Σου δίνει απάντηση το κείμενο. Μιλάμε για 5ο & 4ο αιώνα π.Χ. και τη Μεγάλη Τούμπα.
Να το ξαναπώ. Δεν μ'ενδιαφέρει η Μεγάλη Τούμπα (ούτε και ο Καρκαβίτσας -ως προς αυτό
:-)), αλλά η Αττική και η συγκεκριμένη φράση.
Τα ονόματα αυτά (και σύμφωνα με το κείμενό σου) ήταν άγνωστα στην Αττική. Πέρα από τα ίδια τα ονόματα, δεν βλέπω κάποιο συγκριτικό στοιχείο που να λέει -πέρα από την ελληνική ρίζα στα ονόματα, ότι αυτός ήταν ο τρόπος που γινόταν μνεία (γενική γαρ) στην(-ο) οικογένεια/όνομα πατέρα.
Αν θεωρείς ότι αυτός ήταν ο
τρόπος με τον οποίο εμφανίζονταν και στην Αττική, σε άλλη χρονική περίοδο και με άλλα ονόματα (γνωστά και όχι άγνωστα στην Αττική), πες από πού βγάζεις το συμπέρασμα (και κατ'επέκταση ότι η μετάφραση που είδα ήταν λάθος), για να μην διαβάζω (ωραία και ενδιαφέροντα μεν) άσχετα δε (Γαλάτες μισθοφόροι) πράγματα.
edit:
Να και ένα καλό παράδειγμα:
Περικλής ο Ξανθίππου (493-429 ττΧ)
Ο μέγιστος από τους αρχαίους Έλληνες πολιτικούς, ο κυβερνήτης της Αθήνας, κατά το κορύφωμα της κλασικής του ακμής. Ήταν γιος του Ξανθίππου, που είχε νικήσει τους Πέρσες στη Μυκάλη (479 π.Χ.) και της Αγαρίστης, ανιψιάς του μεγάλου Κλεισθένη. Άνηκε δηλαδή σε μια εξαιρετική οικογένεια, γιατί ο μεν πατέρας του προερχόταν από το ιερατικό γένος των Βουζυγών, η δε μητέρα του από τους περίφημους Αλκμεωνίδες. Κατά την παράδοση δάσκαλοι του υπήρξαν ο Ελεάτης Ζήνων, ο μουσικός και ο διαφωτιστής Αναξαγόρας. Η συναναστροφή του με όλες τις λαμπρές προσωπικότητες της Αθήνας που σύχναζαν στο πατρικό του σπίτι, όταν αυτός ήταν έφηβος και οι συζητήσεις γύρω από τα επίκαιρα γεγονότα, που γίνονταν στον οικογενειακό του κύκλο, βοήθησαν αναμφίβολα στην πρώιμη ωρίμανση της πολιτικής του ιδιοφυΐας.http://1lyk-peir-gennad.att.sch.gr/Folders/activities/1o_vima/st2.html