Βασίλης Αμανατίδης, έκτη απόδειξη ικανοτήτων
Λοιπόν, εσύ κι εγώ ποικίλλουμε σε μήκος, πλάτος, ύψος
αλλά για να ’μαστε ακριβοδίκαιοι και ψύχραιμα μελλοντολόγοι
πόσο τάφος είναι ο χρόνος μου; Ο δικός σου πόσο τάφος;
Ποιος απ’ τους δυο νικά;
Και δηλαδή
τον όγκο μας ολόκληρο δεν ξέρουμε ποτέ,
μόνο τον βλέπουν, λίγο μετά, οι άλλοι...
Διαφωνώ. Τι φρίκη! Εξίσταμαι. Καθόλου δε μ’ αρέσει.
(Θα κλείσω μ’ ένα χάδι ποίημα γι' αγγέλους και ορτανσίες.)
[viii. το ποίημα αυτό
(η καλλίφωνη ορτανσία, ο ευαίσθητος άγγελος
και το air condition)]
Συζητάμε εντόνως
Εγώ στο περβάζι
Εσύ στην καρέκλα
Χειρονομείς, με κουνάς.
Δεν κουνώ φυλλαράκι.
Μα θα πειστώ
Να παραμείνει κλειστό.
Θα το ανοίγω μόνο όταν λείπεις.
Το αγγελικό σου δέρμα πειράζει
Μα τη φωνή σου ευνοεί
(Και θέλω να ’μαι σε φόρμα
για να τραγουδώ)
Βγαίνεις (τα φτερά στο σακάκι,
σαν αέρας, σε κάνουν
ξεχωριστό)
και τώρα μόνη που θα ’μαι,
το ανοίγω λιγάκι
Να μαζέψω δυνάμεις
Θα σου τραγουδήσω μετά
(Κάθε πόνος θα φύγει,
μα να μείνει το ποίημα αυτό)
Από τη συλλογή Καλοκαίρι στο σπίτι + Έξι αποδείξεις ικανοτήτων, ποιήματα (2003-2004)
(το Οκτασέλιδο του Μπιλιέτου, 43-44, Οκτώβριος 2004-Φεβρουάριος 2005)