ΚΕΝΤΡΟ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ Ένα βήμα για “αφανείς” καλλιτέχνες Με τη δεύτερη φάση της έκθεσης “Δημιουργώ, άρα υπάρχω”, που παρουσιάζεται μέχρι τις 22 Φεβρουαρίου στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης (ΚΣΤΘ), στην πρώτη προβλήτα του ΟΛΘ, ολοκληρώνεται η διοργάνωση που έδωσε τη δυνατότητα σε έλληνες εικαστικούς καλλιτέχνες, ασχέτως σπουδών ή ηλικίας, να παρουσιάσουν τη δουλειά τους στο κοινό, ξεπερνώντας τις δυσκολίες ή τα στεγανά που πιθανόν αντιμετωπίζουν.της
Ελένης ΑνδρικοπούλουΣτο πλαίσιο του “Εικαστικού Πανοράματος στην Ελλάδα”, της διοργάνωσης του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (ΚΜΣΤ) που εδώ και τρία χρόνια συγκεντρώνει και αρχειοθετεί το σύνολο της ετήσιας εικαστικής παραγωγής στην Ελλάδα -όπως αυτή παρουσιάζεται σε μουσεία, γκαλερί και άλλους εκθεσιακούς χώρους- το ΚΣΤΘ προχώρησε ένα βήμα παραπέρα και αποφάσισε να φέρει στο προσκήνιο και τους “αφανείς” καλλιτέχνες, αυτούς που για οποιονδήποτε λόγο δεν είχαν δημοσιοποιήσει τη δουλειά τους τα τελευταία τρία χρόνια τουλάχιστον.
Η αρχική ιδέα της καταγραφής αυτής της καλλιτεχνικής δραστηριότητας -όπως και της αναζήτησης ενός τρόπου και μιας μεθοδολογίας προσέγγισης της μη καταγεγραμμένης καλλιτεχνικής παραγωγής- ανήκει στον Γιώργο Τσάρα, πρώην πρόεδρο του διοικητικού συμβουλίου του ΚΜΣΤ, και στη Συραγώ Τσιάρα, διευθύντρια του ΚΣΤΘ, το οποίο ανέλαβε την υλοποίηση του εγχειρήματος.
Στην ανοιχτή πρόσκληση του ΚΣΤΘ -από τον Μάιο έως και τον Σεπτέμβριο του 2008- ανταποκρίθηκαν περισσότεροι από 600 καλλιτέχνες από την Ελλάδα και το εξωτερικό, τους φακέλους των οποίων ανέλαβε να αξιολογήσει μια επιτροπή στην οποία, εκτός από την κ. Τσιάρα συμμετείχαν η Δόμνα Γούναρη και η Αρετή Λεοπούλου -που επιμελήθηκαν και την τελική έκθεση- ο Θοδωρής Μάρκογλου και η Ειρήνη Παπακωνσταντίνου.
“Στην τελετή αυτή δεν αναζητήσαμε κάποια εκθεσιακή συνοχή”, μας λένε οι δύο επιμελήτριες. “Αρχικά καταλήξαμε σε περισσότερες επιλογές, αλλά η διαδικασία αυτή επαναλήφθηκε αρκετές φορές μέχρι να καταλήξουμε στους 75 καλλιτέχνες, τα έργα των οποίων περιλαμβάνονται στην έκθεση και τον κατάλογο που τη συνοδεύει. Παρ’ όλα αυτά -προκειμένου να μην ‘αδικήσουμε’ κανέναν- καθ’ όλη την διάρκεια της έκθεσης παρουσιάζεται στο ΚΣΤΘ μια προβολή με επιλογή έργων όλων των καλλιτεχνών που έστειλαν φάκελο συμμετοχής, αλλά δεν περιλήφθηκαν στην έκθεση”.
ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΜε ενθουσιασμό αλλά και φόβο αντιμετώπισαν το εγχείρημα αυτό οι δύο επιμελήτριες, οι οποίες δεν παραλείπουν να εκφράσουν και τις ευχαριστίες τους τόσο στην κ. Τσιάρα όσο και στη διευθύντρια του ΚΜΣΤ Μαρία Τσαντσάνογλου, που τις έδωσαν αυτήν τη δυνατότητα. “Η διαδικασία της επιλογής δεν ήταν καθόλου εύκολη”, λέει η Αρετή Λεοπούλου, “κι αυτό γιατί δεν υπήρχαν συγκεκριμένα κριτήρια αλλά μάλλον η πεποίθηση ότι αυτό που έπρεπε να αναζητά κανείς είναι δουλειές ξεκάθαρες και ειλικρινείς. Το αποτέλεσμα μάλλον μας δικαίωσε, καθώς η επισκεψιμότητα κατά τη διάρκεια της πρώτης φάσης της έκθεσης ήταν εντυπωσιακή και τα σχόλια θετικά”.
Από τη μεριά της, η Δόμνα Γούναρη τονίζει τη συμβολή των νέων καλλιτεχνών που έσπευσαν να βοηθήσουν στο στήσιμο της έκθεσης, πράγμα που δημιούργησε μια ιδιαίτερα ευχάριστη ατμόσφαιρα. “Ήταν κάτι σαν εργαστήριο, κάτι που δεν το έχω ξαναζήσει εγώ τουλάχιστον”, λέει χαρακτηριστικά. Σχετικά με τις εντυπώσεις της, η κ. Γούναρη μας λέει: “Κατ’ αρχήν παρατηρήσαμε ότι μεγαλύτερη -και με διαφορά- ήταν η συμμετοχή των γυναικών καθώς και ότι εμφανίζονται παρέες παιδιών, κυρίως από τα Γιάννινα και την Αθήνα, που γνωρίζονται μεταξύ τους και δουλεύουν ή έχουν δουλέψει μαζί. Παρ’ όλα αυτά όμως, οι δρόμοι των νέων καλλιτεχνών είναι πολύ ατομικοί κι αυτό μας προβλημάτισε κάπως, γιατί ελπίζαμε ότι θα διακρίνουμε κάποιες συγκεκριμένες τάσεις, πράγμα που δεν επαληθεύτηκε από την πλειοψηφία των έργων των καλλιτεχνών ανεξάρτητα από το πού ζουν αυτοί, δηλαδή στην Ελλάδα ή το εξωτερικό”.
ΜΙΑ ΜΑΚΡΙΝΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗΚατά τη διάρκεια των εγκαινίων της δεύτερης φάσης συναντήσαμε τη Δροσιά Τσέρη που ήρθε αν όχι από το πιο μακρινό, σίγουρα από το πιο “απόμακρο” μέρος, τα Κύθηρα. “Είναι πραγματικά δύσκολο να φτάσεις από τα Κύθηρα στη Θεσσαλονίκη, το ταξίδι διαρκεί πολλές ώρες αλλά, πραγματικά, αξίζει τον κόπο”, μας λέει. “Νομίζω ότι αυτή η πρωτοβουλία του ΚΣΤΘ είναι πολύ καλή γιατί εκτός του ότι δίνει την ευκαιρία να παρουσιάσουν τη δουλειά τους άνθρωποι που έχουν να εκθέσουν πολύ καιρό, τους δίνει και μια ευκαιρία να γνωριστούν μεταξύ τους, να δουν ότι, πέρα από τις γκαλερί που συχνά απευθύνονται σε ένα συγκεκριμένο κοινό ή προωθούν τις δουλειές συγκεκριμένων καλλιτεχνών, η τέχνη αφορά ένα ευρύτερο κοινό καθώς και ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δημιουργούν χωρίς να επιδιώκουν να προωθηθούν, πάση θυσία, σ’ αυτό που μπορούμε ίσως να αποκαλέσουμε ‘κύκλωμα της τέχνης’. Είναι άνθρωποι που δουλεύουν ο καθένας με τον τρόπο του και μέσα από όλες αυτές τις δουλειές μπορείς πραγματικά να πιάσεις τον παλμό της εποχής”.
Η κ. Τσέρη μας δείχνει επίσης και μια άλλη όψη της ελληνικής περιφέρειας. “Με εμπνέει το γεγονός ότι ζω και δουλεύω στα Κύθηρα, παρ’ όλο που παρατηρώ ότι όλες έχουμε τις ίδιες ανησυχίες, ανεξάρτητα από το πού ζούμε. Τα Κύθηρα δεν είναι ένα πολυπληθές νησί και τον χειμώνα είμαστε μάλλον μοναχικοί, χωρίς όμως να παύουμε να είμαστε δημιουργικοί. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ασχολούνται με τα εικαστικά, τη μουσική και το θέατρο. Οργανώνουμε πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις και θα έλεγα ότι τα Κύθηρα είναι ένα νησί ‘κουλτουριάρικο’, αν και ο όρος αυτός είναι μάλλον παρεξηγημένος στις μέρες μας. Εκτός από πολιτιστικές, έχουμε και οικολογικές ανησυχίες και είναι πιστεύω γνωστό ότι έχουμε δημιουργήσει την Πολιτιστική Εταιρεία Κυθήρων, μεταξύ των πολλών δράσεων της οποίας συγκαταλέγονται και οι Φωτογραφικές Συναντήσεις Κυθήρων, που αποτελούν πόλο έλξης για τους φίλους της φωτογραφίας”.
Πηγή:
makthes.gr
