τι κάθεσαι τώρα και κλαις;
– Να μου περάσει ο πόνος...

8.XI.89
«Αλέξανδρος» 04.30

Από τη συλλογή Στρωμνίτσης 6 (1991)

[wings]

Γιώργος Λ. Οικονόμου: [Στιγματισμένος μια ζωή...]

[Ενότητα Στιχουργικές απόπειρες]

Στιγματισμένος μια ζωή
απ’ τα δικά σου χάδια
μονάχος τώρα / τριγυρνώ
στης πίκρας τα σκοτάδια.

Ρώτησα για το στίγμα σου
να ’ρθω να σε γλιτώσω
Γέλασα με το σίγμα σου
φεύγω / θα σε πληγώσω.

Κατατρεγμένος μια ζωή
απ’ τις κρυφές ματιές σου
Άδικα τώρα προσπαθείς
να σβήσεις τις φωτιές σου.

22.XII.89

Από τη συλλογή Στρωμνίτσης 6 (1991)