Θες βοήθεια, lpap; Να σου δώσω εγώ βοήθεια, μολονότι θα άξιζε τον κόπο να αναγνωσθεί το βιβλίο (ιδιαίτερα μετά από όσα άκουσα για την
Platina).
Η ιστορία έχει ως εξής:
Σε πειράματα που έγιναν διαπιστώθηκε ότι όσοι (πόσοι;) είχαν πάρει κάποια δόση (πόσο μεγάλη;) π.χ. Apis mellifica (και όχι mellefica), δηλ. (τριμμένη;) μέλισσα, όχι πάντως το δηλητήριο από το κεντρί της, ολόκληρη μέλισσα, παρουσίασαν συμπτώματα ίδια με του Οθέλου στη γνωστή τραγωδία. Βεβαίως, σύμφωνα με
αυτή τη σελίδα, παρουσίασαν και άλλα παρόμοια (;) συμπτώματα, όπως:
- προαίσθημα θανάτου
- απάθεια
- αφηρημάδα
- αδεξιότητα (π.χ. τους έπεφταν πράγματα που κρατούσαν)
- υστερία (τσιρίδες)
- απόγνωση (π.χ. έχωναν το κεφάλι τους κάτω από το μαξιλάρι τους)
- ιλίγγους με φτάρνισμα
- φωτοφοβία
- πρήξιμο κάτω από τα μάτια
- έντονη τάση για ούρηση
- ερεθισμό του στήθους
- ημιπληγία
- υπνηλία
ή κάποιο άλλο από 450 συμπτώματα.
Φαντάζομαι ότι έπαιρναν αρκετά γερή δόση, κατέβαζαν δηλαδή πεντέξι μέλισσες την ημέρα για κάποιο διάστημα, για να παρουσιαστούν σε έντονο και αναγνωρίσιμο βαθμό τα συμπτώματα (ένας λέγεται ότι είχε μείνει επί δύο μέρες με το κεφάλι κάτω από το μαξιλάρι ενώ είχε έντονη τάση για ούρηση, αλλά τελικά τον είχε πάρει ο ύπνος από την υπνηλία).
Άλλα 850 συμπτώματα καταγράφηκαν σε όσους έκαναν πειράματα με το δηλητήριο της Λάχεσης, του μεγαλύτερου δηλητηριώδους φιδιού του Νέου Κόσμου. Και 900 συμπτώματα έχει η Sepia, η σουπιά (δεν ξέρω αν πρόκειται για το μελάνι της ή αποξηραμένη σουπιά). Από τα 900 συμπτώματα, ο
συγγραφέας του βιβλίου ξεχωρίζει την απάθεια («INDIFFERENCE to loved ones, spiteful, critical of others»), η οποία ως γνωστόν έχει άμεση σχέση με τη ζήλια. Αλλά δεν είναι μια οποιαδήποτε απάθεια/ζήλια. Αυτή εδώ εκδηλώνεται με την καταστροφή των αγαπημένων του αγαπημένου. Έτρωγε το πειραματόζωο τις σουπιές και πήγαινε μετά και έριχνε στη φωτιά όλα τα σιντί της αγαπημένης του (καταστράφηκαν συλλογές και συλλογές στη διάρκεια των πειραμάτων).
Αφού λοιπόν καταγράφηκαν αυτά τα συμπτώματα, σου λέει: «Θα σε θεραπεύσω με το όμοιο. Αλλά δεν θα σου δώσω πολύ και γίνεις χειρότερα. Θα σου δώσω λίγο, να γίνεις καλύτερα. Και όσο πιο λίγο σου δώσω, τόσο καλύτερα θα γίνεις». Πήραν λοιπόν λίγη ξεραμένη μέλισσα, τη βάλανε στο νεράκι και άρχισαν το κοπάνημα. Και τη διάλυση. Και ξανά κοπάνημα και ξανά διάλυση, μέχρι που να μη μείνει καθόλου μέλισσα στο νεράκι. Το νεράκι αυτό μπορεί να έχει περάσει από βουνά και λαγκάδια και θάλασσες και οχετούς, αλλά μετά από τόσο κοπάνημα τα έχει ξεχάσει όλα και θυμάται μόνο τη μέλισσα (ή τη σουπιά ή τη λάχεση). Ή, για την ακρίβεια, τις δηλητηριώδεις ιδιότητές της. Είναι κάτι σαν τα βασανιστήρια της χούντας: σου έριχναν ξύλο μεσημέρι-νύχτα, στο τέλος είχες ξεχάσει και ποιος ήσουν αλλά θυμόσουν μόνο ένα «Ζήτω η επανάσταση της 21ης Απριλίου!».
Έρχεται λοιπόν ο άλλος και του έχει πρηστεί το μάτι (σιγά μην πάει στον ομοιοπαθητικό γιατί τσάκωσε τη γυναίκα του με τον κουμπάρο). Του κάνει ο γιατρός μια ψυχανάλυση επί μία ώρα και ανακαλύπτει ότι ο πραγματικός λόγος για το πρήξιμο στο μάτι είναι η ζήλια που τον κατατρώει. Μιλάμε ότι έχει τόση καταπιεσμένη ζήλια, που είναι έτοιμος να βάλει το κεφάλι της άλλης κάτω από το μαξιλάρι, όχι το δικό του. Είναι σε μια κατάσταση σαν να έχει κατεβάσει ολόκληρο μελίσσι στην καθισιά του. Του λέει λοιπόν ο ομοιοπαθητικός: «Έχω πράμα τεφαρίκι για σένα. Θα το παίρνεις επί ένα μήνα, δεν θα πίνεις καφέ, δεν θα μασάς μέντες, και θα σου φύγει και το πρήξιμο στο μάτι και κάτι άλλα που σε βασανίζουν» (δηλαδή, όχι 2 σε 1, αλλά 900 σε 1).
Πας σπίτι σου, παίρνεις το νεράκι με τις δυσάρεστες αναμνήσεις και έρχεται αυτό σιγά-σιγά, με την ανάμνηση του δηλητηρίου που κάποτε είχε, και σου τονώνει τον αμυντικό μηχανισμό γιατί η μεγάλη δόση του όμοιου του δηλητηρίου που έχεις μέσα σου είναι προφανώς ανίκανη να σου τον τονώσει.
Περνάει ένας μήνας, ξεπρήζεται το μάτι, η γυναίκα σου την έχει γλιτώσει με ένα καβγαδάκι, και είναι όλα πάλι μέλι-γάλα και τα σιντί στη θέση τους (ενδεχομένως έχεις πάψει να τρέχεις και για κατούρημα κάθε τόσο), κι εσύ ευλογείς το γιατρό και την τέχνη του που έσωσαν το σπιτικό σου.
Ηθικό δίδαγμα (διαλέγετε ένα):
a. Ένα ξύλο την ημέρα, το γιατρό τον κάνει πέρα.
b. Εάν είστε λίγο σουρλουλού, να κρύβετε τα σιντιά σας
c. Ζητήστε από την ΕΥΔΑΠ ανάλυση του νερού που πίνετε. Ποτέ δεν ξέρετε από τι σας θεραπεύει. Κυρίως να σας πουν αν το βαράνε αυτοί.
d. Δικό σας συμπέρασμα (εκτός από το ΔΞ/ΔΑ)
(Ζητώ συγγνώμη αν αυτό διαβάζεται σαν παρωδία πάνω μάλιστα που μου είχαν πει κάτι για «ισορροπημένο και μη φανατικό». Τα πράγματα είναι λίγο πιο σοβαρά. Ή έτσι τουλάχιστον μου λένε.)