Translation - Μετάφραση

Favourite texts, movies, lyrics, quotations, recipes => Favourite Poetry => Favourite Music and Lyrics => Poetry of Thessaloniki => Topic started by: wings on 26 Mar, 2007, 23:22:22

Title: Ρούλα Αλαβέρα
Post by: wings on 26 Mar, 2007, 23:22:22
Ρούλα Αλαβέρα

(https://thepoetsiloved.files.wordpress.com/2019/03/alavera.jpg)

Γεννήθηκε το 1942 στη Θεσσαλονίκη, όπου σπούδασε, εργάζεται και ζει. Ποιήματά της δημοσιεύονται από το 1963 σε λογοτεχνικά περιοδικά. Έχει οργανώσει σημαντικές δημόσιες εκδηλώσεις γύρω από λογοτεχνικά θέματα. Διετέλεσε μέλος και αντιπρόεδρος του ΔΣ του ΚΘΒΕ. Έχει ασχοληθεί τόσο με το κρατικό όσο και με το ιδιωτικό ραδιόφωνο. Ήταν από τους βασικούς συνεργάτες του λογοτεχνικού περιοδικού «Νέα Πορεία» και σύζυγος του Τηλέμαχου Αλαβέρα.

Ποιητικές συλλογές:
«Πέρασμα», 1964
«Περί της δεσποτείας των αντιαζομένων», 1970
«Το κρανιοτρύπανο», 1973
«Μια ημερομηνία παλιά», 1974
«Δρ. Τζέκυλ. Έι Μίστερ Χάυντ», 1978
«Οδοιπορικό», 1982
«Ακηδία», 1983
«Υποθέσεις ενός ξοάνου της παρακμής και της Καίτε Κόλλβιτς», 1986
«Πιθανή Αποκάλυψη-τώρα ενός Δαβίδ απροσδιόριστου», 1988
«"Μπλουζ" – το σώου δεν πήρε τέλος», 1990
«Εννέα λυγμοί για τον καλό άνθρωπο από λάσπη», 1997
«Έξι ελληνικά κεντήματα για την Αμαλία Μεγαπάνου», 1998
«Περί της δεσποτείας των πόλεων και των ονειρικών», 1999
«Φιλάρχαιες ξεναγήσεις», 2001

Ανθολογημένα ποιήματα:


Έγραψαν για τη Ρούλα Αλαβέρα:

[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=9084.0) ]
Title: Ρούλα Αλαβέρα, Τώρα πια δεν μετράς
Post by: wings on 27 Mar, 2008, 16:28:15
Ρούλα Αλαβέρα, Τώρα πια δεν μετράς

Τώρα, να λοιπόν
που πια δεν μετράς τις απώλειες
Η καταδίωξη της διπλής αλήθειας
και της οδύνης χάνεται
Τα λουλούδια που μαζεύεις
αγγίζουν την ανακωχή
του προσώπου σου
Δεν αγαπάς πια την οιμωγή
που σε χάιδευε
σου αρκεί
να παίρνεις τη διαφάνεια του αφρού
Φωνή επικοινωνίας
το χορτάρι προσεγγίζει αθόρυβα
τα βήματά σου

Από τη συλλογή Περί της δεσποτείας των αντιαζομένων (1969)
Title: Ρούλα Αλαβέρα: Έξι ελληνικά κεντήματα για την Αμαλία Μεγαπάνου (5)
Post by: wings on 29 Jul, 2008, 21:59:15
Ρούλα Αλαβέρα: Έξι ελληνικά κεντήματα για την Αμαλία Μεγαπάνου (5)

Τι να ζητά η νύχτα

που την ψυχή απομακρύνει
ακούσια από το σώμα της;
Τι μένει δεμένο, διαδρομή
και δέλεαρ, παγίδα της πανσελήνου;

Το σπίτι και η σκιά του
καράβι φτερωτό,
τσαμπιά σταφύλια τα πανιά του.

Σεντόνι κυπριακό,
άσπρο φόντο, απ’ την ανάποδη
γύρνα τον κόσμο, τον χορό,
τ’ αστέρια κάτω, λακόχρωμες
ανταύγειες του καλύμματος.
Η θάλασσα
πάνω, και κάτω κάτω άγκυρες
οι ουρανοί. Σκιά ο κλώνος,
το τσαμπί, σκιά τ’ ανεστραμμένα
ανθρωπάκια, σκιά η ψυχή, ήμασταν
νέοι κάποτε∙ στα χέρια των κοινών
θνητών
τα δύο άκρα αγγίζονται∙
σεντόνι καθαρό στο καθαρό κρεββάτι.

Το τέλος όσο μακρόσυρτο
τόσο βαριά η ψυχή του.
 
Από τη συλλογή Έξι ελληνικά κεντήματα για την Αμαλία Μεγαπάνου (1998)
Title: Ρούλα Αλαβέρα: [Λοιπόν κύριε καθηγητά...]
Post by: wings on 13 Aug, 2008, 01:18:19
Ρούλα Αλαβέρα: [Λοιπόν κύριε καθηγητά...]

Λοιπόν κύριε καθηγητά,
να ’μαστε πάλι.

Ο φον Χάγετ εξακολουθεί να σας ρωτά:
«Αναλογίζεστε τις οικονομικές συνέπειες
της ειρήνης σας, αγαπητέ;»
Ήπιες μορφές κι η πρώτη επαφή με τη φτώχεια,
επαφή με τη χυδαιότητα.
Κύριε Κέυνς,
το κατασκεύασμα υποστηρίζεται από πάγο κι από ήχους
ατσάλινων άστρων,

και το ερώτημα, κακόβουλο εμπόδιο, παραμένει:
«πώς είναι ένας διακριτικός έλεγχος και ποιοι θα
τον...;»,
«ποιος...», «πώς, η οικονομία απαιτεί
την ολοκλήρωση του ανθρώπου προς τον θάνατο;»,

όπως το δίλημμα ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο∙
κι είναι τόσο απλό να διαλέγεις τον θάνατο του άλλου.

Από τη συλλογή Ο δρόμος προς την υποτέλεια (2003)
Title: Ρούλα Αλαβέρα: [Φόρεμα με παγιέτες, μαύρο...]
Post by: wings on 17 Aug, 2008, 16:50:27
Ρούλα Αλαβέρα: [Φόρεμα με παγιέτες, μαύρο...]

Φόρεμα με παγιέτες, μαύρο.
μαύρο, μαύρο, μαύρο

Το λυπόμουν άχρηστο στην ντουλάπα
με την περηφάνια του να παραδέρνει
σε πομπές εορταστικές, μετά από
μέρες νηστείας.
Δε φοριόταν
Δεν πετιόταν
 
Από τη συλλογή Ακηδία (1983)
Title: Ρούλα Αλαβέρα, Μετά
Post by: wings on 30 Aug, 2008, 22:12:45
Ρούλα Αλαβέρα, Μετά

Πολύ καλά∙ το επόμενο θύμα
ανατρίχιασε ως το θάνατο
το επόμενο θύμα περπάτησε
κυνηγώντας τον δολοφόνο
το αμέσως επόμενο θύμα
έσβησε την κακία του
αμετάκλητα

Από τη συλλογή Κρανιοτρύπανο (1973)
Title: Ρούλα Αλαβέρα, Μοιραίο
Post by: wings on 27 Oct, 2008, 19:34:08
Ρούλα Αλαβέρα, Μοιραίο
 
Πάντοτε υπάρχουν ειλικρινείς περίεργοι
για τις γωνίες, τα ψηλά καθίσματα της εξουσίας
τα χλωμά πρόσωπα και τις κακόηχες φωνές
που μοιάζουν περισσότερο με αναπόφευκτες
αρρώστιες.
Καμιά φορά ενώ νιώθεις οίκτο
για τους προικισμένους με δυστυχία
και ομορφιά
εξακολουθείς ο ίδιος να καθρεφτίζεσαι.
 
Από τη συλλογή Πέρασμα (1964)
Title: Ρούλα Αλαβέρα: [Μποτίλια. Έχει γραμμένο στην ετικέτα...]
Post by: wings on 18 Nov, 2008, 18:01:36
Ρούλα Αλαβέρα: [Μποτίλια. Έχει γραμμένο στην ετικέτα...]

Μποτίλια. Έχει γραμμένο στην ετικέτα
το κόστος παραγωγής και σκαλισμένο το πεπρωμένο
της. Τι τύχη να μη φοβάται το νόημα της επιθυμίας.
Τα δαπανήματα μοιράζονται δίκαια, ισομέγεθα και
ισοσκελισμένα, όπως δίκαιες ισομεγέθεις και
ισοσκελισμένες είναι οι καχυποψίες μου
Σου προσφέρω φιλοξενία στο εκκενωμένο
σπιτικό.
Η φθορά των σκουληκιών χάρτινη στη χάρτινη
συλλογή του Θεού και υποταγμένη στα
φτερνοπατήματα, στ’ ακροπατήματα
Κουβαλάς
κι ανάσκελα φτιάχνεις έναν άλλον ουρανό. Ριχτό
ως τη γη, με τις συννεφιές του, μ’ αγγέλους με
φακούς, με κύπελλα αργυρά και καταγής
οι πράξεις της ζητωκραυγής, οι πράξεις
του ολοκληρωτικού θανάτου – νοσοκόμα
σπρώχνει τη βαριεστημάρα του με φάρμακα
και συ εξακολουθείς «μεριμνάς και
τυρβάζεις»
Γιατί δεν απολαμβάνεις την κατανόηση του
μετανιωμένου εχθρού; του νέου σύμμαχου,
γιατί δεν δέχεσαι να είσαι η τυχερή να φας
και τις δικές μου τύψεις;
γιατί, όταν σε παρατηρώ, βλέπω την πλάτη σου
να παραμένει νεανική, το δέρμα σου λείο;
γιατί; κι όλο το άλλο κορμί ζαρωμένο
κι αγιάτρευτο;
Ξεφλουδίζεις την αδιαντροπιά νερό
τα μπράτσα, γέρνεις γριά ρυτιδωμένη
κι αφτιασίδωτη στο πηγάδι αντικλείδι
ο καθρέφτης

Από τη συλλογή Ακηδία (1983)
Title: Ρούλα Αλαβέρα: Αν πεις το σώμα υγιές, τέταρτος λυγμός
Post by: wings on 14 Dec, 2008, 21:25:20
Ρούλα Αλαβέρα: Αν πεις το σώμα, τέταρτος λυγμός

Αν πεις το σώμα υγιές, ίσον καλή
διατροφή και μέλος της Κυβερνώσας
Κάστας. Η κάστα, λυγμός τέταρτος.

Κι αν πεις, τα χέρια και τα πόδια
χωρίς κάλους, η φάρα
στη συμμετρία των πτυχών
τιμής και εργασίας,
ακρωτηριασμών και ικριωμάτων,
ταπεινώνει τον γρόνθο,
αχρηστεύοντάς τον
με την υπνωτική επίδραση
της συμφιλίωσης.

Έναν καιρό, θα πεις, ο πόλεμος
αναλάμβανε το θρήνο,
και την προφητεία ίδια πάντα:
ο άνθρωπος πάντα και πάντα
θα γελιέται
∙ στο πλήθος,
στο θέατρο έκτρωμα,
όπου ο άβουλος εν τροπή
τελευτήσει, τον τρελό τής
παρωδίας: «ιδού το πέρας
ήκει», πρόδιδε, κατέδιδε
ο βάλτος. Σαλός∙ διακρίνονται
κάποιες συχνότητες ανάκλησης
στην επιφάνεια του βάλτου.
Μωρός∙ καμιά κυριότητα,
ούτε ο κτώμενος ούτε ο πωλών.
Άμεσος∙ ο χρόνος κρούσης:
να μην πεθάνεις εδωνά.

Άκλητος ή κεκλημένος
ο Δρυΐδης τραβά
τη λοταρία του θανάτου:
για να ηρεμήσουν οι θεότητες προτού
οι Ρωμαίοι διαβούν τη Βρεταννία
,
προτού ο Σουίφτ επιταχύνει το κατάσκεπο
από έναστρο ουρανό ταξίδι του:
«μη μου πεθάνεις εδωνά,
σαν το φαρμακωμένο ποντίκι
μέσ’ στη φάκα.»

Μη μου πεθάνεις εδώ να,
στο έλος

το έλος
είναι η κάστα.         

Από τη συλλογή Εννέα λυγμοί για τον καλό άνθρωπο από λάσπη (1997)
Title: Ρούλα Αλαβέρα, Χιονόκαιρος μες στη χιονόσφαιρα
Post by: wings on 12 Jan, 2009, 23:48:04
Ρούλα Αλαβέρα, Χιονόκαιρος μες στη χιονόσφαιρα

Ψύχος. Λευκά
μυρμήγκια ανιχνεύουν τους
διερχόμενους. Άσπρο
χιονόνερο,
χιονόβροχο. Ενδόμυχες φυγές,
ενδόμυχες νότες μονομαχούν
με το λευκό. Αλεύκαντες
σκέψεις μου
σέβονται τον ήχο που γεννούν.
Υποτάσσονται,
προσηλώνονται
στην παγωμένη νοσταλγία.

Σκεπτόμενη ονειροπόληση
υψώνει ασπρόχωμα∙ σημαία
ειρήνης ή παράδοσης; Κρύο

λευκαίνομαι
λευκαίνεται το πενθηρό
ιμάτιό μου

αδιάφορα,
ορίστε, παραιτούμαι.

Από τη συλλογή Περί της δεσποτείας των πόλεων και των ονειρικών (1999)
Title: Ρούλα Αλαβέρα, Κάτοικος
Post by: wings on 24 May, 2009, 00:52:38
Ρούλα Αλαβέρα, Κάτοικος
 
Ήσουν το μελάνι που εξερευνά
τη νοητή χώρα
Είχα λίγη πανουργία, με τη γεύση
της διασποράς στα καλντερίμια
Σε συναντώ συνένοχο δραπέτη
της παλιάς πόλης

Το μέρος που βρισκόμαστε αιωρείται
 
Από τη συλλογή Μια ημερομηνία παλιά (1974)
Title: Ρούλα Αλαβέρα, Από τώρα τότε
Post by: wings on 11 Jun, 2009, 00:29:41
https://www.youtube.com/watch?v=VaRwQciBq3c

Goran Bregović, Underground tango (film: Underground (1995) by Emir Kusturica)

Ρούλα Αλαβέρα, Από τώρα τότε

Σου δόθηκε σαν από αόρατη καρδιά,
σαν δράση και θαρραλέο όνομα,
τις άγνεθες ίνες της ίδιας σου
της πήλινης κάσας να υφάνεις.
Αυτή που ήταν τώρα,
είναι,
και τότε, από τα χάμω
με ευρηματικότητα
τη σάρκινη καταχνιά να οδηγείς,
με τρόπο της πλοκής, τον οπλισμό
της εν ζωῇ ασχήσμιας,
παρηγοριά στο εν θανάτῳ Σχήμα.

Παρηγοριά μου, σπλάχνο της πιο
αφηρημένης μνήμης μου, μη με ξυπνάς.
Ακόμα με το γάλα νανουρίζομαι, δεν
κάνω για στέρεη τροφή. Πλεμάτια, αγριόδεντρα,
χόρτα ξερά και φίδια με ζαλίζουν.
Στο υπό
αποκαθίσταμαι σαν φως ή και σαν ήχος.
Σαν χρώμα. Σαν ψιλόχιονο. Έλεος και όχι
θυσία στη φωτιά. Στην κούραση, χρυσό
φαράγγι, όπου συλλογισμοί και μνήμες
καιρός τους να ’ρθουν στην Αρχή και
στο Πανόραμα του γυρισμού μιας Πόλης
Υπερήφανης.

Από τη συλλογή Περί της δεσποτείας των πόλεων και των ονειρικών (1999)
Title: Ρούλα Αλαβέρα, Ο οβολός
Post by: wings on 27 Jun, 2009, 23:41:33
Ρούλα Αλαβέρα, Ο οβολός

Απόγευμα στην παραλία. Στριμμένα πουλιά ρίχναν δηλητήριο κι ο κόσμος ξεσηκώθηκε, περιχαρακωμένα ψάρια, γουλιά εκπληκτικής άνεσης, μεθύσι, πείνα όρεξη στο κούφιο σου στομάχι. Δρόμοι στην πόλη. Παγίδες στην ηδυπάθεια του κυματισμού
Χθες που κοιμόσουνα, θυμήσου
στον ύπνο σου βογγούσες
τα χέρια σου ψαχούλευαν
Φόρεσες τρύπια παπούτσια σε βροχή
Περπάτησες. Συμπάθησες τα κύματα
στην έσχατη λογική συνθηκολόγησή σου
ποτέ πια τρύπια παπούτσια

Ο οβολός πρασίνιζε τις χίλιες δόσεις της κατήφειας
Δεν ντύνεις με χαμόγελα την πληρωμή
κι η διάθεση αξιοπρόσεκτα δωρίζει πάντα τα ίδια πράγματα
στον κόσμο
Βογγούσαμε στον ύπνο μας. Η θάλασσα. Κι εμείς.

Από τη συλλογή Δρ. Τζέκυλ. Έι Μίστερ Χάυντ (1978)
Title: Ρούλα Αλαβέρα, Οδοιπορικό (απόσπασμα)
Post by: wings on 13 Sep, 2009, 19:15:30
https://www.youtube.com/watch?v=fZkm2pY2p8U

Μίνωας Μάτσας, Χάρις Αλεξίου & Οδυσσέας Ιωάννου, Πάντα ο ήλιος θα βγαίνει
(με τη Χάρι Αλεξίου / δίσκος: Ανθολόγιο (2004))


Ρούλα Αλαβέρα, Οδοιπορικό (απόσπασμα)

Κάτι θυμόμαστε. Κάτι περιμένουμε κοιτάζοντας τους γλάρους
Γ. Θέμελης
 
Είκοσι τρεις εβδόμου ογδόντα από Καβάλα
για Θάσο
Επιβάτες κορμιά ελληνικά, δυο αγγλοσαξωνικά
γεροδεμένα ηλικιωμένα ζώα, ο σκύλος τους
να φοβερίζει τα παιδιά κι οι γλάροι
ν’ ακονίζουν τα φτερά τους στο χαμό
Οι γλάροι ήσαν δυο
 
Το φως του ήλιου δε ρωτά
Ανταμοιβή μου όλη κι όλη η
παραγινωμένη ειρωνεία των
ξένων και του σκύλου τους να
τρομάζει τα παιδιά
– Παιδί, μη παριστάνεις το
πουλί ανοιγοκλείνοντας τα χέρια
[...]
 
Ο αφρός τσουρουφλίζεται απ' τον
ήλιο. Το χερούλι του καθίσματος
με χαμένη την πρώτη γυαλάδα
Στήριγμα
Οι μεσήλικες μεγαλό-
σωμοι ασώματοι αγγλοσάξωνες
ριζώνουν στα πόδια του σκύλου
τους - μίζερος βγαίνεις
αφήνοντας πίσω τους νυσταγμένους
καραβοκύρηδες
Λίγες μέρες διακοπών στη Θάσο,
φωνές, βρομιά, τρανζίστορ, διαρκή
πονοκέφαλο, χωρίς νερό, χωρίς
νερό χωρίς
με ηλίθιους και ηλίθιες που
σου γίνονται συμπαθείς - δεν
έφταιξαν – φωνασκούντες με
διαρκή πονοκέφαλο – φαρμάκι στ’ αυτιά
Ο μίσχος απ’ τα ηλιόσπορα δεν είν’
αγκαθωτός
σκούρος
πράσινος
γλοιώδης
πρασινοκίτρινος μπροστά στη
θάλασσα πιο δυνατός
Ηλιόσπορα ηλιόσπορος
μια και τα πάντα εν Σοφία
μια και αεί ο Θεός
ο Μέγας γεω-
μετρεί μια και το ηλιόσπορο
πιο δυνατό μπροστά στη θάλασσα
Καράβι ελληνικό στο παραθύρι
– Πες μου θεέ, στ’ αλήθεια, τα ’ξερες
τα ’χες όλα προβλέψει;
[...]

Από το Οδοιπορικό, Σχέδιο για άσκηση (1982)
Title: Ρούλα Αλαβέρα, Πρώτον έρχεται η μάσα
Post by: wings on 01 Dec, 2009, 13:56:36
https://www.youtube.com/watch?v=-hqdZ4AWSaI

Paul Simon, The boxer (first recorded by Simon & Garfunkel in 1968)


Ρούλα Αλαβέρα, Πρώτον έρχεται η μάσα

Πρώτον έρχεται η μάσα
δεύτερη η συνουσία
τρίτο κι απαραίτητο το μποξ
τέλος να μεθάς, λέει η συμφωνία.
Κυρίως μην ξεχνάς λεφτό
πως όλα επιτρέπονται εδώ.

Μπρεχτ
 
Ο μικρός αυτός ναός λειτουργεί
επετειακά, μια φορά το χρόνο
για μιάμιση μέρα γεμίζει από φωνές,
χαρτιά, κουτιά από κόκα κόλα και μπύρες,
τα γνωστά. Μυρίζει λιβάνι και θυμίαμα
ανακατεμένα με την τσίκνα και οι πιστοί,
γίνονται ένα με τους γύφτους
και τους Αλβανούς από τα γύρω χωριά.
Τον υπόλοιπο χρόνο μένει έρημος,
αν δεν υπολογίσουμε τον κυρ-Βασίλη
που από τότε που πέθανε η γυναίκα του
έρχεται κάθε μέρα και ανάβει το καντήλι.
 
«Στο αριστερό τοιχίο μόλις διακρίνουμε
την εικόνα του αγίου. Τι λέτε κύριε γενικέ,
θα μας εγκρίνετε την πίστωση για τη διάσωση
του εξαίρετου αυτού μικρού ναού; Είναι
ιδιαίτερα σημαντικός και μάλιστα τώρα
με τα γεγονότα που συμβαίνουνε
στην περιοχή ...»
Τι χρηματορύχος υπουργείων ! Τα κατάφερε.
Και για τρία χρόνια ο κυρ-Βασίλης
τον ταΐζει με φρέσκο ολόπαχο τυρί, ψωμί
ζυμωτό και τον ποτίζει με καφέ στην ανθρακιά
και σπιτικό κρασάκι.
Μένει στο σπίτι της αδελφής του κυρ Βασίλη,
κι όσο για τους γύφτους και τους Αλβανούς
του φτιάξανε το σπίτι (υδραυλικά, πλακάκια,
τρίψιμο τα πατώματα) στην πόλη,
όπου γίνονται φιλικές, επιστημονικές συναντήσεις,
κλπ. (Κάποιος σφύριξε ότι έχει ένα δωμάτιο
στο σπίτι της μάνας του γεμάτο εικόνες, αλλά
τώρα ...)
Πάντως ξέρει, να καταδιώκει στην ατέλειωτη
σκάλα του κ. γενικού τα τέλεια μηδενικά
και σιγά σιγά τον αποδέχτηκαν όλοι. Όλοι
Τι ψυχική ανάταση ο αγώνας για τον τόπο σου!
Τι μποξέρ! Ο κύριος αρχιτέκτων με άποψη
στα πολιτιστικά, κυρίως στα βυζαντινά.
 
Τώρα θα πείτε ο άγιος; Τι ο άγιος;
Πού άγιος;
Ο άγιος έχει χρόνια που έσβησε,
πήρε τ’ άγια του, κι έφυγε,
τι, να μας κάνει, εμάς, ο αποκεφαλισθείς;

Από το ποίημα Φιλάρχαιες ξεναγήσεις (2001)
Title: Ρούλα Αλαβέρα: Έξι ελληνικά κεντήματα για την Αμαλία Μεγαπάνου (4)
Post by: wings on 07 Mar, 2010, 14:22:51
https://www.youtube.com/watch?v=zkCCwXychHk

Καράβι καραβάκι (παραδοσιακό Χίου με τη Δόμνα Σαμίου)

Ρούλα Αλαβέρα: Έξι ελληνικά κεντήματα για την Αμαλία Μεγαπάνου (4)

Καράβια καραβάκια στην εταμίνα πλέει,

από τη Σκύρο έρχονται
στη Σκύρο κατεβαίνουν,
το ένα έχει την πικρίλα
τ’ αλατιού, το άλλο λουκούμια,
και γλυκά του κουταλιού,
το τρίτο το καλύτερο
το δέντρο της ζωής μας
μεταφέρει σε οικισμό φανταστικό.

Οι μαρκοβελονιές γέμισαν τα ιστία
με σταυροβότανα, σημαίες ελληνικές,
φύλακες μνήμης,
κι αργά διασχίζουν
τα νερά της εταμίνας.

– Άγιε και ασκητή, δώσε ξανά
ρυθμό στα χέρια της, στο μέτρημα
του αγκυρωτού σταυρού.
– Γλώσσα βαρυάλγητη, άστην για λίγο
ήσυχη, στέγει στη θάλασσα το κεντίδι της,
ψηφίο μετρητού καιρού.

Από τη συλλογή Έξι ελληνικά κεντήματα για την Αμαλία Μεγαπάνου (1998)
Title: Ρούλα Αλαβέρα, Η αγιότητά σου
Post by: wings on 12 Jun, 2010, 17:59:39
Γ. ΝΤΑΛΑΡΑΣ - Μ. ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ : ΝΟΤΟΣ - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=ia1llsUK9ug)

Λαυρέντης Μαχαιρίτσας & Ισαάκ Σούσης, Νότος
(τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας & Μάριος Φραγκούλης / δίσκος: Ζωντανή ηχογράφηση στην Ιερά οδό ΙΙ (1998))

 
Ρούλα Αλαβέρα, Η αγιότητά σου

Η εχθρική αυγή ξυπνά
πάνω απ’ τα κεφάλια μας —
Κοίτα την, αναπνέεις
το σκοτεινό της αγέρα που τριγυρνά
ανάμεσα και απ’ αυτήν την αγρύπνια
των φυλάκων.
Κάποια όμορφη χώρα καίγεται
κάποια χώρα
που είτε έζησες, είτε δεν έζησες
δεν υπάρχει πια
Κάποια χώρα κλαις
Ο ίσκιος της φωτίζεται απ’ τον ουρανό
το πρόσωπό σου φωτίζεται μέσ’ απ’ τα τζάμια

Από τη συλλογή Περί της δεσποτείας των αντιαζομένων (1969)
Title: Ρούλα Αλαβέρα, Η πόλη που ζω
Post by: wings on 27 Sep, 2010, 18:27:58
ΜΗΤΣΙΑΣ MITSIAS " Η ΠΟΛΗ ΜΑΣ " 1970 - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=W6Ru3sY-PDo)

Λουκιανός Κηλαηδόνης & Κωστούλα Μητροπούλου, Η πόλη μας
(τραγούδι: Μανώλης Μητσιάς / δίσκος: Η πόλη μας (1970))


Ρούλα Αλαβέρα, Η πόλη που ζω
 
Αυτή η πολιτεία καλλιεργεί τη μοναξιά μου
Επιβάλλει το βήμα μου να ’ναι πίσω
Εξαναγκάζει την καρδιά
Αυτή η πόλη γίνεται χώρα μοναδική
με τα καλντερίμια, τις γραμμές των τραμ
τους στρατιώτες της στα φυλάκια
Αυτή η χώρα μου μ’ εξαγοράζει
 
Κρύβομαι ανάμεσα σε σοκάκια
Λένε πως η μοναξιά
ζει με τους πεθαμένους
πως τα σπίτια που περιτριγυρίζονται
με κάγκελα, είναι σπίτια νεκρών.
Όνειρα με φωταγωγημένες εκκλησίες
και φρούτα παράκαιρα.
Τα πόδια εξακολουθούν να βαδίζουν.
 
Από τη συλλογή Πέρασμα (1964)
Title: Ρούλα Αλαβέρα, Τα εφαρμοσμένα πρόσωπά μας
Post by: wings on 03 Feb, 2011, 21:56:21
Διονύσης Σαββόπουλος- Τι έπαιξα στο Λαύριο - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=9U1VR_ADUA8)

Διονύσης Σαββόπουλος, Τι έπαιξα στο Λαύριο (δίσκος: Ρεζέρβα (1979))

Ρούλα Αλαβέρα, Τα εφαρμοσμένα πρόσωπά μας

Τα εφαρμοσμένα πρόσωπά μας
δεν έχουν κίνηση — συντηρούνται
απ’ το νυχτερινό κρύο του Νοέμβρη∙
λεηλατημένα παρελθόντα τα πρόσωπά μας
Γύρω πάλι τόσα παιδιά
παιδιά πέντε, δέκα, δώδεκα χρονώ
παιδιά που ψηλώνουν
Δεν έχεις να τα προειδοποιήσεις
δεν έχεις παρεκτός
απόνα συννεφιασμένο χέρι
να τ’ αποχαιρετάς
Είσαι μ’ αυτούς που μοιάζουν μεταξύ τους
που το βάζουν στα πόδια
με κανονικό βήμα

Από τη συλλογή Περί της δεσποτείας των αντιαζομένων (1969)
Title: Ρούλα Αλαβέρα, Σάββατο των ψυχών
Post by: wings on 05 Oct, 2013, 18:57:21
Ρούλα Αλαβέρα, Σάββατο των ψυχών

Σάββατο των ψυχών ξύπνησα,
τι να ζητάνε οι νεκροί του παρελθόντος μου
με τα τραγουδομιλήματά τους;

Μνήμη δεν έχω, πολλοί οι πένητες εντός μου,
στην παραλία το πλήθος ανέμενε την πομπή,
συγχεόταν η βιοτή με ερωτηματικά,
οδεύαμε προς μία κατάπαυση της
άρθρωσης; Ήταν εμφανές, αλλά το μέλος
μονοφωνικό και ρυθμικά ελεύθερο,
συνόδευε βήμα το βήμα, ψυχί-
διο το ψυχίδιο.

Ποια παραχώρησή μου αναδιπλωνόταν, ή
ποιος σωφρονισμός;

Περπάτησα όλη τη νύχτα συντροφιά
με την καρτεροψυχία των νεκρών∙
τα μετρημένα λόγια τους με συμφιλίωναν,
να σμίξω εκ νέους με τους ανθρώπους;

Μια παντομίμα ξεπεσμού η απαρίθμηση
των γεγονότων.

Σάββατο των ψυχών.
Τι ματωμένη παντομίμα! Ζωύφια κολλάνε
πάνω στη μύτη, μύξα, καταπνιγμός.
- Στέγνα της αϋπνίας, μη βήχεις, κράτα
την ανάσα σου, μην αναπνέεις. Κράτα
το cantus planus του νεκρού,
νανούρισμα,
και διόρθωσε την παντομίμα σου, των
ζώντων, όσο εγώ

θα βελτιώνω την πρόζα μου, της μνήμης.

Από τη συλλογή Περί της δεσποτείας των πόλεων και των ονειρικών (1999)
Title: Ρούλα Αλαβέρα, Το σπίτι
Post by: wings on 18 Dec, 2014, 11:47:41
Ρούλα Αλαβέρα, Το σπίτι
 
Το σπίτι είναι σαν ένας άνθρωπος
μας μιλά, μας χαιρετά
Τα δέντρα γύρω είναι άνθρωποι
που σε καλωσορίζουν
Το σπίτι δεν έχει πόρτα
δεν έχει παράθυρο
Απ’ την καπνοδόχο βγαίνει η ψυχή
ο καπνός κι η στάχτη που μας χωρίζουν
εσένα και το ομοίωμά μου.
Το στρώμα που μας δέχεται – γίνεται όνειρο
Το όνειρο προχωρεί στα πόδια
Μια μορφή από μας
Απ’ το αίμα του αίματός μας σιωπά,
ακουμπά στο άλμπουμ με τις φωτογραφίες,
προσπερνά από φωνές που δεν ξεχωρίζει
Βλέπει το σπίτι
το κάρο που έρχεται να φορτώσει.

Από τη συλλογή Πέρασμα (1964)
Title: Ρούλα Αλαβέρα, Πώς να μετρήσεις τα κύματα ή τα χόρτα
Post by: wings on 01 Jan, 2016, 17:38:49
Ρούλα Αλαβέρα, Πώς να μετρήσεις τα κύματα ή τα χόρτα
 
Το μυαλό είναι μια αστραπή
στα χέρια των ανθρώπων
όπως η ακρίβεια, η τιμή, η δόξα
σ’ όλες τις έννοιες.
Ειρωνεία μήπως δεν είναι η εγγύηση
για μια επιτυχία,
η διαφωνία σε μια συγκέντρωση
οι τάφοι μέσα στην πόλη...
Ποιος ο λόγος να προσπαθείς,
ενώ στην πραγματικότητα πρέπει να μαντεύεις;
 
Από τη συλλογή Πέρασμα (1964)
Title: Ρούλα Αλαβέρα, Σκύβοντας
Post by: wings on 01 Jan, 2016, 17:48:47
Ρούλα Αλαβέρα, Σκύβοντας
 
Σκύβοντας βλέπεις φτερούγες ν’ απομακρύνονται
και παιδικά στόματα να μένουν άφωνα
Πώς να λύσεις την απελπισμένη παράκληση
τη βοήθεια και το φως με ηρεμία;
Ο ήχος των ανθρώπινων φωνών
ξεχνιέται όπως τις γιορτές
Ενώ ξέρεις πως πλήττεις, αρχίζεις
σιγά-σιγά να ευθυμείς.
 
Από τη συλλογή Πέρασμα (1964)
Title: Ρούλα Αλαβέρα: Αγναντεύοντας ορίζοντες, έκλαψα
Post by: wings on 01 Jan, 2016, 17:53:37
Ρούλα Αλαβέρα: Αγναντεύοντας ορίζοντες, έκλαψα
 
Γέλασα μαζί μου
ανακατεύοντας κινίνα και ζάχαρη
Ακούμπησα το δάκτυλο στο σκοινί του ακροβάτη
Ήπια και ανέβηκα

Ήμουν κλόουν — Έγινα ακροβάτης.
 
Από τη συλλογή Πέρασμα (1964)
Title: Ρούλα Αλαβέρα, Το μυρμήγκι
Post by: wings on 01 Jan, 2016, 17:57:15
Ρούλα Αλαβέρα, Το μυρμήγκι
 
Μιμήσου το μυρμήγκι
στην αποθήκευση του σπόρου
στο μάζεμα των αναμνήσεων
μη ζητάς τη γη
σκύβοντας διώχνεις τη μέρα
ρίχνεις σκιά στη σκιά.
 
Από τη συλλογή Πέρασμα (1964)
Title: Ρούλα Αλαβέρα, Εγκατάλειψη
Post by: wings on 01 Jan, 2016, 18:03:40
Ρούλα Αλαβέρα, Εγκατάλειψη
 
Δεν γνωρίζω περισσότερη πίκρα
απ’ το καταστάλαγμα της φαντασίας.
Σαν τους παραστρατημένους όρκους
που ταιριάζουν θαρρείς σε μιαν εκκλησία
με άδειους θορύβους
και σε μια κατάρα σε στιγμή πανικού.
Έρχονται φυσικά τα χέρια
χαϊδεύουν πρόσωπα και στέκεσαι...
Κουνάς κουρασμένα και τα δυο σου χέρια
σα να μεταφέρουν τις ανυπεράσπιστες επαφές,
τις πιο γλυκές, όπως σ’ ένα όνειρο
στον παραδεισένιο ύπνο της ετερότητας.
Ώριμο φθινόπωρο που δεν το φίλησαν άνεμοι.
Καμιά φορά
Ποια κακόβουλη προμήθεια μέσ’ στην ψυχή
γίνεται λάθος που αναστενάζει;

Αναρωτιέσαι
πώς να χρησιμοποιήσεις την μονοκόμματη
αδεξιότητά σου σ’ ένα καλάθι γεμάτο συμβουλές.
 
Από τη συλλογή Πέρασμα (1964)
Title: Ρούλα Αλαβέρα, Να ένας κόσμος που δεν ήξερα
Post by: wings on 01 Jan, 2016, 18:10:05
Ρούλα Αλαβέρα, Να ένας κόσμος που δεν ήξερα
 
Χθες, τα αιώνια ψηλώματα δεν υπήρχαν
για πάντα διαλύθηκε η αιωνιότητα
είδα τη σκόνη στον ανεμοστρόβιλο
και τ’ άχυρο στον άνεμο να υπακούουν
Διαβαίναν τα πουλιά χαμένα στους ορίζοντες
(ποιος τα ’χε διώξει απ’ τη φωλιά;)
κι οι περιστέρες, είδα στη σκέπη να γεννούν.

Χθες, κατάλαβα τι θα πει να μισήσεις
και χθες, μίσησα τη ζωή μου.
 
Από τη συλλογή Πέρασμα (1964)
Title: Ρούλα Αλαβέρα, Τιμή
Post by: wings on 01 Jan, 2016, 18:14:03
Ρούλα Αλαβέρα, Τιμή
 
Υποχρέωση ήταν κάποτε
να ανταποδίδεται η τιμή
Τώρα, οι αναμνήσεις ξαναβρίσκουν
τον εαυτό τους
τα όνειρα την υπομονή
Να ψιθυρίζει ολοένα
Θα καλοσκεφτώ
τι θα προτιμήσω να γίνω∙
δεξιοτέχνης ή καλλιτέχνης;
 
Από τη συλλογή Πέρασμα (1964)
Title: Ρούλα Αλαβέρα, Η σκόνη
Post by: wings on 01 Jan, 2016, 18:17:25
Ρούλα Αλαβέρα, Η σκόνη
 
Σκύβοντας πνίγεσαι απ’ τη σκόνη
τη σκόνη που νυστάζει τα βλέφαρα
Κοιμήσου...
τ’ ανοιγόκλεισμα φέρνει δάκρυ
το χρώμα κούραση
Κοιμήσου...
 
Από τη συλλογή Πέρασμα (1964)
Title: Ρούλα Αλαβέρα, Χώρος κερδισμένος
Post by: wings on 01 Jan, 2016, 18:38:15
Ρούλα Αλαβέρα, Χώρος κερδισμένος

Το σπίτι περιμένει
όπως ξέρουν και περιμένουν οι πεθαμένοι
διαθέτει ψηλά μια κορυφή
και το φόβο του ύψους
Η σκεπή και το κατώφλι
επικοινωνούν με ενδιάμεση σκάλα
τούτη η σκάλα έχει μπράτσα ν’ αγκαλιάζει
κρύα χέρια και κρύα χείλη
Οι γωνίες διπλώνουν
καταλήγουν σε μιαν επίπεδη επιφάνεια∙
ένας άσπρος τοίχος καθρέφτης
Βλέποντας τους εξώστες τα σχήματα
προτιμώ να φέρνω γύρω-γύρω τον πύργο
να υπερπηδώ αυτές τις αλληλοεισδύσεις
με τ’ αδύνατα πρόσωπα

Ακούω τις άδειες κάμαρες
να χάνουν τη βαθιά σιωπή τους

Από τη συλλογή Περί της δεσποτείας των αντιαζομένων (1969)
Title: Ρούλα Αλαβέρα, Οι νικητές
Post by: wings on 01 Jan, 2016, 18:49:37
Ρούλα Αλαβέρα, Οι νικητές

Η τιμωρία υπάρχει μέσα μας
Τα αναρίθμητα χρέη κρέμονται απ’ την
πιθανότητα της στάσιμης ειρήνης
όπως όταν αντιμάχονται αλλήλους
μετά τη νίκη οι νικητές
Πότε ο χείμαρρος θα ξαναφέρει το τέλος
που όλοι είδαν, όλοι έζησαν
εκτός από σένα;
Πότε ο ωκεανός θα ξανάψει
θα γίνει πέρασμα των κολασμένων;
Τα ανθρώπινα στήθη είναι μεγάλα
απορροφούν το φόβο
τον κρύβουν σε δαφνοστεφανωμένα μέτωπα
σε φωνές που ζούνε με την πεποίθηση
της σύνεσης
Κι οι νικητές αυτοί οι άλλοι
που τολμούν και φιλονικούν
τη βοηθεία τίνος φιλονικούν;
Σε τούτη την ορμητική γραμμή
τι έχεις να προσφέρεις άλλο
απ’ την επίμονη ασθένεια της «φθινούσης οράσεως»;

Από τη συλλογή Περί της δεσποτείας των αντιαζομένων (1969)
Title: Ρούλα Αλαβέρα: Το σπίτι, όπως το ξαναβλέπεις
Post by: wings on 01 Jan, 2016, 18:55:04
Ρούλα Αλαβέρα: Το σπίτι, όπως το ξαναβλέπεις

Ήταν ήσυχα
ενός ερειπωμένου σπιτιού η γαλήνη
ήταν καταστραμμένα
ενός κόσμου που αρνείται το σχήμα
Εκκλησία όπου απώθησες τα χέρια στο λείψανο
κορυφογραμμές όπου η καταιγίδα χώρισε
(ο θάνατος ποσώς χωρίζεται απ’ την οδύνη;)
έχοντας κινηθεί πιο χαμηλά
έχοντας κοιμήσει τη σιδερένια στάχτη
Έκλαιγες — όλο έκλαιγες
όταν στριφογύριζε για μιαν ακόμη φορά
στα βρεγμένα χέρια
γυμνός αποτραβηγμένος ύπνος του παρελθόντος

Από τη συλλογή Περί της δεσποτείας των αντιαζομένων (1969)
Title: Ρούλα Αλαβέρα, Ο εχθρός
Post by: wings on 01 Jan, 2016, 19:00:04
Ρούλα Αλαβέρα, Ο εχθρός

Οι φωνές σμίγουν στα λιμάνια
έξω από το έδαφος της φωτιάς
Η μορφή τραγουδά τον άνεμο που πλησιάζει
στις ανταύγειες των κρυμμένων δέντρων∙
αναπνέεις θρυμματισμένα αντικείμενα.
Η ευκαιρία να σκοτώσεις όποιον θέλεις
στο σεληνόφως, δόθηκε
Ο εχθρός σε μετέτρεψε
σε εφάρμοσε — σου προσεφέρθη
η ενότητα η δική σου αναπαύθηκε
σ’ άλλην ενότητα

Από τη συλλογή Περί της δεσποτείας των αντιαζομένων (1969)
Title: Ρούλα Αλαβέρα, Ο εναγκαλισμός του χειμώνα
Post by: wings on 01 Jan, 2016, 19:05:17
Ρούλα Αλαβέρα, Ο εναγκαλισμός του χειμώνα

Δεν είμαι ο καιρός που θ’ αφήσω το χορτάρι
να ξανασκεπάσει τη σκιά
δεν είμαι το πληγωμένο πουλί που κρατούσες
ο πόλεμος που εφάρμοζες
Τώρα κι εσύ δεν βαδίζεις άλλο∙ κι άλλο
από την ίδια αγωνία να φορτώνεσαι
ίδιο το κέντρο, ίδιος ορίζοντας
και τόσος λίγος ο χρόνος να δοκιμάζεις
τον εναγκαλισμό του χειμώνα στ’ άδεια
δωμάτια
Μήτε που έχω αγνότητα
μήτε που χρειάζεται υπομονή
μήτε να κρύβεσαι
Τώρα οι τοίχοι στριφογυρίζουν
κι ο πιο καλός άγγελος υποφέρει
απ’ τον σκληρό μας ύπνο

Από τη συλλογή Περί της δεσποτείας των αντιαζομένων (1969)
Title: Ρούλα Αλαβέρα, Δεν έχεις λόγο
Post by: wings on 01 Jan, 2016, 19:11:32
Ρούλα Αλαβέρα, Δεν έχεις λόγο

Το φτωχό σίδερο που διακινδύνευε
έχει απογυμνωθεί. Είσαι ανάμεσα
από όλες τις πέτρες. Βλέπεις τη σχισμή
να προχωρά∙ όμως έχεις ήδη λοξοδρομήσει
κι επιθυμία άλλη από την αναχώρηση
παρ’ όλα τα βογκητά, την διεκτραγώδηση
δεν έχεις.
Αυτή η άσκηση για τον φωτεινό τόπο
Αυτή η φλόγα που αναζητεί τη φωτιά
δεν σου παρέχουν άλλη βεβαιότητα
από την πιθανή εκταφή και
την απαρίθμηση των λησμονημένων αντικειμένων
Δεν έχεις λόγος να δέχεσαι στο σπίτι σου
το σχήμα της αλήθειας και
το τραγούδι του ποταμού καθώς
εξασφαλίζει την τελευταία όχθη φυγής
Από την αταξία που ξεσκίζει τον πληγωμένο
χώρο
από την τελευταία ατέλεια του προσώπου
Καλύτερα να αγρυπνώ
Καλύτερα να δαπανώ την τελειότητα προτού νυχτώσει

Από τη συλλογή Περί της δεσποτείας των αντιαζομένων (1969)
Title: Ρούλα Αλαβέρα, Ο κήπος
Post by: wings on 01 Jan, 2016, 19:15:16
Ρούλα Αλαβέρα, Ο κήπος

Το παιδί αρέσει την αμφιβολία Αγρυπνά
προσμένοντας τον ζεστό άγγελο Καταπιέζει
το σύννεφο της γνώσης∙ όταν η μπάλα
του παιδιού χάνεται μέσ’ στα αναπαλλοτρίωτα
φράγματα τ’ ουρανού και του κήπου

Από τη συλλογή Περί της δεσποτείας των αντιαζομένων (1969)
Title: Ρούλα Αλαβέρα, Ο τόπος
Post by: wings on 01 Jan, 2016, 19:20:28
Ρούλα Αλαβέρα, Ο τόπος

Όταν στις κακές στιγμές παρουσιάζεται
η ανάγκη δεν έχεις πια καιρό να βλάψεις
Ν. Μακιαβέλι


Αδημονία. Το ζώο χορτασμένο
πέφτει στο έγκλημα διαλέγοντας τη θέση του
Ξερό αγκάθι καίει την ένδεια της παλάμης
Βαθύτερα η μάσκα εφαρμόζει στο πρόσωπο
Φόβος στραγγαλισμού θαρρώ έτσι δεν υπάρχει
πλην της δολοφονίας με μαχαίρι. Αδημονία
όσο η ακινησία ελευθερώνει τα φίδια
όσο τον τόπο τούτο ονομάζουν...

Από τη συλλογή Περί της δεσποτείας των αντιαζομένων (1969)
Title: Ρούλα Αλαβέρα, Τίποτα μάταια δεν συντηρήθηκε
Post by: wings on 01 Jan, 2016, 19:27:11
Ρούλα Αλαβέρα, Τίποτα μάταια δεν συντηρήθηκε

Καθώς η καταγωγή της έχθρας χάνεται
καθώς το μεσοδιάστημα ανοίγει άλλους
αρχαίους τάφους σηκώνεις αργά
την τρέλα της άρνησης, μυστική
αρρώστια μέσα σου που νύχτες
ολόκληρες φώναζε. Η ευωδιά του νερού
Σιωπή λιγότερο λευκή. Η ηχώ του κλειδιού
στο ίδιο πάντα δωμάτιο και το ικρίωμα
Ναι, το ικρίωμα παραμένει, αλλάζει
φορείς∙ τώρα και κάθε μια περισσότερο
γλιστρά ο γδούπος ο πυκνός, ο βαθύς
των καρφιών αυτών που ξέρουν γιατί
ενώθηκαν. Τίποτα μάταια δεν συντηρήθηκε

Από τη συλλογή Περί της δεσποτείας των αντιαζομένων (1969)
Title: Ρούλα Αλαβέρα, Αξιοποίηση
Post by: wings on 11 Sep, 2016, 19:39:40
Ρούλα Αλαβέρα, Αξιοποίηση
 
Προσπαθώ να μετατοπίσω την αξιοποίησή μου,
να προσδιορίσω ας πούμε τη μυρωδιά της βροχής
ή να στοχάζομαι την αισιοδοξία του άλλου αγέρα
Ποιο είναι πολύ και ποιο ατέλειωτο.

Όταν ξοφλήσω τα χρέη μου,
όλα τα χρέη,
θα κρατήσω την τύχη μου.
 
Από τη συλλογή Πέρασμα (1964)