Νίκος Δόικος: Κάποτε δύουν οι αυταπάτες...
κι όπως βραδιάζει ανάβει ένας κομήτης
αναζητώντας δίκαιο στόχο
ίσως
τις μυστικές στοές των τοκογλύφων
μήπως
όλους τους μύχιους της Ιωνίας πόθους
ακίνητος μονάχα πάνω από
φάτνη φωτεινή που θάλπει την Αγάπη
μήπως
σαράντα υπόγειες θυρίδες ομολόγων
ίσως
των ορφανών απρόσκλητους σωτήρες
κι όπως βραδιάζει ανάβουν οι λαχτάρες
των εκτροπών ανατροπών ερώτων
των γιοφυριών τα βάθρα καταρρέουν
και λευτερώνονται ορμές χειμάρρων
χωρίς ειρμόν ο θάνατος θερίζει
όταν βραδιάζει ανάβει ένας κομήτης
αναζητώντας παλιόν Κόσμο να χαλάσει
Από τη συλλογή Επιστροφή στον 21ο αιώνα (2019)