τί ποτε Προμηθεύς, ὃν λέγουσ’ ἡμᾶς πλάσαι καὶ τἄλλα πάντα ζῷα, τοῖς μὲν θηρίοις ἔδωχ’ ἑκάστῳ κατὰ γένος μίαν φύσιν; ἅπαντες οἱ λέοντές εἰσιν ἄλκιμοι, δειλοὶ πάλιν ἑξῆς πάντες εἰσὶν οἱ λαγῴ. οὐκ ἔστ’ ἀλώπηξ ἡ μὲν εἴρων τῇ φύσει ἡ δ’ αὐθέκαστος, ἀλλ’ ἐὰν τρισμυρίας ἀλώπεκάς τις συναγάγῃ, μίαν φύσιν ἁπαξαπασῶν ὄψεται τρόπον θ’ ἕνα. ἡμῶν δ’ ὅσα καὶ τὰ σώματ’ ἐστὶ τὸν ἀριθμὸν καθ’ ἑνός, τοσούτους ἔστι καὶ τρόπους ἰδεῖν. | Perché mai Prometeo, che si narra abbia plasmato noi e tutti gli altri animali, alle bestie ha dato una natura sola per ogni specie? Tutti quanti i leoni sono valorosi, tutte codarde – una dietro l’altra – le lepri. Le volpi non sono l’una di natura infida e l’altra schietta: mettine insieme trentamila, e tutte mostreranno un’unica natura e un unico carattere. Fra noi uomini invece, quanti sono i corpi, tanti saranno gli atteggiamenti riconoscibili |