Alcman - Lyrical Fragment

[dimace]

Ένα πολύ όμορφο ποίημα του Αλκμάνος το οποίο ανακάλυψα χθες. Ο Αλκμάν (Αλκμάνας) ήταν Σπαρτιάτης λυρικός ποιητής και έζησε τον 7ο αιώνα π.Χ. Ήταν χορικός ποιητής. Η μετάφραση του Βουτιερίδη είναι πραγματικά αριστοτεχνική γιατί δεν μεταφράζει λέξεις αλλά ποίηση.



εὕδουσι δ΄ὁρέων κορυφαί τε και φάραγγες
πρώονές τε και χαράδραι
ὕλα θ΄ἑρπέθ΄ὃσσα τρέφει μέλαινα γαῖα
θῆρές τ' ὀρεσκώιοι καί γένος μελισσᾶν
καί κνώδαλ΄ἐν βένθεσσι πορφυρέας ἁλός
εὕδουσι δ΄οἰωνῶν φῦλα τανυπτερύγων.

Κοιμούνται βράχια, ρεματιές, λαγκάδες, κορφοβούνια,
κι από τα σερπετά όσα τρέφει η γης η μαύρη,
τ' άγρια θεριά, των μελισσών τα σμάρια,
τα ψάρια μες της σκοτεινής της θάλασσας τα βάθη,
των απλοφτέρουγων πουλιών κοιμούνται τα κοπάδια.

Από το Ανθολόγιο Λυρικής Ποίησης του ΟΕΔΒ

Μετάφραση από τον Ηλία Βουτιερίδη

[dimace]

Ένα διασκεδαστικό σχόλιο από κολλητό μου στο ΦΒ: «Στην αρχή διάβασα Άιχμαν και ενδιαφέρθηκα. Μετά Αυνάν και εξακολούθησα να ενδιαφέρομαι. Μετά, έβαλα τα γυαλιά μου και σταμάτησα να ενδιαφέρομαι». :) :) :)

[wings]

Άλλες μεταφράσεις:

Κοιμούνται των βουνών οι κάρες και τα πλάγια
χαράδρες, βράχοι, λίθοι,
και τα ερπετά που η μαύρη γη τρέφει περίσσια
και τα θεριά, τ᾽ αγρίμια, τα μελίσσια,
τα κήτη μες στης μαύρης θάλασσας τα βύθη·
κοιμούνται των μακρόφτερων πουλιών τ᾽ αλλάγια.

Μετ. Σ. Μενάρδος

Κοιμούνται κορφοβούνια και φαράγγια
και ρεματιές κοιμούνται και ψηλώματα,
κι όσα που η γης η μαύρη θρέφει σερπετά,
και του βουνού τ᾽ άγρια θεριά, κι οι μέλισσες,
και τ᾽ άγρια τέρατα στης θάλασσας της σκότεινης
τα βάθη τ᾽ άσωστα, κοιμούνται και τ᾽ αρίφνητα
των μακροφτέρουγων πουλιών κοπάδια.

Μετ. Ι.Θ. Κακριδής

Κοιμούνται οι κορυφές και τα φαράγγια των βουνών, τα υψώματα και οι χαράδρες, το δάσος κι όλα τα ερπετά που τρέφει η μαύρη γης, και τ᾽ αγρίμια του βουνού και οι μελισσομάνες και τα κήτη στα βάθη της γαλαζόμαυρης θάλασσας — κοιμούνται κι όλα τα πουλιά με τις μακριές φτερούγες.

Μετ. Ι.Ν. Καζάζης

Πηγή: ΑΛΚΜΑΝ: απ. 89 Page

[dimace]

Ευχαριστούμε, Βίκυ.

[dimace]

Ο Σίμος Μενάρδος ήταν ο ίδιος ποιητής. (μαζί με όλα τ' άλλα που τον απασχολούσαν και καταγινόταν) Το αναφέρω αυτό γιατί έχουμε το παράδοξο η γλώσσα της μετάφρασής του να είναι πολύ ποιητική αλλά το όλο αποτέλεσμα (για μένα πάντα) λιγότερο ποιητικό και ρυθμικό σε σχέση με τον Βουτιερίδη και τον δάσκαλο Κακριδή. Αυτό, κατά τη γνώμη μου, δείχνει την αρτιότητα του προς μετάφραση χορικού, που οδηγεί σε αδυναμία ουσιαστικής ποιητικής εξέλιξης, περιορίζοντας τον μεταφραστή στην απαραίτητη και ζητούμενη ποιητική απόδοση. (γι αυτό και οι άλλες τρεις μεταφράσεις, ουσιαστικά, είναι σχεδόν οι ίδιες)

*Η Βίκυ, κάπου είχε κάνει ένα ωραίο σχόλιο, σχετικά με την απίστευτη αρτιότητα της αρχαίας ποίησης. (Μάλλον σε σχέση με την Σαπφώ) Η μετάφραση του Σ. Μενάρδου την δικαιώνει.   

[wings]

Δημήτρη, κι εγώ απ' όλες αυτές τις μεταφράσεις προτιμώ του Κακριδή και του Βουτιερίδη.