Θάνος Παπαδόπουλος: Αθήνα, χειμώνας του 1971
Αλήθεια,
ποιος ξέρει τι σημαίνει ένας δρόμος
με την πυκνή ομίχλη σάπιου αίματος
να κολυμπά ατέλειωτα ανάμεσά μας
Ι
Όταν μέσα στη σκόνη και το φως της μέρας
ξάφνου σταθείς σε μια γωνιά μονάχος
να ξεδιαλέξεις πρόσωπα και πράγματα
για το δικό σου κόσμο
τότε μια λάμψη χύνεται απ’ τη μορφή σου
καθώς ακούς το αίμα να ξυπνά μέσα στη γη
κι οι φλόγες να κυκλώνουνε την πόλη.
Πηγή: ελληνική ανθολογία της νέας ποιήσεως, εκδοτικός οίκος Άγκυρα (1974)