Στέργιος Βαλιούλης, Κατοχή (3)
[Μέρος I: Κατοχή]
3
(Στην αγορά κυκλοφορούν ολόχρυσα νομίσματα
μ’ όψη διπλή (Made in Germany).
Σοφή και βαθυστόχαστη
στη μια η σωφροσύνη
στην άλλην αρχοντόπλαστη
κι αιθέρια οπτασία
η απουσία.
Κι οι δυο τους σπλάχνα ίδιας μάνας
—της προδοσιάς,
νάρκες και φράχτες και τορπίλες
στη μέση της πλατιάς της δημοσιάς...)
Ήταν βαρύ το πένθος
κι ανόρεχτοι για παραστάσεις
οι θεατρίνοι.
Κι ήταν ακόμα να ’ρθουν τέρμινα
κι ήταν ακόμα να ’ρθουν χρόνια
χιόνια να λιώσουν
μύθοι να παλιώσουν
όσο γεμάτο να φανεί του φεγγαριού το καύκαλο
στο θόλο της δειλίας.
Σκύψαμε
θωρήσαμε
το κρυμμένο πρόσωπο
της ψυχής μας.
Γλυκοχαμογέλασε...
Ποιος τάχα να διστάσει;
Ο ποιητής τραγούδησε
ρίχνοντας το γυλιό στον ώμο:
— Φεύγω για να μη φύγω
Θα χαθώ για να υπάρξω
Σπόρος το φύτρο που ξανοίγω
Φτερούγες, να πετάξω...
Από τη συλλογή Το κρυμμένο τετράδιο (1959)
