Κάρολος Τσίζεκ

[wings]

Κάρολος Τσίζεκ, Από μακριά

Με αποφεύγεις, μα ξέρεις πως μου αρέσεις
κι έχω αγωνία
μήπως σε δω σε διάλεξη, σε εκθέσεις,
γάμο ή κηδεία.

Προχτές κηδεύαν έναν συγγενή σου
κι είχα μια ελπίδα
να ανταλλάξω δυο λόγια εκεί μαζί σου,
μόλις σε είδα.

Όμως εσύ, ασυγκίνητη και πάλι,
μαύρα φορώντας,
χάθηκες σαν τη σπίθα στην αιθάλη,
αδιαφορώντας.

Από τη συλλογή Στίχοι έρωτα και αγάπης (2005)

[wings]

Κάρολος Τσίζεκ, Προμήνυμα χειμώνα

Έπεσε μήλο απ’ τη μηλιά
στα φύλλα χάμω τα ξερά
και λιώνει.
Το καλοκαίρι πέρασε, δε μου ’γραψες
και το φθινόπωρο τελειώνει.

Με τον χειμώνα που αρχινά,
η θάλασσα χλιαρή
μα κρύος ο αέρας που φυσά
την ρυτιδώνει.
Με αφρό τα κυματάκια της στριφώνει
σαν ράφτης μερακλής που μπιρμπιλώνει
ολημερίς μια νταντελένια νυχτικιά
για τη σελήνη. Αυτή όμως κρύβεται στα νέφη,
στρυφνή ερωμένη που της πέρασε το κέφι
και του κόρφου της παίρνει το σιντέφι
από τ’ άπληστα χέρια του εραστή.

Έπεσε μήλο απ’ τη μηλιά
στη γη, στα ξερά φύλλα επάνω
και λιώνει μες στην ερημιά
σαν την καρδιά μου.

Από τη συλλογή Στίχοι έρωτα και αγάπης (2005)

[wings]

Κάρολος Τσίζεκ, Καταχνιές

Εδώ ξεσπούν την άνοιξη συχνά και καταιγίδες,
ομίχλες ζώνουν τις ψηλές κορφές ως τον Απρίλη,
στήνουν στη θύμηση οι βροχές επίβουλες παγίδες,
καθώς ηχούν στις φυλλωσιές όπως στο αυτί κοχύλι
και μοιάζουν οι ώρες που περνούν με αδιάβαστες σελίδες
βιβλίου που χάρισες παλιά σε μια νεκρή σου φίλη.

Από τη συλλογή Στίχοι έρωτα και αγάπης (2005)

[wings]

Κάρολος Τσίζεκ, Η τελευταία λέξη

Σαν να ’σαι ηθοποιός επί σκηνής,
χωρίς φώτα, κοινό και υποβολέα,
την ώρα που θα πέσει η μαύρη αυλαία,
η τελευταία λέξη που θα πεις

στο αδιάβαστο κατώφλι της σιωπής,
αν θέλεις να μην είναι η τελευταία,
πρέπει να μοιάζει με αίμα στη σημαία
που σφίγγει ο σκοτωμένος μαχητής.

Από τη συλλογή Στίχοι έρωτα και αγάπης (2005)