Γιάννης Γ. Μασμανίδης: Διασάφησις, των σβησμένων μορφών
Έβρεχε πάλι
Στα στενά
Του παλιού σταθμού
Αγκαλιά πανέμορφου
Θηλυκού
Τα δρομάκια της νύχτας
Άνοιξαν
Στην αίθουσα αναχωρήσεων
Αρνείται την ακινησία
Η επιθυμία
Κοίταζα...
Τα τρένα ακινητοποιημένα
Το παράπονο
Καταιγιστικό
Σβησμένες όλες οι μορφές
Στο πλακόστρωτο
Μακριά πολύ
Το ζητούμενο
Μία φορά
Μόνο μία
Κι έναν καιρό
Ήταν...
Ορκίστηκα
Να μην ονειρευτώ
Ξανά
Νύχτες δίχως μνήμη
Προσδοκώ
Τη βάναυση αποτρέπω
Ευγλωττία των λέξεων
Πόθοι και σκιές
Επισκέπτες
Απρόσμενοι
Γυρνούν
Μαίνεται καταιγίδα
Έξω
Γνέφω να δέσει
Κάβο στη στεριά
Το όνειρο
Διάφανη σταγόνα
Που ακόμα
Ταξιδεύει
Ιδρωμένα
Άλογα
Γλίστραγαν
Λέξεις
Μαδούσα
Τη ζωή μου
Την έσπαγα
Σε κομμάτια
Πετούσα εδώ
Κι εκεί
Τα θρύψαλα
Από τη συλλογή Διασάφησις (2010)