τὸ δ'
ἡδέως ζῆν καὶ ἱλαρῶς οὐκ ἔξωθέν ἐστιν, ἀλλὰ τοὐναντίον ὁ ἄνθρωπος τοῖς περὶ αὑτὸν πράγμασιν ἡδονὴν καὶ χάριν ὥσπερ ἐκ πηγῆς τοῦ ἤθους προστίθησιν → but a pleasant and happy life comes not from external things, but, on the contrary, man draws on his own character as a source from which to add the element of pleasure and joy to the things which surround him
Τὰ ἱμάτια δοκεῖ θερμαίνειν τὸν ἄνθρωπον, οὐκ αὐτὰ δήπου θερμαίνοντα καὶ προσβάλλοντα τὴν θερμότητα (καθ´ ἑαυτὸ γὰρ ἕκαστον αὐτῶν ψυχρόν ἐστιν, ᾗ καὶ πολλάκις καυματιζόμενοι καὶ πυρέττοντες [100c] ἐξ ἑτέρων ἕτερα μεταλαμβάνουσιν), ἀλλ´ ἣν ὁ ἄνθρωπος ἀναδίδωσιν ἐξ ἑαυτοῦ θερμότητα, ταύτην ἡ ἐσθὴς τῷ σώματι προσπεσοῦσα συνέχει καὶ περιστέλλει, καὶ καθειργνυμένην εἰς τὸ σῶμα οὐκ ἐᾷ πάλιν σκεδάννυσθαι. Ταὐτὸ δὴ τοῦτο τοῖς πράγμασιν ὑπάρχον ἐξαπατᾷ τοὺς πολλούς, ὡς, ἂν οἰκίας μεγάλας περιβάλωνται καὶ πλῆθος ἀνδραπόδων καὶ χρημάτων συναγάγωσιν, ἡδέως βιωσομένους. Τὸ δ' ἡδέως ζῆν καὶ ἱλαρῶς οὐκ ἔξωθέν ἐστιν, ἀλλὰ τοὐναντίον ὁ ἄνθρωπος τοῖς περὶ αὑτὸν πράγμασιν ἡδονὴν καὶ χάριν ὥσπερ ἐκ πηγῆς τοῦ ἤθους προστίθησιν. [100d] Αἰθομένου δὲ πυρὸς γεραρώτερος οἶκος ἰδέσθαι, καὶ πλοῦτος ἡδίων καὶ δόξα λαμπροτέρα καὶ δύναμις, ἂν τὸ ἀπὸ τῆς ψυχῆς ἔχῃ γῆθος· ὅπου καὶ πενίαν καὶ φυγὴν καὶ γῆρας ἐλαφρῶς καὶ προσηνῶς πρὸς εὐκολίαν καὶ πραότητα τρόπου φέρουσιν.
|
Clothes are supposed to make a man warm, not of course by warming him themselves in the sense of adding their warmth to him, because each garment by itself is cold, and for this reason very often persons who feel hot and feverish keep changing from one set of clothes to another; but the warmth which a man gives off from his own person the clothing, closely applied to the body, confines and enwraps, and does not allow it, when thus imprisoned in the body, to be dissipated again. Now the same condition existing in human affairs deceives most people, who think that, if they surround themselves with vast houses, and get together a mass of slaves and money, they shall live pleasantly. But a pleasant and happy life comes not from external things, but, on the contrary, man draws on his own character as a source from which to add the element of pleasure and joy to the things which surround him. Bright with a blazing fire a house looks far more cheerful, and wealth is pleasanter, and repute and power more resplendent, if with them goes the gladness which springs from the heart; and so too men bear poverty, exile, and old age lightly and gently in proportion to the serenity and mildness of their character.
|
— Πλούταρχος,
Περὶ ἀρετῆς καὶ κακίαςΤο ίδιο αυτό τώρα, όταν υπάρχει στις ανθρώπινες υποθέσεις, ξεγελάει τους περισσότερους ανθρώπους, που πιστεύουν ότι, αν περιβάλλονται από τεράστιες κατοικίες και συγκεντρώνουν πλήθος δούλων και χρημάτων, θα ζήσουν ευχάριστα.
Όμως η ευχάριστη και ευτυχισμένη ζωή δεν προέρχεται από εξωτερικά πράγματα, αλλά αντίθετα, ο άνθρωπος αντλεί από το δικό του χαρακτήρα, σαν από πηγή, την απόλαυση και τη χαρά που προσθέτει στα πράγματα τα οποία τον περιβάλλουν.
Όταν καίει η λαμπρή φωτιά, πιο χαρούμενο μοιάζει το σπίτι, και ο πλούτος είναι πιο ευχάριστος και η φήμη και η δύναμη πιο λαμπρές, αν συνοδεύονται από τη χαρά που βγαίνει μέσα από την ψυχή· έτσι επίσης οι άνθρωποι υπομένουν τη φτώχεια, την εξορία και τα γηρατειά ανάλαφρα και με προσήνεια, ανάλογα με τη φυσική ηρεμία και πραότητα του χαρακτήρα τους.
Lectures Bureau | ΠΕΡΙ ΑΡΕΤΗΣ ΚΑΙ ΚΑΚΙΑΣ (ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ)