Δεν νομίζω να έχει υπάρξει τραγουδίστρια που να βάζει τόσο ψυχή στη φωνή της. Όταν τραγουδούσε δεν υπήρχε ούτε σώμα, ούτε φωνή, ούτε ηχείο. Ήταν όλη ψυχή. Όταν ακούς πραγματικά Πιάφ, είναι σαν να ερωτεύεσαι κεραυνοβόλα: δεν ξέρεις από πού σου ήρθε.
Τι να πει ο άνθρωπος; Είδε κι αποείδε πια με τούτην που 'μπλεξε. Άσε που δεν ερωτεύεται απλώς, αλλά θέλει και να τραγουδήσει. Οπότε ο Vion κάνει την ανάγκη φιλοτιμία. :-))