Maybe: And now how they've wound you (= the "golden chord" from the previous couplet) into a blood-flecked tangle!
Complete second stanza:
Χρυσή, λιανότρεμη χορδή, στον αέρα τεντωμένη,
χαμόγελα κελάηδαγες μέσα στην οικουμένη.
Και τώρα πώς σε τύλιξαν ματόβρεχτο κουβάρι —
ή οργή μας μες στο δάκρυ μας μαχαίρι στο θηκάρι.
Κι εκείνη ή άμωμη μορφή, πού εψαλμωδούσε τ’ άγια,
χιλιάδες βόλια δέχτηκεν αντίς δάφνες και βάγια.
Κι από μακριά το πατρικό, το μέγα χέρι υψώνει
και το κατάμαυρο ψωμί της προσφυγιάς σταυρώνει.