Γιάννης Αγγελάκας

[wings]

Γιάννης Αγγελάκας, Η αυτοκρατορία των ανάπηρων

Κοιτάζομαι προσεχτικά στον καθρέφτη.
Ένα μεταλλικό πολύχρωμο ελατήριο
στη θέση της γλώσσας
μπαινοβγαίνει ρυθμικά μέσα-έξω στο στόμα μου.
Όσο το παρατηρώ τόσο ομορφότερο μου φαίνεται
διαλύοντας και τις τελευταίες υποψίες μου.
Θεέ μου εκείνο το σαρκώδες τερατούργημα που μου χάρισες
ναι και καλά γλώσσα
το ξεφορτώθηκα.
Όταν δεν το χρειάζεται κανείς καλύτερα να το κόβει.
Στην αρχή σού φαίνεται άβολο
αλλ’ όμως σαν κοιτάζεσαι στον καθρέφτη
χίλιες φορές πιο όμορφος πιο ελαφρύς
αποζημιώνεσαι για τα καλά.
Περνάω όλες σχεδόν τις ελεύθερες ώρες μου μπροστά στον καθρέφτη.
Κοιτάζοντας κάθε καινούργιο μου εξάρτημα
το διασκεδάζω μέχρι να εξαντληθώ πραγματικά.
Τα μάτια μου αναβοσβήνουν χρώματα
με τα πρωτότυπα εσωτερικά τους φωτοκύτταρα.
Δεν δακρύζουν πια
έχε γεια αποκρουστικό πρώην βάσανο.
Με τους ακουστικούς ηλεκτρονικούς ρυθμιστές μου
τ’ απογεύματα
ανεβάζω την ένταση όλων αυτών των χαρούμενων ήχων
που στέλνουν στ’ αυτιά μου
οι γλυκόγκριζοι καμπούρηδες απ' το δρόμο
καθώς βολτάρουν με τ’ ανοξείδωτα κουρδιστά ποδαράκια τους
ανοιγοκλείνοντας μαγνητικά βλέφαρα
τιτιβίζοντας σα σεληνιακά πτηνά με τα γλωσσικά τους ελατήρια.
Δεν μπορώ να το κρύψω.
Νιώθω την τέλεια έξαψη του να μη μπορώ να ’μαι πια δυστυχισμένος.
Ζω σε μια γλυκιά πατρίδα.
Ζω στην Αυτοκρατορία των Ανάπηρων.

Από τη συλλογή Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)

[wings]

Γιάννης Αγγελάκας: [Συμβαίνει με τους κακομαθημένους κομήτες...]

Συμβαίνει με τους κακομαθημένους κομήτες
Δεν μπορούν να σηκώσουν τα μάτια τους
Δεν μπορούν να θυμηθούν την τροχιά τους
Βρίσκονται πάντα εκεί που δεν πρέπει
Με τις αστείες ουρές τους
Αναστατώνουν το νόμιμο σύμπαν


Από τη συλλογή Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)

[wings]

Γιάννης Αγγελάκας, Κυρία των μέσα μου ανέμων

[Ενότητα Ανταποκρίσεις από την ατέλειωτη γιορτή]

Κυρία των μέσα μου ανέμων,
Δε θέλω να αρνηθώ ό,τι ακριβώς σε οδήγησε
Να σπείρεις μέσα μου την ευλογία της κίνησης
Της πράξης
Να ρίξεις το σκοινί
Στο σκοτεινό κι αλλόκοτο πηγάδι
Που χρόνια λαθροζούσα
Για να βρεθώ ξανά στο λαμπερό σου κόσμο
Το θαυμαστό
Τον πληγωμένο
Σου υπόσχομαι να ξεκοιλιάζω κάθε βράδυ
Τους θλιβερούς ορίζοντες της λογικής μου
Ν’ απογειώνομαι από τις φλούδες του γραπτού μου λόγου
Στους πλησιέστερους φιλάσθενους πλανήτες
Κάθε φορά και μ’ ένα αλλιώτικο τραγούδι
Να ξεμουδιάζω γλείφοντας τον κοφτερό σου σκελετό
Κι ούτε ένα Μάιο δε θ’ ανεχτώ
Να σκύψει πάνω μου
Με λόγια σκωπτικά
Και σύριγγες
Και φαγωμένα χείλη
Να ειρωνευτεί την αδειανή και χυλωμένη μου πατρίδα
Πιο ριψοκίνδυνος κι από τον Ναζωραίο
Θα περπατήσω πάνω απ' την κινούμενη
Τη σαρκοφάγο άμμο
Που διατηρεί απρόσιτες τις χώρες των ιερών παλιάτσων
Και των σεληνιασμένων γελωτοποιών
Τραυλίζοντας λόγια ισχνά
Μα και σπουδαία
Θ’ αποσυρθώ στις προθανάτιες κοιλάδες των λοιμών
Και της αγάπης
Όπου απ’ το μαύρο χώμα τους διάσπαρτα ξεφυτρώνουν
Κορμιά ανθρώπινα διαμελισμένα
Πλάι στις φεγγαρολουσμένες παπαρούνες
Ίσως κι εγώ εκεί να λησμονήσω τον τραυματία ουρανό
Και ν’ αρχινήσω ένα τραγούδι που θα λέει μόνο
Σ’ αγαπώ – σ’ αγαπώ
Και σαν τελειώνει θα σταματάνε τα ποτάμια
Κι οι οδοντοστοιχίες θα εκρήγνυνται
Και θα γεμίζει ο αέρας πέταλα καρατομημένων ανθών
Καρπούς γυναικείων χεριών
Και λιωμένα κοσμήματα
Κυρία των μέσα μου ανέμων,
Τιμώρησε με αν θες
Γύμνασε με στο γέλιο και στον πόνο
Είμαι ο οριστικός εραστής σου
Ο αόριστος
Ο τωρινός και ο παντοτινός
Ο πιο ανώριμος
Ο πιο σοφός
Τώρα πια γνωρίζω τι μ’ οδηγεί να υποτάσσομαι
Στην ετοιμόρροπη και ασθενική σου θέληση

Από τη συλλογή Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε; (1999)

[wings]

Τρύπες ~ Ακίνδυνο Τραγουδάκι - YouTube

Τρύπες & Γιάννης Αγγελάκας, Ακίνδυνο τραγουδάκι
(τραγούδι: Τρύπες / δίσκος: Μέσα στη νύχτα των άλλων (1999))

Γιάννης Αγγελάκας, Θέλω να γνωρίσω όλους αυτούς που σκύβουν

[Ενότητα Ανταποκρίσεις από την ατέλειωτη γιορτή]

Θέλω να γνωρίσω όλους αυτούς που σκύβουν
Πάνω από ένα καθαρό κομμάτι χαρτί
Μέσα σε βρόμικες διαλυμένες κάμαρες
Γεμάτοι οργή κι απόγνωση
Αποφασισμένοι ωστόσο
Να το λεκιάσουν με λέξεις
βρόμικες λέξεις
άγιες λέξεις
λέξεις κλειδιά
ιδέες φαντάσματα
λυτρωτικές φράσεις

Θέλω να γνωρίσω όλους αυτούς τους μανιακούς του λόγου

Να γλείψω το μελάνι από τα δάχτυλα τους
Να φιλήσω τα παραμορφωμένα τους μέτωπα
Να συμμαζέψω τις τσαλακωμένες τους ονειρώξεις
Να διορθώσω τα ορθογραφικά λάθη του έρωτα τους
Να τους καθησυχάσω
Να τους πείσω πως δε χρειαζόμαστε άλλο αίμα γι’ απόψε
Πως χορτάσαμε
Κι ύστερα να τους βάλω στο κρεβάτι
Και να τους νανουρίσω

Από τη συλλογή Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε; (1999)

[wings]

Ελευθερία Αρβανιτάκη- Σκιές και χρώματα - YouTube

Ara Dinkjian & Μιχάλης Γκανάς, Σκιές και χρώματα
(τραγούδι: Ελευθερία Αρβανιτάκη / δίσκος: Τα κορμιά και τα μαχαίρια (1994))

Γιάννης Αγγελάκας, Η εποχή των σκιών

[Ενότητα Αποσπάσματα από ανολοκλήρωτες σκέψεις]

Είμαστε εδώ
Χωρίς να είμαστε
Αναπνέουμε
Περπατάμε
Μισούμε
Αγαπάμε
Αγοράζουμε
Πουλάμε
Μόνο και μόνο
Για να δικαιολογούμε
Την απουσία μας
Πώς μπορεί να ονομάζεται
Ένας κόσμος
Φτιαγμένος από σκιές
Ανύπαρκτων σωμάτων
Οι καθρέφτες αποτυπώνουν
Εντυπώσεις δυνατών ψευδαισθήσεων πόνου
Είμαστε όλοι
Ασθενικά αιμορραγούντα φαντάσματα
Μάταια προσπαθούμε ν’ αφήσουμε τα χνάρια μας
Για την εποχή των πραγμάτων
Που θα ακολουθήσει
Τη δικιά μας εποχή των σκιών

Από τη συλλογή Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε; (1999)

[wings]

Ξυλινα Σπαθια - Αλλαζει προσωπα η θλιψη - YouTube

Ξύλινα σπαθιά, Αλλάζει πρόσωπα η θλίψη (δίσκος: Μια ματιά σαν βροχή (1997))

Γιάννης Αγγελάκας, Μητέρα θλίψη

[Ενότητα Ανταποκρίσεις από την ατέλειωτη γιορτή]

Φανερώσου
Με τα σκοτάδια σου να χαμογελούν
Την πέτρινη αγκαλιά σου να ορέγεται ακόμη
Στρατιές μοναχικών δημίων
Τους πειρατές των εφτά σκουπιδότοπων
Με τις λιγδιάρικες στολές τους
Να λαμπυρίζουν
Στη διάταξη των μικρών και των μεγάλων φαλλών
Αναλογίσου όλους εμάς
Που καρτερούμε τυλιγμένοι σε μολυσμένες ρόμπες
Με παντόφλες και κέρατα
Ρίχνοντας χαμόγελα νάρκες στους καχύποπτους γείτονες
Όλους εμάς
Που φτυαρίζουμε αποκαμωμένοι το σκοτάδι
Με υπεριώδη βλέμματα
Και στρώνουμε δείπνα συντροφικά
Και μοιραζόμαστε ψίχουλα μπαγιάτικιας δόξας
Και μουχλιασμένους μύθους
Αναλογίσου μας και φανερώσου
Με το επίσημο σου ένδυμα
Με τα δόντια σου τα κοφτερά τα δίκαια
Ροκάνισε το θάνατο
Που καρφιτσώθηκε στα κόκαλα μας
Και ξαναβάφτισέ μας γιους σου
Φανερώσου
Μητέρα θλίψη
Δεν την αντέχουμε πια
Τόση ορφάνια

Από τη συλλογή Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε; (1999)

[wings]

Γιάννης Αγγελάκας: [Ο χαμένος καιρός δε χάνεται...]

Ο χαμένος καιρός δε χάνεται
Οι ώρες που σκοτώνουμε επιζούν
Κάποιος θεός τις συμμαζεύει
Ζητά πίστη για λύτρα
Κι εμείς πληρώνουμε

Όλα τελικά
Επιστρέφουν σ’ εμάς

Τα δάκρυα σαν εξατμίζονται δε χάνονται
Η θλίψη που σκορπάμε επιζεί
Κάποιος θεός τη συγκεντρώνει
Ζητά δύναμη για λύτρα
Κι εμείς πληρώνουμε

Όλα τελικά
Επιστρέφουν σ’ εμάς

Τα όνειρα που εγκαταλείψαμε
Τα λόγια που δεν είπαμε
Τα απραγματοποίητα θαύματα
Οι γιορτές που αναβλήθηκαν
Οι αστερισμοί που αγνοήθηκαν
Τα ταξίδια που ακυρώθηκαν
Δεν χάθηκαν
Κάποιος θεός τα φροντίζει

Όλα τελικά
Επιστρέφουν σ’ εμάς

Από τη συλλογή Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)

[wings]

Τρύπες - Aμνησία - YouTube

Γιώργος Καρράς & Γιάννης Αγγελάκας, Αμνησία
(τραγούδι: Τρύπες / δίσκος: Εννιά πληρωμένα τραγούδια (1993))

Γιάννης Αγγελάκας, Αμνησία

Δεν ξεσηκώνομαι δεν ψάχνω δεν ξεσπάω
Δεν προχωράω πίσω ή μπροστά
Κι όλα αυτά που θέλω ν’ αγαπάω
Δεν μ’ ανατριχιάζουν πια

Γύρω μου οι σκιές έχουν παγώσει
Κι έχω μείνει με το χέρι απλωμένο
Τι ήθελα να κάνω έχω ξεχάσει
Θα περιμένω ώσπου να θυμηθώ θα περιμένω

Λιώνουν τα μάτια μου στο φως της τηλεόρασης
Με νανουρίζει μια στριμμένη μελωδία
Όσοι περνάν τη χώρα της απόγνωσης
Παθαίνουν αμνησία

Δεν απορώ ούτε καταλαβαίνω
Πώς συνεχίζω να υπάρχω μ’ όλα αυτά
Θέλω να βγω από δω μέσα κι όμως μένω
Σε μια ομίχλη που ναρκώνει την καρδιά

Γύρω μου το τζάμι έχει σπάσει
Κι έχω μείνει με το βλέμμα καρφωμένο
Τι ήθελα να δω έχω ξεχάσει
Θα περιμένω ώσπου να θυμηθώ θα περιμένω

Από τη συλλογή Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)

[wings]

Γιάννης Αγγελάκας: [Αληθινό είναι ό,τι σπαταλιέται...]

Αληθινό είναι ό,τι σπαταλιέται
δίχως εμφανείς λόγους   
Ό,τι εκσφενδονίζεται στο μηδέν
δίχως ουρές και ίχνη
Ό,τι υπάρχει από σύμπτωση
δίχως να καυχιέται γι’ αυτό
δίχως να νοιάζεται αν θα μπορεί
για πάντα να μη καυχιέται γι’ αυτό

Από τη συλλογή Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)

[wings]

Syria's War: Through the eyes of the people - YouTube

Syria's War: Through the eyes of the people (BBC News)

Γιάννης Αγγελάκας, Πόλεμος

[Ενότητα Αποσπάσματα από ανολοκλήρωτες σκέψεις]

Στα χαρακώματα του εγκεφάλου οι στρατιώτες της μνήμης οπλισμένοι με δάκρυα υδρογονοβόμβες αμύνονται. Η περισυλλογή ακατόρθωτη. Η νύχτες εχθρεύονται τις νύχτες και οι μέρες εχθρεύονται τις μέρες. Καμία συνοχή, καμία αντιπαράθεση. Ένας κόσμος που χωρίστηκε στα δύο και εκσφενδονίστηκε σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Πόλεμος η λέξη που γεμίζει χαρά τις παρέες των μικρών αγοριών στις θορυβώδικες αλάνες. Πόλεμος το τελειωτικό παιχνίδι που δημιουργεί και καταστρέφει αυτοστιγμεί τη κόλαση του ανδρισμού, που μεσουρανεί πάνω στο καύκαλο των ερωτικών τραγουδιών.

Από τη συλλογή Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε; (1999)

[wings]

Γιάννης Αγγελάκας: [Κάθε ταξίδι...]

Κάθε ταξίδι
Εκκρίσεις σπάταλες
Ιδρώτας και αίμα
Ιχνογραφίες τραγικές
Πάνω σε πλάτες αφιλόξενες
Ανθρωποφάγων λεωφόρων

Σκύβω το κεφάλι
Μια μια τις ξανακολουθώ
Όχι γιατί μπορεί να με ζεστάνει
Ένα δωμάτιο
Μα να, σα φτάνω κάπου
Εκείνη μόνο τη στιγμή
Θαρρώ πως κρύβομαι

Από τη συλλογή Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)

[wings]

Γιάννης Αγγελάκας: [Θεέ του μισού και της χαμένης επιστροφής...]

Θεέ του μισού και της χαμένης επιστροφής
Μπορώ να δανειστώ τα δυο σου ξυλοπόδαρα;
Αν το κεφάλι σου είναι ένας εύφλεκτος πλανήτης
Μπορώ να σ’ αγαπήσω για λίγο;

Από τη συλλογή Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)

[wings]

Γιάννης Αγγελάκας: [Θα ’θελα με κάποιο τρόπο να σας είχα κατακτήσει όλους...]

Θα ’θελα με κάποιο τρόπο να σας είχα κατακτήσει όλους
Να ’κοβα στα δυο τις ατροφικές σας καρδιές
Αν σας έδειχνα το στρώμα μου
Φτιαγμένο από γυαλιά και κοφτερά σκουπίδια
Τ’ απόκοσμα κορίτσια που ματώνουν πάνω του
Για χάρη μου
Και τις φωτογραφίες που κρέμονται στους τοίχους
Με τους φίλους μου που ποζάρουν αδικαίωτοι
Περιμένοντας να ωριμάσουν για να πάψουν να περιμένουν
Μπορεί να κλείνατε τα μάτια
Μπορεί ν’ αλλάζατε σελίδα
κανάλι
ή πολυθρόνα
Μα αν το βάζατε στα πόδια
Θα ’βρισκα τρόπους
Να σκάω από παντού μπροστά σας
Θα σας βίαζα
Θα σας σκότωνα συνέχεια
Δεν θα μπορούσατε ν’ αντισταθείτε
Θα με είχατε κιόλας ερωτευτεί

Από τη συλλογή Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)

[wings]

Γιάννης Αγγελάκας: [Το πνεύμα του κόσμου...]

Το πνεύμα του κόσμου
Η σιωπή κάτω απ’ την πληγή
Το χαμόγελο δηλητήριο
Το φως θα ’θελα να ’ταν εδώ
Μαζί με το σκοτάδι κι όλους τους γελοίους φίλους
Δεν υπάρχουν αρένες και θηρία
Ένας αέρας μόνο φιλικός και λυπημένος
Αρωματισμένος με τον ιδρώτα του τίποτα
Μ’ οδηγεί στην αρχή
Να ξεκινάς σημαίνει να δαμάζεις
Όλα τα έντομα που σου φορτώνουν
Σπέρμα και μνήμες
Απ’ τις παλιές χαμένες σου απόπειρες

Από τη συλλογή Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)

[wings]

02 - Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ - ΤΡΥΠΕΣ - YouTube

Τρύπες & Γιάννης Αγγελάκας, Η πρώτη φορά
(τραγούδι: Τρύπες / δίσκος: Πάρτι στον 13ο όροφο (1987))

Γιάννης Αγγελάκας: [Στο ίδρυμα οι ανάσες δονούν...]

Στο ίδρυμα οι ανάσες δονούν
Τον ήσυχο σάπιο αέρα
Οι βόλτες στους φράχτες σταματούν
Κανείς δεν θυμάται τι υπάρχει πιο πέρα
Οι έγκλειστοι ήρωες το ξέρουν καλά
Κι οι μαύροι αιώνες το ξέρουν
Πονάει πάντα η πρώτη φορά
Πονάει πάντα η πρώτη φορά
Μα καμιά φορά
Πονάει για πάντα για πάντα για πάντα

Από τη συλλογή Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)