Γιώργος Θέμελης, Φωτοσκιάσεις
[Ενότητα Φωτοσκιάσεις]
Χ
Αγαπημένη πλάνη, αγαπημένη ματαιότητα.
Ίσως καθρέφτισμα, ίσως μουσική,
μια μουσική παράξενη, μαρμαρωμένη.
Τι κι αν ξυπνήσουμε κάποτε κι ανοίξουν
τούτα τα μάτια σε μια άλλη αυγή.
Λιπόσαρκοι, γυμνοί και πεινασμένοι.
(Πώς να σε δω, Θεέ μου, να σε γνωρίσω,
πώς να κοιτάξω το πρόσωπό Σου,
χωρίς μάτια, δίχως πρόσωπο).
Εγώ αγαπώ τη γη, τη μάταιη γη,
είμαι από γη∙ εγώ αγαπώ το φως,
εγώ αγαπώ τη θλίψη την απέραντη,
τη θλίψη της γης, του ήλιου και του αγέρα.
Εγώ αγαπώ το σώμα και το αίμα,
το τίμιον αίμα, τ’ άγιο σώμα.
Τον έρωτα εγώ αγαπώ, το θάνατο.
Από τη συλλογή Φωτοσκιάσεις (1961)