Tristan / Τριστάνος (August von Platen-Hallermünde / Αύγουστος φον Πλάτεν, μετάφραση: Αγγελική Κορρέ)
Wer die Schönheit angeschaut mit Augen,
Ist dem Tode schon anheimgegeben,
Wird für keinen Dienst der Erde taugen,
Und doch wird er vor dem Tode beben,
Wer die Schönheit angeschaut mit Augen.
Ewig währt für ihn der Schmerz der Liebe,
Denn ein Tor nur kann auf Erden hoffen,
Zu genügen einem solchen Triebe:
Wen der Pfeil des Schönen je getroffen,
Ewig währt für ihn der Schmerz der Liebe.
Ach, er möchte wie ein Quell versiechen,
Jedem Hauch der Luft ein Gift entsaugen
Und den Tod aus jeder Blume riechen:
Wer die Schönheit angeschaut mit Augen,
Ach, er möchte wie ein Quell versiechen.
|
Αυτός που με τα μάτια του έχει δει την Ομορφιά
Είναι κιόλας στο θάνατο δοσμένος
Προκοπή δε θα ’χει στον βίο του καμιά,
Κι ούτε πως στου θανάτου δε θα τρομάζει πια το μένος,
Αυτός που με τα μάτια του έχει δει την Ομορφιά.
Γι’ αυτόν ο πόνος του έρωτα διάρκεια δε θα ’χει
Έτσι ή αλλιώς, οι πόθοι αυτοί δεν έχουν καλό τέλος
Ούτε μες στων τρελών τη στοχασιά.
Αυτός που απ’ της Ομορφιάς χτυπήθηκε το βέλος,
Γι’ αυτόν ο πόνος του έρωτα διάρκεια δε θα ’χει.
Αχ, σαν το βελούχι θέλει να στερέψει
Σε κάθε πνοή του δηλητήριο να ρουφά,
Σε κάθε άνθος άρωμα θανάτου να γυρέψει,
Αυτός που με τα μάτια του έχει δει την Ομορφιά
Αχ, σαν το βελούχι θέλει να στερέψει.
|
why do animals die: Αύγουστος φον Πλάτεν, ΤριστάνοςAugust von Platen-Hallermünde - Wikipedia