Χρήστος Ντάλιας

[wings]

Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XVI)

Απαύγασμα της νόησης

σύγκρουση των άγνωστων στοιχείων
η τελειότητα πρόσμειξης
στην πρωτογενή της μορφή·
ο αυτοθαυμασμός το πρότυπο.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)

[wings]

Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XVII)

Έφυγε η σφαίρα

τρύπησε το ξύλο
κι η καρδιά δεν στάζει –
ονειροπόλοι την κρατούν στα χέρια.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)

[wings]

Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XVIII)

Φωτιές

πριόνια και τσεκούρια
ρίχτε τα μισοκαμένα
δένδρα
τα μαύρα έρημα δένδρα
ισοπεδώστε το χώμα
που αναίτια καίγεται, κοχλάζει.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)

[wings]

Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XXIII)

Ετοιμάσαμε πυρετωδώς

τα καλώδια
τα υπόγεια
τα υπέργεια –τους ουρανούς–

τώρα έχουμε ανεπάρκεια της πρώτης ύλης.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)

[wings]

Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XXVI)

Βουλιάζουν οι σταυροί.

Απ’ τα έγκατα
μας προειδοποιούν
τα ονόματα
οι αριθμοί
το ανώνυμο πλήθος.
Κανείς πια.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)

[wings]

Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XXIX)

Κραυγές

σπασμένα πόδια
και χέρια
τα στίγματα.
Σκόρπια τα μάτια
ο τρόμος
να μπουν.
Σχισμένοι οι γαλάζιοι ουρανοί.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)

[wings]

Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XXX)

Μεταθέσεις

κατατάξεις
συνεχώς αυξανόμενα πρόσωπα
συνδυασμοί
απειρία συνδυασμών –
υποθετικές λύσεις
απροσδιοριστία.

Πολλαπλά στο κομπιούτερ
τα χέρια.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)

[wings]

Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XXXI)

Παρθένο το τοπίο

το βαρύ τέλμα
το πρωτόγνωρο κλέος
φαλακρό.
Στην κάψα
σχισμές διψασμένες
αγναντεύουν.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)

[wings]

Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XXXII)

Στη σάρκινη επικάλυψη

του εαυτού του
επαναληπτικά
φιδοειδής πολύχρωμη
ημιτονοειδής
αναντίρρητη δέση.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)

[wings]

Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XXXV)

Προχωρώντας

διεισδυτικά
κατάτρωγαν το υπόστρωμα
οι λεπτεπίλεπτες διακλαδώσεις,
μα το παιχνίδισμα
είναι τεκμηριωμένη η ανάπλαση
και η φθορά.
Απροσδιόριστη στις συμπληγάδες
η ακούσια ροή.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)

[wings]

Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XXXVII)

Στάθηκαν

μ’ ένα φύσημα δυνατό
οι ανύπαρκτοι.
Σφράγισαν με ιερογλυφικά
τη βλέψη,
με κατάλευκο ύφασμα
έκλεισαν το στόμα,
τα χέρια οκνά.
Σε μεγάλο ανάκλιντρο
τους περιμέναμε:
το ’χανε πει τόσες φορές
πως θα περνούσαν.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)

[wings]

Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XL)

Γη που πήραμε στις χούφτες

ζεστή από τον ήλιο
αιφνιδιαστικά γόνιμη από τον σπόρο
αντινομία παράδοξη,
ακαταλόγιστη ξώφρενη πνοή.
Βυθισμένοι στην υπέρτατη γαλήνη
αναπολούμε τη βαθιά συγγένεια.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)

[wings]

Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XLII)

Σκιαγραφήσαμε τοπία

εικόνες «εκ του φυσικού»
δάση παρθένα
δρόμους απάτητους.
Στέριωσαν τα πόδια μας
περπατησιές αέναα κινούμενες
και ήμασταν πάντα μόνοι.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)

[wings]

Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XLIV)

Προσεχτικά

γυρίζαμε τα φύλλα
αναζητώντας διέξοδο.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)

[wings]

Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XLVI)

Στα μοιραία συμπλέγματα

χειρονομούμε
ο στενός κλοιός τ’ ανέκφραστα
οι αόριστες λέξεις οι φαντασιώσεις
τ’ ανεξήγητα όνειρα περιφερόμενα
στα χαραδρώδη δύσβατα επίπεδα.

Σπινθηρισμοί των αστεριών
τα θροΐσματα του ανύπαρκτου.
Μια πολυδαίδαλη καμπύλη αυτούσια.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)