Νίκος Γρηγοριάδης

[wings]

Νίκος Γρηγοριάδης: Εικόνα (2)
 
Άυλα περιγράμματα των λόφων,
γλυκύτητα βουνών, φως μελιχρό
το ηλιοβασίλεμα, νοερά.

Κι εσύ ν’ απομακρύνεσαι
μέσ’ απ’ το μονοπάτι.

Από τη συλλογή Δειγματοληψία Α' (1981)

[wings]

Νίκος Γρηγοριάδης, Φθορά
 
Αρνείται τη γλυκιά επωδό, τα ξόρκια
και τα γητέματα των ρόδων.
Μέσα του καταλυτική θερμαίνει η παρουσία
της ύστατης αγάπης που, ενώ
είχε τα δυνατά φτερά να φτάσει
στην αλόγιστη άβυσσο του μυρωμένου σκότους,
στάθηκε με απλωμένο το μακρινό της χέρι,
διστακτικό, μετέωρο
μέσα σε μια ξαφνική ομίχλη
που την παρέσυρε στο πέρασμά της,
γιατί την είχε αλαφρύνει η φθορά
κι εύκολα ο νέος άνεμος την πήρε στα φτερά της.

Από τη συλλογή Δειγματοληψία Α' (1981)

[wings]

Νίκος Γρηγοριάδης, Η γραμμή της μοίρας
 
Η φωνή και η μυστική αποκάλυψη
θολώνει τώρα
τη φλέβα του χρυσού
και γίνεται η τεφρή γραμμή
της μοίρας.
Και ό,τι σ’ έφερε στο θάμπος,
το ίδιο αυτό σε διώχνει
από τα μάτια μου που είδαν
της δικής σου ψυχής την αποκάλυψη.

Μόνο που εσύ προσπέρασες,
ενώ εγώ δακρύζω ακόμη
μαγεμένος.

Από τη συλλογή Δειγματοληψία Α' (1981)

[wings]

Νίκος Γρηγοριάδης, Η δεύτερη ανάρρωση
 
Οι μυστικές μεταμορφώσεις ξαναγύρισαν
στην άδεια κάμαρα με τους καθρέφτες∙
συνόδευε η ίδια μουσική, στην οροφή
άνοιξε ο γνωστός φεγγίτης.

Κοίταζε τ’ αρρωστημένο του σώμα∙
κάτω από το δέρμα εκείνες οι ανεξήγητες κινήσεις
– σημάδι πως από καιρό στερέψαν οι φωνές.

Ίσως σάλεψαν κιόλας οι κουρτίνες.

Οπωσδήποτε όμως στους καθρέφτες
φυσούσαν ταξιδεύοντας τα σύννεφα.

Από τη συλλογή Δειγματοληψία Α' (1981)

[wings]

Νίκος Γρηγοριάδης: Εικόνα (3)
 
Κρίνος
το παράθυρό σου
τη στιγμή που
σβήνεις το φως
και συλλογιέσαι.

Από τη συλλογή Δειγματοληψία Α' (1981)

[wings]

Νίκος Γρηγοριάδης, Το μυστικό άνθος
 
Δεν είναι που δεν έχεις τι να πεις∙
μάλλον
κάποιο μυστικό άνθος
άρχισε να ωριμάζει
στη σιωπή σου.

Από τη συλλογή Δειγματοληψία Α' (1981)

[wings]

Νίκος Γρηγοριάδης, Προσφορά
 
Τρέχω να σου φέρω
πότε ένα λουλούδι και πότε ένα βότσαλο,
ένα ξερόχορτο κι ένα κοχύλι.
Ζυγώνω και απομακρύνομαι,
κάνω κύκλους ολόγυρά σου,
τετράγωνα και πεντάλφες.
Τα κουβαλώ και τα μαζεύω στα πόδια σου,
πράγματα περιττά και αχρείαστα.

Κι εσύ πάντα στο κέντρο χαμογελαστή
μεταμορφώνεσαι σε ηλιαχτίδα
κρατώντας μοναχά τη θέρμη της προσφοράς.

Από τη συλλογή Δειγματοληψία Α' (1981)

[wings]

Νίκος Γρηγοριάδης, Πολιορκία
 
Ζεστό κορμί στην αμμουδιά
πολιορκημένο
στο φως.
Αθόρυβα το κύμα
πλησιάζει.

Στον ουρανό ψηλά
ένας γλάρος
κουτρουβαλάει μες στο φως
ξετρελαμένος.

Από τη συλλογή Δειγματοληψία Α' (1981)

[wings]

Νίκος Γρηγοριάδης, Βιασμός
 
Ανοιχτά τοπία,
πέλματα γυμνά
στη χλόη
κι η χρυσόσκονη της γύρης
στις τρυφερές λαγόνες.

Άχνη φωτός στα δόντια,
στα χυμώδη χείλη.
Από δέντρο σε δέντρο
ο χορός.

Βήμα το βήμα,
κάτω απ’ το βλέμμα του ήλιου,
ο βιασμός.

Από τη συλλογή Δειγματοληψία Α' (1981)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=o4326RVQSQ8

Γιώργος Χατζηνάσιος & Ερρίκος Θαλασσινός, Άνοιξε το παράθυρο
τραγούδι: Αντώνης Καλογιάννης / δίσκος: Αντώνης Καλογιάννης (1975)

Νίκος Γρηγοριάδης, Ο μελλοθάνατος
 
Δεν είναι βέβαια χρυσές οι αλυσίδες,
έχουνε όμως –δεν μπορείς να πεις!–
απόλυτη εφαρμογή. Υπάρχουν αναμφίβολα
και σήμερα καλοί τεχνίτες∙
ρίξε μια ματιά και στο φέρετρό μου
που μας ακολουθεί πάνω στη νεκροφόρα.

Τι ψιλοδουλειά, ε! Τι τέχνη!

Από τη συλλογή Δειγματοληψία Α' (1981)

[wings]

Νίκος Γρηγοριάδης, Προδοσία
 
Καμαρώνω τη φωνή μου
σαν ψάλτης
και προδίνω τον ναό
της ψυχής μου.

Από τη συλλογή Δειγματοληψία Α' (1981)

[wings]

Νίκος Γρηγοριάδης, Η καρέκλα
 
Δε με πειράζει το σκοινί,
μα η καρέκλα που μου πήραν
κάτω από τα πόδια!

Από τη συλλογή Δειγματοληψία Α' (1981)

[wings]

Βάλιας Σεμερτζίδης, Εκτέλεση (1η Μαΐου 1944)
Πηγή: paletaart – Χρώμα & Φώς

Νίκος Γρηγοριάδης: Το άγαλμα 1
 
Σε κάναν άγαλμα,
πώς αλλιώς θα ταίριαζες εξάλλου
στην πριν ακινησία σου. Και τώρα
αλύγιστος και κρύος εμποδίζεις την κίνηση.
Κι έρχονται και σου καταθέτουν στεφάνια
οι όμοιοί σου με τα πήλινα κρανία, τη
μηχανική αντλία του στήθους
και τα ρομπότ των αρθρώσεων.

Μα εγώ κινούμαι πάνω σε δυο ρυάκια ζεστό αίμα,
μετατοπίζομαι από στενό σε στενό
κι από πλατεία σε πλατεία
παρασέρνοντας μέσ’ απ’ τα μουσεία
τις φτερωτές Άφτερες Νίκες,
τους Αρμόδιους κι Αριστογείτονες,
τον Οδυσσέα Αντρούτσο του Θεόφιλου,
τι Βελεστινλήδες και Κολοκοτρώνηδες,
τι Καραϊσκάκηδες και Διάκους
και τα σκαμμένα πρόσωπα του Σεμερτζίδη.
Μη με σημαδεύεις μ’ αυτά τα γυάλινα μάτια σου,
θα σου τα βγάλω να παίζουν μπίλιες τα παιδιά
στον τσιμεντένιο χώρο του βάθρου σου, ή
σε ρίχνω καλύτερα στην αποχέτευση
ν’ ανοίξεις επιτέλους το ασάλευτο στόμα σου.

Από τη συλλογή Δειγματοληψία Α' (1981)

[wings]

Νίκος Γρηγοριάδης, Το παράπονο του Αγαμέμνονα
 
Βάρδα μην μπλέξεις με γυναίκες,
δεν ξεμπερδεύεις μήτε στον άλλο κόσμο
– κοπετοί, γόοι και σπαράγματα,
πατσάς κι η έκπαγλη θωριά της,
κουρέλια κι η βασιλική πορφύρα μου.

Τι ν’ απαριθμώ τώρα τα γνωστά! Σκέτη γελοιοποίηση.
Το κουτορνίθι! Και πώς να της εξηγήσεις;
Για ποια αρπαγή Ελένης και για ποια
θυσία Ιφιγένειας να της μιλήσεις,
όταν το πρόβλημα έμπαινε καυτό:
να πείσεις όλους εκείνους τους Θερσίτες
να συνδράμουν στο μεγαλείο των πολύχρυσων Μυκηνών
και να πέσουν για τα ύψιστα εθνικά συμφέροντα.
Κάποιο κόλπο για άπνοια, κάποια θυσία
έπρεπε να δουν κι από τον άνακτα.

Και επιτέλους, άξιζε τόσος καβγάς
και τέτοιο αβυσσαλέο κεράτωμα,
τέτοια λουτρά για ένα ελάφι;

Από τη συλλογή Δειγματοληψία Α' (1981)

[wings]

Νίκος Γρηγοριάδης, Εξωραϊσμός
 
Επιτέλους!
Έπρεπε, βλέπεις, να ’ρθουνε οι Σύμμαχοι,
να συγυρίσουν, να εκσυγχρονίσουν
τούτο το στρατόπεδο.
(Βρε τι πυραυλική βάση και αηδίες
μου τσαμπουνάς;)
Μοιάζει ή δε μοιάζει απ’ έξω
κέντρο διασκεδάσεως;)

Από τη συλλογή Δειγματοληψία Α' (1981)