Translation - Μετάφραση

Favourite texts, movies, lyrics, quotations, recipes => Favourite Poetry => Favourite Music and Lyrics => Poetry of Thessaloniki => Topic started by: wings on 27 Sep, 2015, 21:33:12

Title: Αναστασία Καραογλάνη
Post by: wings on 27 Sep, 2015, 21:33:12
Αναστασία Καραογλάνη

(https://thepoetsiloved.files.wordpress.com/2019/03/karaoglani-e1552741898613.jpg)

[Πηγή για τη φωτογραφία: Lettura di libri (https://bookclubletturadilibri.blogspot.gr/2015/03/blog-post_11.html)]

Γεννήθηκε το 1961 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε αγγλική φιλολογία στο ΑΠΘ. Διευθύνει τα κέντρα ξένων γλωσσών «Καραογλάνη» στο Ωραιόκαστρο της Θεσσαλονίκης όπου και διδάσκει. Είναι εκδότρια στην εταιρεία «Λογότεχνον» στη Θεσσαλονίκη.

Ποιητικές συλλογές:
«Το τρυφερό και τραγικό του τέλους», εκδ. Λογότεχνον, 2015
«In full bloom», εκδ. Λογότεχνον, 2015
«Παλιά κρυστάλλινα ποτήρια», εκδ. Λογείον, 2022

Ανθολογημένα ποιήματα:



[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=9084.0) ]
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Το τρυφερό και τραγικό του τέλους
Post by: wings on 27 Sep, 2015, 22:22:24
https://www.youtube.com/watch?v=oMhAalPcmiQ

Ελένη Καραΐνδρου, Eternity and a day
(δίσκος: Eternity and a day (1998) από την ταινία «Μια αιωνιότητα και μια μέρα» του Θόδωρου Αγγελόπουλου)


Αναστασία Καραογλάνη, Το τρυφερό και τραγικό του τέλους

Την κάθαρση που ανέβαλες
για χρόνους μακρινούς
ο από μηχανής την έδωσε.
Σήκωσε τείχος απροσπέλαστο
και περιέκλεισε
όση αγάπη απόλειπεν
και όση σας χρωστούσε το σύμπαν,
για να τρομάξετε τον εγωισμό σας.
Και έτσι έσβησε,
κρατώντας σου το χέρι
τη στιγμή που το «για πάντα»
πέταξε
στην πρώτη κλήση του ράμφους
στο τζάμι.

Πήρες μετά των ομματιών σου
έχοντας πια στην κτήση σου
εικόνες και βιώματα ευλογίας,
που οι πολλοί φοβούνται να τα ζήσουν.
Μόνη και τάχατες σοφή,
πλήρης στην αδειοσύνη
πυξίδα ψάχνεις πια ξανά,
με τον βορρά στραμμένο στην εμπειρία αυτή.

Το τρυφερό και τραγικό του τέλους
σε καθορίζει

Από τη συλλογή Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Τιμώ
Post by: wings on 30 Dec, 2015, 01:06:56
Αναστασία Καραογλάνη, Τιμώ

την ανημπόρια σου σώμα
αγαπημένο
Έτσι άρρωστο κι αδύναμο
σε προσκυνώ
Μέρες και νύχτες προσφοράς
ανταποδίδω
Αγόγγυστα και όσο χρειαστεί
ό,τι μπορώ,
σου απαλύνω

Από τη συλλογή Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Όταν ο εγκέφαλος δε λειτουργεί (;)
Post by: wings on 30 Dec, 2015, 01:13:02
Αναστασία Καραογλάνη, Όταν ο εγκέφαλος δε λειτουργεί (;)

α! Πώς δεν ξεχνάει η τρυφερότητα
κι η πρωθιέρεια αφή ανασκουμπώνει
τα πιο λεπτά της όργανα,
δάχτυλα
που δίνουν και που παίρνουν,
νιώθουν και νιώθουν.

α! Στου μυαλού την αίγλη
τόσο ζήλο
ξανά δε θυσιάζω.
Αχάριστο αυτό,
όσο και να δουλεύτηκε
με μιας, αισχρά εγκαταλείπει
ενώ η πηγή της τρυφεράδας
έως τον πόνο, έως το τέλος
την ουρά πιστά κουνάει

Από τη συλλογή Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Πόνος λατρευτικός
Post by: wings on 30 Dec, 2015, 01:16:47
Αναστασία Καραογλάνη, Πόνος λατρευτικός

Αυτό που εμποδίζει
το μυαλό σου να σκεφτεί
με κάνει να σε λατρεύω
Πως με εγκαρτέρηση
τη ζωή σου
μου εμπιστεύεσαι

με λυτρώνει

Από τη συλλογή Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Προθεσμία
Post by: wings on 30 Dec, 2015, 01:22:15
Αναστασία Καραογλάνη, Προθεσμία

Από το σπίτι μας
πέρασε ο θάνατος.
Χτύπησε πόρτες και παράθυρα
περπάτησε απαλά στη στέγη
σύρθηκε στο πεζούλι των κυκλάμινων.
Εμείς σφαλνούσαμε,
όλα σφαλνούσαμε
ώσπου στο τέλος γλίστρησε
απ’ τη σχισμή της θλίψης,
που δεν είχαμε φροντίσει.

Αχνόφεγγος και φοβερός
κάρφωσε τα μάτια στον πατέρα,
στράφηκε προς εμάς και είπε:
«έχετε τρεις μήνες καιρό
σεις ξέρετε τώρα
τι πρέπει να κάνετε».

Κανείς μας δεν είχε
την παραμικρή απορία.

Από τη συλλογή Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Αν κοιμηθείς με θάνατο
Post by: wings on 30 Dec, 2015, 01:29:37
Αναστασία Καραογλάνη, Αν κοιμηθείς με θάνατο

Και σαν πια ξεπλαγιάσεις
από πολλών ονείρων εραστές
και τις ουλές σαν προσμετράς
–βαθύ το έργο–
κι ο καυτηριασμός παλιών τραυμάτων τσούζει
τραβώντας κάτω από το δέρμα
για τέρμινα απροσδιόριστα με γήινα κιτάπια
άκου κι αυτό:

Σαν με τον θάνατο πλαγιάσεις
είν’ δύσκολοι και κάπως ακατάληπτοι
οι έρωτες σε όλα τα επόμενα.
Να κοιμηθείς με θάνατο,
να θες διπλά να τον θωπεύεις
ενώ εκείνος χάνεται
και να τον αγαπάς
να ξέρεις φεύγει κι εσύ μένεις
κι αυτός στο στόμα τρυφερά φιλιά
να θέλει από σένα να ρουφήξει
–τη μυρουδιά ζωής που εκπέμπεις–
τον πιο ωραίο έρωτα
να θέλει ανήμπορος να σου προσφέρει,
μισή σε σένα αγκαλιά μισή στον Άδη
και μισοζυγιασμένος
να μην παραπονιέσαι
μα ό,τι μπορεί να παίρνει και να δίνει
και να ’ναι το φιλί
επίγεια αφοσίωση
κι υπόσχεση θανάτου

Αν κοιμηθείς με θάνατο
τον έρωτα τον γήινο
ως πρέπει θα εκτιμήσεις

Από τη συλλογή Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Τι είναι το πένθος
Post by: wings on 30 Dec, 2015, 01:35:32
Αναστασία Καραογλάνη, Τι είναι το πένθος

Σ’ έναν χρόνο φεύγει λεν...
Μα τι είναι το πένθος
πέρα απ’ το γλίστρημα στον θάνατο
ανθρώπου που πολύ σ’ αγάπησε∙
ο θρήνος και η ανάμνηση
μιας προσδοκίας ανύπαρκτης πλέον για σένα.
Μετά,
η ενοχή των σιωπών
ή ο αυτάρκης εγωισμός
μιας τέως ευτυχίας
που κονταροχτυπιούνται για τον πήχη
της πιο σκληροτράχηλης αυτοτιμωρίας

Να τι είναι το πένθος

Από τη συλλογή Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Τέσσερις μήνες έρωτα
Post by: wings on 30 Dec, 2015, 01:41:03
Αναστασία Καραογλάνη, Τέσσερις μήνες έρωτα

Τέσσερις μήνες έρωτα
με τη ζωή μας
που απέδειξε,
ανίερα πως δεν έσβησε.
Λίγο πριν φύγεις
δέχτηκες χωρίς λόγια,
χάδι ενστικτώδικης φροντίδας.
Μες στη μεγαλοσύνη της
η τελευταία μας πράξη,
αγάπης εξιλέωση
συγγνώμη ευγνωμοσύνης,
πέρα από σώμα ηδονής
σε προσφοράς.

Τέσσερις μήνες
ζωής ολάκερης περίληψη,
η πιο περιεκτική

βάσανος
βάλσαμο


Από τη συλλογή Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Επαναπροσδιορισμός
Post by: wings on 30 Dec, 2015, 01:47:14
Αναστασία Καραογλάνη, Επαναπροσδιορισμός
[Μετά 2]

Μη με κοιτάτε που κεντώ
αμίλητη, σκυφτή,
κόβουν και ράβουν σκέψεις.
Δε συναινώ, δε διεκδικώ
μόνο αφουγκράζομαι
μα δεν κουράζομαι, όπως παλιά
δεν ανατρέχω στην πηγή
ν’ αλλάξω τη ροή της,
παρά μονάχα αφήνομαι
στου χρόνου το καθάριο ξέπλυμα
στις πέτρες της υπομονής.
Της εργασίας η συνεπής σιωπή
στα πόδια μου θα φέρει
τους βασιλιάδες που έκλαψα
με όλη τους την ακολουθία

Από τη συλλογή Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Το σχέδιο
Post by: wings on 30 Dec, 2015, 01:55:59
Αναστασία Καραογλάνη, Το σχέδιο
[Μετά 3]

Όταν μας λέγατε
«όλα έχουν τη σειρά τους,
μη βιάζεσαι και θ’ απολαύσεις»,
τι εννοούσατε ακριβώς;
Μετά από
θρανίων θητεία που θα ’βγαζε στη μόρφωση
που ούτε γραμμή μπόρεσε να εξηγήσει από την αδικία,
τον έρωτα που άνθισε και μάρανε αμέσως,
παιδιών χαϊδέματα με τοκετό δικό μας
και δάνειο απ’ τη μήτρα τους για λίγο,
τον άφατο αγώνα για στήσιμο με ξυλαράκια κι άχυρα
του πιο ευάλωτου σπιτικού,
τι εννοούσατε ακριβώς;
Μετά από στοίβες έωλων ναυαγίων
πρώτη φορά σας πρόσεξα
πόσο άβολα ενώνατε τα ροζιασμένα χέρια
τότε κατάλαβα
το στήσιμο του παιχνιδιού
πως από πάντα έτσι ήτανε σχεδιασμένο
μα ούτε εσείς το ξέρατε

συνεχιστές μιας ιερά σατανικής παράδοσης
να δίνετε παράταση ζωής
στον προαναγγελθέντα θάνατό μας

Από τη συλλογή Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Πάρε έναν σκύλο
Post by: wings on 30 Dec, 2015, 02:05:47
Αναστασία Καραογλάνη, Πάρε έναν σκύλο
[Μετά 4]

Μη με κοιτάζεις
μ’ αυτά τα διαπεραστικά σου μάτια
παιδί της άγνοιας της προεφηβικής
που όλα ψυχανεμίζεσαι
δίχως την έγνοια ορισμού
και τι θα γίνει πιο μετά...
Δεν θα ’μαι εγώ αυτός που θα σου πω
πόσο ωραία μέσα στην πρωινή δροσιά,
πάχνη υγρασία,
την κάθε άνοιξη ανασκουμπώνει.

Δε θα σου πω λίγο-λίγο πως φθίνει
και μέσα από φθινόπωρα χειμώνες
κόκαλα και πεθυμίες σιγά-σιγά στραγγίζουνε

Δεν θα σου πω πως μόλις πεις
«δόξα θεώ, δόξα θεώ»
σε πνίγουνε
μελτέμια και στροβίλια,
και χάνονται οι άνθρωποι που αγάπησες
ή σε παιδεύουν τόσο που το αίμα δε γνωρίζεις
θα ανακαλύψεις πόσο μόνος είσαι
σαν όλοι αυτοί που στοίβαζες
ιερά κειμήλια στο μπαλκόνι σου
λακίζουν ένας-ένας
και απομένεις
εσύ και το αίμα σου να σε πληγώνει.

Δε θα σ’ τα πω όλα αυτά, μην επιμένεις
και παρακλητικά τσαλίμια κάνεις
με τα ακροσμιλεμένα τσίνορα.

Σε συμπαθώ πολύ γι’ αυτό σου λέω:

«Πάρε έναν σκύλο και πορέψου»,
πολλά θα μάθεις και θα πάθεις
όμως μαζί του θα απολαύσεις
τα πιο πολλά απ’ τα ανθρώπινα
και τα περισσότερα απ’ τα τραύματα
όταν θα θες να γιάνουν
θα ’χεις τον σκύλο να σ’ τα γλείφει∙
γιατί αυτόν η μοίρα του,
μόνο απ' τα πλάσματα της ευλογίας και της κατάρας,
του έγραψε να μην εγκαταλείπει

Από τη συλλογή Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Έστω με διακοπή
Post by: wings on 26 Feb, 2017, 23:39:05
Αναστασία Καραογλάνη, Έστω με διακοπή

Το φυσικό
γι’ ανθρώπους που έζησαν μαζί
κι όχι κοντά
ο ένας μες στον άλλον
στα ύστερα να κουρνιάζει.
Βλέπεις,
είναι το πού εστιάζεις:
στα πολλά χρόνια χώρια
ή στα πιο πολλά μαζί

Από τη συλλογή Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Τότε κλείνουν οι κύκλοι
Post by: wings on 26 Feb, 2017, 23:45:19
Αναστασία Καραογλάνη, Τότε κλείνουν οι κύκλοι
[Μετά 1]

Μεγάλη αγωνία είχες κάποτε
αν κλείνουνε οι κύκλοι
μες στους αιώνες
ανυπόκριτων δακρύων
οργής και θλίψης
να ροκανίζουν τις καμπύλες τους.
Τώρα πια ξέρεις
όταν δοθεί εκείνο το φιλί
αίμα και σώμα,
αντίδωρο μιας τελευταίας μετάληψης
έσχατη διεκδίκηση
ανάστασης στο πονεμένο βλέμμα
δίχως μυαλού τη συνδρομή ή αποτροπή,
μ’ όλη την τρυφερότητα και πάθος
που του στερήσανε τα χρόνια της ορφάνιας,
τότε βιώνεις οριστικά

πως κλείνει ο κύκλος
μέσα στου σύμπαντος τη σιωπηλή συναίνεση

Από τη συλλογή Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Διχασμός
Post by: wings on 07 Jan, 2019, 00:18:17
Αναστασία Καραογλάνη, Διχασμός

Ακάματος ο διχασμός μας
μας ελεεί ανελέητα
με της οδύνης του τον μαύρο τόκο
το ένα χέρι μας μες στη χούφτα
ετοιμοθάνατου τέως αγαπημένου
και τ’ άλλο
σ’ επίδοξου εραστή το μήνυμα
την επερχόμενη υπόσχεση
αντιφεγγίζει
μέχρι κι αυτός που να ξαπλώσει
στης νυφικής παστάδας
το νεκρικό κρεβάτι.

Μακάριος ο διχασμός μας
από τον θάνατο στον έρωτα,
μπροστά μάς βγάνει

Από τη συλλογή In full bloom (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Σε πλήρη ανθοφορία
Post by: wings on 07 Jan, 2019, 00:45:29
Αναστασία Καραογλάνη, Σε πλήρη ανθοφορία*

Από παιδιά
υποψιαζόμασταν
την ανθοφορία μας,
απλά δε γνωρίζαμε
τις λέξεις του ορισμού της
κι όταν η ώρα της
αυτόβουλα προσήλθε
την προσπεράσαμε
υπεραπασχολημένοι.
Και σαν αγγίξαμε
τα ξεραμένα της μπουμπούκια
σε στεφάνι κηδείας αγαπημένου
τότε επιτρέψαμε στην αίσθηση
να μας πλημμυρίσει

* In full bloom στην P.

Από τη συλλογή In full bloom (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος
Post by: wings on 07 Jan, 2019, 01:00:38
Αναστασία Καραογλάνη, Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος

Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος

πάντα ο λόγος,

δύναμη γενεσιουργός
που κάνει την ουσία να κλονίζεται
και να συστρέφεται γύρω από τους άξονές της∙
άπειρη έκρηξη προετοιμάζει
βάθος εγκάτων ανταριάζει.
Στου πρώτου του φιλιού εραστές,
γλώσσα και χείλη,
το βάθος του κρατήρα ατελεύτητο
στόμιο αίσθησης βροντερής
κάνει το σώμα να υποφέρει και να ανθίζει∙
με λάβα κόκκινη και μαύρη προετοιμάζεται
–ένωση απόλυτη, χορταστική–
δε λογαριάζει πού εκτοξεύει και ποιον πιάνει.
Κοινή η τύχη των κατοίκων του φιλιού
άσκεφτοι μα και συνετοί
το ίδιο απροστάτευτα ασκεπείς
σπαράσσουν,
του οργασμού τον θάνατο τρέχοντας να αποφύγουν.
Δεν ήξεραν οι στους αιώνες άμαθοι
όταν στο στόμιο χωθείς του πορφυρού
βλέπεις το μαύρο να έρχεται, σ’ αγγίζει

μα είναι αργά πια σώμα
ο λόγος σε ξεγέλασε,
η επινόηση του μοχθηρού μυαλού,
για να διαιωνίζει με τα ωραία θέλγητρα
της σάρκας την επιπόλαιη ουσία
έπλασε την ψυχή να ξεσηκώνεται,
δύσκολα μα ανεπίστρεπτα,
στου θάνατου την παντελή λαγνεία.

Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος

εν τέλει η φθορά

Από τη συλλογή In full bloom (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη: Σε ήχο ψευδό «σ»
Post by: wings on 07 Jan, 2019, 22:41:29
Αναστασία Καραογλάνη: Σε ήχο ψευδό «σ»

Έλα να χαϊδευτούμε, αγάπη μου
των παιδεμένων στίχων το βαθύ κρεβάτι.
Στην αγκαλιά σου τη σφιχτή γερμένη,
ακούγοντας τη στιβαρή φωνή σου
να της ξεφεύγει εκείνος ο ψευδός ο ήχος
του «σ» της τρυφερότητας
και στην καμπύλη του κλεισμένοι,
δυο άγρια ζώα σαστισμένα,
να σμίξουμε της πείνας μας τη λεία

Από τη συλλογή In full bloom (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Εκεί που ζευγαρώνουν τα κοτσύφια
Post by: wings on 07 Jan, 2019, 23:17:43
Αναστασία Καραογλάνη, Εκεί που ζευγαρώνουν τα κοτσύφια

Σε μιας λιόλουστης μέρας τον χείμαρρο
θα ξεπλύνω
τα παγωμένα μαλλιά του χειμώνα.
Θα τα στεγνώσω κάτω απ’ τ’ αμπελόφυλλα
κει που τρυπώνουν τα κοτσύφια
στα πρώτα ζευγαρώματα
κι εξαγνισμένο και ζεστό
το κορμί τους προσφέρω ξανά
σε σένα που πολύ αγάπησα.

Εκεί που ζευγαρώνουν τα κοτσύφια
γεννιούνται οι έρωτες των λέξεων

Από τη συλλογή In full bloom (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Το γιούσουρι
Post by: wings on 07 Jan, 2019, 23:41:20
Αναστασία Καραογλάνη, Το γιούσουρι

«... το γιούσουρι, το αντρειωμένο γιούσουρι.
Πάντα μεγάλο, θαυμαστό πάντα, σκληρό σα σίδερο,
δυνατό σα λέοντας, ψυχωμένο και αθάνατο σα στοιχειό.»
Το γιούσουρι, Ανδρέας Καρκαβίτσας


Βαθιά ριζωμένο
ακράδαντα
πριόνια προδοσίες
κι αμφιβολίες πετριές
αντιστέκεται
εις τους αιώνας των αιώνων
άλας της γης
καλά κρυμμένο
στα μυστικά
διαιώνισης σοφίας

το γιούσουρι του Πάθους

Από τη συλλογή In full bloom (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Racemus
Post by: wings on 07 Jan, 2019, 23:47:02
Αναστασία Καραογλάνη, Racemus

Μύρισα κι ήρθα,
Έρωτα.

Από μακριά οσφρίστηκα τον έρωτα
πουκάμισου αψάδα
και ερωμένης φλόγα
Θύμησες κι ηδονές ενώσεων με κατείχαν
όλη τη χθεσινή νυχτιά
σε εραστών περβόλια τριγυρνούσα
όχι παλιών και γερασμένων απ’ τη θλίψη
μα νιων και ωραίων
και πολλά υποσχόμενων.
Παλικαράκια αμούστακα
τσαμπιά να σπάζουν
από αμπέλια ατρύγητα
στο στόμα να μου βάζουνε τη ρώγα,
–κόκκινη αυτή–
με τους χυμούς της
με περιλούζει
από το στόμα σ’ αφαλό
νιότης αχόρταγης κι άνοιαστης για το μέλλον,
των γηρατειών το θάμπος μακριά.

Μυρίζει ο έρωτας
κι όσοι εκπαιδευτήκανε στη μυρουδιά του
τους νέους αφήνουν το πρωί
νωρίς να πάνε στο αμπέλι
μόνοι

Από τη συλλογή In full bloom (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Ούτε τ' αγγέλου μου
Post by: wings on 10 Jan, 2019, 22:49:22
Αναστασία Καραογλάνη, Ούτε τ’ αγγέλου μου

Σάστισαν απόψε οι άγγελοί μου
με τις διαρκείς αποκοτιές μου.
Μέχρι να ξεδιπλώσουν τη λευκή φτερούγα τους
τεράστια τη φθορά μου να τυλίξει
ως προστασία θεϊκή
πάλι τους ξέφυγα
και προς στιγμήν
σε θλίψεις αμαρτήματος ερωτικού,
για πότε βρέθηκα
μέχρι κι αυτοί σταυροκοπήθηκαν.
Με τρόπο πάντα μαγικό
στα γήινα κλωθογυρνάω
με τη θεϊκή μου υπόσταση τσαλακωμένη
κι ούτε τ’ αγγέλου μου απ’ το νερό που πίνω
σταλιά δε δίνω

Από τη συλλογή In full bloom (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Τότε παραπονιέμαι
Post by: wings on 10 Jan, 2019, 22:51:38
Αναστασία Καραογλάνη, Τότε παραπονιέμαι

Λιγοστή ηδονή
σαν παίρνεις σάρκα
δεν παραπονιέσαι.
Για το χάδι είναι
που κάνεις
τη φασαρία

Από τη συλλογή In full bloom (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Ντύνοντας την ηθική
Post by: wings on 10 Jan, 2019, 22:54:16
Αναστασία Καραογλάνη, Ντύνοντας την ηθική

Ποινική ρήτρα στο συναίσθημα
θέλησε να βάλει
της μέρας ο βιοπορισμός,
μα της νύχτας ο οργασμός
ξεχείλισε
την αιώνια ονείρωξή του
και ξαμολήθηκες χαράματα
συναίσθημα να βρεις
του οργασμού την ηθική
να ντύσεις

Από τη συλλογή In full bloom (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Αέρας
Post by: wings on 10 Jan, 2019, 23:01:57
Αναστασία Καραογλάνη, Αέρας

Με τον αέρα μάτια μου ποιος τολμάει να τα βάλει;
Πότε πουνέντες ντύνεται, πότε σορόκος και πότε
λάγνα η αύρα του θωπεύει τη σαγήνη.
Πότε βοριάς εκδίκηση, δρεπάνι και θερίζει
όσους στο διάβα εμπόδιο του ορθώσαν∙
μες στους αιώνες, πια, είναι σωστό το αίμα
και η θηριωδία του.
Γι’ αυτό μόλις φυσήξει,
οι συνετοί από νωρίς κλειδαμπαρώνονται
κι άσπρο τουλπάνι κατάσαρκα φορούν στο πρόσωπο∙
μόνο τις τρύπες ν’ αναπνέουν δέχονται
και περιμένουν στωικά ν’ αρχίσει εκείνος
τα τερτίπια του κατά το πώς γνωρίζει.
Με ξένα ονόματα κάθε φορά μα η χάρη του γνωστή,
δεν ξεγελάει των ανθρώπων τις μαδημένες φύτρες.
Με τον αέρα μάτια μου
ποιος το τολμάει δίπλα να μετρηθεί;

Αέρας γίνομαι κατά το πώς και πού
ο ορίζοντας μ’ ορίζει.

Από τη συλλογή In full bloom (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Στο γέρμα του καλοκαιριού
Post by: wings on 10 Jan, 2019, 23:11:51
Αναστασία Καραογλάνη, Στο γέρμα του καλοκαιριού

Πάνω που πήγαινε ν’ αναπαυθεί
στην κούρμπα του το καλοκαίρι
μετά από τόση δόξα,
σ’ ήλιους αψιών ερώτων φρεσκολουσμένη
και λύσσα στην αρμύρα δάκρυα
νωπά
απ’ το άγριο σφυροκόπημα του πένθους στο μεδούλι,
στα χέρια αποτυπώματα ακόμη
από γυναίκας στήθος
προσφορά στου ζευγαριού το μνήμα,
–τέως ροδόχροοι μικροί ερωδιοί
μες στο μπλαβί τους μοβ, έφηβοι πια
να βγάζουν τις γλωσσίτσες τους
βαριές από της έντασης την κένωση–
φύσηξε εκειός ο άνεμος, βοριάς
και γλύκανε μες στη στιγμή
το νιώσιμο εκείνο της παραίτησης και του ματαίου.
Βοριάς αρσενικός,
που ήξερε καλά τι είχε μες στα σκέλια του
σ’ άνυδρων γυναικών τα μέρη χαριεντιζόταν
και μια από δω και μια από κει
λικνίζονταν οι άνθρωποι στη ρότα του
με το μάτι στραμμένο στη ροή του
–ελπίδα ανέλπιδη–
που πάσχιζε να πάρει σώμα
στης γέννας της το πανηγύρι,
και ήταν σαν να έλεγε:
«Μη με κοιτάτε βυζανιάρικος που θα βγω
θηλάστε με και δε θα χάσετε∙
στης σεπτεμβριανής μου αύρας τη δροσιά
αφεθείτε, άλλωστε
είναι η μόνη της στιγμής σας προσφορά.
Από τον θρήνο και το μάταιό του
καλύτερο το βάτεμα γριάς μα νιόγεννης
ελπίδας»

Από τη συλλογή In full bloom (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Θα μ' αναγνωρίσεις
Post by: wings on 13 Jan, 2019, 19:06:50
Αναστασία Καραογλάνη, Θα μ’ αναγνωρίσεις

Θα μ’ αναγνωρίσεις
στο γκρίζο της πλατείας
από το φθαρμένο καπέλο
του τέλους του καλοκαιριού.
Πάνω του θα ’χει
κερωμένα κεράσια περασμένης άνοιξης
ώριμες ρώγες μεστού καλοκαιριού
σε κεχριμπαρένια στάχυα αναπαυμένες
έφηβο μίσχο αινιγματικού φθινόπωρου
κι ανήλικο χνούδι χειμωνιάτικης πάχνης
βιαστικό να παραβγεί σ’ ομορφάδα κι ηδονή
παλιές ματαιώσεις και υποσχόμενα μελλούμενα.

Θα μ’ αναγνωρίσεις
στη μέση της πλατείας
ντυμένη στο χαμόγελο (μ)ατιών ελπιδοφόρων
που πίσω από τα σύννεφα
σε γήινους και παραδείσιους ήλιους
αιώνια καλπάζουν

Από τη συλλογή In full bloom (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Υλικό ονείρων
Post by: wings on 13 Jan, 2019, 19:11:56
Αναστασία Καραογλάνη, Υλικό ονείρων

Όσους αγάπησα
βροχή εγώ δάκρυα
κι εκείνοι άνεμος ρημαχτικός
ρίζες ο πόθος, παραφυάδες
σαράκι θέριωσε
και το ’ξεραν
μα ανάλγητοι αυτοί
με στάχυα τον λιμό μου δε χορτάσαν
με καραβάνια αλάτι
τη λύσσα μου αφήσαν να καεί
σε αλυκές δακρύων.

Όσοι μ’ αγάπησαν
σκυλιά χωρίς λουρί
πιστά έως ακόμη και στον θάνατο
ανυπέρβλητα
κι ανάλγητη εγώ
προχώρησα
σε αγκαλιές ελπίδες
φρούδες μετά,
μα πόθου των στιγμών μου όνειρα.

Όποιος τα όνειρα εμπορεύεται
πάντα
από υλικό πλούσιος είναι

Από τη συλλογή In full bloom (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Πάλι αδέσποτα
Post by: wings on 13 Jan, 2019, 19:14:54
Αναστασία Καραογλάνη, Πάλι αδέσποτα

Όποιον αδέσποτα ερωτεύτηκα
με πετροβόλησε
με τη σκληράδα του διωγμού στο μάτι.
Πάλι έτσι αδέσποτα με τριγυρίζει.
Στη μυρουδιά του, λαγωνικά,
χωρίς αντίσταση λαγοκοιμάμαι
ανυποψίαστη αυτός θαρρεί,
στου κήπου την κλειστή γωνιά
παραμονεύει

Από τη συλλογή In full bloom (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Σπονδή
Post by: wings on 13 Jan, 2019, 19:20:57
Αναστασία Καραογλάνη, Σπονδή

Με τσάκισαν οι έρωτες που ανέθρεψα κι ανέτρεψα
σπλάχνα λαβώθηκαν κι έτρεξαν
με τις τοξίνες του αίματός τους πεταμένες
στων πιο αλώβητων κι αδιάφορων ματιών
του βάθους της πληγής μου.

Με τσάκισαν οι έρωτες∙
αγγέλων πάπλωμα φτερών σαν προσδοκούσα
αυτοί με γκρεμοτσάκισαν στου Προμηθέα τα βράχια
κι αφού όλοι τους γεύθηκαν
της τρυφερής αποδοχής μου τα εντεράκια,
βαρυστομαχιά προφασιζόμενοι
–μιας και κατά την αντοχή του ο καθένας αφαίμαξε–
τα ράμφη τους ψηλά δεν έστρεψαν να ευχαριστήσουν,
μας στης επόμενης πληγής τον θώρακα
βγήκαν γιουρούσι.

Ραμφίστηκα κι εγώ
θρήνους, έρωτες κρωγμούς
τα κόρτε φτερουγίσματα
πριν την πληγή ξανασουβλίσουν
την καίω, καυτηριάζω στην πυρά.

Της χρείας την ανάγκη σιωπηλά
με αίμα και κρασί
σπονδή στο είναι μου θυσιάζω

Από τη συλλογή In full bloom (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Μετεξεταστέα ύλης
Post by: wings on 13 Jan, 2019, 19:23:44
Αναστασία Καραογλάνη, Μετεξεταστέα ύλης

Φιλόδοξα φιλήδονη απόψε η δίψα σου
του «ένα» την ανάγκη για ζευγάρωμα
πρόσθεση ή πολλαπλασιασμό
υποδαυλίζει.
Της διαίρεσης το μαύρο πάθος
χρόνων φροντιστήριο
δεν αφομοίωσε

Από τη συλλογή In full bloom (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Η ηδονή των οικείων σωμάτων
Post by: wings on 13 Jan, 2019, 19:25:45
Αναστασία Καραογλάνη, Η ηδονή των οικείων σωμάτων

Βλέπεις λοιπόν
τόσον καιρό μετά
με ξένα σώματα
τέλεια, βαρβαρικά
την ηδονή
των ατελών, οικείων σωμάτων
δεν αξιωνόμαστε;

Από τη συλλογή In full bloom (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Έλεος
Post by: wings on 13 Jan, 2019, 19:30:33
Αναστασία Καραογλάνη, Έλεος

Κάποιον ελάσσονα θεό
κάποιον αρχαίο ημίθεο
ή κάποιον όσιο μικρό
λησμονημένο ακόμα
κι απ’ τη χριστιανοσύνη,
κάποιον που να μ’ ακούσει
τέλος πάντων∙
κάποιον που να τολμώ
έλεος να ζητήσω
για την αγάπη
που πάλι ανελέητα
έθυσα στον βωμό της.
Πάλι για τα ελαττώματα
που μάταια προσπαθώ να γιάνω.

Γι’ αυτό μικρό θεό εζήτησα
που όλο και κάποιο ελάττωμα
κι αυτός θα είχε
που θα ’χε μετανιώσει
αλλά στο τέλος
στης αγάπης την έννοια
κι αυτός ξανασταυρώθηκε

Από τη συλλογή In full bloom (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Θεωρητικοί της σχέσης
Post by: wings on 13 Jan, 2019, 19:33:28
Αναστασία Καραογλάνη, Θεωρητικοί της σχέσης

Είμαστε δυο εξαιρετικά φλύαρα άτομα.
Αφού εξαντλήσαμε
τα πάντα περί σχέσης
την αντικρίσαμε να το σκάει μπαϊλντισμένη
με τον βαρβάτο εραστή της γωνίας
κι απομείναμε με τους κούφιους λόγους των λέξεων∙
μα το βάρος τους
μολύβι σ’ όποιο μέρος του σώματος
ζητούσε το μερίδιό του

Από τη συλλογή In full bloom (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Πάλι τα θαλασσώσαμε στους ορισμούς
Post by: wings on 13 Jan, 2019, 19:37:42
Αναστασία Καραογλάνη, Πάλι τα θαλασσώσαμε στους ορισμούς

Αυτό που ονομάσαμε αγάπη
πόσο γρήγορα πέρασε
στο απέναντι στρατόπεδο.
Πάλι τα θαλασσώσαμε στους ορισμούς∙
το μίσος που μισήσαμε
δεν ήταν αντίπαλο
παρά μονάχα δέος.
Η απάθεια που αγνοούσαμε
ήταν το αντίθετο
μα δεν κατείχαμε
σχέδιο κατάκτησής της.
Σε κοινωνία παθών που ευλογούνται
πώς να μετριάσεις,
δίχως στρατηγική και στόχο,
θεριά εσωανάμματα

Από τη συλλογή In full bloom (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Αενάως
Post by: wings on 13 Jan, 2019, 19:49:43
Αναστασία Καραογλάνη, Αενάως

Μες στην κατήφεια αγγίζουμε κεφάλια φαλακρά
και σώματα που δεν εγκρίνονται
από φθορά και γέννα αλλοιωμένα ή απ’ της σκέψης
την πολλή συνάφεια, βασανισμένα από αφή και όψη,
σφιγμένα σε κορσέ σουλούπωμα.
Το βράδυ όμως,
προδοτικά μαλακιά
χύνεται η σάρκα

κι εσύ σαστίζεις μπρος στην απόφαση
να την αγαπήσεις, να την αγνοήσεις ή να τη μισήσεις
για το μερίδιο που παράτολμα διεκδικεί
μέσα στης νόησης το βασίλειο που επέλεξες να κυβερνηθείς.

Σκαρί η σάρκα στου πνεύματος ταξίδια
αναψυχής και μη
γιατί είναι και τυράγνιας τις περισσότερες φορές
του πνεύματος οι διαρκώς ανανεούμενοι προορισμοί
και δεν προλαβαίνουμε
ν’ αλλάξουμε αποσκευές.

Πότε για μέρη σκιερά τα δροσερά μαντίλια
αναδεύουμε στων σπλάχνων μας τα βουερά πατάρια,
πότε ν’ ανασκαλεύουμε άρβυλα για τα χιόνια,
μα πάντα εκεί, μαζί μας η σάρκα να αμύνεται,
να μας θυμίζει την ταιριαστή ή παράταιρή της συγκατοίκηση.

Όμως όλα αλλάζουνε
σα στου έρωτα τη διάθεση παραδοθούμε
της άνοιξής μας τον ανθό μπουμπούκι
αλλιώτικα χαϊδεύουμε
μ’ αφή και βλέμμα
κεφάλια φαλακρά αγνοούμε
και σάρκα χαλαρή
κι επικεντρώνουμε
στα ωραία χείλη
και των ματιών τα τρυφερά αγγίγματα.

Και κείνο που πριν λίγο το μέσα μας κατάτρωγε
τώρα μας εμψυχώνει
να ανοίξουμε

χείλη του πόθου
που αψηφούν μεμιάς
σώματος άρνηση και γνώσης άγνοια
μόνο με του ενστίκτου τη ροή που υπαγορεύει
οχληρά και αμετάκλητα
της αναγεννημένης άνοιξης την προσταγή,
τη βιάση και τον οίστρο της ζωής για να πιαστεί
ξανά μα και ξανά
σε κάθε πλάσματος που φέρει γέννας ευθύνη

έμβρυο νιο σε μήτρα γραία
που όσες φορές κι αν κάρπισε
κι αν σάπισε στη γη της ο καρπός μέσα απ’ την αποσύνθεσή του,

ξανά μα και ξανά μες στην αποκοτιά του
καρπό σπέρνει ο έρωτας και προχωράει

Από τη συλλογή In full bloom (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Τα μυστικά του καρπού
Post by: wings on 13 Jan, 2019, 20:05:31
Αναστασία Καραογλάνη, Τα μυστικά του καρπού

Ήταν ωραίος ο καρπός
μες στο μεστό του κόκκινο
η μυρουδιά του κέρδιζε την όσφρηση
κι αντανακλούσε
στου μυαλού κρυφό λημέρι.
Κι είπες:
«ας φάω,
για ποιον είν’ όλα τα καλά στη γη;
εικόνα και ομοίωση άνακτα είμαι
κι εγώ μπορώ».
Και στο κατέβασμα της πρώτης σου μπουκιάς
είπες:
«εδώ είναι όλα δικά μου
χαρές κι επίγεια
και η ζωή, παράδεισος μονάχα».
Στη δεύτερη κατάλαβες
κάτι άλλο είχες στο στόμα
την τρίτη πια το έφτυσες
μα ήτανε αργά.
Σκουλήκι είχες καταπιεί
μαζί με τα κουκούτσια
που πρόκανες για να γευτείς.
Βλέπεις, ήσουνα λαίμαργος
και δε σε προϊδέασε κανείς
για των καρπών την πρώιμη διερεύνηση
αρώματος και σάρκας το σταδιακό ξετύλιγμα.

Σε φέτες κόβεται η ζωή κι αργά μασιέται
για να ’χουμε τον νου μας
μία στο άρωμα και μία στα κουκούτσια.
Ηδονική ευωδία από τη μια
απόρριψη απ’ την άλλη∙

και πάντα έτοιμοι
για το σκουλήκι της εσχάτης προδοσίας

Από τη συλλογή In full bloom (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Ελιξήριο
Post by: wings on 13 Jan, 2019, 20:09:23
Αναστασία Καραογλάνη, Ελιξήριο

Κάθε φορά
που σε κατάσταση
λανθάνουσας απόγνωσης
με βρίσκω,
καινούρια ηδονή
μου στέλνει η φύση
για να με συγκινήσει,
γλυκιά στα κύτταρα υπόσχεση.
Αυτή η ποίηση,
το τραγικό σαν πλησιάζει
και όλο και πιο άγρια σφίγγει,
τα θέλγητρά της πλούσια χύνει
στα ώριμα μαλλιά
και λίγο-λίγο
μια εφηβεία λάγνα
ξεσηκώνει το μυαλό
υγρή

Από τη συλλογή In full bloom (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Στο τέλος των πόθων
Post by: wings on 13 Jan, 2019, 20:22:23
Αναστασία Καραογλάνη, Στο τέλος των πόθων

Τόσες ευχές για πραγμάτωση πόθων
στα τελευταία γενέθλια
με χάρη κι επιτακτικά να το ζητούν οι φίλοι.
Και μένοντας μονάχος,
δεν τολμάς να το παραδεχτείς
βλέπεις αυτό δημόσια,
μέσα σε τόσων χρόνων ηδονές
και τις ακολουθίες τους διαψεύσεις
«τι να τους κάνουμε τους πόθους που περίσσεψαν
παραπονιάρηδες, καχεκτικούς και πεινασμένους;»
Είναι το ερώτημα της μέσης ηλικίας, θα πεις, αυτό.
Μα ενώ πολύ καλά γνωρίζουν τι συμβαίνει
τότε γιατί όλοι εύχονται και ξαναεύχονται
με τους δικούς τους στα πόδια
σκυθρωπά κουλουριασμένους;
Άχρονοι πια κι αόριστοι
λουφάζουν, σκυλιά γέρικα,
που ενώ πεθαίνουν
ζουν αμυδρά με προσδοκία ισχνή
στο κουρασμένο βλέμμα.
Πάντα λοιπόν
στους άλλους εύχονται
μπας και αλλάξει η ρίζα ήλιο
και παρασύρει και αυτούς στο βλάσταιμά τους

Από τη συλλογή In full bloom (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Η σαστιμάρα των μεγάλων αποφάσεων
Post by: wings on 13 Jan, 2019, 20:31:35
Αναστασία Καραογλάνη, Η σαστιμάρα των μεγάλων αποφάσεων

Αφού από παιδιά
με κάθε επιμέλεια ασκηθήκαμε
σ’ ό,τι σε πάθος χρέωσε του καθενός η ρίζα
κι ηδονικά απολαύσαμε μέχρις εσχάτων
την τελευταία σταγόνα
στη μέση της διαδρομής που στη στροφή
μας έκρυβε το υπόλοιπο
γκρεμός ή κάποια ισιάδα που ανέβαινε μετά,
σαστίσαμε το πρωινό
και η απόφαση βάραινε
σαν ώριμο καρπούζι
που με κρότο σπάει
χύνοντας αδιάφορα
όλο το κόκκινό του∙
χυμοί, κουκούτσια ένα θαρρείς
κι εσύ να μην μπορείς να τα παραμερίσεις
–φόβος πνιγμού αρχέγονος–
μένεις εκεί να αγναντεύεις
το ξοδιασμένο κόκκινο να βάφει τον δρόμο
το ίδιο χρώμα αίματος και πάθους
αναποφάσιστος
μιας ηδονής κι ενός θανατικού
κι όλο μπερδεύεις τη σειρά τους
κάπου εκεί
στη μέση
ηλικία της πλατείας
με φως και με χωρίς∙
μονάχος
πάντα μόνος

μπροστά στη σαστιμάρα των μεγάλων
ξεχωρισμάτων που σ’ έμαθαν να ονομάζεις
αποφάσεις

Από τη συλλογή In full bloom (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Παίρνω απάνω μου το πένθος
Post by: wings on 13 Jan, 2019, 20:37:34
Αναστασία Καραογλάνη, Παίρνω απάνω μου το πένθος

Παίρνω απάνω μου το πένθος
για τον έναν που χάθηκε
πολλούς που πέρασαν
και με προσπέρασαν
άνδρες που θήλασα
και που μεγάλωσα
λάτρεψα, μίσησα
γεύθηκα, απόδιωξα
μήτρας κυήματα που γλίστρησαν,
έμβρυα που γέννησα,
για πλατανόφυλλα αρχής
που φυλλορρόησαν εν τη γενέσει,
για όρκους πόθων
που ατέρμονα ανάλωσα
ζωή που αδιάκοπα ρούφηξα
νομίζοντας
ποτέ δε θα βουλιάξω
τραβώντας πάντοτε μπροστά
γυναίκα
για όλους δυνατή
μα στην ουσία ευάλωτη,
αδιερεύνητα μοναδική
και μόνη

«Ο κάθε λεύτερος είναι μόνος. Όσο περισσότερο μεθάς από τη δύναμη σου και προεκτείνεις την ελευθερία σου, τόσο μεγαλώνεις και την έκταση της μοναξιάς σου.»
Συβαρίτισσα, Λιλή Ζωγράφου


Από τη συλλογή In full bloom (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Με το σημάδι παραμάσχαλα
Post by: wings on 13 Jan, 2019, 20:42:23
Αναστασία Καραογλάνη, Με το σημάδι παραμάσχαλα

Πήρες πάλι τις ρούγες
με το γαλάζιο φουστάνι παραμάσχαλα
για ώρα ανάγκης
ξεκίνησες κανονικά
ζωσμένη τη μαύρη καμπαρντίνα
και το παλιό αντρικό κασκέτο
καθόλου θηλυκό.
Μα εσύ έτσι γούσταρες να βγεις απόψε
ανδροβαμμένη στων απαιτήσεων την μπόρα
με το σημάδι παραμάσχαλα
σα σύνθημα για μυημένους
παρηγόρια στη θλίψη του δρόμου
και την ανηφόρα της εκτέλεσης
στο πλάι η θηλυκότητα
κι αχρείαστη ακόμη σαν φανεί
τρόπαιο άλλης εποχής λαμπροντυμένης∙
για το μουνί που τότε σφάζονταν
στο ίδιο αυτό φουστάνι
κι εσύ, απόκοσμα, τίποτα δε χαμπάριαζες

Από τη συλλογή In full bloom (2015)
Title: Αναστασία Καραογλάνη, Αναμνήσεις
Post by: wings on 03 Aug, 2023, 18:21:01
Αναστασία Καραογλάνη, Αναμνήσεις

Ουρές σαμιαμίδια
σφιχτά στο σπιρτόκουτο
κλεισμένες
ακίνδυνα νεκρές
μα σαν ανοίξεις
έτσι για πλάκα
σπαρταράνε σακάτικες
απεγνωσμένα ζωντανές
οι μισερές...

Από τη συλλογή Παλιά κρυστάλλινα ποτήρια (2022)