Σου έχει τύχει ποτέ να φιλήσεις άβγαλτο κορίτσι σε μαγευτική νύχτα; Σαν την επίμονη ανάμνηση αυτής της πράξης ύστερα από χρόνια, όταν ο άνθρωπος έχει δει πολλά και γυρίζει σιγά σιγά από το πικρό ταξίδι που λέγεται έρωτας· όταν έμαθε πια πως η αγάπη δεν είναι φεγγάρι μήτε επιφωνήματα -παρά μόνο για τους γάτους- αλλά σιωπή, ασήκωτη σιωπή κάποτε, και βράχος που τον βαράει καταμεσήμερα ο ήλιος.

[spiros]

Σου έχει τύχει ποτέ να φιλήσεις άβγαλτο κορίτσι σε μαγευτική νύχτα; Σαν την επίμονη ανάμνηση αυτής της πράξης ύστερα από χρόνια, όταν ο άνθρωπος έχει δει πολλά και γυρίζει σιγά σιγά από το πικρό ταξίδι που λέγεται έρωτας· όταν έμαθε πια πως η αγάπη δεν είναι φεγγάρι μήτε επιφωνήματα -παρά μόνο για τους γάτους- αλλά σιωπή, ασήκωτη σιωπή κάποτε, και βράχος που τον βαράει καταμεσήμερα ο ήλιος.
—  Γιώργος Σεφέρης, Μέρες Β΄