Έλσα Κορνέτη

[wings]

Έλσα Κορνέτη



Γεννήθηκε στο Μόναχο το 1969. Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και στο Trier της Γερμανίας. Για μια δεκαετία εργάστηκε ως δημοσιογράφος. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη ως διευθύνουσα σύμβουλος εμπορικής επιχείρησης. Η πρώτη δημοσίευση ποιημάτων της έγινε το 2007 στο τεύχος 29 του περιοδικού «Ποίηση».

Ποιητικές συλλογές:
«Στη σπείρα του κοχλία», εκδόσεις Μαλλιάρη, Θεσσαλονίκη, 2007
«Η αιώνια κουτσουλιά», εκδ. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2007
«Ένα μπουκέτο ψαροκόκαλα», εκδ. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2009
«Κονσέρβα μαργαριτάρι», εκδ. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2011
«Ο επαναστατικός κύριος Γκιούλιβερ», εκδ. Σαιξπηρικόν, Θεσσαλονίκη, 2013
«Ο λαίμαργος αυτοκράτορας κι ένα ασήμαντο πουλί», εκδ. Σαιξπηρικόν, Θεσσαλονίκη, 2013
«Κανονικοί άνθρωποι με λοφίο και μια παρδαλή ουρά», εκδ. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2014
«Αγγελόπτερα», εκδ. Μελάνι, Αθήνα, 2016

Ανθολογημένα ποιήματα:

• Ακατέργαστο – Raw / Η αιώνια κουτσουλιά (2007)
• Αποτύπωμα – Print / Η αιώνια κουτσουλιά (2007)
• Εμμονές / Η αιώνια κουτσουλιά (2007)
• Ερινύες vs Ευμενίδες / Η αιώνια κουτσουλιά (2007)
• Η αιώνια κουτσουλιά / Η αιώνια κουτσουλιά (2007)
• Η γνωστή πόλωση / Η αιώνια κουτσουλιά (2007)
• Η κίτρινη εκδοχή / Η αιώνια κουτσουλιά (2007)
• Με ερωτηματικό (;) / Η αιώνια κουτσουλιά (2007)
• Μια άλλη διάσταση / Η αιώνια κουτσουλιά (2007)
• Μια περιττή αλήθεια / Η αιώνια κουτσουλιά (2007)
• Ποιος μπορεί ν’ αντισταθεί στη δύναμη ενός μεγάλου έρωτα / Η αιώνια κουτσουλιά (2007)
• Ποιος μπορεί ν’ αντισταθεί στην αντανάκλαση του κατόπτρου / Η αιώνια κουτσουλιά (2007)
• Φωτοσκιάσεις / Η αιώνια κουτσουλιά (2007)
• Complexity / Η αιώνια κουτσουλιά (2007)
• Fade out / Η αιώνια κουτσουλιά (2007)
• Postscript / Η αιώνια κουτσουλιά (2007)
• Syndromes / Η αιώνια κουτσουλιά (2007)
• Δύο ημικύκλια / Ένα μπουκέτο ψαροκόκαλα (2009)
• Η ανατομία της νυχτερίδας / Ένα μπουκέτο ψαροκόκαλα (2009)
• Η τιμωρία της φτέρνας / Ένα μπουκέτο ψαροκόκαλα (2009)
• Η ωραία κοιμωμένη / Ένα μπουκέτο ψαροκόκαλα (2009)
• Μια διαφορετική ανάγνωση / Ένα μπουκέτο ψαροκόκαλα (2009)
• Το αυγό του Brancusi (I) / Ένα μπουκέτο ψαροκόκαλα (2009)
• Το αυγό του Brancusi (II) / Ένα μπουκέτο ψαροκόκαλα (2009)
• Το αυγό του Brancusi (III) / Ένα μπουκέτο ψαροκόκαλα (2009)
• Το άγγιγμα / Ένα μπουκέτο ψαροκόκαλα (2009)
• Τουβλάκια / Ένα μπουκέτο ψαροκόκαλα (2009)

Συνεντεύξεις της Έλσας Κορνέτη:

• Η Έλσα Κορνέτη σε α' πρόσωπο (diastixo.gr)

[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» ]

[wings]

Richard clayderman - Christmas  Concerto - YouTube

Richard Clayderman, Christmas Concerto

Έλσα Κορνέτη, Εμμονές

Αναλώθηκες σε μια τόσο υπερβάλλουσα
εγωπαθή ενασχόληση
με τη διαιώνιση των κυττάρων σου.
Ώστε σήμερα μέσα από μια κατασταλαγμένη ωριμότητα
να καταλήγεις στο συμπέρασμα ότι δεν είναι παρά
το νοσηρό απόσταγμα της συμπλεγματικής σου σχέσης
με το αιώνιο και την ασημαντότητα.

*

Όλη αυτή η συμπυκνωμένη ανησυχία ασφυκτιά
πίσω από τα κάγκελα του στενού σου θώρακα.
Δεν έχει πια χώρο να απλωθεί.
Μόνη της επιλογή
η έκρηξη.

*

Χρόνια βασανίζεσαι
προσπαθείς απεγνωσμένα να βγεις
από την τέντα του τσίρκου που σε έβαλαν να παίξεις
και να πετάξεις επιτέλους τη στολή του κλόουν.
Όμως είσαι ακόμα μέσα.

*

Πόσο εύκολα και γρήγορα σε οδήγησε
η πλήξη των δεδομένων κεκτημένων
στην αποκαθήλωση των επιθυμιών σου.
Αναρωτιέσαι σε τι χρησιμεύει όλη αυτή
η συσσώρευση υπερκόσμιας ευαισθησίας
(για την οποία τόσο περήφανη είσαι) στο άτομό σου,
και που επιμένεις να περιφέρεις άσκοπα εδώ κι εκεί.
Το κοινωνικό σου έργο περιορίζεται
στην αποστασιοποιημένη
και προπάντων ασφαλή παρακολούθηση των γεγονότων
και στις έκτακτες οικονομικές ενισχύσεις
των πλημμυροπαθών και σεισμοπαθών
του Τρίτου Κόσμου.
Κάθε Χριστούγεννα φυσικά.
Τι καλόκαρδη και πόσο γενναιόδωρη είσαι στ' αλήθεια!

Από τη συλλογή Η αιώνια κουτσουλιά (2007)

[wings]

Βασιλης Γισδάκης-Το ταξίδι (Γκάτσος,Χατζιδάκις) - YouTube

Μάνος Χατζιδάκις & Νίκος Γκάτσος, Το ταξίδι (με τον Βασίλη Γισδάκη)

Έλσα Κορνέτη, Η γνωστή πόλωση

What we call the beginning is often the end
and to make an end is to make a beginning.
T. S. Eliot

Θέλω να κολυμπήσω σε μια καινούργια ψυχή
τόσο μπλε
τόσο αμέριμνη
τόσο αθόρυβη
όσο και η εγκυμοσύνη της θάλασσας.

Γιατί θα πρέπει να υπομένω
τη γλυκιά προσμονή
ενός βρέφους απάτη
που προτίμησε να με εγκαταλείψει
για την προσωρινή ύπαρξη
του κίτρινου φύλλου;

Δώσε μου ένα λόγο για να το κάνω.
Για άλλη μια παράταση αθανασίας;

*

Με το ν’ αναλώνεσαι σε παράνομους έρωτες
και κατά συρροή απιστίες τι ξορκίζεις;
τα γηρατειά;
το θάνατο;
Πόσο γελασμένος είσαι στ’ αλήθεια.
Αφού το ξέρεις καλά ότι το έργο έχει πάντα
την ίδια πλοκή και την ίδια κατάληξη.
Μετά την εκούσια αποχώρηση από το πλατό
ξεβάφεις σχολαστικά το μακιγιάζ
και το κενό αναβλύζει πάλι από τα μάτια σου.
Πίνεις ένα ποτό παρέα με το δίδυμο θλίψη-πλήξη.
Αρχίζεις να σταλάζεις παγωμένους κρυστάλλους.

*

Κατέληξα να ζω σαν μοναχική κουβαρίστρα
κλωθογυρίζω στο διάστημα
παγιδευμένη στη δίνη
μιας υπαρξιακής πλάνης.

Μην ανησυχείς όμως για μένα
ο ψυχολόγος μου αυτοκτόνησε απόψε.

*

Παρακολουθείς με ενδιαφέρον το γοργό βήμα
της μακαριότητας
των βραχυκυκλωμένων εγκεφάλων
που οδηγεί σε επιφανειακές διαδρομές
γονιμοποιεί την ευδαιμονία και γεννά ψευδαισθήσεις
ζωές άδεια κελιά

κι ένας ρευστός θυμός σε πνίγει.

*

Η συνήθεια και ο βάλτος έχουν κοινό στοιχείο
να καταπίνουν ό,τι κινείται.
Κι εσύ πέφτεις όλο και πιο συχνά
στην πονηρή ενέδρα του ύπνου.
Ξυπνάς πάντα πνιγμένος.

*

Το παλιρροϊκό κύμα της συσσωρευμένης οδύνης
σε παρέδωσε σώα στη δίνη της ελαφρότητας.
Το μόνο που ζητάς τώρα είναι
μια ανταλλαγή του γκρίζου με το ροζ.

*

Χρειάζεται μια ευσυγκίνητη φύση
ένα μεγάλο χάρισμα
και ανεξάντλητα αποθέματα δακρύων
για να κλαις

ανεξέλεγκτα
ακατάσχετα
αναίτια.

Κι εσύ είσαι προικισμένη.

*

Άσε τουλάχιστον μετά την απανθράκωση της αδικίας
το θυμό να γίνει καπνός.
Δώσε στο τραγούδι της αγάπης μια ευκαιρία
να σκίσει με τη φωνή του
τα μεταξωτά σεντόνια των αιθέρων.

Από τη συλλογή Η αιώνια κουτσουλιά (2007)

[wings]

ΦΙΛΙΕΣ - Γ.ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ/Γ.ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ (1978) - YouTube

Γιώργος Σαραντάρης & Γιώργος Θεοδωράκης, Φιλίες
(τραγούδι: Πέτρος Πανδής / δίσκος: Σήμα (1983))

Έλσα Κορνέτη, Το άγγιγμα

Μετά το πάγωμα της εικόνας
το συναίσθημα
γίνεται οπτικό φαινόμενο
Μετά την ακινησία
ακολουθεί η επίθεση
Γίνεσαι λεία
επιδέξιου αρπακτικού
που κινείται με θρόισμα
δεινού κολυμβητή
και σε προσκαλεί
σε γεύμα τελευταίο.

Φοβάσαι να παραδεχτείς
ότι οι ρόλοι εναλλάσσονται
Η φιλία υψηλή μορφή τέχνης – η φιλία ανάγκη
Η φιλία καταφύγιο – η φιλία ασέλγεια
για να καταλήξουν στην
διαπόμπευσή της
για ν’ απομείνουν μια πράξη απόγνωσης
που αναπαράγεται
με τελειότητα
με τελειότητα
αλλά φθηνά
πολύ φθηνά

Το τίμημα της απώλειας που πάλι
ακριβά θα πληρώσεις
Η παλίνδρομη κίνηση
στη λεωφόρο
Η ορολογία της ασφάλτου
Το οπλισμένο σκυρόδεμα
ως θέμα αναζήτησης
Ακούς να σου λένε:
«Φρόντισε να εκπαιδεύσεις
έγκαιρα τον αντικαταστάτη»

Τίποτα όμως δεν φταίει – φταίνε μόνο:
Τα όρια που θέτεις
Τα όρια που ξεπερνάς
Η άτακτη υποχώρηση που σημαίνεις
Η σχέση που ήταν εξ επαφής
αλλά έμεινε εξ αποστάσεως

Τίποτα οργανικό δεν φταίει:
Είναι απλώς άλλο ένα
σύμπτωμα παρακμιακό
που ευνοεί
την αμνησία

Καλύτερα να ξεχνάς,
να μη θυμάσαι
να παραμένεις
μακάριος θεατής
στη βάφτιση
ενός ανυποψίαστου μωρού

μόνον τότε συνειδητοποιείς
ότι πάντα θα σου λείπει
η πληροφορία
για την
«αθώα» φίλη

Από τη συλλογή Ένα μπουκέτο ψαροκόκαλα (2009)

[wings]

Έλσα Κορνέτη, Μια άλλη διάσταση

Ο δυστυχισμένος νάρκισσος απειλείται από την απώλεια της ομορφιάς, ο πολύπλοκος βρίσκει ανταμοιβή στη γεωμετρία των επιθυμιών, ο ιδιόρρυθμος στα ελαττωματικά πάθη, ο ανήσυχος τολμά βιώνοντας μια σειρά λυτρωτικών πτώσεων, ο ονειροπόλος γοητεύεται από πλανητικές συγκυρίες, ο ερωτύλος πέφτει θύμα μοιραίων έλξεων, ο μοναχικός διασκεδάζει «ταΐζοντας» την υπερτροφική φαντασία του με εικόνες μυστηρίου. Η συνειδητοποίηση της θνητότητας τους οδηγεί στην εκδήλωση παθών, ίσως και λαθών.

Τα καρουζέλ όλων των μικρών πανικών των προσώπων περιστρέφονται αενάως, ο κάθε κύκλος κλείνει για να ανοίξει έναν άλλο κι η τυραννία της ύπαρξης εξακολουθεί να συνοψίζεται στο εναγώνιο ερώτημα

το αιώνιο του προσωρινού
ή το προσωρινό αιώνιο;

Με φόντο τον μεγάλο καθρέφτη του σύμπαντος, κατά πόσο το στιγμιαίο, το ασήμαντο, το τυχαίο μπορούν ν’ αφήσουν ένα ίχνος στην ανελέητη ροή του χρόνου δίνοντας μιαν άλλη διάσταση στο αιώνιο;

Από τη συλλογή Η αιώνια κουτσουλιά (2007)

[wings]

Ο ΑΚΡΟΒΑΤΗΣ--ΧΑΙΝΗΔΕΣ - YouTube

Δημήτρης Αποστολάκης, Ο ακροβάτης
(τραγούδι: Χαΐνηδες / δίσκος: Με κόντρα τον καιρό (1994))

Έλσα Κορνέτη, Μια διαφορετική ανάγνωση

Αν δεν σου είχε χαριστεί
όταν γεννήθηκες
ένα μυαλό
γυρισμένο σαν κάλτσα
ανάποδα

για να περπατάς σε φαγωμένο σκοινί
κρατώντας ομπρέλα ακροβάτη
να τινάζεσαι με άλματα στον αέρα
ισορροπώντας την τελευταία στιγμή

να ονειροπολείς μετρώντας ορόφους
χωρίς να ζαλίζεσαι και κυρίως χωρίς να πέφτεις

να στροβιλίζεσαι σε ασημένια ξύστρα
δικής σου κατασκευής
τρώγοντας τις φλούδες τους σώματός σου

να περιπλανιέσαι σε συνοφρυωμένα μέτωπα
σπέρνοντας χαμόγελα ιλαρότητας

να αιωρείσαι ανάμεσα στα χείλη
της συναισθηματικής ανεπάρκειας
αναζητώντας μια εξήγηση για
τη διάψευση του έρωτα

να κρεμάς τις λέξεις
στα φύλλα των δέντρων
προσδοκώντας την υστεροφημία
ν’ ανθίσει ως διαπιστευτήριο αγάπης

Από τη συλλογή Ένα μπουκέτο ψαροκόκαλα (2009)

[wings]

Έλσα Κορνέτη, Complexity

Dear incomprehension
It's thanks to you
I'll be myself at the end.
Samuel Beckett

Την πληρώνεις την νοικοκυροσύνη σου
για να είναι απούσα.
Όπως πληρώνεις και τον ελεύθερο χρόνο σου
για να είναι παρών.
Όπως πληρώνεις και τα αφελή όνειρά σου
Ακριβά.

*

Όταν ήσουν μικρή κυνηγούσες πεταλούδες,
σου θύμισε μια ηλικιωμένη θεία.
Τώρα πια μόνον οι περιστασιακοί πόθοι
πετούν γύρω σου
και δεν είναι καν έγχρωμοι.

*

Πες μου τι προτιμάς και θα σ’ το σχεδιάσω.
Τρίγωνο;
Τετράγωνο;
Ρόμβο;
Το σχήμα της ημέρας το δίνω εγώ.
Έπειτα απομακρύνομαι για να παρατηρήσω
από τη σωστή απόσταση
τον πίνακα
με το δημιούργημα – ανοσιούργημα.

*

Λατρεύεις τη λοξοδρόμηση.
Ασχολείσαι με οτιδήποτε άλλο
εκτός από το πρόβλημα.
Έτσι δεν το λύνεις, αλλά το συντηρείς.
Αφού το ξέρεις οι πορείες είναι προδιαγραμμένες,
όπως οι ρίγες στο πουκάμισο που φοράς.

*

Πόσο θα ήθελα να είχα μια απλοϊκή σκέψη
λιγότερο χαοτική
λιγότερο περίπλοκη
και περισσότερο νορμάλ.
Αλλά ποιος μπορεί να μου εξηγήσει
τι είναι «normalité»;
Μήπως εσείς κυρία μου;

*

Είναι αλήθεια τόσο δύσκολη
η άρθρωση του σ’ αγαπώ
ειδικά όταν δεν μπορείς
να πεις το ρο.

*

Στο κολιέ τα αληθινά μαργαριτάρια κροταλίζουν
τις καλοκαιρινές σου επιθυμίες σε συμπύκνωση.
Όταν έσπασε ο κρίκος χύθηκαν στο πάτωμα.
Για άλλη μια φορά δεν πρόλαβαν να λάμψουν.

*

Μόνον ο ήλιος στέκεται σιωπηλός συνεργός
στην ερωτική συνωμοσία.
Νιώθεις να σε παρακολουθούν.
Πίσω από τις πυκνές φυλλωσιές των παθιασμένων συνειρμών
κρύβονται οι υποκριτικοί καθωσπρεπισμοί
όλα τα ζευγάρια μάτια
που ορμούν να κατασπαράξουν τις μικρές σου αλήθειες.
Και καθώς η ανησυχία οδηγεί στην τελική έκρηξη
η παρόρμηση παραμονεύει χαιρέκακα να δει
την αυτοκαταστροφή να θριαμβεύει.

*

Ως γνήσιο πειθήνιο ον
με βήμα υπνωτισμένου αερικού
ακολουθούσες μια ζωή τον σκοπό
του μαγικού αυλού.
Περνούσες
αόρατη
απαρατήρητη
φιγούρα αλαφροΐσκιωτη
στεφανωμένη με τις περισπωμένες
αλυσιδωτών ψευδαισθήσεων.

*

Όταν γυρεύεις την αιτία της φυγής
σκοντάφτεις πάντα πάνω στον φόβο
τον αμετανόητο εργένη.

*

Γιατί επιμένεις να σκαλίζεις;
Οι ανασκαφές σου στις μαθητικές μνήμες
δεν θα φέρουν στο φως τίποτα άλλο
παρά μόνον την εξάρθρωση της τάξης
το τετράγωνο της υποτείνουσας
και τη ρίζα του 144.

*

Όλο εκείνο το πράσινο
στο χρώμα της σκοτωμένης κάμπιας
σπαταλημένο στους τοίχους του σχολείου
που σέρβιρε με απόλυτη συνέπεια και πειθαρχία
τότε:
κενές σελίδες
κενές γνώσεις
τώρα:
κενά μνήμης

ίσως γιατί πράσινο είναι το χρώμα της χολής
και πράσινο της μούχλας.

*

Κοιτάς βαθιά στα μάτια
και εκλιπαρείς για επιβράβευση και αποδοχή.

Πότε επιτέλους θα παραδεχτείς ότι μεγάλωσες;
Το κλάμα σου δεν πείθει κανέναν ακροατή
γιατί απλούστατα ακροατήριο πλέον δεν υπάρχει.
Όμως τα ντουβάρια δεν παραλείπουν
να σου επιστρέφουν
με κάθε υπευθυνότητα
πνιχτό τον αντίλαλό σου.

*

Ήταν ανυποψίαστοι όταν συναντήθηκαν
ο κύριος Simplicity και η κυρία Complexity.
Πορεύτηκαν σε μια επίπεδη διαδρομή,
όπου ο κύριος Simplicity
δεν καταλάβαινε την κυρία Complexity
και η κυρία Complexity υπέφερε
από τον αγαθό και προβλέψιμο κύριο Simplicity.

*

Το πόρισμα του ειδικού έλεγε:
«Ο πολύπλοκος είναι συγκεκριμένος.
Ο απλοϊκός είναι αυθόρμητος και φυσικός.»
Εσύ πρόσθεσες:
«αλλά πάνω από όλα ανθεκτικός».

*

Τουλάχιστον έμαθες έστω και αργά
ότι η ομορφιά βρίσκεται
εκεί όπου βασιλεύει η ατέλεια
και η ευτυχία
εκεί όπου απουσιάζει
η πολυπλοκότητα.

Από τη συλλογή Η αιώνια κουτσουλιά (2007)

[wings]

Έλσα Κορνέτη: Ερινύες vs Ευμενίδες

So fine, we cannot do it.
But nearing means distancing.
Sylvia Plath

Ως ένθερμος οπαδός μιας παράδοξης πολυτέλειας
κάθε φορά που η διχασμένη φύση σου γιορτάζει
φροντίζεις να φοδράρεις τα μυστικά σου
με μεταξωτή ευτέλεια.

*

Όλες αυτές οι μικροσκοπικές δηλητηριώδεις σκέψεις
που συσσωρεύονται στο μυαλό σου
σαν αιωρούμενα σωματίδια
γίνονται αυτόχειρες σκορπιοί
που τσιμπούν με την ουρά τους το κεφάλι τους.

*

Αν αγωνιωδώς ψάχνεις να βρεις
έναν κουμπί επάνω μου να πατήσεις
για να ζήσεις μαζί μου μια συνηθισμένη ζωή
θυμήσου ότι το σημείο ανάφλεξής μου
είναι η αδράνεια.

*

Έχεις σ’ εκκρεμότητα
έναν θάνατο
που δεν πρόλαβες να πενθήσεις
και μια κακοποιημένη σχέση
που αιμορραγεί.
Ακόμα όμως ψάχνεις για επιδέσμους.

*

Δεν παραλείπω
να συλλέγω
όλα αυτά τα χρυσόχαρτα που μου χάρισες.
Απ’ όπου όμως απουσίαζαν οι καραμέλες.

*

Πρέπει επιτέλους να καταλάβεις
ότι λειτουργείς μόνον ως δέκτης.
Ο πομπός χρόνια τώρα
σου φωνάζει
«Out of Order».

*

Γιατί πρέπει να βασανίζεσαι
να τυραννιέσαι
να υποφέρεις
για να ξεφορτώνεσαι όλα αυτά τα χαλίκια
που βαραίνουν το μυαλό σου;
Για να συντηρείς με τεχνητές αναπνοές
το πτώμα της τέχνης που παράγεις;

*

Ξέρεις πώς είναι να ψάχνεις
έναν ομοϊδεάτη για να επικοινωνήσεις;
Και τι έχεις άλλωστε να μοιραστείς;
Το φθινόπωρο της διαταραγμένης σου σκέψης;

*

Σήμερα θα γίνεις τολμηρή.
Κάθε πρωί πετάς
το γάντι για να μονομαχήσεις
με τη δειλία σου.
Δεν ανταποκρίνεται ποτέ στην πρόκληση
αλλά παραμένει φυλακισμένη
στο πορτρέτο μιας καλοστημένης απάτης.

*

Δεν είσαι ποτέ ευχαριστημένη
απ’ αυτό που είσαι
απ’ αυτό που έχεις
απ’ αυτό που κάνεις.
Τα κλοπιμαία της ψυχής σου συνεχίζουν
να στοιβάζονται στα σεντούκια της ζωής σου.
Και κάθε βράδυ χωράς να μπεις
στον θαλαμίσκο της δακτυλήθρας.

*

Υποκλίνομαι βαθιά
στο συναισθηματικό κενό
και στη συνοφρυωμένη ανεπάρκεια
που μου χάρισες.
Με το μαγικό σου άγγιγμα
η παθολογική μου εσωστρέφεια
μετατράπηκε σε συγγραφική ακράτεια.

*

Όσο για σένα που εισπνέεις καθημερινά
τις αναθυμιάσεις των αλυσιδωτών σου νευρώσεων,
αρκέσου στις προσωπικές σου εξομολογήσεις
σε μια αρσενική πόρνη
και στην ασυναρτησία της ηθικής σου.

Από τη συλλογή Η αιώνια κουτσουλιά (2007)

[wings]

Έλσα Κορνέτη, Ποιος μπορεί ν’ αντισταθεί στην αντανάκλαση του κατόπτρου

From mirror after mirror,
no vanity's displayed
I am looking for the face I had
before the world was made.
W. B. Yeats

Κάποτε ήταν τα όνειρα ταραγμένα
και ευτυχισμένες οι μέρες.
Σήμερα οι όροι αντιστράφηκαν.

Ήταν καλά ο πατέρας χθες το βράδυ.
Του έθεσα για πολλοστή φορά
το αγωνιώδες ερώτημά μου
– Πώς είσαι;
– Είμαι καλά.

Ήταν καλά ο πατέρας χθες το βράδυ
Στον ύπνο μου
Σε ένα βαθύ ευτυχισμένο όνειρο.

Ταραγμένη ήταν η μέρα όταν ξύπνησα
και το πρωινό που με χαστούκισε
με βροχή ωμού ρεαλισμού.

*

Μη με ψάχνεις στο δωμάτιο
βρίσκομαι στο συρτάρι
διπλωμένη προσεκτικά
πάνω στα ματωμένα σεντόνια
με τις σκοτωμένες μου δυνάμεις
ένδοξα τρόπαια των μαχών μου.

*

Πόσο σοφά σου έλεγε:

– Θωρακίσου
για ν’ αντέξεις
τις ύπουλες επιθέσεις
των βίαιων στιγμών
τη βασανιστική στρατηγική
των ασώματος αριθμών
την καταναγκαστική ικανοποίηση
των απύθμενων αναγκών.

– Θωρακίσου
για να μη βλέπεις
το ξεθώριασμα της φωτογραφίας
που είναι η δική σου ανελέητη φθορά.

*

Αφού σε κατασπάραξαν τα όρνια
στο άγονο νησί
ξαναγύρισες στο σημείο μηδέν.
Στέκεσαι αμήχανα μπρος στην αφετηρία
της αυτογνωσίας
για ν’ αρχίσεις άλλη μια φορά το επίμονο
και βασανιστικό ξεφλούδισμα της ψυχής σου.
Για να μάθεις άλλη μια φορά να είσαι λιγότερο υπεύθυνη.
Δεν μπορείς όμως ν’ αποβάλεις το σύνδρομο
του υπάκουου παιδιού.
Σε κατατρέχει η προσαρμοστικότητα του ερπετού
και η ανεξέλεγκτη, μανιώδης συλλογή υποκαμίσων.

*

Κάθε φορά που μένεις αντιμέτωπος
με τα ερείπια της ψυχής σου
προσπαθείς μάταια να επαναπροσδιοριστείς.
Για να πετύχεις όμως την πλήρη χαρτογράφηση
του εαυτού σου
έχεις ακόμα να διανύσεις το μακρύ πικρό ταξίδι
της ανεπάρκειας.

*

Έχεις αυτή τη μοναδική ικανότητα να κουκουλώνεις
όλες τις μικρές σου δυστυχίες με ολοστρόγγυλα
γυαλιστερά καπάκια
και να γιορτάζεις την κάθε μέρα ζώντας μέσα
στην ψευδαίσθηση της τάξης.
Ελέγχεις προσεκτικά αν όλα είναι στη θέση τους.
Μένεις ήσυχη.

*

Κατάματα τον καθρέφτη σου όταν κοιτάς
περιμένεις την αντανάκλαση της επευφημίας.
Δεν εισπράττεις όμως παρά ένα τετράγωνο
κορνιζωμένο ψέμα
που με τόση ελαφρότητα αναιρεί
μια υπόσχεση που μπαγιάτεψε στον χρόνο.

*

Έλεγε:
Η λογική
Η λογική
Η λογική

Επαναλάμβανε:
Τα λεφτά
Τα λεφτά
Τα λεφτά

Ψιθύριζε:
Η ανασφάλεια
Η ανασφάλεια
Η ανασφάλεια

Κατέληξες
στην απαξίωση των επιθυμιών σου.

Αυτό το παιχνίδι
διάλεξες να παίξεις.

Με δανεικά
διάλεξες να ζήσεις.

Από τη συλλογή Η αιώνια κουτσουλιά (2007)

[wings]

Έλσα Κορνέτη, Ποιος μπορεί ν’ αντισταθεί στη δύναμη ενός μεγάλου έρωτα

Who then devised the torment?
Love
T. S. Eliot

Αν αφαιρέσουμε όλα αυτά τα χρυσά πλαίσια
που με την αλαζονική τους πολυτέλεια
τόσο βάναυσα μας κορνιζώνουν,
είμαστε ένας άντρας και μια γυναίκα
που μέσα από τις σκιές των φύλλων
έρπουμε αθόρυβα στο σκοτάδι,
συναντούμε τις νυχτοπεταλούδες
που ερωτοτροπούν
και περιμένουμε ν’ αγαπηθούμε
κάτω από ένα ανάποδο φεγγάρι.

*

Of love there is hardly a ghost left.
O who that angel of power can assuage
My terrible demon of revenge!

δεν υπάρχεις
δεν υπήρξες ποτέ

ήσουν μια γερή μπουκιά φαντασιοπληξίας
είσαι κολλημένος στον ουρανίσκο μου

ήσουν έρωτας εγωιστής
είσαι φάντασμα ξεπερασμένο
αλυσοδεμένο σε κάστρο χρεωμένο

*

σε μια προσπάθεια να σωθώ
από το ανεπιθύμητο άγγιγμά σου
τη βίαιη ματιά σου
αποφάσισα να γίνω δαίμονας
και να σ’ εκδικηθώ
για όλα τα ματωμένα φιλιά σου.

*

Το καλύτερο ποίημα που όμως δεν έγραψες ακόμα
θα είναι για έναν μεγάλο έρωτα που θα σπαρταράει
κρεμασμένος στο τσιγκέλι ενός ερωτηματικού.

*

– Κι έπειτα;
– Ο ερειπωμένος έρωτας τίναξε νευρικά τις σκονισμένες μνήμες
από το πέτο της λήθης και χώθηκε βιαστικά στην κρυψώνα της κόκκινης σαύρας.
– Κι έπειτα;
– Το μικρό αγόρι μπήκε στο δωμάτιο και ρώτησε:
«Μαμά, υπάρχουν κόκκινες σαύρες;»

*

Τότε έτρεξες να κρυφτείς.
Να προφυλαχτείς από την ψιχάλα αστερόσκονης.
Που δεν σε άγγιξε τελικά.

*

Και έκανες λάθος
Όχι.
Δεν είχες δικαίωμα να κάνεις λάθος.
Τώρα το λάθος έγινε η σκιά σου
σ’ ακολουθεί παντού.
Γίνεται φίλος φορτικός
εξαρτημένος εραστής
ζηλόφθονος σύζυγος.

Σε κατασκοπεύει.
Σε παρατηρεί.
Σε γδύνει.

Κολλάει επάνω σου σαν στρείδι.
Σε κουκουλώνει.
Σε φιμώνει.
Σου κλείνει τα μάτια.

Ό,τι κι αν κάνεις δεν θα ξεφύγεις.
Το βρίσκεις κουλουριασμένο
στα δροσερά σου σεντόνια.
Το λευκό σουβλερό του δόντι
αστράφτει αυτάρεσκα στον ήλιο.

Είναι ένας Έρωτας χωρίς έρωτα!

Από τη συλλογή Η αιώνια κουτσουλιά (2007)

[wings]

Έλσα Κορνέτη, Η αιώνια κουτσουλιά

Στη γη των απολαύσεων
δεν υπάρχουν
γωνίας
για να τραυματίσουν
τον γοφό σου

οι μέρες κυλούν
σε τηλεοπτικά επεισόδια
ενώ στα χωράφια
φυτρώνουν
χαρτονομίσματα

στην ευθραυστότητα του ορίζοντα
επιπλέουν
δαντελένια εσώρουχα
και περιστέρια
από πλεξιγκλάς

κι
εσύ
που βούτηξες
τη σόλα σου
σε περιττώματα σκύλου
άφησες
τα ίχνη σου
στην καινούρια μοκέτα
στο δωμάτιο
του καλύτερού σου
φίλου.

*

Πτώση
από αποτυχημένο ακροβατικό.
Είσαι έτοιμη
να εκτεθείς
σαν την αιώνια κουτσουλιά
στο κεφάλι του αγάλματος;

*

Όπως
ένα μεθυσμένο περιστέρι
πετά
η ζωή
χτυπά
τα φτερά της
στον φακό
του ηδονοβλεψία
κινηματογραφιστή.

*

Η μαρτυρία του φόνου
θα είναι πάντα
η επιτυχία
του αργόσχολου παρατηρητή
που σαν την κουτσουλιά
απρόσκλητος
ξεπροβάλλει.

*

Τα περιστέρια
πετούν
μόνον
όταν τα κυνηγούν
μικρά παιδιά
που φορούν
αλεξίσφαιρα γιλέκα.

*

Στη δύση
μιας συνηθισμένης ημέρας
φτερωτές θεές
πετούν
μέσα στα βαγόνια του μετρό
ενώ
η νύχτα αστράφτει
στο βάθος του τούνελ.

Από τη συλλογή Η αιώνια κουτσουλιά (2007)

[wings]

Έλσα Κορνέτη, Η κίτρινη εκδοχή

Εδώ είμαι
ξαπλωμένος.
Με σκεπάζει μια κίτρινη κουβέρτα
πλεγμένη με λέξεις στρείδια
που με τριβελίζουν.

Τις ακολουθώ:
Βούλα
Κίνηση
Παύλα
Τελεία.

Βιάζομαι:
Κόμμα
Να προλάβω τη διάβρωση:
Παύση
Πριν πέσει
η όξινη βροχή:
Επικόλληση
Αποκοπή.

Πριν με πουν νωθρό
και νικήσει ο θάνατος
τον ύπνο.

*

Είναι περίεργη η σιωπή
στο κίτρινο σπίτι
βαμμένη
στο χρώμα του ακατοίκητου.

*

Στο τελευταίο μεγάλο τραπέζι
οι λουκουμάδες ήταν κίτρινοι
όπως και ο μεγάλος πόνος.
Έλεγε στο ντοκιμαντέρ:
στο νησί Coco
ή θα φας
ή θα φαγωθείς.

*

Το τρίτο πρόσωπο.
Ικανό να ίπταται
στο ταβάνι
με τα ψέματα της κρεβατοκάμαρας.
Κι όταν το βλέμμα βρει
επιτέλους τον προορισμό του
εστιάζει πάνω
στην κίτρινή σου εκδοχή.

*

Η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά
Η λεπτομέρεια σε προσδιορίζει
Η λεπτομέρεια σε προδίδει

Η φωτογραφία που κιτρινίζει.

*

Μπορούμε πάντα να ανταλλάσσουμε
ποιήματα με θέμα τις γαμήλιες δυστυχίες μας
και να παραμένουμε
«αυθεντικοί άνθρωποι»
με «αυθεντικά κίτρινα αισθήματα».

*

Τα όνειρα που βράζουν
σε χύτρες ταχύτητας
μένουν ωμά, κίτρινα και θορυβώδη.

*

Κίτρινη προσποίηση

Πότε ήταν η τελευταία φορά
που έκανες κάτι αυθόρμητο;
Όταν φτερνίστηκες ίσως.

*

Ψιχαλίζει.
Το κίτρινο φλας
αυτάρεσκα βουίζει
την υγρή του αντανάκλαση
σε σώματα ανέραστα.

*

Νιαουρίζει
γρυλίζει
φοράει ένα κίτρινο καπέλο
και κοιμάται.

Τι είναι;

Το ποίημα που όταν αποφάσισες να γράψεις
ξυπνάει
και βρυχάται.

*

Το ταξίδι του γυρίνου.

Νιώθω: ενθουσιώδης
Αισθάνομαι: παρορμητικός
Υπάρχω: αυθόρμητος

Μόνο όταν ως γυρίνος κολυμπώ
με κίτρινα βατραχοπέδιλα.

*

Η γυναίκα με το κίτρινο κολιέ

Η Φρανσουάζ ήταν τόσο όμορφη
φορώντας μόνο το κίτρινο κολιέ
όταν τη ζωγράφιζε
ο Πικάσο.

Το κίτρινο πορτρέτο

Τα γυμνά του Nonda
«είναι άσεμνα» είπαν.
Όμως «η γυναίκα σε κίτρινο φόντο»
δίδαξε στο κίτρινο
πώς μπορεί να γίνει
το πιο ερωτικό χρώμα.

Οι πεταλούδες του Νταλί

Το μυαλό του Νταλί ήταν άτακτο.
Σε μια σκοτεινή
διαταραγμένη
και άγνωστη πτυχή του
φτερούγιζαν κίτρινες πεταλούδες.

Από τη συλλογή Η αιώνια κουτσουλιά (2007)

[wings]

Έλσα Κορνέτη: Αποτύπωμα – Print

Στον ανήσυχο βολβό
του νέου κόσμου
όταν
η ίριδα
περιστρέφει
τα δακτυλικά της αποτυπώματα
σε σώματα αναίσθητα
ο ήλιος
φωτίζει
το νεκρό άλογο
τυφλώνοντας
τα γαλάζια κρύσταλλα.

*

Η ίριδα του ματιού σου
έχει κατάλληλα εκπαιδευτεί
– τρεμοπαίζει
ξεθωριάζει
ώσπου καταψύχει.
Νεκρά τοπία κυανής αγάπης.

*

Η κληρονομιά της αδύναμης μνήμης
Το παράθυρο που ζήτησες
Η τελευταία λέξη: «Φεύγεις;»
Τα απόκρυφα της απαγορευμένης ηδονής

*

Η μεμβράνη του τύμπανου
στο στήθος του νεκρού.
Ενός λεπτού οργή.
Κι όλα αυτά
για να κυλήσει
ένα τετράγωνο δάκρυ.

*

Κρατάς
τη μάσκα
με το πρόσωπό σου.
Στηρίζεσαι στο δεκανίκι
ενός φαιδρού συμβιβασμού
– όμως τα πόδια σου
εξέχουν πάντα
από την κόκκινη μπανιέρα.

*

Τα σύνδρομα της εγκατάλειψης.
Το αδύναμο πουλί
έτοιμο να σπάσει.
Η αγωνία
μην κλειδώσουν ξαφνικά οι αγκαλιές
και μείνεις
άδειος
από καύσιμη αγάπη.

*

Τον κοιτώ.
Είναι ενοχλητικά όμορφος
μέσα στο πράσινο μπλουζάκι.
Στο βλέμμα του
η συμμετρία
σπαρακτική!

*

Αυτή:
«Σε φορώ
Άρα μου ανήκεις».
Ο χρυσός κρίκος
παραδοσιακό σύμβολο
ιδιοκτησίας.

*

Μια ζωή διοπτροφόρος
μακάριζες
όσους έχουν δυνατά μάτια.
Τώρα λυπάσαι
όσους έχουν αδύνατη
ματιά.

*

Είμαστε ανύπαρκτοι
Εγώ
Εσύ
Εμείς.
Απλώς δεν υπάρχουμε.
Η χοντρή κρεατοελιά μόνον
στο μάγουλο του γέρου
Υπάρχει.

Από τη συλλογή Η αιώνια κουτσουλιά (2007)

[wings]

Έλσα Κορνέτη: Ακατέργαστο – Raw

Μια ραχοκοκαλιά από στάχτη
ο εύθραυστος κόσμος
κι οι ημέρες
χύνονται
χαμηλόφωνα
σε θρύψαλα.

*

Το ήσυχο σπίτι.

Το φεγγάρι
Το σκιάχτρο του θεού
Ο θυμός της Ιστορίας.

*

Δεν με νοιάζει τι θα πούνε
να κλαίω θέλω μόνο
κι ας με κοιτούν καχύποπτα
οι άγγελοι από τον τρούλο.

*

Έχεις αναρωτηθεί
με ποιον τελικά
μοιράζεσαι τα επιτεύγματά σου;
– Με τις μασέλες της νύχτας.

*

Για τη διαιώνιση του είδους
κι ο γάμος του φιδιού
μ’ ένα τσαμπί σταφύλι.

*

Η περιπλανώμενη ωραιολατρία
στις στοές του ορυχείου.
Κυλιέται
πάνω σε διαμάντια-κάρβουνα
ή κάρβουνα-διαμάντια;

Από τη συλλογή Η αιώνια κουτσουλιά (2007)

[wings]

Έλσα Κορνέτη, Φωτοσκιάσεις

Υπάρχουν φορές που οι προσωπικοί μας δαίμονες
είναι πιο δυνατοί από τους φύλακες αγγέλους μας,
όμως ποτέ δεν ξέρεις
ποιος είναι
ο πραγματικός φύλακας άγγελός σου.

*

Στην εικονογραφημένη εποχή σου
δεν έχεις τίποτα να πεις
Ας φαίνεσαι τουλάχιστον.

*

Ο λαθραίος θεατής του σύμπαντος
Ο θάνατος.

*

Οι φτυαριές που αντηχούν γοερά.
Ο ανθρακωρύχος στη στοά της μνήμης
Σκάβει το άρρωστο χώμα.

*

Ο επίμονος βήχας
Ο επαναλαμβανόμενος βήχας
Ο παροξυντικός βήχας
Το κόκκινο αυτοκινητάκι του εγγονού
που πάτησε το καλώδιο του οξυγόνου
Η αθωότητα που ακυρώνει
την τροφοδοσία του νεκρού πνεύμονα.

*

Όλα εκείνα τα
χλωμά φεγγάρια
μέσα σε γυάλες με φορμόλη
ψηλά
στο τελευταίο ράφι
του γυναικολόγου (σου)
δεν ήταν παρά
συλλεκτικά έμβρυα.

*

Ανάμεσά μας
η παράσταση σε κυκλική σκηνή:
προσποίηση
νάρκη
κούραση
γηρατειά.

*

Γι’ αυτό βολεύουν οι πόρνες τελικά
Επειδή δεν δημιουργούν
συναισθηματικές παρεκτροπές.

*

Στο ντιβάνι του ψυχαναλυτή

Η ενδοσκόπηση απέτυχε
Ο ασθενής επιβίωσε.

*

Τα Χριστούγεννα της κυρίας Έψιλον

Όταν ο τυφώνας που πέρασε από το σπίτι
έφαγε τις γωνίες των επίπλων
και τις χαραμάδες της ευτυχίας

Όταν η ψυχή τύλιξε το χέρι της
γύρω από τη μέση του αστεριού
το παρέσυρε σ’ έναν ξέφρενο χορό
που κράτησε ως το πρωί
ώσπου η ψυχή
έλιωσε
και το αστέρι
έσβησε

Θυμάσαι κυρία Έψιλον;
Τότε ήσουν
ένα λευκό κεράσι.

Από τη συλλογή Η αιώνια κουτσουλιά (2007)