Μάρκος Μέσκος, Άνθη στο καταραμένο φίδι (53-56)
53.
Κακές κουβέντες πίσω να πάνε, στον τάφο.
Εκεί έρημες να ξεχαστούν.
Κρασί, μόνο κρασί στα χείλια κι όταν μεθύσεις πάλι να με θυμάσαι.
54.
Στα μάτια σε κοιτώ: κύματα η αγάπη καλπάζει, με λιώνει, χάνομαι.
Δεν βλέπω τα χέρια που πνίγονται μήτε τον φιλάργυρο που σκοτεινά μετράει τις λίρες. Εκείνοι σκοτώνουν, εγώ αγαπώ.
55.
Φιλιά με το δάχτυλο, παντομίμα στα μάτια κλαμένη.
Αγάπη του άλλου κόσμου καταποντισμένη, το χαίρε πληγή.
56.
Πάλι μπροστά στα συν και τα πρέπει. Τι μέλλει να γίνει και τι να χαθεί...
Α, πρέπει να γίνω τιποτένιος, κακός, μοχθηρός, ανεύθυνος, απόμακρος — να χαθώ.
Από τη συλλογή Άνθη στο καταραμένο φίδι (1983)