Γένος στα προηγουμένως άγνωστα ουσιαστικά

[Σουρπουίτσα]

Κάθε άλλο. Το εννοούσα περισσότερο με την έννοια του roman-fleuve (και πάλι όχι του Ήρεμου Δον).

Μμμμάλιστα, το κάναμε το εγκυκλοπαιδικό μας διάβασμα και για σήμερα. Και, αν κατάλαβα καλά τα όσα διάβασα, εδώ λέμε "ευχαριστώωωω". :)

[mariapar]

..... ή προσωποποιούμε (όπως οι αγγλοσάξονες κάνουν θηλυκά τα βαπόρια).....

Ρομαντικό...

[user4]

Και βέβαια, άλλο Νέβα, και άλλο Νέδα

Εδώ λέει ότι υπάρχει και η Αραπίτσα στη Νάουσα.

(Νομίζω ότι αποκατέστησα την τιμή μου με αυτό το εύρημα :-)

Μόνο η Έφη με καταλαβαίνει... προφανώς εννοούσα την Νέδα της Μεσσηνίας.
Εύγε για την Αραπίτσα :-)
Με λίμνες, τι γίνεται; Βρήκατε καμιά αρσενική εκτός από τον Οζερό; Και δεν πιάνονται βέβαια οι λίμνες Πολύγυρου ή Μαραθώνα :-p

[tsioutsiou]

'Eτσι για κάποια οχήματα (τι έχουμε στο μυαλό μας) δεν θα πούμε πχ. ένα Terex ή μία Caterpillar, αλλά ένας (γερανός) Terex ή ένας φοβερός (εκσκαφέας) Caterpillar :)

Μόνο η Έφη με καταλαβαίνει... προφανώς εννοούσα την Νέδα της Μεσσηνίας.
Εύγε για την Αραπίτσα :-)

Πάντως η Αραπίτσα είναι ολίγον εμβόλιμη στην κατηγορία, λαϊκής προελεύσεως επειδή, λένε, έχει σκουρόχρωμο πυθμένα. Μπανάλ ονομασία, καμιά σχέση με την ευγενική νύμφη Νέδα της Μεσσηνίας (έχει σημασία γλωσσικά για το θέμα), όπου οι κάτοικοι κοτσάρουν στην ξενάγηση και την πληροφορία ότι είναι το μοναδικό κορίτσι των ποταμών στην Ελλάδα. Ε, δεν θα το έχουν ελέγξει;

_{Η Έρκυνα στη Λειβαδιά και η Δίρκη, πάλι στη Βοιωτία.
Υπάρχει και η ψιλομπανάλ Λαλακιά στη Σύρο (αν και παλιότερα ο Λαλακιάς)}

Στις περιπτώσεις αυτές το αρχαίο θηλυκό όνομα προέρχεται από την ονομασία της πηγής, που συνήθως είναι θηλυκού γένους.

[user4]

Βρήκα ένα ενδιαφέρον άρθρο στην τοπική εφημερίδα "Άποψη" της Σύρου.

TOΠΩNYMIKO ΣYPOY
Tοπωνύμια που άλλαξαν γένος ή αριθμό
Tου EYAΓΓEΛOY N. POYΣΣOY

   Oι λόγοι της αλλαγής γένους ή αριθμού των ονομάτων είναι κυρίως ψυχολογικοί. Ένα τοπωνύμιο μεταπλάθεται κατά το νοούμενο στην κάθε
περίπτωση (η Mάνα, η νερομάνα - το Mάνα, το χωριό) ή για εξομοίωση με ισχυρότερα ονόματα της περιοχής (η Σανιτά - ο Σανιτάς, όπως ο Tαρσανάς)
ή από την επιρροή συγγενικού και πιο γνωστού ονόματος (τα Bορεινά - ο Bορνάς, όπως το τοπωνύμιο ο Bοριάς).
   Στο φαινόμενο της μεταβολής μπορεί κανείς να διακρίνει τους εξής τρεις κανόνες:
   1. Tο μεταπλασμένο τοπωνύμιο διατηρεί τη φθογγική και τη γραφική του
παράσταση απαράλλαχτη (η Mάνα, η νερομάνα, - το Mάνα, το χωριό).
   2. Aμετάπλαστα και μεταπλασμένα θεωρούνται σαν να πρόκειται για διγενή και δικατάληκτα (η Λαλακιά σαν το θηλυκό του Λαλακιά και ο Bήσσας σαν το αρσενικό της Bήσσας).
   3. Διαμόρφωση ονομαστικής ενικού του ουδετέρου από αιτιατική ενικού του αρσενικού (ο Λωτός - το(ν) Λωτό - το Λωτό).

Για τα ποτάμια και τις λίμνες αναφέρει τα εξής:
Kαι στους μύθους οι ποταμοί νοούνται σαν θεότητες αρσενικού γένους, ενώ οι πηγές και οι λίμνες νοούνται σας θεότητες θηλυκού γένους.
Yπάρχει μια εξαίρεση: Eλάχιστα ποτάμια, η Δίρκη στη Θήβα, η Έρκυνα στη Λιβαδειά και η Nέδα στην Ήλιδα, οφείλουν το ονόμά τους στις πηγές τους.

Η συνέχεια εδώ