A, ναι, είμαι ειδικός σε θέματα του απείρου. Αφού σε ένα ποίημά μου λέω, ο θρασύτατος, «το άπειρο μιλάει με τη φωνή μου». Για να μην αναφέρω τον «Πλοηγό του Απείρου» και άλλες συναφείς ασχολίες μου.
Λοιπόν, κοίτα τώρα. Υπάρχει το εξωτερικό άπειρο, όπως το έχουν περιγράψει οι διάφοροι συνάδελφοι μου αστροφυσικοί, και το εσωτερικό άπειρο, όπως το περιγράφουν οι ποιητές απ' την αρχή του κόσμου. To εσωτερικό άπειρο μπορεί να το εκφράσει «ένα χαμόγελο, ένα άγγιγμα χεριού, μια λέξη», ή «μια φλαμουριά που ανθίζει στο μπαλκόνι μου, ένα γατί που περπατάει νωχελικά στον ήλιο». Ή «το διπλό άλφα της αγάπης».
Ο έρωτας, αυτή η τόσο φυσική, η τόσο γήινη πράξη, εκφράζει τη μεταφυσική επανάσταση, την απόπειρα να καταργηθεί ο θάνατος. Όσο διαρκεί ο έρωτας, καταργείται ο θάνατος. Προχώρησε, λοιπόν, με τα ερωτικά ποιήματα και κατάργησε τον θάνατο. Του αξίζει. Για να εξοφλήσω κι εγώ επιτέλους τα χρέη μου στην ανθρωπότητα.
