True!-nervous-very, very dreadfully nervous I had been and am; but why will you say that I am mad? The disease had sharpened my senses-not destroyed-not dulled them. Above all was the sense of hearing acute. I heard all things in heaven and in the earth. I heard many things in hell. How, then, am I mad? Hearken! and observe how healthily-how calmly I can tell you the whole story...
Δεν είναι μια απ' τις πιο γνωστές short stories του Poe αλλά είναι απ' τις αγαπημένες μου...θεωρώ πραγματικά ευφυές και ευρηματικό να αφηγείται έναν φόνο ο δολοφόνος που τον διέπραξε...είναι συγκλονιστικό όταν βλέπεις μέσα από τα έργα του Poe να ξεδιπλώνεται ο χαρακτήρας ενός εγκληματία χωρίς να γνωρίζει ο αναγνώστης -μέχρι το τέλος- τι ακριβώς έχει συμβεί...η αφήγηση έχει πολύ συχνά στόχο όχι την δικαιολόγηση αλλά την εκλογίκευση της δολοφονικής παράνοιας...
« Last Edit: 30 May, 2007, 22:23:46 by wings »
Τι μπορείς να περιμένεις από μια μέρα που ξεκινάει με το πρωί της Δευτέρας;
