Έφη και Σπύρο, φταίνε οι κακές συνήθειες του νεοέλληνα. Μία απ' αυτές είναι να μη στηρίζει τον τόπο του ή, ακόμα χειρότερα, να δυναμιτίζει κάθε αξιόλογη προσπάθεια προβολής του. Η Ελλάδα, άλλωστε, είναι γνωστή ως η χώρα που «τρώει» τα παιδιά της.
Αν τώρα πιάσουμε τους γνήσιους Θεσσαλονικείς και Αθηναίους (όσους υπάρχουν και αν υπάρχουν πλέον), θυμάμαι από μικρό παιδί πως όχι μόνο δεν είχαν ποτέ τίποτα να μοιράσουν, αλλά και αγαπούσαν οι μεν την πόλη των δε και το έδειχναν με ενθουσιασμό ανά πάσα στιγμή. Οι δύο πόλεις δεν άλλαξαν τόσο έκτοτε, αλλά ο ρυθμός ζωής και οι επιδιώξεις των κατοίκων τους διαφέρουν πλέον αισθητά.
Όσον αφορά την ντομπροσύνη, θαρρώ πως αυτή δεν εξαρτάται από τον τόπο καταγωγής ή κατοικίας, αλλά από το χαρακτήρα κάθε μεμονωμένου ατόμου. Σπύρο, never trust appearances. :-)
Σας παρακαλώ όλους να βάζετε στον τίτλο κάθε μηνύματός σας και τον τίτλο του ποιήματος από το οποίο ξεκινά η συζήτηση (όπως κάνω εγώ). Βοηθά πολύ τους υπόλοιπους αναγνώστες και επισκέπτες της ανθολογίας.
