To-morrow, and to-morrow, and to-morrow, Creeps in this petty pace from day to day, To the last syllable of recorded time; And all our yesterdays have lighted fools The way to dusty death. Out, out, brief candle! Life's but a walking shadow, a poor player, That struts and frets his hour upon the stage, And then is heard no more. It is a tale Told by an idiot, full of sound and fury, Signifying nothing. Shakespeare, Macbeth, Act 5, scene 5 | Το αύριο και το αύριο και το αύριο σέρνεται με το μικρό του βήμα ημέρα την ημέρα ως τη στερνή γραμμένη συλλαβή του χρόνου· κι όλα τα χτες μας φώτιζαν τον δρόμο, σε τρελούς, για τη σκόνη του τάφου. Σβήσε, σβήσε φως λιγόζωο! Ζωή 'ναι φευγαλέα σκιά, φτωχός θεατρίνος, που με στόμφο τρώει την ώρα του πάνω στη σκηνή και πια δεν ξανακούγεται· ένα παραμύθι που λέει ένας ηλίθιος όλο αχό και πάθος χωρίς κανένα νόημα. Σαίξπηρ, Μακβέθ, μετάφραση Βασίλης Ρώτας |
We are such stuff as dreams are made on
and our little life is rounded with a sleep