Μαρία Πισιώτη: Νοιάζεται κανείς;
Η γαλάζια σφαίρα μέσα στον χρόνο
πορεύεται σταθερά.
Εμείς όχι. Επιταχύνουμε τον ρυθμό.
Ζούμε το αύριο σήμερα.
Παραλογισμός. Ίσως.
«Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε.»
Ωραία! Αυξηθήκαμε.
Τώρα τι γίνεται;
Δε χωράμε.
Δεν πρέπει να γελάμε.
Δεν πρέπει να τρώμε, να πίνουμε.
Δεν φτάνει.
Ούτε ο αέρας φτάνει.
Γελάς; Πώς είπες;
Το πρόβλημα θα λυθεί με τα όπλα.
Μεταλλικά, χημικά, βιολογικά,
ό,τι θες υπάρχει.
Ναι, σωστά. Και τα δάκρυα; Ο πόνος;
Νοιάζεται κανείς; Όχι.
Φτάνει ν’ αναπνέουμε Εμείς.
Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)