Λοιπόν, επιστρέφω στα μπλιαχ.
ΝΟΥΜΕΡΟ ΕΝΑ ΜΠΛΙΑΧ: η βδελυρή, απαίσια, σιχαμερή ντομάτα (ωμή-- κανένα πρόβλημα αν μαγειρευτεί με οποιονδήποτέ τρόπο).
2. Το σπανακόρυζο
3. Η καρύδα (αυτή η αηδία που έχει μέσα το bounty, μπλιαχ!)
Οι ορέξεις αλλάζουν με την ηλικία και τις καταστάσεις.
Μικρός δεν έτρωγα σχεδόν τίποτα. Πέντε φαγιά, κι αυτά μαγειρεμένα με συγκεκριμένο τρόπο. Η ζωή μου ήταν μια κόλαση. Τώρα, αν εξαιρεθούν τα προαναφερθέντα, τρώω και δοκιμάζω τα πάντα. Κι όταν λέω δοκιμάζω τα πάντα, δεν κολώνω πουθενά. Μαμουνάκια γιαχνί; Γιατί όχι, αν τρώγονται!
Και για να σχολιάσω το εισαγωγικό πόστι, ναι κόλιανδροι και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις δεν μου πολυκάθονται καλά, η ρόκα, όμως, και ο πατσάς είναι πολυαγαπημένα!
Το εβαπορέ γάλα, ε, αν πεινάσω και δεν έχει τίποτα άλλο, θα το πιώ.