Πρόκειται για την ασπρόμαυρη ισπανική ταινία Βιριδιάνα -Viridiana ο πρωτότυπος τίτλος- του Λουις Μπονιουέλ. Ο Μπονιουέλ είναι βαρύ κοκτέιλ...Δεν είμαι οπαδός του, ούτε των ταινιών του, αλλά αξίζει να πάρετε μία γεύση, όσοι αγαπάτε τον κινηματογράφο. Την προτείνω, γιατί ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από την πλευρά της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας από τη μία, αλλά και λόγω του θέματος που πραγματεύεται από την άλλη. Δίνει πρωτότυπες ιδέες αλλά μην τις δοκιμάσετε στο σπίτι.
Για άλλη μια φορά να σημειώσω ότι κατά το Αθηνόραμα η ταινία προβάλλεται στις 22.30, ενώ στο πρόγραμμα της Βουλής αναγράφει 22.10. Διαλέγετε και παίρνετε, ό,τι σας βολεύει.
Μια σύντομη κριτική από ένα φίλο για την ταινία.
Η κινηματογραφική Βίβλος της ιεροσυλίας, εξαιτίας της οποίας ο μέγας Bunuel διώχτηκε από τις συμπληγάδες Ρωμαιοκαθολική εκκλησίας και φρανκικής δικτατορίας, για να επιβιώσει και τροπαιούχος, με τον Χρυσό Φοίνικα ανά χείρας, να καταλήξει. Εντός της «Βιριδιάνας» δε συμβαίνει τίποτα από όσα οι μέσοι φωστήρες θα ονόμαζαν «αυστηρώς ακατάλληλα», ούτε διαστροφές α λα «Σαλό» ούτε καν το υβρεολόγιο του Οικονομίδη. Κι όμως, όσοι θέλετε να αναθρέψετε το τέκνο σας με πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια και προδέρμ, καλύτερα να το κρατήσετε σε απόσταση ασφαλείας από την οθόνη. Διότι κάπου ανάμεσα στα πάθη της δόκιμης μοναχής που επισκέπτεται τον χήρο θείο της, θα αντικρίσει την ολοκληρωτική κατάρρευση του μύθου της φιλανθρωπίας και του λοιπού χριστιανικού οικοδομήματος η σκηνή της παρωδίας του Μυστικού Δείπνου είναι υπεραρκετή. Κυριολεκτικά αξεπέραστο, ειρωνικό μέχρι το μεδούλι, φετιχιστικό και υπογείως σουρεαλιστικό, το σκάνδαλο «Βιριδιάνα» με τα χρόνια έχει βελτιώσει την γεύση του σαν το καλό κρασί.