Δημήτρης Λαμπρέλλης

[wings]

Δημήτρης Λαμπρέλλης, Ανάσπαση

Μετά τις κόκκινες μαούνες
νοίκιασε
ψάρια να ντύνονται θεατρώνες
Ο πυριτιδοποιός (δικαστής)
— περασμένα χρόνια —
έμενε στο τελευταίο σκαλοπάτι
όπου βελόνες
Δίκες
Δικές του
έδεναν το κράνος του τραυματία.

Από τη συλλογή Ο δίσκος με τα στίγματα (1991)

[wings]

Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η επίσκεψις

Το ομοίωμα ο Κάρολος δάσκαλος ακόμη
σπάζοντας τα νερά
έπνιξε τους πολύποδες
Πυροβολώντας τα δόντια
κάρφωνε τα χελιδόνια.
Έκτοτε είναι η Ανία με τα κόκκινα λέπια
Ο τυφλός βλέπων.
Φίδια με τρόπους περνούσαν το πρόσωπό του
Αυτή τη φορά
Αυτή η φορά.

Από τη συλλογή Ο δίσκος με τα στίγματα (1991)

[wings]

Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η είσπραξη του μύθου

Τα λόγια της Γοργόνας για τον βασιλιά
δεν ήτανε σπασμένα φτερά
ή σκεύη πλαστικά που έλιωσαν από την κακή τη χρήση.
Ήτανε νομίσματα
που εισέπραττε
Δίνη του λόγου
Δίχως φως
η Ιοκάστη.

Από τη συλλογή Ο δίσκος με τα στίγματα (1991)

[wings]

Δημήτρης Λαμπρέλλης, Ο φράχτης της Ανθήλης

Αγγίζει τα μυρμήγκια της χαράς
το χέρι της ο ίλιγγος
Κι ύστερα
πνίγει τα βήματα
το χέρι της ο φόβος

Μετά από κάθε επανάληψη
Τα δάχτυλα έχουν αντικατασταθεί

Από τη συλλογή Ο δίσκος με τα στίγματα (1991)

[wings]

Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η (παιδική) χαρά

Στην Παιδική Χαρά
παίζουν οι κούκλες των παιδιών
το ίδιο πάντοτε παιχνίδι
Κι ο ήλιος
— ο αιμάτινος μύλος —
λιώνει αμίλητος
τα μήλα του θανάτου.

Από τη συλλογή Ο δίσκος με τα στίγματα (1991)

[wings]

Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η κάθοδος

Όταν καμιά φορά τα μάτια του ανέβαιναν από τους γκρεμούς αναστημένα
έβλεπες μέσα τους έβλεπες
Πρόβατα σφαγμένα
Παλιές ημερομηνίες
Κι έλεγες
Στο κρεοπωλείο του πόθου
Έλεγες
— Με λένε Τειρεσία
Σε λένε Πασιφάη.


Τις λέξεις του μάζευε να κάνει Πάσχα
Μα αυτές γλιστρούσαν έφευγαν
σαν μεθυσμένες γάτες έπεφταν
στο ματωμένο φράχτη.

Γίνονται κι έτσι, χωρίς ρομφαία, Αποκριές.

Από τη συλλογή Ο δίσκος με τα στίγματα (1991)

[wings]

Δημήτρης Λαμπρέλλης, Ο χειμώνας του Αντίνοου

— Τι είναι ο Αντίνοος;
ρώτησε η υπάλληλος τον εραστή της.
— Ο Αντίνοος είναι ένα σύμπτωμα
Κάτι σαν το μπαστούνι των ονείρων
μέσα στην τέφρα των αγρών
απάντησε αυτός.


Τα κίτρινα απογεύματα
ο Αντίνοος
ενώπιος ενώπιον
στο θειάφι
Τα χρόνια του είχαν απόστημα
κι ως τα χείλη του
ένα τρωκτικό ανέβαινε
Τα εξομολογούσε.


Στο Παλαιοπωλείο
ο Αντίνοος
μεθούσε το φόβο του στη σκόνη
Ενώ η υπάλληλος
δίπλωνε μεθοδικά τις λέξεις
Έλξις —
Μετάθεσις εις άγνωστον —
και Μνηστηροφονία.


Τα κίτρινα απογεύματα
σε διαστήματα τακτά
δύο άλογα παράξενα
την πόρτα μας κτυπούσαν
— Ο χειμώνας του Αντίνοου
Ο χειμώνας του Αντίνοου
μας έλεγαν
— Ανοίξτε.


Όλα ζυγίστηκαν καλά.
Η επανάληψη
Ο βόμβος των μυγών
Το θρόισμα του Αντίνοου
στην άκρη των ονείρων.
Όλα ζυγίστηκαν καλά.
Όσο η νύχτα βάθαινε
Μεγάλωνε η αράχνη
λιγόστευε το φως.

Από τη συλλογή Ο δίσκος με τα στίγματα (1991)

[wings]

Δημήτρης Λαμπρέλλης, Σημειώσεις για την ακινησία των φιδιών

Την ώρα που σκοτείνιαζε
κατάλαβε πως πια δεν είχε χέρια.

Δύο μαχαίρια χάραζαν τα μήλα
Σα να μετέφραζαν Οιδίποδα
Σα να μετέφραζαν Οιδίποδα
για λίγο σκοτωμένο φως.


Αυτήν την Εσπέρα
ένα παιδί γυρίζει από ένα περίπτερο
Κλειδώνει στα χέρια του μια σκοτεινή εφημερίδα.
— Άλλο δεν έχει τίποτε
λέει στον εξάρχοντα.
— Ακρίβυναν τα σπίρτα.

Τα σπίρτα και τα μύρτα.


Αυτήν την Εσπέρα
μας έβγαζαν
βόλτα τα ερπετά
Τα όστρακα μιλούσαν
Everything is flat
Everything is flat
Μια εκκλησία.


Αυτήν την Εσπέρα
μες στο συρτάρι
μια ομπρέλα
μες στο συρτάρι
ένας αστερίας
Από την αγορά των φαντασμάτων
από μια πόλη σκοτεινή.

Από τη συλλογή Ο δίσκος με τα στίγματα (1991)

[wings]

Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η επέτειος

Βαδίζουμε ανάμεσα σε εκείνο το γνωστό κενό
και σε μικρούς σωρούς από σκουπίδια
Γι’ αυτό τα χέρια μας βυθίζουμε κρυφά στις τσέπες των ονείρων
Γι’ αυτό τα χείλη του ψαριού είναι κλειστά
Γι’ αυτό οι σκέψεις μας όλο και μας ρωτούν:
Πώς βαλσαμώνουνε τις πεταλούδες;

Από τη συλλογή Ο δίσκος με τα στίγματα (1991)

[wings]

Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η πτώση

Και ο κύριος Σίμος
με τάξη από την Πάτρα
σφραγίζει
στάχυα πρόωρα
δόντια ματωμένα
κι εμένα.
Gesundheit On the road.

Από τη συλλογή Ο δίσκος με τα στίγματα (1991)

[wings]

Δημήτρης Λαμπρέλλης, Ιάσων

Ενώ τα χείλη μας ανέκρινε
μια ολιγόλεπτη βροχή στη Στύψη
και στο Εάρειθρον γλιστρούσαμε
από το δίχτυ στ’ όνειρο
(και πάλι έπειτα στο δίχτυ)...
Σ’ ένα ύψωμα μικρό
— πέρα εκεί απ’ το Κιλκίς —
Στα χέρια μας
σιγά
σιγά
ανεβαίνει ο πυρετός
Κι ένας αετός
— αυτός που μας χάρισαν οι γονείς, ο περσινός —
με τα ξυράφια της ουράς
τα χέρια μας ματώνει.


Γάμος κηδεία έγερσις
Στύψις Εάρειθρον Κιλκίς
Η ώρα τέσσερις
Έτσι τελειώναμε εμείς
κι έμενε μόνον
Η φλέβα του Ιάσονα
Παλλόμενο μηδέν μέσα στη νύχτα.

Από τη συλλογή Ο δίσκος με τα στίγματα (1991)

[wings]

Δημήτρης Λαμπρέλλης, Το κέλυφός της

Όταν μια μέρα ανοίξουνε την ποίησή σου

Ο θάνατος
Η πεθαμένη
Η επανάληψη της πεθαμένης
Ο θάνατος της επανάληψης

Θα βρουν
τη νύχτα μες στο στόμα σου.
Το δύναμαι μες στο κενό.

Από τη συλλογή Ο δίσκος με τα στίγματα (1991)

[wings]

Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η διασπορά

Επειδή τα ψάρια της αποφοράς μάς είχαν πνίξει
πιαστήκαμε, κι εμείς εδώ, από μια εικόνα.

Χρόνια κλεισμένοι στα πυργέλια
ζούμε με επιθέματα ρωγμών
και τον κονιορτό της νύχτας

— Φωνή. Δεν έχουμε φωνή

Τα μάτια μας σκιρτούν
πάνω σε κάτι άλογα που έχουνε παγώσει

— Φωνή. Δεν έχουμε φωνή

Μόνον
ένα ψαλίδι δανεικό.
Καθόμαστε και κόβουμε τα όνειρα.

Ώστε λοιπόν
θα γίνουμε κι εμείς
Κομμάτια.

Από τη συλλογή Ο δίσκος με τα στίγματα (1991)

[wings]

Δημήτρης Λαμπρέλλης, Ο άρρωστος

Τι ν’ ανθίσει Χειμώνα καιρό;

Καρφίτσωσε την καρδιά του στο παράθυρο
Κι ύστερα
Γύρεψε το ματωμένο κύκνο του ψηφιδωτού κρυφά να δει

Ο άρρωστος

Μες στο μυαλό μας τριγυρνά
Κυλά το καροτσάκι του
Πουλάει βύσσινα.

Να μη χαθεί.

Από τη συλλογή Ο δίσκος με τα στίγματα (1991)

[wings]

Δημήτρης Λαμπρέλλης, Παραμύθι

Ανάμεσα στις λέξεις και τους λογαριασμούς
βαδίζω
με της αβύσσου το σταυρό
και το σφυρί της σιωπής

Τρέχω —
Σκοντάφτω
Τρέχω —

Στου ξυραφιού την κόψη
τους φίλους μου τους παιδικούς
Αναζητώ.


— Λύκε, λύκε, είσαι εδώ;

Τους φίλους μου τους παιδικούς
από νωρίς
Αναζητώ
Και βρήκα
μόνο
ένα ψάρι.
Αυτό που σταύρωσαν
τα χείλη σου
μες στο κενό.

Από τη συλλογή Η αριθμητική της Περσεφόνης (1996)