Γιεβγκένι Βινοκούροφ, Αδάμ
Το σύμπαν αντιφέγγιζε στο νωχελικό του βλέμμα.
Βάδισε πάνω στο παρθένο χορτάρι
και ξάπλωσε στη σκιά μιας συκιάς. Το χέρι,
κάτω απ' το κεφάλι. Αποκοιμήθηκε.
Ήταν γλυκός ο ύπνος του, δίχως αναταραχή,
μες στη γαλάζια σιωπή της Εδέμ.
Είδε στ' όνειρό του τα κρεματόρια του Άουσβιτς
και τους λάκκους με τα στοιβαγμένα πτώματα.
Είδε τα παιδιά του!
Μες στη μακαριότητα του παράδεισου
έν' αχνόγελο απλώθηκε στο γαλήνιο πρόσωπό του.
Ονειρευόταν δίχως βαθειά να νοιώθει τίποτα,
γιατί ακόμα δεν ξεχώριζε το καλό απ’ το κακό.
Μετάφραση: Σοφία Εμμ. Χατζιδάκη