Translation - Μετάφραση

Favourite texts, movies, lyrics, quotations, recipes => Favourite Poetry => Favourite Music and Lyrics => Poetry of Thessaloniki => Topic started by: wings on 17 Mar, 2007, 20:26:56

Title: Γιάννης Υφαντής
Post by: wings on 17 Mar, 2007, 20:26:56
Γιάννης Υφαντής

(https://www.poiein.gr/wp-content/uploads/2018/09/210829_0.jpg)

[Πηγή για τη φωτογραφία: poiein.gr (https://www.poiein.gr/archives/30682/index.html)]

Γεννήθηκε το 1949 στη Ραΐνα της Αιτωλίας. Αφού έζησε για 32 χρόνια στη Θεσσαλονίκη, επέστρεψε στον τόπο καταγωγής του, κι εντέλει επέλεξε ως τόπο μόνιμης διαμονής το Πελασγικόν Τσουκαλάδων, στη Λευκάδα. Έχει σπουδάσει Νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, όπου επίσης, παρακολούθησε μαθήματα Φιλοσοφίας, Αρχαιολογίας και Αστρονομίας. Έχει συνεργαστεί με ελληνικές και ξένες εφημερίδες, καθώς και με πολλά ελληνικά λογοτεχνικά περιοδικά και αρκετά ξένα. Εργάστηκε για δυο χρόνια στο Κρατικό Ραδιόφωνο Θεσσαλονίκης, κάνοντας τις εκπομπές «Ελληνική και παγκόσμια ποίηση» και «Κατά βάθος το θέμα είναι ένα».

Ο ιστότοπος του ποιητή: yfantis.gr (https://www.yfantis.gr)

Ποιητικές συλλογές:
«Μανθρασπέντα», εκδ. Τραμ, Θεσσαλονίκη, 1977
«Ο καθρέφτης του Πρωτέα», εκδ. Ιανός, Θεσσαλονίκη, 1986
«Ποιήματα Κεντήματα στο Δέρμα του Διαβόλου», εκδ. Ρόπτρο, Αθήνα, 1988
«Ναός του Κόσμου», εκδ. Δελφίνι, 1996
«Αρχέτυπα» (συνθέσεις από φωτογραφίες, ζωγραφιές και χειρόγραφη ποίηση), εκδ. Ζήτη, Θεσσαλονίκη, 2001
«Έρως ανίκατε μάχαν», εκδ. Μελάνι, Αθήνα, 2004
«Οι μεταμορφώσεις του μηδενός» (συγκεντρωτική έκδοση που περιλαμβάνει και ανέκδοτα ποιήματα), εκδ. Άγκυρα, Αθήνα, 2006

Πεζογραφία:
«Αθανάτου Μνήμης Σημεία», εκδ. Ροές, Αθήνα, 1987
«Το ιδεόγραμμα του φιδιού», εκδ. Πατάκη, Αθήνα, 2003

Μεταφράσεις:
«Μυστικοί της Ανατολής», εκδ. Κέδρος, Αθήνα, 1982
«Αρχαία Έδδα» (μετάφραση που περιλαμβάνεται πια στο βιβλίο «Ο Κήπος της Ποίησης»), εκδ. Θυμέλη, Αθήνα, 1983
«Ο Κήπος της Ποίησης» (4.500 χρόνια ξένης ποίησης), εκδ. Πατάκη, Αθήνα, 2000

Ανθολογημένα ποιήματα:


Συνεντεύξεις του Γιάννη Υφαντή:


[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=9084.0) ]
Title: Γιάννης Υφαντής, Λόγια ενός μεθυσμένου χωριάτη
Post by: wings on 18 Sep, 2007, 10:49:00
Γιάννης Υφαντής, Λόγια ενός μεθυσμένου χωριάτη

Παιδάκια των αστών
τι εύκολα που αριστερίζετε
τι εύκολα που αναρχίζετε
τι εύκολα κρατάτε για την υστερνή
ένα φασίστα μέσα σας.
Παιδάκια των αστών εγώ κατάφερα
να ζω με τα προνόμια που σας δώσαν οι μπαμπάδες σας.
Τι τίμιο βίο εσείς παιδάκια των αστών,
μήτε παπάδες μήτε χωροφύλακες δε βγάζει η κάστα σας,
μόνο διανοούμενους και καλλιτέχνες κι επιστήμονες.
Τι προοδευτικά εσείς παιδάκια των αστών
Τι ανωτέρου επιπέδου ατιμίες. Όμως
Όμως εγώ σας ξέρω. Ελάτε
ελάτε προς με τα κακόμοιρα
να σας χαϊδέψω λίγο τα κεφάλια σας
κι ύστερα να σας μπήξω μια κλοτσιά στα πισινά
καθάρματα!

Από τη συλλογή Ποιήματα Κεντήματα στο Δέρμα του Διαβόλου (1988)
Title: Re: Γιάννης Υφαντής, Λόγια ενός μεθυσμένου χωριάτη
Post by: banned on 18 Sep, 2007, 17:41:15
Θα αναφερθώ σε μερικά γεγονότα για να καταλάβουν οι νέοι αναγνώστες το κλίμα της εποχής, στην οποία γράφηκαν αυτοί οι στίχοι. Η οργή κατά της δικτατορίας, κατά της άκρας δεξιάς που κυβερνούσε και κατά της δεξιάς που την εξέθρεψε, δεν προερχόταν μόνο από τους αριστερούς. Μάλιστα, πολλοί παλιοί αριστεροί έλεγαν νηφάλια ότι τότε ήταν οι πιο ευνοϊκές συνθήκες για τη συνειδητοποίηση του κόσμου και για την άνθιση του λαϊκού κινήματος.

Οι πιο οργισμένοι ήταν τα «παιδάκια των αστών», στα οποία αναφέρεται ο Υφαντής. Μεταξύ αυτών κι εγώ, όπως και δεκάδες φίλοι και γνωστοί μου. Πολλοί έγιναν μέλη κομμουνιστικών κομμάτων και εξωκοινοβουλευτικών επαναστατικών οργανώσεων. Χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση δύο γιων υπουργού της μετέπειτα κυβέρνησης Καραμανλή που, όταν έβλεπαν να μπαίνει ο πατέρας τους στο σπίτι, έλεγαν μεταξύ τους : «Ήρθε ο φασίστας, πάμε να φύγουμε».

Ο Υφαντής ήταν ένα χωριατόπαιδο που κατέβηκε στη μεγάλη πόλη και, με την ευαισθησία, ίσως και την προφητική ικανότητα, του ποιητή, επισήμανε αυτό το φαινόμενο και τη φυσιολογική κατάληξή του. Δηλαδή, όταν η κατάσταση «ομαλοποιήθηκε», οι περισσότεροι από τους περιστασιακούς επαναστάτες επανήλθαν στη φυσική τους κοίτη. Στην τάξη τους και στα προνόμια τους. Συνέχισαν οι γνήσιοι και οι αληθινά φλογισμένοι. Και για να θυμηθούμε τον Ζαν Ζωρές: «Δεν θέλουμε τους νέους που μας έδωσε η μόδα, αυτούς η μόδα μάς τους έφερε, η μόδα θα μας τους πάρει».
Title: Re: Γιάννης Υφαντής, Λόγια ενός μεθυσμένου χωριάτη
Post by: wings on 18 Sep, 2007, 18:06:28
Τόλη, αν δεν κάνω λάθος, πάνω κάτω κάτι παρόμοιο μας λέει με εξίσου αιχμηρό τρόπο ο Μανόλης Αναγνωστάκης (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=6781.0), στο Αισθηματικό διήγημα (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=6781.msg93925#msg93925) που δημοσιεύσαμε χτες. Και μάλιστα εκείνος το έκανε μια δεκαετία νωρίτερα, ωστόσο και πάλι αναφερόταν στα παιδιά της πόλης.
Title: Re: Γιάννης Υφαντής, Λόγια ενός μεθυσμένου χωριάτη
Post by: banned on 18 Sep, 2007, 19:42:37
Δεν κάνεις καθόλου λάθος. Ο Μανόλης βέβαια αναφέρεται σε όλη την περίοδο από την τρομερή δεκαετία του '40 και μετά. Η ζωή κάνει κύκλους, τα κοινωνικά φαινόμενα επαναλαμβάνονται, η ιστορία επαναλαμβάνεται και ως φάρσα και ως τραγωδία.
Title: Re: Γιάννης Υφαντής, Λόγια ενός μεθυσμένου χωριάτη
Post by: wings on 18 Sep, 2007, 22:35:13
Συμφωνώ. Μόνο που φυσικά θυμόμαστε πιο εύκολα τα δυσάρεστα της ιστορίας κατόπιν εορτής και συνήθως δυσκολευόμαστε να τα προβλέψουμε ή και να τα αντιληφθούμε έγκαιρα.

Κι όταν τελικά τα αντιληφθούμε, μήπως φτάνουμε να υποτασσόμαστε άνευ όρων; Το λέει ο Γιάννης Υφαντής εδώ για το τι κρατάνε τα παιδάκια των αστών «στην υστερνή», μίλησες εσύ νωρίτερα για «επιστροφή στη φυσική κοίτη», το λέει κι ο Πάνος Θασίτης στο Ναι (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=6826.msg94159#msg94159) που επίσης δημοσιεύσαμε σήμερα.
Title: Γιάννης Υφαντής, Ερώτηση και απάντηση στο Μόναχο
Post by: wings on 02 Oct, 2007, 03:18:59
Γιάννης Υφαντής, Ερώτηση και απάντηση στο Μόναχο

[Ενότητα Του έρωτα και της αθωότητας 2]

Στον Κώστα Ταβουλτσίδη και στην παρέα της Ξάνθης

Με ρώτησαν στο Μόναχο
αν μου αρέσουν τα γερμανικά
κι από τις γλώσσες όλες ποια μ’ αρέσει τελικά.

«Όλες οι γλώσσες μού αρέσουν» τους απάντησα,
«αρκεί να τις ακούω από γυναίκες».

Από τη συλλογή Έρως ανίκατε μάχαν (2004)
Title: Γιάννης Υφαντής, Επαφή
Post by: wings on 09 Oct, 2007, 18:48:41
Γιάννης Υφαντής, Επαφή

[Ενότητα Β]

Κρατημένος απ’ τον
αλουμινένιο
στύλο του αστικού
σ’ άγγιζα με τον πήχη μου στην πλάτη.
Από κει έβλεπα
από κει άκουγα
από κει οσφραινόμουν.
Ήταν παράθυρο εκείνο το άγγιγμα
ήταν πληγή ηδονής κι ήμουν ποτάμι
ηλεκτρισμένου καταρράχτη απ’ όπου χυνόμουν
στο κορμί σου.

Από τη συλλογή Μανθρασπέντα (1977)
Title: Γιάννης Υφαντής, Η γλώσσα του Θεού
Post by: wings on 21 Oct, 2007, 12:15:25
Γιάννης Υφαντής, Η γλώσσα του Θεού

[Ενότητα Β]

Τα πλάσματα που βρίσκονται εκείθεν
του κεραυνού έχουν πει πως ο Θεός
είναι αγάπη.
Γι’ αυτό κι οι στεναγμοί της ευφροσύνης μας,
το παραλήρημα, τα βογγητά μας, οι ανάσες μας,
είν’ όλα αυτά η γλώσσα της αγάπης
είν’ όλα αυτά η γλώσσα του Θεού.
Οι άνθρωποι
όταν ακούν τη γλώσσα του Θεού οι άνθρωποι
δεν την αναγνωρίζουν και γι’ αυτό
λένε: «Θεός φυλάξοι... τ’ είναι τούτο...
ήρθε ο Σατανάς μέσα στα σπίτια μας... δε ντρέπονται...
και να ’χουμε παιδιά να τους ακούν...»
Όμως οι άγγελοι
όταν ακούν τη γλώσσα του Θεού οι άγγελοι
ξέρουν, κι ανακρατώντας τις φτερούγες τους
πάντα με σεβασμό παραμερίζουν.

Από τη συλλογή Ο καθρέφτης του Πρωτέα (1986)
Title: Re: Γιάννης Υφαντής, Η γλώσσα του Θεού
Post by: Anastasia on 22 Oct, 2007, 09:27:53
... είν' όλα αυτά η γλώσσα της ψυχής...
Title: Re: Γιάννης Υφαντής, Η γλώσσα του Θεού
Post by: wings on 22 Oct, 2007, 12:34:51
Ναι, αλλά, αν τελικά υπάρχει Θεός και αν μου το επιτρέπεις, θα συμφωνήσω με τον Γιάννη Υφαντή ότι είναι η γλώσσα του Θεού. :-)
Title: Re: Γιάννης Υφαντής, Η γλώσσα του Θεού
Post by: Anastasia on 22 Oct, 2007, 12:43:13
Ελεύθερα! ;-)
Title: Γιάννης Υφαντής, Ζωγραφιές στην Άνω Πόλη
Post by: wings on 28 Oct, 2007, 15:45:01
https://www.youtube.com/watch?v=rPr2jyRkhSo

Ζωγραφιές στην Άνω Πόλη

[Ενότητα Α]

Ι

Γαλάζιο σπίτι εδώ κοιμούνται οι γοργόνες τ’ ουρανού;
Έριξαν άγκυρα στο πλάι σου οι μπαξέδες.
Στην άκρη του καλντεριμιού
κάτω απ’ το γαλάζιο σου παράθυρο
δυο τρία παλικάρια ηλιοτρόπια μ’ έγνοιες μέλισσες
σκυμμένα συζητούν.
Ζηλεύουν τάχα οι μενεξέδες;

ΙΙ

Το φως του ασβέστη που τυφλώνει τα πουλιά.
Πίσω απ’ τα καφασωτά
με κρεμασμένο κάτω απ’ το κρεβάτι το ’να χέρι
χορταριασμένος και με μάτια χαμομήλια, με τον ύπνο του
ευωδισμένο από άγρια ρίγανη
ρουχνίζει ο Ιούνης μες στο θείο μεσημέρι.

ΙΙΙ

Τούρκικο σπίτι βυσσινί
είσαι μια γάτα καθισμένη πάνω στο
χορταριασμένο του καλντεριμιού χαλί.
Στη πλάτη σού φυτέψαν μια συκιά
για να κουρνιάζουνε ο ίσκιος κι η δροσιά.
Τούρκικο σπίτι βυσσινί
καπέλο από κεραμίδια σου φορέσαν τα παιδιά
και με κοιτάς με δυο παράθυρα παλιά.

Από τη συλλογή Μανθρασπέντα (1977)
Title: Re: Γιάννης Υφαντής, Ζωγραφιές στην Άνω Πόλη
Post by: banned on 28 Oct, 2007, 19:12:17
είσαι μια γάτα καθισμένη πάνω στο
χορταριασμένο του καλντεριμιού χαλί


Μου φαίνεται ότι για τη Μάγια γράφτηκε αυτό το ωραίο ποίημα. Πού είσαι, Αναστασία;
Title: Re: Γιάννης Υφαντής, Ζωγραφιές στην Άνω Πόλη
Post by: wings on 28 Oct, 2007, 19:21:51
Είναι πανέμορφες οι ζωγραφιές από την Άνω Πόλη σ’ αυτό το ποίημα του Γιάννη Υφαντή, και απολύτως πραγματικές. Η περιοχή αυτή, εντός και εκτός των τειχών, είναι ένα πραγματικά υπέροχο «κράτος εν κράτει»... αχ και να ’ταν όλη η Θεσσαλονίκη έτσι!

Α, και η Άνω Πόλη έχει εκατοντάδες «καλντεριμτζούδες» γάτες παντού και, πριν από μερικούς μήνες, ο Αθηναίος φίλος μου ο Γιάννης (jordan) έψαχνε να τις πετύχει σε ποικίλες στάσεις και φάσεις για να τις φωτογραφίσει.

Να δύο παραδείγματα:
Title: Re: Γιάννης Υφαντής, Ζωγραφιές στην Άνω Πόλη
Post by: banned on 28 Oct, 2007, 22:32:36
Όταν ξαφνικά είδα κατάφατσα το φοβερό γατούδι, ξέσπασα σε κραυγές και γέλια. Μπράβο, Γιάννη. Γουστάρω τις «καλντεριμτζούδες» αλλά εγώ μεγάλωσα με άλλες αλανιάρες, τις κεραμιδόγατες στη γειτονιά της Αγνώστου Στρατιώτου και Μητσαίων. Είκοσι με τριάντα κάθε μεσημέρι στη στέγη μιας αποθήκης κάτω απ' το πίσω μας μπαλκόνι, νωχελικές, χαριτωμένες, ερωτικές, πειναλέες και αρπακτικές.

Τότε όλα τα σπίτια είχαν γάτα. Όχι μόνο για την αρμονία των κινήσεών της και τα παιχνίδια αλλά και για πολύ πρακτικούς λόγους. Μια από τις πιο αγαπημένες εικόνες της παιδικής μου ηλικίας είναι να μπουμπουνίζει η σόμπα με τα καυσόξυλα, δίπλα της η γιαγιά να πλέκει, και στα πόδια της κουλουριασμένη η γάτα μας να ρονρονίζει.

Να 'ταν ο κόσμος Άνω Πόλη και η ζωή μας Σαββατόβραδο!
Title: Γιάννης Υφαντής, Το άλας της γης
Post by: wings on 13 Nov, 2007, 12:16:11
Γιάννης Υφαντής, Το άλας της γης

[Ενότητα Α]

Κάτω απ’ την αρχαία φωνή του κόρακα
η θάλασσα γυμνώθηκε απ’ τη γη. Η αμμουδιά
είναι η στερνή δορά της θάλασσας.
Η θάλασσα γυμνή απ’ την άμμο
η θάλασσα γυμνή απ’ όλα κυματίζει προσπαθεί
να γυμνωθεί απ’ τον εαυτό της.
Το αλάτι είναι η σοφία της θάλασσας.
Το είδα στα τραχιά χέρια των βράχων.
Το αλάτι είναι η θάλασσα γυμνή
κι από τη θάλασσα την ίδια.
Το αλάτι είναι η σοφία της θάλασσας.
Να είστε το αλάτι αυτού του κόσμου.
Όμως όταν τα πάντα έχουν γίνει
όμως όταν τα πάντα πια είναι πίσω σου
πού θα μπορούσες να κοιτάξεις και να μη
γίνεις αλάτι;

Από τη συλλογή Ο καθρέφτης του Πρωτέα (1986)
Title: Γιάννης Υφαντής, Πώς θα μπορούσα
Post by: wings on 23 Nov, 2007, 13:16:59
Γιάννης Υφαντής, Πώς θα μπορούσα

Πώς θα μπορούσα να τους πω; Πώς θα μπορούσα
να πιάσω τις πωλήτριες, τις εργάτριες, τους φαντάρους, τα παιδιά μωσαϊκών, τα χωριατάκια, τις μοδίστρες,
να τους πω πως όλοι αυτοί
με τα λεφτά και με τους τίτλους, τ’ αξιώματα, όλοι αυτοί
οι επιστήμονες, οι σταρ, οι φοιτητές, όλοι αυτοί
με τα φανταχτερά και με τη λάμψη τους, όλοι αυτοί
οι τάχατες σπουδαίοι είναι σκατά, και πώς το ξέρω
πώς είμαι βέβαιος γι’ αυτό. Πώς να τους πω;
Δόξα στον άσημο, στον άσκημο,
στον που δεν ξέρει πώς πατούνε το κουμπί του ασανσέρ,
στον με την άγνοια και το φόβο, με τα κόμπλεξ∙
δόξα στις γυναικούλες που τις λένε του λαού
και που δεν ξέρουν πώς να πιάσουν το τηλέφωνο.
Δόξα σε σας σκυλιά, έκπτωτοι άγγελοι.

1976

Από τη συλλογή Ποιήματα Κεντήματα στο Δέρμα του Διαβόλου (1988)
Title: Γιάννης Υφαντής, Τίποτε ταπεινό
Post by: wings on 26 Nov, 2007, 19:27:20
Γιάννης Υφαντής, Τίποτε ταπεινό

Τόση ελευθερία τόση γνώση άλλο δεν άντεχε κι εντέλει
κλείστηκε μες στο σώμα ενός τρελού.
Τίποτε ταπεινό.
Είναι πολίτης πια του σύμπαντος.
Μήτε αστός μήτε χωριάτης.
Είναι πολίτης πια του σύμπαντος
σαν τα σκαθάρια και τους ήλιους. Απαλλάχτηκε.
Νοίκι, ΔΕΗ και δόξα τα ανάλαβαν οι ατσίδες.

1980

Από τη συλλογή Ποιήματα Κεντήματα στο Δέρμα του Διαβόλου (1988)
Title: Γιάννης Υφαντής, Οι καημένοι οι φίλοι
Post by: wings on 29 Nov, 2007, 15:51:07
Γιάννης Υφαντής, Οι καημένοι οι φίλοι

[Ενότητα Β]

οι φίλοι∙
δε φτάνει μόνο να εκτιμώ αυτούς τους ίδιους
θέλουν να εκτιμώ και τις γυναίκες τους
θέλουν να κάνω και με τις γυναίκες τους παρέα
δηλαδή
καλά και σώνει θέλουν
συνένοχους.

Από τη συλλογή Μανθρασπέντα (1977)
Title: Re: Γιάννης Υφαντής, Οι καημένοι οι φίλοι
Post by: mavrodon on 29 Nov, 2007, 15:53:50
Δηλαδή, συνενόχους σε τι; Στο ότι λένε ψέματα ότι τις εκτιμούν; Μήπως θα έπρεπε να βάλει ο ποιητής «συμπάσχοντες»;
Title: Re: Γιάννης Υφαντής, Οι καημένοι οι φίλοι
Post by: wings on 29 Nov, 2007, 15:57:11
Πιστεύω πως ναι, Θωμά μου. Το έχω διαπιστώσει κι εγώ. Κατά βάθος δεν τις εκτιμούν.
Title: Re: Γιάννης Υφαντής, Οι καημένοι οι φίλοι
Post by: mavrodon on 29 Nov, 2007, 19:23:20
Εκτός από τη μάνα τους, βεβαίως! Μια από τις καλύτερες διαφημίσεις που είδα πρόσφατα είναι αυτή της μαμάς που ξεπετάγεται από την τούρτα με «ελαφρά ενδυμασία» και ο γιος της την κοιτά αποσβολωμένος.
Title: Γιάννης Υφαντής, Το εμείς και το εγώ
Post by: wings on 30 Nov, 2007, 22:49:16
Γιάννης Υφαντής, Το εμείς και το εγώ

Να ’σαι με το «εμείς» αλλ’ όμως πρόσεξε
από το ψεύτικο αγοραίο «εμείς» προτίμησε
ένα αληθινό προκλητικό «εγώ». Μη ζητιανεύεις
τη συγκατάθεσή τους∙ άρπαξε
αυτό που είναι δικό σου κι όσοι έχουν
μάτια κι αυτιά και νου θα εννοήσουν.
Να ’σαι με το «εμείς» αλλ’ όμως πρόσεξε
μέσα στα τόσα σκουριασμένα «εμείς», αδίσταχτα
δείξε το αστραφτερό σου «εγώ». Μην περιμένεις
τη συγκατάθεσή τους∙ το γνωρίζεις
(εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια το γνωρίζεις) ότι τίποτε
να δώσουν δεν μπορούν όσοι δεν έχουν.

1980

Από τη συλλογή Ποιήματα Κεντήματα στο Δέρμα του Διαβόλου (1988)
Title: Γιάννης Υφαντής, Λόγος σε συμπόσιο διανοουμένων
Post by: wings on 06 Dec, 2007, 17:50:58
Γιάννης Υφαντής, Λόγος σε συμπόσιο διανοουμένων

Α κύριοι κύριοι της «κουλτούρας», γένος
της Ματαιοδοξίας και δολοφόνοι
πάνω από κάθε υποψία.
Α κύριοι κύριοι της «κουλτούρας», έχετε, δε λέω
τα περιοδικά σας, τις
εφημερίδες σας
την τηλεόρασή σας, τους
προαγωγούς σας, έχετε
τις γκομενοπαγίδες σας, τα θερμοκήπιά σας,
τη στρατευμένη σας συνείδηση, έχετε
τα άγχη σας (α πόσο όμορφα υποφέρετε)
τις εκλεκτές σας αμαρτίες, τον αγώνα σας, μα έχετε προπάντων
τις μαϊμούδες σας ψυχές∙ γουστάρω απόψε
οι μαϊμούδες σας ψυχές γουστάρω απόψε
να μου χορέψουν την
ανησυχία σας
για τον άνθρωπο
την υστερία σας με την τέχνη, την αγάπη σας
προς την ελευθερία, τη ροπή σας
στο φαρισαϊσμό.
Α κύριοι κύριοι της «κουλτούρας», γένος
της Ματαιοδοξίας και δολοφόνοι
πάνω από κάθε υποψία.

1976

Από τη συλλογή Ποιήματα Κεντήματα στο Δέρμα του Διαβόλου (1988)
Title: Γιάννης Υφαντής, Παραμύθι
Post by: wings on 11 Dec, 2007, 16:31:18
Γιάννης Υφαντής, Παραμύθι

[Ενότητα Γ]

Είχες μες στον καθρέφτη τ’ ουρανού τον ήλιο σώμα σου∙
βράδιασε πια και κομματιάστηκες σε άστρα.

«Κι όμως ο ουρανός είναι αυλή και τ’ άστρα σπόροι
που εγώ θα τους μαζέψω την αυγή»
Είπε ο κόκορας κι ανέβηκε στη ράχη της δρακόντειας ρίζας να κουρνιάσει.

Από τη συλλογή Ο καθρέφτης του Πρωτέα (1986)
Title: Γιάννης Υφαντής, Λένε πως δεν σου άξιζε η τόση μου η λύπη
Post by: wings on 19 Dec, 2007, 14:38:02
Γιάννης Υφαντής, Λένε πως δεν σου άξιζε η τόση μου η λύπη

[Ενότητα Του έρωτα και της αθωότητας]

Λένε πως δεν σου άξιζε η τόση μου η λύπη
όμως εγώ που έχασα ολόκληρο τον κόσμο
εγώ μονάχα ξέρω τι μου λείπει.

Από τη συλλογή Έρως ανίκατε μάχαν (2004)
Title: Γιάννης Υφαντής, Φωτισμός
Post by: wings on 20 Dec, 2007, 18:31:11
Γιάννης Υφαντής, Φωτισμός

[Ενότητα Γ]

Το φως χωρίζει τα πράγματα.
Το σκοτάδι ενώνει τα πράγματα.
Αυτή η πρώτη παρουσία των πραγμάτων
αυτός
ο θάνατος. Όμως
στη δεύτερη παρουσία τους

τα πράγματα
είναι
το φως.

Από τη συλλογή Μανθρασπέντα (1977)
Title: Γιάννης Υφαντής, Θα πει
Post by: wings on 29 Dec, 2007, 14:30:56
Γιάννης Υφαντής, Θα πει

[Ενότητα Α]

Τώρα ανοίγω πόρτες που ’ναι μόνο δικές μου
Καθένας τώρ’ ανοίγει τις δικές του πόρτες
Καθένας τώρα βλέπει τα
δικά του πράγματα.
Κι αν τύχει να βρεθούμε μπρος στα ίδια πράγματα
τα βλέπουμε
με χρώματα και σχήματα ο καθένας
διαφορετικά.
Κι αν τύχει να τα ιδούμε με
τα ίδια χρώματα
και με τα ίδια σχήματα τα βλέπουμε
όχι στην ίδια θέση
όχι απ’ την ίδια θέση
όχι στον ίδιο χρόνο.
Κι αν δούμε ακριβώς τα ίδια πράγματα
στην ίδια θέση από
την ίδια θέση
στο ίδιο χρώμα και
στο ίδιο σχήμα
στον ίδιο χρόνο ακριβώς
θα πει
θα πει πως ανοίξαμε την
τελευταία
πόρτα.

Από τη συλλογή Μανθρασπέντα (1977)
Title: Γιάννης Υφαντής, Για να τελειώνουμε με τα ψέματα
Post by: wings on 02 Jan, 2008, 15:40:12
Γιάννης Υφαντής, Για να τελειώνουμε με τα ψέματα

Ήταν ειλικρινής
συγκρατημένος
εύθυμος
αυτάρκης
δυνατός
γαλήνιος
θαυμάσιος.
Αυτός;
Δε λύγιζε ποτέ του όπως όλοι μας
στους 3 ή και στους 4 βαθμούς.
Όμως κι αυτός
λύγιζε στους 7 ή στους 8 ή έστω
στους 100.
Λύγιζε πάντως διάβολε κι αυτός.

1985

Από τη συλλογή Ποιήματα Κεντήματα στο Δέρμα του Διαβόλου (1988)
Title: Γιάννης Υφαντής, Νεοελληνική ιστορία
Post by: wings on 07 Jan, 2008, 17:23:02
Γιάννης Υφαντής, Νεοελληνική ιστορία

Είκοσι χρόνια δούλεψα καπνά∙ είκοσι χρόνια
φυντάνια, βοτανίσματα, ποτίσματα,
όργωμα, ξαναόργωμα και σβάρνισμα
και φύτεμα και σκάλισμα και πότισμα και μάζεμα κι
αρμάθιασμα και διάλεγμα και λιάσιμο και κόψιμο
και τέλος
δεμάτιασμα
για να ’ρθει ο έμπορας και να βαθμολογήσει
66 τοις εκατό στο κράτος
27 τοις εκατό στην τσέπη του
κι 7 τοις εκατό σ’ εμάς
και μες σ’ αυτά τα εφτά τοις εκατό,
να ’ναι λιπάσματα, ποτίσματα, οργωτικά, εργατικά
δικός μας μόχτος, χρέη, κι η ζωή
που θέλει τη ζωή και τίποτε
δεν την παρηγορεί έξω απ' αυτή.

Αν είναι που οι μισοί ξενιτευτήκαμε
αν είναι που δεν έχουμε μια σιγουριά
και δεν χορταίνουμε ξεκούραση και ύπνο και φαΐ
δεν είναι που δεν εργαστήκαμε
δεν είναι που δεν κάναμε οικονομίες
δεν είναι που δεν ήμασταν οι τυχεροί∙
είναι που μας ληστεύανε και μας ληστεύουν:

Όχι οι Πέρσες μήτε οι Ενετοί
μήτε οι Τούρκοι μήτε οι Γερμανοί
μα οι δικοί μας
γενίτσαροι του πλούτου και της μόρφωσης
πολιτικοί κι ακαδημαϊκοί
και Εκκλησία και βιομήχανοι.
Είναι που μας ληστεύανε
και μας ληστεύουν.

1976

Από τη συλλογή Ποιήματα Κεντήματα στο Δέρμα του Διαβόλου (1988)
Title: Γιάννης Υφαντής, Σου είπα η γυναίκα είν' εδώ
Post by: wings on 19 Feb, 2008, 19:09:42
Γιάννης Υφαντής, Σου είπα η γυναίκα είν’ εδώ

[Ενότητα Του έρωτα και της αθωότητας 2]

Μόλις πληροφορήθηκα πως πέθαν’ ο Θεός
–μου το ’πε ο Γερμανός σοφός κύριος Νίτσε–
έψαξα μήπως βρω το κινητό του Πατριάρχη

να τον συλλυπηθώ. Αδύνατον.
Αλλά
είπα στον εαυτό μου: «Ηρέμησε. Η Γυναίκα
πανέμορφη, ολοζώντανη, είν’ εδώ.
Κι αυτό αρκεί.
Τι σχέση έχεις εσύ με πατριάρχες
και με συλλυπητήρια και βλακείες.
Σου το ’πα, η Γυναίκα είν’ εδώ.
Μην ασχολείσαι πια με το Θεό.»

Από τη συλλογή Έρως ανίκατε μάχαν (2004)
Title: Γιάννης Υφαντής, 1980 μ.Χ.
Post by: wings on 23 Feb, 2008, 19:43:23
Γιάννης Υφαντής, 1980 μ.Χ.

Τα δέντρα παραιτήθηκαν∙ μαραίνονται. Ο νους
άγονος σαν την άσφαλτο κι οι σκέψεις του
πλάσματα σκοτωμένα που δε μπόρεσαν
να διασχίσουν την ατσάλινη εποχή.
Ζώα κοστούμια του Θανάτου πεταγμένα στο ακροδρόμι. Πού ’ναι πια
το θέατρο του μύθου και των ζώων; Οι μηχανές
τρέχουν μουγκρίζοντας κι οι άνθρωποι
τρέχουν μαζί τους να προλάβουν τη ζωή.
Μέσα σε πολυόμματα τσιμέντινα βουνά
κάτω απ’ των κεραιών το σιδερένιο δάσος
χιλιάδες τα κεφάλια του φιδιού της Εξουσίας
με το σπινθηροβόλημα της προβολής
με γκρίζα ψιχαλίσματα του απείρου, φωσφορίζοντας
προσφέρουνε το νάιλον μήλο και τη νύστα.

Από τη συλλογή Ποιήματα Κεντήματα στο Δέρμα του Διαβόλου (1988)
Title: Γιάννης Υφαντής, Με παίρνει η χειμερία αίσθηση
Post by: wings on 27 Feb, 2008, 16:36:54
Γιάννης Υφαντής, Με παίρνει η χειμερία αίσθηση

[Ενότητα Δ]

Με παίρνει η χειμερία αίσθηση
σε νύχτες κεντημένες με φωτιές και παραμύθια.
Με παίρνουν λύκοι στις φωλιές τους κι αγριόχοιροι στα δάση των δρυών
στη νυσταλέα σκοτεινιά σε χειμαδιά
στη νάρκη του ψιλόβροχου κάτω απ’ τη στέγη.
Με παίρνει η χειμερία αίσθηση προς τα ενδόχωρα, στις ρίζες μου,
εκεί που η αρκούδα χορτασμένη
–έχει κατασπαράξει το Θεό–
ντυμένη τη βαριά της γούνα και το λίπος της
γυρεύει πια την αθωότητα του ύπνου.

Από τη συλλογή Ο καθρέφτης του Πρωτέα (1986)
Title: Γιάννης Υφαντής, Τόλμησε να δεις και να δείξεις
Post by: wings on 13 Mar, 2008, 09:11:45
Γιάννης Υφαντής, Τόλμησε να δεις και να δείξεις

Άφησε τις σπουδαίες ιδέες σου να γλιστρήσουν να ματώσουνε στο γόνατο
να κόψουνε το δάχτυλό τους να λερώσουν το φουστάνι τους.
Μάθε τις να γνωρίζουν τους καινούργιους φαρισαίους.
Ετοίμασέ τες να βαστάξουν την καινούργια αλήθεια.
Άσε την άδεια μάσκα του κακού που οι μοντελίστες συνεχίζουν να χτυπούν
για να ’χουνε τον έπαινο του κόσμου.
Άσε την άδεια μάσκα του κακού ενώ εκείνο έχει φωλιάσει στους καινούργιους φαρισαίους.
Τόλμησε να δεις και να δείξεις το καινούργιο καλό, το καινούργιο κακό.

1976

Από τη συλλογή Ποιήματα Κεντήματα στο Δέρμα του Διαβόλου (1988)
Title: Γιάννης Υφαντής, Μεγάλη Παρασκευή
Post by: wings on 25 Apr, 2008, 20:07:19
Γιάννης Υφαντής, Μεγάλη Παρασκευή

[Ενότητα Α]

Με φως μιλώντας άδειασες τον Ήλιο∙
τώρα ο Ήλιος βρίσκεται σε έκλειψη
κι εσύ το ακάνθινο στεφάνι του φορείς.

Από τη συλλογή Ο καθρέφτης του Πρωτέα (1986)
Title: Γιάννης Υφαντής, Το μεγάλο χάπι του Orange
Post by: wings on 29 Jun, 2008, 06:27:53
Γιάννης Υφαντής, Το μεγάλο χάπι του Orange

[Ενότητα Α]

Το μεγάλο χάπι του Orange
είναι ένας ήλιος που ’πεσε στη θάλασσα είναι
ένας τιτάνιος δίσκος που
παλεύει να γλιτώσει απ’ το νερό τσιρίζει και
αφρίζει
αφήνοντας φωτός ένα χυμό.
Το μεγάλο χάπι του Orange
κυνηγημένο από πόνο κ' ηδονή στριφογυρίζει
ανεβο
κατεβαίνει βράζει και
σβήνει
βάφοντας το νερό πορτοκαλί.
Το μεγάλο χάπι του Orange
ησύχασε∙
διαλύοντας
το σχήμα του που αντιστεκόταν
ησύχασε
κι είναι συμφιλιωμένο πια με το νερό
με τον πνιγμό
με όλα.
Το μεγάλο χάπι του Orange
ταξιδεύει τώρα στις φλέβες μου και
χαίρονται
τα αγαθά των βιταμινών
όλοι οι κάτοικοι
ως τ’ ακρότατα σύνορα του κορμιού μου.

Από τη συλλογή Μανθρασπέντα (1977)
Title: Γιάννης Υφαντής, Το δύσκολο πέρασμα
Post by: wings on 30 Jul, 2008, 06:38:33
Γιάννης Υφαντής, Το δύσκολο πέρασμα

[Ενότητα Γ]

Ζώντας σε παραμύθια και θρησκείες, περνώντας
μες από θρύλους, πολιτείες και λαούς
άκουσα και για κείνο το γεφύρι που το πλάτος του δεν είναι πιο μεγάλο από την κόψη ξυραφιού.
Μόνο από κείνο το γεφύρι λένε θα μπορούσες να περάσεις προς το φως.
Κι όπως οι πιο σοφοί εξηγούν διαβαίνεις το γεφύρι εκείνο μόνο αν ο ίδιος είσαι φως.

Από τη συλλογή Ο καθρέφτης του Πρωτέα (1986)
Title: Γιάννης Υφαντής, Έχω κάτι ξαδέρφια στο Βραχώρι
Post by: wings on 30 Aug, 2008, 22:06:39
Γιάννης Υφαντής, Έχω κάτι ξαδέρφια στο Βραχώρι

Έχω κάτι ξαδέρφια στο Βραχώρι
χε
κάτι νεόπλουτους.
Όλοι τους χριστιανοφασίστες.
Τρατάρουν τον πατέρα μου του κάνουν
μικροθελήματα τον σέβονται
μόνο και μόνο θα ’λεγες για να
μπορούν να του τη φέρουν χωστά
να βρουν την ευκαιρία να τον πικράνουν.
Μα θα ’ναι βλάκας αν πικραίνεται με το
«τι γίνεται ο Γιάννης, πού
θα καταλήξει αυτός
μωρ’ μπάρμπα Μήτσο».
Έχω κάτι ξαδέρφια στο Βραχώρι
χε
κάτι νεόπλουτους.
Όλοι τους χριστιανοφασίστες.

1973

Από τη συλλογή Ποιήματα Κεντήματα στο Δέρμα του Διαβόλου (1988)
Title: Γιάννης Υφαντής, Το θαύμα
Post by: wings on 06 Oct, 2008, 13:46:28
Γιάννης Υφαντής, Το θαύμα

[Ενότητα Γ]

Τι τέλεια κατσίκια τα κατσίκια.
Χτες γεννηθήκαν και πώς ξέρουν κιόλας με τόση ακρίβεια
όλα τα κατσικίσια πράγματα.
Θαρρείς και σπούδαζαν κατσικωσύνη μια ολόκληρη
αιωνιότητα.

Από τη συλλογή Μανθρασπέντα (1977)
Title: Γιάννης Υφαντής, Η τηλεόραση
Post by: wings on 21 Oct, 2008, 16:37:08
Γιάννης Υφαντής, Η τηλεόραση

[Ενότητα Δ]

Το να ’χαμε ταράνδους μες στα σπίτια μας δεν πήγαινε. Θα μούγκριζαν
μέσα στον ύπνο μας, θα κόπριζαν
πάνω στα έπιπλά μας και προπάντων
μ’ εκείνα τα πελώρια κέρατά τους θα ξεσχίζαν τις κουρτίνες μας, θα γκρέμιζαν
τ’ αγάλματά μας, τα βιβλία μας, τα πιάτα μας. Δεν πήγαινε.
Όμως, η τηλεόραση, τι ζώο!
Έχει τα σιδερένια κέρατά της στην ταράτσα ενώ ήσυχη
κάθεται στο σαλόνι μας και μόνο
αν βάλουμε στην πρίζα τον ομφάλιο λώρο της ξυπνά.
Ήσυχο ζώο. Και τι όμορφο.
Μοιάζει με έντομο πελώριο, αστρικό.
Μοιάζει με τον πλανητικό προπάππο μας, τον Βεελζεβούλ
που ’λεγε ιστορίες κι αποκοιμιόμασταν.

Από τη συλλογή Ο καθρέφτης του Πρωτέα (1986)
Title: Γιάννης Υφαντής, Μία θεά των
Post by: wings on 08 Nov, 2008, 15:04:49
Γιάννης Υφαντής, Μία θεά των
(Αλλάζοντας φύλο σ' ένα ποίημα του Καβάφη)

[Ενότητα Του έρωτα και της αθωότητας]

Όταν καμιά τους επερνούσεν, απ’ της Διαγωνίου
την αγορά, περί την ώρα που βραδιάζει,
σαν νταρντανέ και τέλεια ωραία γκόμενα,
με τη χαρά της αφθαρσίας μες στα μάτια,
με τ’ αρωματισμένα καστανόξανθα μαλλιά,
οι διαβάται την εκύτταζαν
κι ο ένας τον άλλονα ρωτούσεν αν την γνώριζε
κι αν ήταν Ελληνίς ή Αλβανίς, Βουλγάρα ή Ρωσίς. Μα μερικοί
που με περισσοτέραν προσοχήν παρατηρούσαν,
εκαταλάμβαναν και παραμέριζαν.
Κι ενώ εχάνετο κάτω απ’ τες στοές,
μες τες σκιές και μες στα φώτα της βραδιάς,
πηγαίνοντας προς τα Λαδάδικα που μόνο
την νύχτα ζουν, με όργια και κραιπάλη
και κάθε είδους μέθη και λαγνεία,
ερέμβαζαν ποια τάχα ήταν εξ Αυτών
και για ποιαν ύποπτην απόλαυσί της,
στης Τσιμισκή το πεζοδρόμιο κατέβηκε,
απ’ τα Προσκυνητά, Πάνσεπτα Δώματα.

Θεσσαλονίκη, 1996

Από τη συλλογή Έρως ανίκατε μάχαν (2004)
Title: Γιάννης Υφαντής, Αυτογνωσία
Post by: wings on 31 Dec, 2008, 15:05:50
Γιάννης Υφαντής, Αυτογνωσία

[Ενότητα Α]

Κοιτάζω στον καθρέφτη θάλασσα
και βλέπω εμένανε το ψάρι.
Κοιτάζω στον καθρέφτη ουρανό
και βλέπω εμένανε τον ήλιο.
(Φύκια τα σύννεφα και ψάρι ο ήλιος)
Κοιτάζω στον καθρέφτη ουρανό
και βλέπω εμένανε τα άστρα.
Ο Γαλαξίας είναι το ποτάμι τ’ ουρανού.
Μέσα στου Γαλαξία τα νερά είμ’ ένα ψάρι.
Μέσα στου Γαλαξία τα νερά
ψαρεύω
μ’ ένα Ψ
τον εαυτό μου.

Από τη συλλογή Ο καθρέφτης του Πρωτέα (1986)
Title: Γιάννης Υφαντής, Το μαγικό δαχτυλίδι
Post by: wings on 16 Feb, 2009, 19:27:45
Γιάννης Υφαντής, Το μαγικό δαχτυλίδι

[Ενότητα Α]

Όλα του Μηδενός μεταμορφώσεις είναι, μάγια.
Φόρεσε δαχτυλίδι το Μηδέν και ξόρκισε τη Μάγια.

Από τη συλλογή Μανθρασπέντα (1977)
Title: Γιάννης Υφαντής, Είναι που με φαρμάκωσε η γνώση
Post by: wings on 07 Mar, 2009, 16:21:44
Γιάννης Υφαντής, Είναι που με φαρμάκωσε η γνώση

[Ενότητα Α]

Αν είναι που αυτή η γη κατάντησε
μια απομακρυσμένη σκοτεινή επαρχία∙
αν είναι που αυτός ο κόσμος έγινε απόκοσμος,
αν είναι που αυτή η ζωή έγιν’ υπόνοια ζωής
τούτο το φως υπόνοια φωτός τούτος ο χρόνος
ένα λησμονημένο παρελθόν
είναι που με φαρμάκωσε η γνώση.
Η γνώση ήταν γλυκιά στο στόμα και πικρή στα σπλάχνα η γνώση κάποτε
μου γλύκαινε τη ματαιοδοξία η γνώση τώρα
δεν επιτρέπει να γευτώ ούτε μια ψευδαίσθηση.
Η γνώση ερήμωσε τη γνώση∙ πια δεν έχω
πού ν’ ακουμπήσω το κεφάλι μου. Και σκέφτομαι
το Λάζαρο που όπως λένε τίποτα δε θέλησε να πει
παρά μονάχα στις φασκιές του τάφου ακόμα τυλιγμένος ζήτησε νερό
για να ξεπλύνει τα φαρμακωμένα σπλάχνα του.

Από τη συλλογή Ο καθρέφτης του Πρωτέα (1986)
Title: Γιάννης Υφαντής, Το που μου κλέψαν το μπουφάν
Post by: wings on 06 Apr, 2009, 01:00:55
Γιάννης Υφαντής, Το που μου κλέψαν το μπουφάν

Το που μου κλέψαν το μπουφάν δεν είναι τίποτα,
κι ο κλέφτης του ας είν’ ευλογημένος.
Όμως σαν κάνει ψύχρα και μου λείπει
(δεν έχω ένα δεύτερο μπουφάν) όταν κρυώνω
ίσως να ρίξω κάμποσους χριστούς και παναγίες.
Γιατί κι ο κλέφτης πρέπει (ρε γαμώ το)
να ’ναι ένας σοφός,
να ’χει αίσθηση του δίκαιου, να κλέβει αυτόν που πρέπει.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Οι μεταμορφώσεις του μηδενός (2006)
Title: Γιάννης Υφαντής, Σόμπα
Post by: wings on 30 Apr, 2009, 17:52:03
Γιάννης Υφαντής, Σόμπα

[Ενότητα Γ]

Με ποιόνε απόψε να μιλήσω Σόμπα
Γριά μου χιμπατζίνα σιδερένια ζεστή μου γιαγιά
Σόμπα με βίδες και με πόρτα στην κοιλιά σου Σόμπα
Που υψώνεις το βραχίονά σου από μπουριά και
Μπήγεις τη ζαρωμένη σου γροθιά στον τοίχο, Σόμπα
Κι αν είναι ντενεκένια η καρδιά σου και στις φλέβες σου
τρέχει πετρέλαιο ξέρω πως
Είσαι ενσάρκωση του ’γνι και απόγονος
Της σπιτικής θεάς Εστίας και ξέρω πως
Είν’ η ψυχή σου από φωτιά∙ α πόσο χαίρομαι
Σόμπα ν' ακούω εκείνο το
Λαμπαδολαμπάδιασμα της ψυχής σου και
Να νιώθω την
Με τα γαλάζια της ποδάρια ριζωμένη στο πετρέλαιο να χορεύει
Τη φλόγινη γύμνια της
Απλώνοντας τη ζέστα στη σάρκα μου
Στα ρούχα μου, στα βιβλία μου, σ' όλη
Την κάμαρά μου, ακόμα και... α Σόμπα
Πόσο με συντροφεύει η ψυχή σου εδώ μες στο κελί μου
Πόσο μου δίνει δύναμη να υφαίνω
Το κάλυμμα ετούτο του κενού∙ και βέβαια συ
Θαρρώ με νιώθεις σ' όλα ετούτα Σόμπα
Τι κι αν δεν έχεις μάτια, μύτη ή αυτιά
Έχεις και συ δα τόσες τρύπες, κάτι ξέρεις
Κι όχι μονάχα από τούτα, μα κι απ’ τ’ άλλα
Τα μακρινά κι έξω απ’ το σπίτι όταν
Απάνω στην ταράτσα μού καμώνεσαι
Πως βγάζεις μέσ’ απ’ το καπέλο σου καπνό και τέτοια κόλπα
Το νιώθω, ακούς, μυρίζεις, βλέπεις, ξέρεις για
Τα τρυφερά ποδάρια της βροχής, για τους αγγέλους
Που χορεύουν και στροβιλίζοντ’ α–
λαφροπατώντας με
Νιφάδες χιονιού, για το αίνιγμα
Της ομίχλης
Στην πόλη που γίνετ’ η
Στοιχειωμένη χώρα του δράκοντα. Σόμπα
Γριά μου χιμπατζίνα σιδερένια ζεστή μου γιαγιά
Σόμπα με βίδες και με πόρτα στην κοιλιά σου Σόμπα
Που υψώνεις το βραχίονά σου από μπουριά και... Σόμπα
Άσε με τώρα να γυρίσω την καρδιά σου στο μηδέν
Άσε ν’ ακούω ξαπλωμένος στο σκοτάδι
Της συστολής σου εκείνο το
Σκουριασμένο μερμήγκιασμα, π’ όλο χάνεται,
Ενώ ο νους μου βασιλεύει και ολόκληρος
Βουλιάζω μες στον ύπνο κι εξαγνίζομαι.

Από τη συλλογή Μανθρασπέντα (1977)
Title: Γιάννης Υφαντής, Χαρούμενο τραγούδι
Post by: wings on 19 May, 2009, 01:09:02
Χαρούμενο τραγούδι

[Ενότητα Γ]

I

Έρχεται η φωνή μου άνεμος του απείρου.
Έρχεται η φωνή μου φορτωμένη την
αρσενική
Γύρη των άστρων∙ έρχεται
Στο λουλούδι του νου σου.

II

Έρχομαι από την άκρη μιας
Αιωνιότητας.
Με προβιά και με έκσταση
Μ’ ένα κομμάτι σεληνόφωτο στο μέτωπο
και μ’ ένα κέρατο στη ζώνη
Με μνήμες από πάχνη κι από φωτιά
Έρχομαι από την άκρη μιας
Αιωνιότητας.
Άφησα τα χνάρια μου πάνω στον
Πηλό του φωτός.
Φόρεσα τη θωριά του νερού.
Φόρεσα τη δυσκινησία των οστρακόδερμων.
Βόσκησα τους ανέμους κι εξημέρωσα τους ήχους.
Έζησα του λύκου την έκσταση
Μπροστά στον πάγο και τη φωτιά.
Έρχομαι από την άκρη μιας
Αιωνιότητας.
Έρχομαι από την έρημο των άστρων.

III

Έρχομαι από την έρημο των άστρων.
Μοναχικός βαδίζω ερημώνοντας το μέλλον.
Στερεύουν οι πηγές της πλάνης τα πάντα ξηραίνονται.
Πλούσια απλώνεται η άμμος και μονάχα η άμμος
Χώρος για περισσότερη σκέψη
Χώρος για περισυλλογή κι ελευθερία
Χώρος του άδειου και της φωτιάς.
Έρχομαι από κει όπου πηγαίνετε
Έρχομαι από την έρημο των άστρων.
Μοναχικός φυτρώνω μες στην έρημο των λαών. Ώριμος
Ήλιος
Γέρνω από γύρη σοφίας.

Από τη συλλογή Μανθρασπέντα (1977)
Title: Γιάννης Υφαντής, Μας λέει ο Τρισμέγιστος Ερμής
Post by: wings on 07 Jun, 2009, 19:11:56
Γιάννης Υφαντής, Μας λέει ο Τρισμέγιστος Ερμής

Μας λέει ο Τρισμέγιστος Ερμής:
«Το όμοιο νοείται από το όμοιο και αν δεν εξισώσεις
με το Θεό, τον εαυτό σου, μάθε πως
δε θα μπορέσεις να νοήσεις το θεό.
Κάμε τον εαυτό σου αμέτρητο στο μέγεθος
το κάθε σώμα ξεπερνώντας και
τον κάθε χρόνο ξεπερνώντας γίνε ο Χρόνος.
Τίποτε αδύνατο για σένα να μην είναι.
Κάμε τον εαυτό σου αθάνατο∙
κάμε τον εαυτό σου ικανό τα πάντα να εννοήσει
την κάθε τέχνη κι επιστήμη και το φέρσιμο
του κάθε ζωντανού.
Γίνε από κάθε ύψος υψηλότερος∙
γίνε από κάθε βάθος χαμηλότερος∙
πιάσε του κάθε πράγματος την αίσθηση: Φωτιάς, νερού, ξερού, υγρού
και ύπαρξε παντού σύγχρονα σ’ όλα:
Στη γη, στον ουρανό, στη θάλασσα, πριν γεννηθείς,
μέσα στη μήτρα, νέος, γέρος, πεθαμένος, μετά θάνατο.
Κι όλα αυτά μαζί εννόησέ τα: Χρόνους, τόπους, πράγματα, ποιότητες, ποσότητες.
Έτσι θα εννοήσεις το Θεό».

*

«Και λες πως ο Θεός είναι αόρατος. Για πες μου
υπάρχει κάτι φανερότερο απ’ αυτόν; Αφού γι' αυτό
τα πάντα έφκιασε
για να τον βλέπουμε
μέσ’ απ’ τα πάντα».

*

«Και τούτο είν’ ο Θεός. Το παν. Και μες στο παν
τίποτε δεν υπάρχει το οποίο δεν υπάρχει. Και υπάρχει
το παν μέσ’ απ’ τα πάντα για τα πάντα».

*

«Αυτό που να το πεις αδύνατο
αυτό είν’ ο Θεός».

*

«Τίποτε όμοιο στο ανόμοιο και μόνο κι ένα».

*

«Γιατί ο κόσμος έγινε παντόμορφος».

*

«Κι η λήθη γίνεται κακία».

Από το βιβλίο Αθανάτου μνήμης σημεία (1998)
Title: Γιάννης Υφαντής, Τα αίτια του τρωικού πολέμου
Post by: wings on 21 Jun, 2009, 22:49:44
Γιάννης Υφαντής, Τα αίτια του τρωικού πολέμου

[Ενότητα Του έρωτα και της αθωότητας]

Λένε πολλά για τις αιτίες που οδήγησαν
σε σύρραξη τους Τρώες και τους Έλληνες
στα 1400 π.Χ., στην Ιωνία.
Οι πιο μοντέρνες θεωρίες μάς μιλούν για τη συνήθεια
του πλιάτσικου που φτάνει ως τις μέρες μας.
Οργανωμένες συμμορίες από κράτη, εταιρείες, βασιλείς,
πολιορκούσαν, έκαιγαν και άρπαζαν
κοπάδια, θησαυρούς, γυναίκες, δούλους.

Όμως εντύπωση εμένα πάντα μου ’καναν
οι λεπτομέρειες εκείνες σαν κι αυτή
που σαν οι Έλληνες εσύρανε τα πλοία τους
μαύρα και με τεράστια τα μάτια τους στην πλώρη
όταν οι Έλληνες εσύρανε τα πλοία τους
σε μακριά παράταξη εκεί στην αμμουδιά. Το πρώτο πράγμα
που ’καμαν αφού στήσαν τις σκηνές τους
ήσανε τα λουτρά, με τους λουτήρες, με τις βρύσες
κι ήταν μετά το στάδιο για τα παιχνίδια των αγώνων.

Βεβαίως χρειαζόντουσαν κοπάδια για τροφή
βόδια και πρόβατα και γίδια. Χρειαζόντουσαν
ψωμί και οίνο και ξυλεία, χρειαζόντουσαν
σκλάβες γυναίκες που γινόντουσαν
πολύ συχνά οι γλυκές συντρόφισσές τους
πάνω σε φλοκάτες κι υφαντά της Αιτωλίας,
των Μυκηνών, της Θεσσαλίας, της Ιθάκης.
Βεβαίως και ζητούσαν, κι υποχρέωναν ή άρπαζαν
αλλά ο πόλεμος δεν έγινε γι’ αυτά.

Όταν γυμνή σε κοίταζα στο στρώμα μου
εκεί στο πέτρινο σπίτι που για φύλακες
έχει αστερισμούς. Ενώ σε κοίταζα
έξω απ’ τον καθρέφτη, ζωντανή μέσα στο χρόνο
ενώ σε κοίταζα κι απόλαυσα
ξανά και πάλι και ξανά και πάλι και ξανά
τη θεϊκή, τη φονική σου ομορφιά,
κατάλαβα καλά που αυτός ο πόλεμος
έγινε μοναχά για μια γυναίκα.

Από τη συλλογή Έρως ανίκατε μάχαν (2004)
Title: Γιάννης Υφαντής, Οι ποιητές χρειάζεται να οπλοφορούν
Post by: wings on 08 Sep, 2009, 16:22:04
Γιάννης Υφαντής, Οι ποιητές χρειάζεται να οπλοφορούν

Η κόλαση των ποιητών είναι η ασχήμια
γι’ αυτό
οι ποιητές
χρειάζεται
να οπλοφορούν.

Α τους υποκριτές
μιλούν για βία, βασανισμούς και καταπίεση κι εγκλήματα
και μήτε που υποψιάζονται
πόσο υποφέρει ένας ποιητής σαν ταξιδεύει
με υπεραστικό που διαθέτει κασετόφωνο.
Η κόλαση των ποιητών είναι η ασχήμια
γι’ αυτό
οι ποιητές
χρειάζεται
να οπλοφορούν.

Από τη συλλογή Ποιήματα Κεντήματα στο Δέρμα του Διαβόλου (1988)
Title: Γιάννης Υφαντής, Θέλω
Post by: wings on 10 Nov, 2009, 16:00:49
https://www.youtube.com/watch?v=776vgKpf0Gk

Απόστολος Καλδάρας, Συ μου χάραξες πορεία (http://thepoetsiloved.wordpress.com/2011/09/10/kostas-papadopoulos-sy-mou-haraxes-poreia-apostolos-kaldaras-giota-lydia-%CF%83%CF%85-%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CF%87%CE%AC%CF%81%CE%B1%CE%BE%CE%B5%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CF%80/)
(τραγούδι: Γιώτα Λύδια (πρώτη εκτέλεση από την ίδια σε δίσκο 78 στροφών το 1959))


Γιάννης Υφαντής, Θέλω

[Ενότητα Β]

Φύτρωσαν μάτια τα φιλιά σου στο κορμί μου
δεν αντέχω
άλλο την ομορφιά σου να κοιτώ.
Θέλω να σε μερώσω με το χάδι
θέλω να σ’ αγριέψω με το χάδι
θέλω
μέσα σου να χυθώ.

Προσκυνώντας σε
τρέμοντας
θέλω
μ’ όλο μου το κορμί θέλω παντού να σε αγγίξω∙ θέλω
σαν πληγωμένο αγρίμι να μουγκρίξω
θέλω
μέσα σου να χαθώ.

Από τη συλλογή Ο καθρέφτης του Πρωτέα (1986)
Title: Γιάννης Υφαντής, Του έρωτα
Post by: wings on 18 Feb, 2010, 18:56:47
https://www.youtube.com/watch?v=jBv0FSLB1ec

Θάνος Μικρούτσικος & Μάνος Ελευθερίου, Ο Άμλετ της σελήνης
(τραγούδι: Χρήστος Θηβαίος / δίσκος: Ο Άμλετ της σελήνης (2002))


Γιάννης Υφαντής, Του έρωτα

[Ενότητα Β]

Του έρωτα
πρέπει να του δινόμαστε γυμνοί
όπως δινόμαστε στον ύπνο και στο θάνατο, γιατί
ο έρωτας θαρρώ είναι η μόνη
μεταλαβιά
αιωνιότητας∙ ο έρωτας
είναι η λύτρωση του τέλειου χορού, είναι
η αγαλλίαση
του Καιρού.

Από τη συλλογή Ο καθρέφτης του Πρωτέα (1986)
Title: Γιάννης Υφαντής, Χωρόχρονος
Post by: wings on 02 May, 2010, 21:34:45
https://www.youtube.com/watch?v=-V4d-k2hh0U

Χρήστος Θηβαίος & Emilia Ottaviano, Άλλοθι (δίσκος: Είμαι αυτό που κυνηγάω (2000))

Γιάννης Υφαντής, Χωρόχρονος

[Ενότητα Α]

Τρεις μέρες πριν πεθάνει ο γείτονας,
ούρλιαζε το σκυλί του, βλέποντας
τις φάσεις του θανάτου στο μέλλον.

Τι θάμα, ένα σκυλί
σαν το θεό του Εκκλησιαστή
που βλέπει παρελθόντα όλα τα πράγματα
σ’ απόσταση τριών μερών ένα σκυλί
διέκρινε την πράξη ενός θανάτου

Εγώ ’μως βρίσκω πως δεν είμαι
ούτε θεός ούτε σκυλί, μα έχω
κάτι από την πλήξη του θεού –
και κάτι απ’ του σκυλιού τη θλίψη.

Από τη συλλογή Μανθρασπέντα (1977)
Title: Γιάννης Υφαντής, Η μοίρα του Οδυσσέα
Post by: wings on 29 Aug, 2010, 19:19:10
Ο εφιάλτης του Οδυσσέα-Ρόδο του ανέμου - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=npEEm3WrnbY)

Ρόδο του ανέμου, Ο εφιάλτης του Οδυσσέα
(τραγούδι: Φοίβος Δεληβοριάς & Ρόδο του ανέμου / δίσκος: Ρόδο του ανέμου (2003))


Γιάννης Υφαντής, Η μοίρα του Οδυσσέα

Γιατί ο Οδυσσέας δεν ήθελε τον πόλεμο
γιατί δεν ήθελε στρατιώτη να τον πάρουν
έπιασε κι όργωνε σαν έμαθε πως φτάνουν
απεσταλμένοι του Αγαμέμνονα.
Όργωνε με το ένα και με τ’ άλλο
χούφτωνε αλάτι και το έσπερνε
για να τους πείσει ότι ήτανε τρελός.
Ή μήπως δίχως να το ξέρει
μετείχε σε μια πράξη μαγική, το αλάτι σπέρνοντας,
αυτός που του μελλόταν να θερίζει
χρόνια ολόκληρα τη θάλασσα;

Από τη συλλογή Ναός του κόσμου (1996)
Title: Γιάννης Υφαντής, Όπου και να βρίσκεστε πάντα
Post by: wings on 31 Dec, 2010, 20:08:19
https://www.youtube.com/watch?v=utFOP6JVqEU

Λίνος Κόκοτος & Δημήτρης Χριστοδούλου, Μες στον κόσμο
(ερμηνεία: Νίκος Ξυλούρης / δίσκος: Τα αντιπολεμικά (1978))


Γιάννης Υφαντής, Όπου και να βρίσκεστε πάντα

Όπου και να βρίσκεστε πάντα
κρυφό ένα όπλο να κρατάτε πάνω σας γιατί
η επανάσταση
(σαν τη δευτέρα παρουσία) δεν ξέρετε
πού θα σας βρει, γιατί
η επανάσταση
(σαν τη δευτέρα παρουσία) γίνεται
κάθε στιγμή.

Από τη συλλογή Ποιήματα Κεντήματα στο Δέρμα του Διαβόλου (1988)
Title: Γιάννης Υφαντής, Ο χορός του μεσημεριού
Post by: wings on 02 Oct, 2013, 18:01:36
https://www.youtube.com/watch?v=CTLpf1J3e1I

Σταύρος Ξαρχάκος, Ένα μεσημέρι / finale πρώτου μέρους (ορχηστρικό) (http://thepoetsiloved.wordpress.com/2010/05/29/kostas-papadopoulos-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%B5%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B9-finale-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%8D%CF%81/) (δίσκος: Ένα μεσημέρι (1966))

Γιάννης Υφαντής, Ο χορός του μεσημεριού

[Ενότητα Α]

Σκέλια του βράχου φως και θάλασσα.

Στην πύρα του μεσημεριού, ο αέρας
Τρέμισε, πύκνωσε κι ανάδεψαν
Ίσκιοι με ψίθυρους φτενούς και διψασμένους
Χορεύοντας την άσαρκη εξορία τους

Σ’ έσυρα τότε στη σπηλιά και προς το βάθος
Πάνω στην άμμο σου ’λυσα τη ζώνη...

Έπεσ’ ο ήλιος∙ κουρασμένοι
Απλώσαμε τα μέλη στην απέραντη
Νύχτα της ερημίας...

Με ξύπνησε το γέλιο των αχτίδων
Απάνω στις βρεμένες πέτρες
Στις κόχες σου δυο πράσινα χαλίκια
Τα δόντια σου πετράδια σφηνωμένα
Και στα πλευρά σου πελαγίσιος άνεμος
Έσερνε το δοξάρι του δροσίζοντας
Της μνήμης μου τα μάτια με σκοπό
Βαθιά νοσταλγικό
και είπα «Σήκω
αγαπημένη
να πάρουμε σειρά
βαρέθηκα
τα αιώνια πράματα»

Σκέλια του βράχου φως και θάλασσα.           

Από τη συλλογή Μανθρασπέντα (1977)
Title: Γιάννης Υφαντής, Μ' ενισχυμένη μνήμη δύναμης
Post by: wings on 16 Dec, 2014, 14:46:09
Γιάννης Υφαντής, Μ’ ενισχυμένη μνήμη δύναμης

[Ενότητα Γ]

Φοβούμαι δε μπορώ να προχωρήσω∙
φοβούμαι τους ανθρώπους συνεχίζουν
πράγματα που με τόσο μόχθο εγκατέλειψα.
Φοβούμαι τη ζωή το θάνατο αν ανοίξω
ένα παράθυρο τι έχω ν’ αντικρίσω αν σκεφτώ
πού μπορεί να με βγάλει μια σκέψη∙
φοβούμαι και να κοιμηθώ—
ό,τι σκοτώνω στον ξύπνο μου ζωντανεύει
μέσα στον ύπνο μου∙ θαρρεύω
οπλίζομαι στον ξύπνο μου μα στον ύπνο μου
βρίσκομαι πάντα γυμνός.

Μήνες που μια οχιά βυζαίνει την καρδιά μου —δεν την είδα
σκόρπια σε πρόσωπα και σε πράματα— δεν την είδα
παρά μονάχα μια φορά σ’ ένα μου όνειρο∙
μόλις που είχε ξεκολλήσει και σερνότανε πρησμένη αργά στο χώμα δε μπορούσα
να κινηθώ όσο κι αν πάσχιζα δε μπορούσα
να κινηθώ μέχρι που ξύπνησα.

Και περιμένω από ύπνο σ’ ύπνο
μήπως μπορέσω να ξανάβρω αυτό το όνειρο
για να το συνεχίσω, μήπως μ’ ενισχυμένη δύναμη,
μ’ ενισχυμένη μνήμη δύναμης μπορέσω ετούτη τη φορά να κινηθώ, να προχωρήσω.

Από τη συλλογή Μανθρασπέντα (1977)