Ναι, όμως, Βίνας, δεν ξέρουμε την προσωπικότητα του παιδιού ούτε από πού έρχεται, για να δούμε τι του ταιριάζει... Το ότι το παιδί συναντάει τακτικά ψυχολόγο δε λέει και τίποτε συγκεκριμένο...
Ο καλύτερος τρόπος για να έρθει κάποιος σε επαφή με τη γλώσσα είναι... με το δικό του τρόπο και σύμφωνα με τα δικά του ενδιαφέροντα.
Εγώ, να σου πω την αλήθεια, προχωρώ ένα βήμα κάθε φορά, προσέχοντας να μην κάνω την έξυπνη (μέχρι και τα βιβλία δοκιμάζουμε μαζί για να διαλέξει το ίδιο το παιδί ποιο του ταιριάζει) και να μην αισθανθεί το παιδί σε καμμία περίπτωση ότι απειλείται από εμένα, ή από το μάθημα. Νομίζω ότι περισσότερο το ίδιο το παιδί (και οι γονείς- μη σου πω και ένας ψυχολόγος) θα σου δείξει τι πρέπει να κάνεις, παρά εμείς.
Άσε που νομίζω ότι το διαδίκτυο δεν είναι και ο πιο κατάλληλος τόπος για να συζητιούνται τέτοια θέματα. Εννοώ, ότι καμιά φορά φωτογραφίζουμε κάποιον και ο διάβολος έχει πολλά ποδάρια...
Το λέω αυτό επειδή το θέμα είναι τεράστιο, και δεν ξέρεις τι διαστάσεις μπορεί να πάρει ακόμη και το συγκεκριμένο νήμα.
Παραδέχομαι, βέβαια, ότι είμαι λίγο υπερβολική στο παραπάνω σχόλιό μου, αλλά γενικά έχω κόλλημα με τα προσωπικά δεδομένα, ειδικά αν πρόκειται για παιδιά.
Και μια απορία: Όταν λες ότι το παιδί δεν έχει κάνει ποτέ του αγγλικά, εννοείς ούτε στο σχολείο;
Τέλος πάντων, συγγνώμη αν σε μπέρδεψα περισσότερο, ξαναλέω ότι το θέμα είναι τεράστιο, και δεν ξέρω αν εδώ είναι ο κατάλληλος χώρος για τέτοια συζήτηση. Μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε σε φόρουμ μεταφραστών, και όχι δασκάλων. Ίσως να ήταν καλή ιδέα αν εμείς οι δασκάλες επικοινωνούσαμε μεταξύ μας με e-mails για παρόμοια θέματα.
Βεβαίως, μπορεί να κάνω και λάθος. Αγνοείστε με αν παραμιλάω.