John Berryman, The Dream Songs

[psifio]

Καλησπέρα σας!
Ψάχνω να βρω τη μετάφραση των ποιημάτων 1 και 29 των Ονειρικών Τραγουδιών. Ξέρω ότι Μπέριμαν έχει μεταφραστεί στο τεύχος 21 της Ποίησης, αλλά δεν ξέρω αν είναι μεταφρασμένο το συγκεκριμένο. Επίσης, μεταφρασμένος Μπέριμαν υπάρχει και σε εκτενές αφιέρωμα της Νέας Εστίας (μτφ Αντώνης Ζέρβας), αλλά ούτε το 1 ούτε το 29 περιλαμβάνονται.

Κάθε βοήθεια δεκτή.

ΥΓ: ελπίζω να το έβαλα στη σωστή ενότητα, αν όχι, συγνώμη. :)
ΥΓ2: Ορίστε το ποίημα 1 και το 29.

[jglenis]

Καλησπέρα,

Δεν είμαι σίγουρος, αλλά μέχρι τώρα όλες οι ενδείξεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχουν αυτά τα ποιήματα μεταφρασμένα. Θα το ψάξω λίγο ακόμα σήμερα και αύριο, και βλέπουμε. Ίσως μια ιδέα θα ήταν να επικοινωνήσει κανείς με τον διευθυντή του περιοδικού «Ποίηση», Χάρη Βλαβιανό, αναζητώντας λεπτομέρειες.
Εν τω μεταξύ, όλο και κάποιος από εδώ μπορεί να προκύψει με καμιά καλύτερη ιδέα..
Αυτά προς το παρόν.
 

[psifio]

Ευχαριστώ. Η βασική μου ερώτηση ήταν αν έχει κανείς το 21 της Ποίησης να ρίξει μια ματιά (και ει δυνατόν να μου σκανάρει κάνα-δυο σελίδες) ή αν ξέρει κάποια μετάφραση του Μπέριμαν που μου διαφεύγει. :)

Edit (for future reference): Στο τεύχος 21 της Ποίησης (Άνοιξη-Καλοκαίρι 2003) η Ελεάννα Πανάγου έχει μεταφράσει τα 1, 4, 5, 14, 21, 22, 25, 28, 45, 47, 48, 53, 55, 56, 67 και 263 από τα Dream Songs.

[sunshine]

Καλημέρα,

Και όμως!
Τα 1 και 29 υπάρχουν στη μετάφραση του Αντώνη Ζέρβα που δημοσιεύθηκε στη Νέα Εστία.
Μια άλλη Επιλογή από τα Ονειροτράγουδα ή Ονειρικά Τραγούδια του Μπέρρυμαν είχε δημοσιευθεί το 1998 στο περιοδικό Ίνδικτος.
Και εκεί υπάρχει το 29.
Δική του επίσης ειναι και η λέξη Κοκάλας που υιοθετήθηκε σιωπηρώς από άλλους ...

[psifio]

Α, έτσι; Εμπιστεύτηκα την ιστοσελίδα του Δημάκη και νόμισα ότι αυτά ήταν όλα κι όλα. Θα πάω να το αναζητήσω πάραυτα. Πάντως, αν δεν το βρω στα βιβλιοπωλεία, θα μπορέσετε πιστεύετε να τα σκανάρετε και να μου τα στείλετε;

Ευχαριστώ πολύ για την πληροφορία! :)

[jglenis]

1

Ο χολωμένος Χένρυ χανόταν την ημέρα,
ο απαρηγόρητος Χένρυ κατσούφιαζε.
Τον καταλαβαίνω, προσπαθεί να ξεπεράσει τα πράγματα.
Το να νομίζει ότι νόμιζαν πως
μπορούσαν να το κάνουν έκανε τον Χένρυ δηκτικό και μακρινό
Μα έπρεπε να τα βγει και να τα πει.

Ο κόσμος όλος σαν μάλλινη ερωμένη
έμοιαζε κάποτε στο πλευρό του Χένρυ.
Έπειτα κάτι αναχώρησε.
Έκτοτε τίποτα δεν γινόταν όπως θα μπορούσε ή θα έπρεπε.
Δεν καταλαβαίνω πως Χένρυ ορθάνοιχτος
για να τον δει όλος ο κόσμος, επέζησε

Αυτό που έχει να πει τώρα είναι ένα μακρύ
θαύμα που όλος ο κόσμος μπορεί ν’αντέξει ή να είναι.
Τότε στη συκομουριά χαιρόμουν
που ήμουν εκεί πάνω, και τραγουδούσα
Σκληρή στη γη γίνεται η δυνατή θάλασσα
κι άδειο μένει κάθε κρεβάτι.

Από το τεύχος 21 του περιοδικού ποίηση.

[psifio]

Αχ, ευχαριστώ πολύ! Την Ποίηση την αγόρασα εχτές, αλλά, όπως είπα και παραπάνω, δεν έχει το 29.

Επίσης, οι δύο μεταφράσεις έχουν σημαντικές διαφορές για να χρησιμοποιήσω μισή τη μία και μισή την άλλη, άρα πρέπει να βρω οπωσδήποτε τη μετάφραση του Ζέρβα.

Ευχαριστώ πάρα πολύ για τον κόπο πάντως! :)

[jglenis]

Παρακαλώ, είπα να το παραθέσω ούτως ή άλλως, έτσι για να υπάρχει...
Και, αν βρεθούν και οι άλλες μεταφράσεις να τα δούμε και να συγκρίνουμε...πάντα έχει ενδιαφέρον κάτι τέτοιο.
Καλή τύχη,

[sunshine]

ΟΝΕΙΡΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

Ι

Ο Μυγιάγγιχτος Ερρίκος κρύφτηκε τη μέρα,
ακατεύναστος ο Ερρίκος ήταν όλο μούτρα.
Τον κατανοώ, - πάσκζε να δεί πώς θα καθαρίσει.
Η σκέψη ότι σκέπτονταν πώς θα μπορούσαν
και να του την κάνουν έκαμε τον Ερρίκο κακό κι απόντα.
Μα θα¨πρεπε να βγει και να τα πει ένα χέρι.

Όλος ο κόσμος σαν μια μάλλινη αγαπητικιά
φαινόταν άλλοτε στο πλάι του Ερρίκου.
Έγινε τότε κάποια αναχώρηση.
Έκτοτε τίποτα δεν πήγε όπως έπρεπε ή θα΄πρεπε.
Δεν ξέρω καν πώς ο Ερρίκος, άμα τον άνοιξαν με το σουβλί
για να τον δει όλος ο κόσμος, συνέχισε να επιζεί.

Τα όσα τώρα θα ειπεί είναι μακρύ
ένα θαύμα για να γονεύσει και να΄ναι ο κόσμος.
Σ΄έναν αγριοπλάτανο σκαρφαλωμένος στην  κορφή
ήμουν ολόχαρος μιά φορά και τραγουδούσα.
Σκληρά σκάβει τη γή η θάλασσα βαρβάτη
και μένει αδειανό κάθε κρεβάτι.


               29

Έκατσε μια φορά επάνω στην καρδιά του Ερρίκου
κάτι τι τόσο βαρύ, σαν και να΄ταν εκατό χρονών
και βάλε, και θρηνώντας, άϋπνος, όλους δαύτους τους καιρούς
ο Ερρίκος δεν κατάφερνε να ορθοποδίσει.
Ξαναρχίζει ολοένα μες στ΄αυτιά του Ερρίκου
το βηξιματάκι κάπου, μιά οσμή, μιά καμπανοκρουσία.

Και είναι κάτι ακόμα που στοιχειώνει το μυαλό του,
μιά σεμνή Σιενέζικη μορφή που χίλια χρόνια δεν θ΄αρκούσαν
να θολώσουν τη μομφή της ασάλευτης κατατομής της. Και φρικτός,
με ανοικτά τα μάτια, παρακολουθεί, τυφλός.
Όλες οι καμπάνες λένε: πολύ αργά. Τα δάκρυα δεν πάνε΄ συλλογιέται.

Μα ποτέ του ο Ερρίκος, δεν ξέκανε, όπως νομίζει,
κάποιαν, να τεμαχίσει το κορμί της
και να κρύψει τα κομμάτια, όπου μπορεί και να βρεθούνε.
Ξέρει: έφερε μιά μιά στο νού του, και καμιά δεν λείπει.
Τα χαρ΄ματα, κάθεται συχνά και τις μετράει.
Καμιά ποτέ δεν λείπει.

Μετάφραση: Αντώνη Ζέρβα

Αφιέρωμα στον
Τζων Μπέρρυμαν
ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ, Ιούνιος 2004

[banned8]

Ι Ο Μυγιάγγιχτος Ερρίκος κρύφτηκε τη μέρα, ακατεύναστος ο Ερρίκος ήταν όλο μούτρα. Τον κατανοώ, - πάσκιζε να δει πώς θα καθαρίσει. Η σκέψη ότι σκέπτονταν πώς θα μπορούσαν να του την κάνουν έκαμε τον Ερρίκο κακό κι απόντα. Μα θα 'πρεπε να βγει και να τα πει ένα χέρι. Όλος ο κόσμος σαν μια μάλλινη αγαπητικιά φαινόταν άλλοτε στο πλάι του Ερρίκου. Έγινε τότε κάποια αναχώρηση. Έκτοτε τίποτα δεν πήγε όπως έπρεπε ή θα 'πρεπε. Δεν ξέρω καν πώς ο Ερρίκος, άμα τον άνοιξαν με το σουβλί    για να τον δει όλος ο κόσμος, συνέχισε να επιζεί. Τα όσα τώρα θα ειπεί είναι μακρύ ένα θαύμα για να γονεύσει και να 'ναι ο κόσμος. Σ' έναν αγριοπλάτανο σκαρφαλωμένος στην κορφή ήμουν ολόχαρος μια φορά και τραγουδούσα. Σκληρά σκάβει τη γη η θάλασσα βαρβάτη και μένει αδειανό κάθε κρεβάτι.

1 Huffy Henry hid the day, unappeasable Henry sulked. I see his point,--a trying to put things over. It was the thought that they thought they could do it made Henry wicked & away. But he should have come out and talked. All the world like a woolen lover once did seem on Henry's side. Then came a departure. Thereafter nothing fell out as it might or ought. I don't see how Henry, pried open for all the world to see, survived. What he has now to say is a long wonder the world can bear & be. Once in a sycamore I was glad all at the top, and I sang. Hard on the land wears the strong sea and empty grows every bed.

Μπορείτε να τον ακούσετε να το απαγγέλλει εδώ.

Ερώτηση: Είναι βέβαιο ότι έχει αντιγραφεί η μετάφραση χωρίς λάθη;

[jglenis]

Υπέροχα! Ευχαριστούμε sunshine για την ευκαιρία να δούμε και αυτές τις μεταφράσεις, και nickel για την ευκαιρία να έχουμε και το πρωτότυπο εδώ.
Κάνοντας λοιπόν τη σύγκριση μεταξύ Ελεάννας Πανάγου - Αντώνη Ζέρβα  στο ποίημα 1, πιστεύω πως η πρώτη επιλέγει να μείνει αφανής στο κείμενο, λειτουργώντας περισσότερο ως μεταφράστρια, ενώ ο δεύτερος επιλέγει να κάνει αισθητή την παρουσία του, λειτουργώντας περισσότερο ως ποιητής. Κάτι που φαίνεται από τις πρώτες κιόλας λέξεις: στη μετάφραση της Πανάγου έχει αποδοθεί η παρήχηση του πρωτότυπου, η οποία όμως δεν υπάρχει στη μετάφραση του Ζέρβα.
Προσωπικά, προτιμώ την προσέγγιση της Πανάγου παρόλο που αναμφισβήτητα και οι δύο μεταφράσεις παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Αυτό δε που μου άρεσε ιδιαίτερα στη μετάφρασή της ήταν η πολύ αποτελεσματική επιλογή των ρηματικών χρόνων (first line: hid, twelfth line: survived) , σε αντίθεση με την μετάφραση Ζέρβα.

[psifio]

Ευχαριστώ πάρα πολύ! :)