Ο Θερινός Κήπος
Πως θάθελα να δω τα τριαντάφυλλα, μέσα σ'αυτό το μοναδικό κήπο23
Εκεί που υψώνεται η πιο όμορφη στον κόσμο σιδεριά24
Εκεί που τ' αγάλματα με θυμούνται νέα25
Κι εγώ τα θυμάμαι κάτω από τα νερά του Νέβα26
Στην ευωδιαστή σιωπή που βασιλεύει μέσα στις τιλιές
Ακούω το τρίξιμο από τα κατάρτια των πλοίων
Και ο κύκνος, όπως πρώτα, γλυστρά ανάμεσα στο χρόνο
Θαυμάζοντας την λαμπρότητα του ειδώλου του.
Εδώ χιλιάδες βήματα σταμάτησαν για πάντα
Εχθροί και φίλοι, φίλοι κι εχθροί
Η παρέλαση των σκιών δεν τελειώνει
Από το γρανιτένιο βάζο μέχρι τις πόρτες της Αυλής27
Εδώ ψιθυρίζουν οι λευκές μου νύχτες
Μια ξεχωριστή και μυστική αγάπη
Κι όλα, το φίλντισι και ο ιάσπις λαμποκοπούν
Αλλά η πηγή του φωτός μυστικά μένει κρυφή.
Άννα Αχμάτοβα
Λένιγκραντ 1959, από τη συλλογή Έβδομο Βιβλίο
23. Ο κήπος που αναφέρεται η Αχμάτοβα είναι το παληό πάρκο της Πετρούπολης που ιδρύθηκε το 1703, κοντά στο θερινό ανάκτορο του Μεγ. Πέτρου.
24. Από το 1770-1784, ο κήπος ήταν αποκομμένος από το Νέβα, με ένα κιγκλίδωμα εξαιρετικής τέχνης κι ομορφιάς.
25. Το(ν) κήπο στολίζουν πολλά γλυπτά που τα φιλοτέχνησαν καλλιτέχνες της βενετσιάνικης σχολής του 18ου αιώνα. Το 1924 η Αχμάτοβα έμενε κοντά στην προκυμαία απέναντι από το(ν) Θερινό Κήπο.
26. Η πλημμύρα έγινε το 1924.
27. Αναφέρεται στο βάζο που βρίσκεται στο δυτικό μέρος του κήπου, μπροστά στη μικρή λίμνη κατασκευασμένο το 1839. Με τη λέξη («)Αυλή(») η ποιήτρια ονομάζει το θερινό ανάκτορο του Μεγάρου Πέτρου που χτίστηκε το 1710-1711, από τον Τρεζίνι.
(Της Χριστίνας Φίλη: Αχμάτοβα, Γκουμιλιώφ, Μάντελσταμ: Τρεις εκπρόσωποι του ακμισμού, Το δώμα, Τεύχος 9, σελ 198-223, 1986-1987)