Αρκεί, βέβαια, να μην θεωρεί αυτονόητο το κλιματιστικό, τις εκατοντάδες ηλεκτρικές/ηλεκτρονικές συσκευές, τα πισιά ως αποκλειστικό μέσο της επικοινωνίας και ότι βόλτα = Αλού φαν πάρκ ή Κίντομ κλπ.
Η ένστασή μου είναι ότι εμείς έχουμε ζήσει και χωρίς ασανσέρ και χωρίς αυτοκίνητα, έχουμε ανέβει σε μερικά βουνά, έχουμε κοιμηθεί σε παραλίες κ σε σκηνές (ψαρεύαμε για να φάμε, ψάχναμε φύλλα ευκάλυπτου να τριφτούμε για να μην έχουν τα κουνούπια να φάνε:-). Όλα αυτά μάλλον θα φαντάζουν επιστημονική φαντασία (ή, χειρότερα, ταινία εποχής) στα μάτια/αυτιά των περισσότερων πιτσιρικάδων (όχι όμως και στου δικού μου ανηψιού, χεχε :-)
Συμφωνώ. Πιστεύω ότι θα έρθει μια εποχή που θα θέλουμε να στραφούμε πάλι στη φύση (που δεν θα έχουμε). Και τότε θα γίνει μια συντονισμένη προσπάθεια να την ξαναποκτήσουμε! Δεν διαφωνώ ότι θα έρθει κάποια στιγμή που τα παιδιά μας θα βλέπουν τα δέντρα σε φωτογραφίες και θα τους φαίνεται επιστημονική φαντασία ότι υπήρχαν τέτοια πράγματα στον πλανήτη (ότι γίνεται δηλαδή με τους δεινόσαυρους).
Τα παιδιά που έχουν ακόμη και σήμερα την ευκαιρία να μεγαλώνουν στη φύση είναι πραγματικά προνομιούχα. Δεν έχουν, όμως, όλοι την δυνατότητα και την πολυτέλεια να το προσφέρουν αυτό στα παιδιά τους. Ο ανιψιός σου είναι πραγματικά τυχερός. Μπορεί να μην το καταλαβαίνει ακόμη αλλά κάποια στιγμή θα το καταλάβει.
Στη δική μου γειτονιά για να κάνει ένα παιδάκι ποδήλατο πρέπει όλη η οικογένεια να μην έχει τίποτα να κάνει γιατί κατεβαίνει ο ένας γονιός στη μία άκρη του δρόμου, ο άλλος στην άλλη για να σταματούν τα αυτοκίνητα και να φωνάζουν στο παιδί να κάνει στην άκρη. Τραγικό, αν σκεφτείς ότι στην ίδια γειτονιά μεγάλωσα και εγώ όταν είχε ακόμη χωματόδρομους και χωράφια και η μητέρα μου ούτε έβγαινε να κοιτάξει πού ήμασταν.
« Last Edit: 01 Feb, 2007, 17:17:15 by nickel »
Κάθε που νιώθω μοναξιά, σκέφτομαι πως υπάρχεις
Και θέλω να 'ρθω εκεί κοντά, τίποτα να μην πάθεις