Γεωργία Τρούλη

[wings]

Γεωργία Τρούλη, Όλα όσα φοβάμαι

Τίποτα δε μένει κρυφό!
Όλα! Όλα τα έχουν δει
κάποια στιγμή τα μάτια
των στιγμών

Όσο κι αν προσπαθώ
να τα σφίξω σε αγαπημένα
ημερολόγια
σε νευρικές εξομολογήσεις

Όλα είναι σαν χνούδι
που αφήνει αποτυπώματα
στις τωρινές στιγμές

Χαραγμένες πεταλούδες
που στο ένα τους φτερό
είναι μια ενοχή,
στο άλλο
μια ελπίδα

Όσο κι αν τα κρύβω
σε σοβαρά χαρτιά
κάτω από τις μασχάλες μου

Κάποια στιγμή
θ’ ανοίξω τα χέρια
ν’ αγκαλιάσω τον εαυτό μου

Και τότε θ’ ακούσω
σαν ιδρώτα ανυπόφορο
τα μυστικά μου!

Όλα αυτά που έφτιαξα
θα λιώσουν από τη λιπαρότητα

Όλος ο αγώνας δρόμου
θα πάει χαμένος
Κανείς δεν θα με καθαρίσει

Και θα πρέπει μόνη μου
Σαν φίδι ν’ αλλάξω δέρμα,
Σαν γουρούνι μόνη μου
να κυλιστώ σε βρόμικα μέλη,
Σαν γάτα μόνη να πλυθώ

Σαν γυναίκα να γεμίσω πάλι
μυστικές επιθυμίες,
ξέροντας ότι
η αμνησία είναι η πιο μεγάλη απάτη

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)

[wings]

Γεωργία Τρούλη, Το σίγμα

Σαν σε βλέπω τις
Στιγμές που αφήνεσαι
Στον εαυτό σου,
Σε αγαπάω σαν πρώτη φορά,
Σαν πρώτη όψη,
Σαν ακρόαση που περιμένω...

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)

[wings]

Γεωργία Τρούλη, Ιδιαιτερότητα

Τι είναι άραγε η τρέλα;
Είναι η απόλυτη ελευθερία;
Η ανοιχτή σκέψη;

Όταν φθάνεις στο τελευταίο
μπαλκόνι του κόσμου
και ακούς το χνώτο του θεού;

Μην παιδεύεσαι. Κάποιοι
δεν καταλαβαίνουν...

Κλείνουν τον ύπνο σου
σε άσπρα σεντόνια
και φροντίζουν να σου δίνουν
την φροντίδα σε κυκλάκια
χρωματιστά
Νοσηλεία το λένε...

Κι εγώ πέρασα από εκεί
Γρατζουνίστηκα από λόγια
και μαζεύτηκα

Αλλά, θα ’ρθω να σε βρω
στο υψηλότερο σημείο
της μουσικής
και θα περπατήσουμε
χέρι-χέρι
ως την επικίνδυνη άκρη...

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)

[wings]

Γεωργία Τρούλη, Πες μου λοιπόν

Δεν ξέρω γιατί δεν με καταλαβαίνεις

Δεν ξέρω γιατί παντρεύτηκες τόσο σφιχτά
τις ανασφάλειές σου

Δεν ξέρω γιατί κοιμάσαι αγκαλιά
με τα λάθη σου στον κεραμιδί καναπέ

Δεν ξέρω γιατί ξέχασες
την κόκκινη φλοκάτη
στο στενό δικό μας κρεβάτι

Πες μου λοιπόν,
γιατί στο μπράτσο σου
είναι χαραγμένη η ελευθερία;

Γιατί δεν κόβεις το ένα σου χέρι
να δεις τη δύναμή σου,
αντί να ακρωτηριάζεις σιγά-σιγά
τα δικά μου δάχτυλα
και τα στιλό
που ποτέ δεν ξεχνούν
και συνεχίζουν να γράφουν;

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)

[wings]

Γεωργία Τρούλη, Αφημένη

Δεν πειράζει που δεν αγκάλιασα
με τρυφεράδα τα παλιά μου ποιήματα

Δεν πειράζει που άφησα τα καλύτερα
κομμάτια του εαυτού μου μισοφαγωμένα

Δεν πειράζει που άφησα εκείνες
τις μεγάλες καταπληκτικές βόλτες
να προχωρήσουν μόνες τους

Δεν πειράζει που το πρωί
δεν βλέπομαι στους ήχους
της κάθε μέρας που έρχεται

Κι έτσι, πνίγηκα σε μια αγκαλιά
υποχρεώσεων

Και συμπιέζω τόσο πολύ
τη σκέψη της νύχτας
ανάμεσα σε δύο δάχτυλα
Ναι! Εκείνα που πάντα αφήνω
μέσα στο παντελόνι

Τα φυλάω σαν δύο πολύτιμα
κέρματα!
Σαν δύο τελευταία,
καλά κρυμμένα χαρτιά

Δεν πειράζει που με αφήνω να ξεχνιέμαι
Ή μήπως πειράζει;

Και γι’ αυτό εκείνη η φωνή
Και γι’ αυτό έγιναν αυτές οι γραμμές
Και γι’ αυτό εγώ τώρα,
ξαπλωμένη πάνω σε μένα
πρώτη φορά —μετά από καιρό—
λίγο πιο μοναδική
λίγο πιο μεγάλη...

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)

[wings]

Γεωργία Τρούλη, Είμαι

Είναι οι σκέψεις μου
σαν δέρμα μωρού
που ακόμη δεν γέρασε

Είναι ο ύπνος μου
σκεπασμένος μ’ ένα κομμάτι
θάλασσα που ακόμη
δεν στέρεψε...

Είναι το σώμα μου
μια χρυσοπράσινη κάμπια
που ακόμη δεν πέταξε

Είναι το βλέμμα μου
ένα μάτι ενήλικο
που ακόμη δεν δάκρυσε...

Είμαι κρυμμένη πίσω
από μια πόρτα
που ακόμη δεν άνοιξε

Είμαι μια ολόκληρη εποχή
που ακόμη δεν άρχισε

Λέω ότι είμαι αυτή
που ακόμη δεν...

Και κάθομαι να ξεχνιέμαι
ακόμη εδώ που δεν πρέπει...

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)

[wings]

Γεωργία Τρούλη, Μια μικρή ακρούλα στο σύμπαν

Μη με κοιτάς που λυγίζω
Δεν θρυμματίζομαι. Μη φοβάσαι

Θα σου πω ένα μυστικό
Δεν έχω φλέβες!
Όλα μέσα μου είναι λεπτά, καλλίγραμμα σύρματα
Και από πάνω σάρκα
Και πάνω απ’ όλα ψυχή!

Αλλάζω μορφή
Γίνομαι μπάλα, δέντρο, αράχνη
Γαντζώνομαι και κουλουριάζω
Ξετυλίγομαι και γλιτώνω
Ένα αιώνιο γλυπτό εβδομήντα χρόνων

Κάποιες φορές τεμπελιάζω και γίνομαι
σιδερένιο κρεβάτι κατάθλιψης και αναμνήσεων

Άλλες φορές δυναμώνω και γίνομαι
πόδια βαριά που δεν φοβούνται ούτε βροχή ούτε λάσπη

Δεν σκουριάζω! Λερώνομαι και καθαρίζομαι
Ανοξείδωτη σαν κατσαρόλα σε φαγητό ημέρας

Επίσης δεν αιμορραγώ! Καυτηριάζομαι αμέσως
Μη ρωτάς για την ψυχή. Αυτή είναι εκεί!
Μην αμφιβάλλεις
Είναι όλο το ζουμί που δίνω στον έρωτα,
στη θάλασσα που με ξέχασε...

Πού και πού αγκυλώνω σαν ακίδα πάνω στο δέρμα
Εσύ είσαι το μοναδικό κομμάτι σάρκας
που βγήκε από την ψυχή μου και την μεγάλωσε

Εγώ δεν έχω άκρες!
Όλα τα σύρματα συνεχίζονται έξω από μένα
Μεγάλα καλώδια που καταλήγουν σ' εκείνον
τον πυλώνα που παίρνει ρεύμα από το πάθος

Αν ανοίξω, θα βρεθώ στο μέλλον!
Εσύ είσαι η άκρη μου. Η αρχή μου

Αγκάλιασέ με και θα γίνω πιο
ανθρώπινη
με άλλη οσμή
Δεν θα μυρίζω σκαμμένο...

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)

[wings]

Γεωργία Τρούλη, Θυμάμαι

Πώς είναι δυνατόν να σε ξέχασα;
Σε ποιο κομμάτι σε κράτησα στη
φωτογραφική μηχανή του μυαλού;
Στη γεύση της φωνής;
Σ’ εκείνο το καλοκαιρινό φιλμ
που πήρε φως ανάγκης και κάηκε;
Δεν είναι τρομακτικό που αφήνομαι
να θυμάμαι μόνο το παρόν;
Πώς είναι δυνατόν να σε ξέχασα
και πάλι για σένα
να γράφω στίχους
χωρίς ποίηση,
χωρίς ελπίδα;
Υπάρχεις;

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)

[wings]

Γεωργία Τρούλη, Χθεσινές φροντίδες

Σου άφησα μια κουβέρτα
για να κοιμηθείς
και να με σκεπάσεις
Σου έγνεψα το φρύδι σ’ αποχαιρετισμό
Στον εναγκαλισμό,
σου άπλωσα το χέρι
Σου διάβασα στίχους
που έχουν στοιχειώσει
Ξέπλυνα το νερό, μήπως διψάσεις
Τύλιξα τον αέρα σε φιλμάκια ταινίας,
μην τρίξουν τα παντζούρια
και τρομάξεις.
Όμως, πάντα με τρομάζει εκείνο το σώμα
που έχει ντυθεί με λέπια απόσυρσης
Σου έστυψα δύο πορτοκάλια
για πρωινό, για να σηκωθεί η αυγή
πορτοκαλορόδινη.
Σου έκανα μασάζ με μπάλες χιονιού
για ν’ ασπρίσουν οι τρίχες.
Όμως, μόνο μέσα μας
παραμένουμε γερασμένοι.
Εξωτερικά ένα γελοίο αστείο
ζωντάνιας και μισανθρωπίας
Δύο παιδιά που αντί για χιονάνθρωπο
έφτιαξαν ένα σκιάχτρο!
Το μόνο που κάνει είναι
να φοβερίζει επειδή φοβάται
Φοβάται μήπως του πέσει
το ψάθινο καπέλο της αξιοπρέπειας!
Σε φιλώ, καλέ μου
Μετά θα σε αλείψω με λάδι
για να γλιστρήσει από πάνω σου
η νύχτα
Μην ξεχάσω το πρωί
να ξυρίσω τα φρύδια μου
Καλημέρα!

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)

[wings]

Γεωργία Τρούλη, Σημεία

Κι όμως μπόρεσα να γράψω
το «γιατί;» χωρίς κανείς να
καταλάβει
γιατί το ερωτηματικό
τέθηκε πλάι σ’ ένα
ακανόνιστο σχήμα
Κι όμως ήμουν εγώ εκείνη
που δεν μπόρεσε να καταλάβει
τους λόγους
Αλλά την ερώτηση την έγραψα!

Άραγε θα μπορούσαν να
εντυπωθούν τα σημεία στίξης;

Η εντύπωση παίζει πρωτεύοντα
ρόλο.
Κι εδώ υπάρχουν ερωτηματικά
δίπλα σε παρωχημένες λέξεις
—και είναι τόσο θελκτικά
μέσα στην καμπύλη μορφή τους—

Παντού βλέπω σημεία στίξης
Ίσως να στολίζουν τον λόγο
Ίσως να κάνουν πιο προσιτή την ουσία
Πάντως εγώ έφτιαξα έναν πίνακα
γεμάτο από μορφές ακανόνιστες
Πάντως εγώ έθεσα γύρω από μένα
όλα τα ερωτηματικά
που ξεκόλλησα απ’ τα βιβλία μου
Κι όμως χάθηκα μες στην αφηρημάδα
του πίνακα που σίγουρα δεν ανήκει
στην Αναγέννηση

Ίσως όλα να φτιάχνουν
την πιο ξεκάθαρη μορφή που
εμένα μόνο αποσιωπητικά...
μου θυμίζει
Και με παρεμβολή;
μερικά θαυμαστικά (!) λυγισμένα

Είναι όλα σημεία!
Πασχίζω να πιαστώ από κάπου
χωρίς αυτό το σημείο να γίνει
ορόσημο
Θα προσπαθήσω να προχωρήσω
χωρίς να γίνει οριοθέτηση

Θέλω να βρω μια άκρη!!!
Μια αρχή;;;
Πάντως όχι ένα τέλος...

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)

[wings]

Γεωργία Τρούλη, Προειδοποίηση

Έτσι που τρέχεις να φθάσεις
τη ζωή,
πρόσεξε μην κάπου σκοντάψεις
πάνω στις στιγμές που δεν
έζησες,
μικρό μου κορίτσι,
κι έτσι αργά καταλάβεις
πως λάθος πήρες τον εαυτό σου
μέσα στην επιπόλαιη γρηγοράδα σου

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)

[wings]

Γεωργία Τρούλη, Καθημερινότητα

Έχω βγάλει τόσο σκοτάδι
από μέσα μου
που έχω χάσει την αίσθηση
μιας συνήθειας,
μιας ποίησης
Σα να έφθασα μια άλλη όψη
του εαυτού μου
που δεν θα ’μαι ποτέ σίγουρη
αν θα ’ναι πιο μπροστά
ή πιο πίσω

Και μουδιασμένη,
δεν ξέρω να χαίρομαι
Και έχω βάλει τόσο πολύ
την κάθε μέρα μέσα στη σκέψη
που δεν ξέρω
αν το πλυντήριο,
τα πορτοκάλια,
το μοναδικό ζευγάρι παπούτσια
τα ρούχα που μπαίνουν,
ζευγαρώνουν και βγαίνουν
κρύβουν μια άλλη ποίηση,
μια άλλη ολότητα,
μια μαγική ρουτίνα!

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)

[wings]

Γεωργία Τρούλη, Στιγμές

Πώς γίνεται να κλειδώσεις τη μισή διάρκεια
μιας συνέχειας;
Την αφήνεις εκεί, χωρίς αποκούμπι
και πηγαίνεις ν’ ανοίξεις την άλλη μισή
που συνεχίζεται και στο χθες και στο
προχθές και στο πριν από χρόνια
Δεν ξέρω αν συνεχίζεται και στα επόμενα

Μπαίνεις στο πορτοκαλί λεωφορείο
με τις πόρτες που δεν ανοίγουν εύκολα
για να σε αφήσουν

Φτιάχνω έναν νοητό φράχτη ανάμεσα
σ’ αυτή τη στιγμή και στις πολλές άλλες
που απλώνονται
Καταλαβαίνω όμως ότι κλέβω μέτρα
από το οικόπεδο της φαντασίας
για να χτίσω μια
εργαζόμενη αφύπνιση

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)

[wings]

Γεωργία Τρούλη, Γυναίκα

Μια συντεχνία τροβαδούρων
Η καντάδα σφυροκοπάει
στιχουργικά τον τοίχο
Ανεβαίνει σαν μπαλκόνι

Η μικρή γυναίκα ξεκρεμάει
τη λευκάδα του φεγγαριού
την πλέκει σε σεντόνια
γεμάτα κόμπους,
αλλά δεν μετράει προσευχές!

Ποιος είπε ότι θέλει ν’ αφήσει
τον πύργο της;
Μόνο να ξεφύγει θέλει
για λίγο,
απ’ το τρυφερό τριαντάφυλλο
που της τσιμπάει
αιμάτινες στάλες

Καθώς θα κρέμεται
στα λευκά σεντόνια,
θα αιωρείται και η μουσική
σα σμίλη επιθυμίας

Λίγος ρομαντισμός δεν βλάπτει!
Όταν θα φύγουν οι τροβαδούροι,
όταν οι καντάδες θα γίνουν
φάλτσες διεκδικήσεις,
τότε θα παίξει με δικούς της
κανόνες!

Θα πλέξει το φεγγάρι
σε λευκά ξεδιάντροπα εσώρουχα!
Και...
—δεν πειράζει—
ας ερωτευτεί έναν μικρό πρίγκιπα
χωρίς απαιτητικό τριαντάφυλλο!

Θα λυθούν οι κόμποι
και θα σφαλιστεί η νύχτα
στη σάρκα...

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)

[wings]

Γεωργία Τρούλη, Ακούγονται βήματα

Κάποιος χτυπάει τα νεύρα μου
Με τον ακούρδιστο ήχο
της γραφομηχανής

Κι εγώ που δεν μπορώ
να γράψω πλέον
ψάχνω έναν βηματισμό
έστω και ανακόλουθο

Αλλά δίπλα μου η «άλλη»
δρασκελίζει με θράσος τις μέρες
σα να ’ναι παραπετάσματα γηρατειών
Δεν νιώθει πως πλησιάζει έτσι
πιο γρήγορα τη φθορά

Φοβάμαι μήπως δρασκελίσει
κι εμένα με τα χοντρά της πόδια
κι εγώ ψεύτικα θα νομίζω πως
περπατάω σε μια άλλη ωριμότητα

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)