Λούκας Σαμαράς - Συνοπτικό Χρονολόγιο1936: Ο Λούκας Σαμαράς γεννιέται στις 14 Σεπτεμβρίου 1936 στην Καστοριά.
1939: Ο πατέρας του, Δαμιανός Σαμαράς, ταξιδεύει για δουλειές στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ενώ βρίσκεται εκεί, ξεσπά ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και αναγκάζεται να παραμείνει στο εξωτερικό. Ο Σαμαράς μεγαλώνει με τη μητέρα, τη γιαγιά και δυο θείες του.
1940: Το φθινόπωρο η Ελλάδα μπαίνει στον πόλεμο.
1944: Οι Γερμανοί φεύγουν οριστικά από την Ελλάδα τον Οκτώβρη. Στη διάρκεια των αεροπορικών βομβαρδισμών, ο Σαμαράς θυμάται να βρίσκει καταφύγιο στο υπόγειο του σπιτιού του ή σε μικρές σπηλιές στα βουνά, μαζί με άλλους. Όλμοι ανταρτών, πιθανώς Βουλγάρων, πλήττουν το σπίτι του, τραυματίζοντας τη γιαγιά και τη θεία του. Η γιαγιά του πεθαίνει. Οι κατακτητές καταλαμβάνουν το σπίτι και η οικογένειά του φιλοξενείται σε συγγενείς. Το 1945 η Ελλάδα οδηγείται σε εμφύλιο πόλεμο. Παρά τις ζοφερές εικόνες, ο Σαμαράς διατηρεί καλές αναμνήσεις: Τα παιδικά μου χρόνια στην Ελλάδα ήταν υπέροχα λόγω του πολέμου. Οι άνθρωποι έρχονται πιο κοντά στα δύσκολα, γι' αυτό και αναπτύχθηκε μία συντροφικότητα που μου άρεσε. Και ο πόλεμος είναι κάτι φανταστικό όταν είσαι παιδί, γιατί ναι μεν γίνεσαι μάρτυρας τραγικών γεγονότων, τα βλέπεις όμως σαν σε θέατρο.
1947: Ο Δαμιανός Σαμαράς επιστρέφει στην Ελλάδα για να επισκεφθεί την οικογένεια. Μετά από σύντομη παραμονή, επιστρέφει στις ΗΠΑ.
1948: Έχει μόλις αρχίσει να διαφαίνεται ο ρόλος του Αφηρημένου Εξπρεσιονισμού, που προσέδωσε νέες δυνατότητες έκφρασης στη ζωγραφική, τηρώντας όμως τη μεγαλύτερη δυνατή απόσταση από τον αυστηρό ρεαλισμό. Ο Αφηρημένος Εξπρεσιονισμός σηματοδοτεί την ενεργό συμμετοχή της Αμερικής στο χώρο της σύγχρονης τέχνης.
Τον Μάιο ο Σαμαράς και η μητέρα του ταξιδεύουν από τον Πειραιά στο Hoboken του New Jersey για να βρουν τον πατέρα του. Για μικρό διάστημα φιλοξενούνται στο Queens, όπου ο Σαμαράς πηγαίνει σχολείο για τρεις-τέσσερις μήνες. Περνά όλο το χρόνο του στο μάθημα των καλλιτεχνικών, όπου δεν είναι αναγκασμένος να μιλάει Αγγλικά. Λίγο αργότερα η οικογένειά του μετακομίζει στο New Jersey. Ο Σαμαράς, αν και δώδεκα ετών πλέον, γράφεται στην Τρίτη τάξη επειδή δεν μιλά αγγλικά, ενώ τον αναλαμβάνει ειδικός δάσκαλος για να τον εξοικειώσει με τη γλώσσα και τα έθιμα.
1950: Στο πλαίσιο του Αφηρημένου Εξπρεσιονισμού, εμφανίζονται οι μονοχρωματικοί πίνακες των B. Newman, M. Rothko.
1951-1954: Γεννιέται η αδερφή του, Carol, και ο Σαμαράς γράφεται στο Γυμνάσιο Memorial. Τα καλοκαίρια εργάζεται στο γουναράδικο του πατέρα του. Επισκέπτεται το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης και το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης όπου βλέπει έργα Σουρεαλιστών και Κονστρουκτιβιστών. Συμμετέχει στη χορωδία και τη θεατρική ομάδα του σχολείου. Στο γυμνάσιο φτιάχνει κυρίως ακουαρέλες και παστέλ. Πειραματίζεται επίσης με ελαιογραφίες και πηλό.
1955: Εμφανίζεται σχεδόν ταυτόχρονα στην Ευρώπη και την Αμερική ο Νέος Ρεαλισμός με κύρια τάση τη σύνδεση καθημερινής ζωής και τέχνης. Οι R. Rauschenberg και J. Johns χρησιμοποιούν ατόφια αντικείμενα (έπιπλα, υφάσματα κλπ.) στα έργα τους. Στην Αμερική, θα μετεξελιχθεί μέχρι το 1960 στην Pop Art, που φτάνει στο απόγειό της μεταξύ 1960 και 1965 με τους J. Dine, T. Wesselmann, R. Lichtenstein, J. Rosenquist, C. Oldenburg, A. Warhol.
Την ίδια χρονιά ο Σαμαράς τελειώνει το γυμνάσιο. Στις 27 Ιουνίου παίρνει την αμερικανική υπηκοότητα ως πολίτης του Νew Jersey. Κερδίζει υποτροφία από την πολιτεία του New Jersey για τη Σχολή Καλών Τεχνών και Επιστημών του Rutgers University, στο New Brunswick. Από το φθινόπωρο παρακολουθεί μαθήματα στο Rutgers, όπου ο Allan Kaprow, υπό την ιδιότητά του ως προέδρου του τμήματος τεχνών, τον προτείνει για την υποτροφία που σπάνια χορηγείται σε φοιτητή των καλών τεχνών. Κερδίζει την υποτροφία και εκθέτει στην γκαλερί του Art House, στο Rutgers University.
1956: Από το 1956 έως το 1958, σχεδιάζει τέσσερα εξώφυλλα για το περιοδικό του πανεπιστημίου. Την ίδια χρονιά κάνει και την πρώτη του αυτοπροσωπογραφία. Το φθινόπωρο η δουλειά του συμπερι- λαμβάνεται στην έκθεση Δώδεκα Καλλιτέχνες του Rutgers University στην Studio Gallery, στο New Brunswick. Η έκθεση παρουσιάζει έργα οκτώ σπουδαστών και τεσσάρων καθηγητών, συμπεριλαμβανομένων των Αlan Kaprow και George Segal που είναι καθηγητές του.
1957: Ο Σαμαράς θεωρεί ότι τα πρώτα ώριμα έργα του δημιουργούνται αυτή τη χρονιά. Αναλαμβάνει καθήκοντα καλλιτεχνικού διευθυντή στη λογοτεχνική εφημερίδα του Rutgers Anthologist, στην οποία σχεδιάζει εξώφυλλα και δημοσιεύει ποιήματα. Πουλάει το πρώτο του έργο στην τιμή των 25 δολλαρίων. Στο δεύτερο έτος του στο Rutgers, παρακολουθεί τις συναντήσεις της Τετάρτης στο Sketch Club όπου διδάσκει ο George Segal. Ο Robert Whitman, κατά δύο έτη μεγαλύτερος συμφοιτητής του, που παρακολουθούσε επίσης το Sketch Club, έχει πει για το Σαμαρά: Με εντυπωσίαζε στ' αλήθεια η ικανότητά του να φτιάχνει τα πράγματα που ήθελε. Είχε μία φαντα- στική ικανότητα στη ζωγραφική και αρκετά κριτικό μάτι. Διατύπωνε προφορικά την κριτική του με εύστοχο τρόπο.
1958: Το happening (δράση) κάνει την εμφάνισή του στην Αμερική μαζί με την Action Αrt και την ομάδα Fluxus. Στενά συνδεδεμένο με την Pop Art, μοιάζει με οπτικό διήγημα του οποίου η εξέλιξη θα είναι απρό- βλεπτη. Επιτρέπει τον αυτοσχεδιασμό και συνδέει τις εικαστικές τέχνες με το θέατρο, τη μουσική, το χορό. O Alan Kaprow κάνει τον Απρίλιο το πρώτο happening, στο οποίο συμμετέχει ο Σαμαράς, και ακολουθούν happenings των C. Oldenburg, R. Rauschenberg, J. Beuys, J. Dine, Y. Klein, R. Whitman, W. Vostell. Το ίδιο καλοκαίρι συμμετέχει σε ένα ακόμα happening του Alan Kaprow στη φάρμα του George Segal.
Ξεκινάει να φτιάχνει σχέδια με μελάνι σε χαρτί.
1959: Eμφανίζεται σε παράσταση του Rutgers University μαζί με τους B. Harding, A. Kaprow, G. Segal, R. Whitman και άλλους, στην Εβραϊκή Ένωση Νέων και Νεανίδων της Νέας Υόρκης. Aνακηρύσσεται καλύτερος ηθοποιός στο Rutgers από το τμήμα θεάτρου. Ο Σαμαράς ολοκληρώνει τη διπλωματική του στο Πρόγραμμα Υποτροφιών Henry Rutgers, συνδυάζοντας ποιήματα από μονοσύλ- λαβες λέξεις με φωτογραφίες των έργων του.
Τον Ιούνιο αποφοιτεί από το Rutgers με εξειδίκευση στις Καλές Τέχνες. Το φθινόπωρο εγγράφεται με υποτροφία του Κέντρου Woodrow Wilson στο Προπτυχιακό Τμήμα Ιστορίας Τέχνης του Πανεπιστημίου Columbia. Μετακομίζει στο πατρικό του στο New Jersey. Χάρη στις συστάσεις του Alan Kaprow, ο Σαμαράς συμμετέχει στα happenings που γίνονται στη Reuben Gallery. Εκεί γνωρίζει τους C. Oldenburg, J. Dine, και R. Grooms. Ο Σαμαράς υποδύεται τον μετανάστη σε πολλά από αυτά τα happenings, αξιοποιώντας την προφορά του. Επίσης, εμφανίζεται σε αρκετές παραστάσεις του πιο γνωστού happening του Alan Kaprow, το 18 Happenings σε Έξι Μέρη, στη Reuben Gallery. Η συμμετοχή μου σε ένα happening, έχει πει ο Σαμαράς, ήταν σαν να βρισκόμουν σε κάτι που δεν είχε ξαναγίνει... Ήταν ο δικός μας τρόπος να γίνουμε καλλιτεχνικά γνωστοί. Αρχίζει τη συγγραφή των πρώτων του διηγημάτων: Pythia Helps the Three Legged Man και τη συνέχεια αυτού, The Bird and the Porcupine Kid. Και τα δύο ολοκληρώνονται το 1961.
Τον Νοέμβριο κάνει μια ατομική έκθεση στη Reuben Gallery της Νέας Υόρκης. Σε κριτική του περιοδικού Arts χαρακτηρίζεται "εξαιρετικά ταλαντούχος".
1960: Ο Σαμαράς εμφανίζεται τον Ιανουάριο στο Small Cannon, ένα από τα πρώτα happenings του Robert Whitman, ξανά στη Reuben Gallery, στη Νέα Υόρκη. Συμμετέχει με τις γύψινες φιγούρες του σε ομαδική έκθεση, μαζί με τους A. Kaprow, C. Oldenburg, G.Segal, R. Whitman και άλλους, στη Reuben Gallery.
Συνεργάζεται με τον Claes Oldenburg στο πρώτο happening του τελευταίου, Snapshots From the City, στην Judson Church της Νέας Υόρκης. Εμφανίζεται στο happening του Robert Whitman με τίτλο E.G., στη Reuben Gallery, μαζί με τους J. Dine, C. Oldenburg, και άλλους. Κατασκευάζει επίσης γύψινα γλυπτά, στα οποία περιλαμβά- νεται και ένα γλυπτό σε σχήμα μεγάλου λουκάνικου, που προηγείται των αντίστοιχων έργων του Claes Oldenburg. Ο Σαμαράς έχει πει: Νομίζω ότι με ανάγκασε να σταματήσω τους πειραματισμούς μου με το γύψο γιατί ήταν πάρα πολύ καλός. Λειτούργησε ως το αντί- θετο της έμπνευσης.
Φτιάχνει τα πρώτα του κουτιά, μικρά ξύλινα κιβώτια γεμάτα με κουρέλια εμποτισμένα σε γύψο.
1961: Τον Ιούλιο γράφει διηγήματα βασισμένα σε απλές λέξεις που σημαίνουν πολλά. Ήθελα να ανακαλύψω πώς ακριβώς τις αντιλαμ- βανόμουν. Το Museum of Modern Art αγοράζει το Untitled (1960- -1961) μέσω της Green Gallery. Είναι η πρώτη φορά που κάποιο μουσείο αγοράζει έργο του Σαμαρά. Τον Δεκέμβριο κάνει ατομική έκθεση στην Green Gallery της Νέας Υόρκης, η οποία περιλαμβάνει αντικείμενα από ρευστό αλουμίνιο, παστέλ, γεύματα με σπασμένα πιάτα και παραμορφωμένα μαχαιροπίρουνα, γύψινες φιγούρες, αφηρημένα σχέδια με μελάνι και κουτιά.
Ο Donald Judd γράφει στο περιοδικό Arts Magazine για την έκθεση: το έργο του Σαμαρά είναι χαοτικό και απίθανο, καθώς και εξαιρε- τικό, και αποτελεί γενική απειλή για την αμιγή πλήξη που κυριαρχεί στις μέρες μας.
Η έκθεση περιλαμβάνει επίσης το Untitled (Floorpiece), ένα ανάγλυφο από γκρίζο ρευστό αλουμίνιο. Το είχα φτιάξει σε δεκαέξι κομμάτια και δεν ήξερα με ποιο τρόπο να τα τοποθετήσω στον τοίχο. Έτσι, αποφάσισα κάποια στιγμή να το αφήσω στο πάτωμα. Το 1961, το παρουσίασα με υλικά άλλου είδους με τα οποία δούλευα. Από το 1961 και μετά, σχηματίστηκε η σχολή του Μινιμαλισμού κ.λπ. Κι όμως, παρά τα χρόνια που έχουν περάσει, κανείς δεν έχει αναφέρει αυτό το κακόμοιρο πραγματάκι που είχα φτιάξει το 1961.
Ποζάρει για μία από τις καθιστές φιγούρες στο γλυπτό του George Segal Dinner Table, του 1962.
1962: Φτιάχνει το Box #1, το πρώτο από τη σειρά των αριθμημένων κουτιών του. Φτιάχνει επίσης δεκαπέντε έργα με τίτλο Dinner στο χρονικό διάστημα μεταξύ 1962 και 1965. Συνεχίζει να συμμετέχει σε αρκετά happenings. Γράφει το διήγημα Still Dickman και παίζει στο Pat's Birthday, μία ταινία του Claes Oldenburg και του Robert Breer. Φτιάχνει γλυπτά από υλικά που βρίσκει κοντά στo σπίτι της οικογένειάς του, όπως καρφιά, ασημόχαρτο ή πιρούνια. Ντύνει επίσης τα βιβλία με αμέτρητες καρφίτσες κολλημένες με ρητίνη, τοποθετώντας καμιά φορά ανάμεσα στις σελίδες τους αντικείμενα όπως μαχαίρια, ξυράφια ή σπασμένα πιάτα. Κάθε γενιά πρέπει να ανακαλύπτει τρόπους για να βλέπει τα πράγματα λίγο διαφορετικά. Έτσι κι εγώ πήρα μερικές καρφίτσες και κόλλα κι είδα αμέσως ότι μπορούσα να φτιάξω με αυτά ένα φανταστικό γλυπτό... Συνδεόταν και με το παρελθόν μου- την παράδοση της αργυροχοΐας και του χρυσού του Βυζαντίου.
1963: Aρχίζει να χρησιμοποιεί μάλλινο νήμα, μια μακριά, λεπτή λωρίδα χρώματος. Γράφει τα διηγήματα Flowerman και Killman. Τότε είναι που συλλαμβάνει την ιδέα ενός δωματίου με καθρέφτες για την τουαλέτα του Killman: Ήταν ένα δωμάτιο σε σχήμα κύβου, το οποίο καλύπτονταν εξ ολοκλήρου από καθρέφτες, ακόμη και στο πάτωμα και την οροφή του.
1964: Τον Ιούνιο οι γονείς και η αδερφή του επιστρέφουν στην Ελλάδα. Ο Σαμαράς, ο οποίος έμενε μαζί τους μέχρι εκείνη τη στιγμή, μετακο- μίζει στην 77η Οδό, σε ένα μικρό διαμέρισμα που γίνεται εργαστήριο και κατοικία του. Γνωρίζω κάποιους που έχουν εργαστήριο και είναι αναγκασμένοι να παίρνουν το αμάξι τους για να πάνε εκεί. Όμως, εγώ κάθομαι κι εργάζομαι στο τραπέζι μου και μπορώ να κάνω οτιδήπο- τε-τα πάντα είναι γύρω μου. Είναι σχεδόν σαν να βρίσκομαι σε διαστημόπλοιο ή υποβρύχιο. Ο James Rosenquist τον προτείνει στο ετήσιο τεύχος "New Talent" του περιοδικού Art in America. Η ατομική του έκθεση στη Green Gallery της Νέας Υόρκης περιλαμβάνει το Room #1. Ο Σαμαράς μεταφέρει όλα τα αντικείμενα του δωματίου του από το πατρικό του σπίτι σε ένα δωμάτιο ιδίου μεγέθους , που κατασκευάζεται μέσα στην γκαλερί. Ήθελα να κάνω το πλέον προσωπικό πράγμα που θα μπορούσε να κάνει ένας καλλιτέχνης. Ήταν η πλέον ολοκληρω- μένη εικόνα του εαυτού μου που θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς τη φυσική παρουσία μου.
1965: Στην Ανατολική Ακτή αρχίζει να αναπτύσσεται ένα "καλλιτεχνικό κίνημα" του οποίου το κύριο χαρακτηριστικό είναι η προσκόλληση στην απλούστερη φόρμα, ως αντίδραση στον Αφηρημένο Εξπρεσιο- νισμό. Οι "primary structures" (πρωταρχικές κατασκευές) με γεω- μετρικά σχήματα και βιομηχανοποιημένα χρώματα κάνουν την εμφάνισή τους με πρώτους "διδάξαντες" τους D. Judd, C. Andre, D. Flavin, S. LeWitt και R. Morris, μεταξύ άλλων.
1966: Ο Σαμαράς συνεχίζει να δουλεύει με ακτινογραφίες. Η έκθεση Samaras: Selected Works, 1960-1966, η πρώτη ατομική έκθεση του καλλιτέχνη στην Pace Gallery, στην 57η Οδό, περιλαμβάνει το Mirrored Room, κουτιά, άλλα γλυπτά, σχέδια και έργα με καρφίτσες και ακτινογραφίες.
Το Mirrored Room αγοράζεται μέσα στις πρώτες εβδομάδες της έκθεσης από τον Seymour Knox προς 17.000 δολάρια, για λογαρια- σμό της Albright-Knox Art Gallery.
1967: Ταξιδεύοντας μαζί με το μεγαλύτερο ξάδερφό του, τον Tom Kremes, ο Σαμαράς επισκέπτεται την Ελλάδα για πρώτη φορά από το 1948, όταν έφυγε με τη μητέρα του. Πηγαίνει στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Καστοριά, την οποία βρίσκει πολύ αλλαγμένη, όπως και την υπόλοιπη Ελλάδα.
Η ημερομηνία της μετάβασής του στην Καστοριά, η 21η Απριλίου, συμπίπτει με την επιβολή της δικτατορίας.
1968: Ο Σαμαράς αρχίζει να διαβάζει επιστημονική φαντασία και γράφει το πρώτο κεφάλαιο της αυτοβιογραφίας του, το οποίο θα δημοσιευθεί το 1971 στο "Samaras Album" με τίτλο "Autobiographic Preserves".
Το Room #3, η δεύτερη κατασκευή με καθρέφτες σε μέγεθος δωματίου, παρουσιάζεται στην έκθεση Documenta 4, στο Kassel της Γερμανίας, μαζί με άλλα του έργα.
Δημιουργεί το Book, ένα βιβλίο από σκληρό χαρτόνι, το οποίο δημοσιεύουν οι εκδόσεις της Pace Gallery σε εκατό αντίτυπα. Το βιβλίο περιέχει μεταξοτυπίες, χάρτινες κατασκευές που ξεπετά- γονται, αναδιπλούμενα ένθετα και θήκες με προσθήκες όπου είναι τυπωμένα οκτώ διηγήματά του, γραμμένα την περίοδο 1959 - 1967.
1969: Ο Σαμαράς διδάσκει ως επισκέπτης-καθηγητής στη Σχολή Τέχνης του Yale. Με το που φτάνει, ο Σαμαράς αδειάζει μια βαλίτσα γεμάτη με διάφορα εργαλεία με τα οποία μπορεί να ανάψει φωτιά, χρησιμο- ποιώντας δεκαεννιά διαφορετικές μεθόδους.
Σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στην έγχρωμη ταινία 16 mm "Self" (23 λεπτών).
Η ταινία κάνει πρεμιέρα στο Museum of Modern Art της Νέας Υόρκης, στις 13 Αυγούστου.
Το Book (1968) εκτίθεται στο Museum of Modern Art της Νέας Υόρκης μαζί με μια επιλογή σαράντα ενός αντικειμένων που χρησιμοποιήθηκαν στην κατασκευή του.Το φθινόπωρο ξεκινά τη σειρά Chair Transformations (Μεταμορφώσεις Καρεκλών) στην οποία μεταμορφώνει ποικιλοτρόπως μια καρέκλα, που αποτελεί ένα από τα κύρια στοιχεία της επίσημης φρασεολογίας του ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του '50. Γράφει το δεύτερο κεφάλαιο της αυτοβιογραφίας του.
Τον Δεκέμβριο αγοράζει μια φωτογραφική μηχανή Polaroid 360 και με αυτή βγάζει τις πρώτες του φωτογραφίες, τις οποίες θα ονομάσει AutoPolaroids.
1970: Γράφει το τρίτο κεφάλαιο της αυτοβιογραφίας του. Πραγματοποιεί- ται η έκθεση Lucas Samaras: Chair Transformations τον Οκτώβριο, στην Pace Gallery, στην 57η Οδό.
1971: Το "Samaras Album" δημοσιεύεται σε συνεργασία των εκδόσεων του Whitney Museum και της Pace Εditions σε δυο χιλιάδες αντίτυπα, ενώ παράγεται και μια έκδοση πολυτελείας εκατό αντιτύπων. Στο βιβλίο δημοσιεύονται τετρακόσιες πέντε AutoPolaroids, οι οποίες χρονολογούνται από τον Δεκέμβριο του 1969 μέχρι τον Μάιο του 1971.
1972: Η Polaroid κυκλοφορεί το πλήρως αυτόματο μοντέλο SX-70 Land, το οποίο παράγει αυτο-ρυθμιζόμενες, αυτο-εμφανιζόμενες έγχρωμες στιγμιαίες φωτογραφίες.
Η έκθεση Lucas Samaras, η πρώτη μεγάλη αναδρομική έκθεση του Σαμαρά από μουσείο εγκαινιάζεται τον Νοέμβριο στο Whitney Museum of American Art της Νέας Υόρκης, με τριακόσια εβδομήντα επτά έργα.
1973: Mετά από πρόταση του Harold Jones, ο Σαμαράς λαμβάνει ως δώρο από την Polaroid μια καινούρια SX-70 για πειραματισμό. Ο Σαμαράς έχει πει για αυτό ότι ήταν ένα από τα καλύτερα δώρα που θα μπο- ρούσε να κάνει κάποιος σε έναν καλλιτέχνη. Ξεκινά μια δεύτερη σειρά Polaroids, την οποία θα ονομάσει Photo-Transformations (Φωτο-Μεταμορφώσεις).
1974: Για πρώτη φορά μετά από δέκα χρόνια φτιάχνει παστέλ. Δημιουργεί ακόμη δεκάδες σκίτσα για ισχνά, επίπεδα γλυπτά (υποτυπώματα) που θα κοπούν σε χάλυβα.
1975: Ο Σαμαράς ξεκινά τα σχέδια Matrix (Μήτρες) με γραφίτη και αργότερα με μολύβι σε ασημί και μπρούντζινο χρώμα πάνω σε μαύρο χαρτόνι, που απεικονίζουν σχεδιαστικά εργαλεία, σε συνδυασμό με τα χέρια του καλλιτέχνη και γράμματα ή λέξεις. Στις 17 Μαρτίου, ενώ φτιάχνει το πρώτο Matrix, πεθαίνει η μητέρα του στην Ελλάδα.
Το Museum of Modern Art της Νέας Υόρκης διοργανώνει ατομική έκθεσή του. Η κορυφαία μονογραφία της Κim Levin για τον Σαμαρά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Harry N. Abrams.
1976: Η έκθεση 200 Years of American Sculpture στο Whitney Museum of American Art της Νέας Υόρκης περιλαμβάνει την κατασκευή με καθρέφτες Corridor #2
Aγοράζει μια ραπτομηχανή και ξεκινά μία σειρά έργων από ύφασμα, την οποία αργότερα θα ονομάσει Reconstructions (Aνακατασκευές).
1977: Τα Documenta του Kassel ανοίγουν την πόρτα τους στη φωτογρα- φία ως μορφή τέχνης ισότιμη με τη ζωγραφική, τη γλυπτική και τη χαρακτική.
Γίνεται η πρώτη έκθεσή του στην Ευρώπη, στη Zabriskie Gallery στο Παρίσι.
1978: Παρουσιάζονται έργα του από ύφασμα στην έκθεση Samaras Reconstructions στην Pace Gallery.
Ξεκινά τρεις νέες σειρές φωτογραφιών Still Lifes, Figures και Sittings. Και για τις τρεις σειρές χρησιμοποιεί το νέο φιλμ Polacolor II 8 x 10 και τη φωτογραφική μηχανή ARCA-SWISS.
Η σειρά Sittings (Πόζες), την οποία θα συνεχίσει μέχρι το 1980, αποτελεί ται από καθιστά κυρίως γυμνά πορτραίτα φίλων και γνωστών του Σαμαρά και του εαυτού του. Φτιάχνει επίσης φωτο- γραφίες του καθιστικού του, οι οποίες προμηνύουν τη σειρά Panoramas (Πανοράματα).
1980: Αρχίζει να κατασκευάζει αγαλματίδια από πηλό. Τα Crude Delights (Χυδαίες Απολαύσεις), μια ανθολογία κειμένων του της περιόδου 1959-1967, εκδίδονται από τις Pace Gallery Εditions.
1981: Είκοσι από τα πήλινα αγαλματίδιά του χυτεύονται σε μπρούντζο. Για το Sculpture Table ο καλλιτέχνης χυτεύει τα αγαλματίδια πάνω στο ξύλινο τραπέζι που είχε κρατήσει από το πατρικό του σπίτι στο New Jersey.
1983: Η γκαλερί Jean Bernier στην Αθήνα παρουσιάζει την έκθεση Lucas Samaras, με έργα του της περιόδου 1982-1983, Panoramas, σχέδια με χρωματιστά μολύβια και παστέλ. Ο Σαμαράς έρχεται στην Ελλάδα και αυτό ήταν το τελευταίο ταξίδι στην πατρίδα του μέχρι σήμερα.
1985: Η έκθεση Lucas Samaras: Paintings, στην Pace Gallery, 57η Οδός, παρουσιάζει τη σειρά Heads, τα πρώτα του ζωγραφικά έργα μετά από μία και πλέον δεκαετία. Τον Οκτώβριο ξεκινά να φιλοτεχνεί αυτοπροσωπογραφίες σε σχέδια διάστικτα με κηλίδες μελανιού που βασίζονται στις Auto-Polaroids και τις μεταγενέστερες φωτογραφίες
1986: Ο Σαμαράς ποζάρει για τον Chuck Close. Το έργο σήμερα ανήκει στη συλλογή του Μητροπολιτικού Μουσείου Τέχνης.
1987: Φιλοτεχνεί συρμάτινες καρέκλες, λεπτές κατασκευές που καλύπτον- ται από μεγάλη ποικιλία υλικών - κουζινικά, πλαστικά λουλούδια, μολύβια, περιδέραια με χάντρες, και μικρά αγαλματίδια - καθώς και αντικείμενά του καλυμμένα με απομιμήσεις πολύτιμων λίθων.
1988: Η αναδρομική έκθεση Lucas Samaras: Objects and Subjects, 1969-1986, εγκαινιάζεται στο Denver Art Museum και περιοδεύει σε πέντε αμερικανικά μουσεία την περίοδο 1988-1989. Κατασκευάζεται το Mirrored Cell διαστάσεων 3,6 τ.μ., που παρουσιάζεται στην Pace Gallery, στην 57η Οδό, και αγοράζεται την επόμενη χρονιά από την National Gallery of Art της Ουάσινγκτον.
1989: Η έκθεση Samaras on Paper στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης, που επιμελήθηκε ο William Lieberman, αποτελείται από τριάντα έξι έργα σε χαρτί, επιλεγμένα από τα πενήντα σχέδια και φωτογραφίες που δώρισαν οι Arne και Milly Glimcher.
Τον Αύγουστο μετακομίζει σε νέο διαμέρισμα, σε ένα από τα υψηλό- τερα και κομψότερα κτίρια του Manhattan. Όπως και παλαιότερα, το διαμέρισμά του αποτελεί ταυτόχρονα και το εργαστήριό του.
1990: Δημιουργεί τα πρώτα Panoramas και φωτογραφίες με θέμα το νέο του διαμέρισμα. Για την έκθεση Lucas Samaras στις Waddington Galleries του Λονδίνου κατασκευάζεται το Mirror Corner. Το ίδιο έργο μεταφέρεται με άλλα στην έκθεση Lucas Samaras στην Xippas Gallery στο Παρίσι.
1992 : Το φθινόπωρο ξεκινά μια σειρά ιδιαίτερα λεπτομερών σχεδίων με μαύρο μελάνι με βάση φωτογραφίες TPX τις οποίες "ξεπατικώνει" χρησιμοποιώντας φωτιζόμενο κουτί. Στις αυτοπροσωπογραφίες αυτές, κρατάει την πένα Montblanc με την οποία σχεδιάζει.
1996: Ο Σαμαράς αγοράζει τον πρώτο του υπολογιστή και πειραματίζεται με έργα που δημιουργεί σε αυτόν. Ξεκινά να χάσει δεκαπέντε κιλά, καθώς προετοιμάζεται για μια νέα σειρά φωτογραφικών αυτοπρο- σωπογραφιών, για να δει πώς θα φαίνεται το σώμα του όταν γεράσει.
Η έκθεση Kiss Kill, Perverted Geometry, Inedibles, Self-Absorption στην PaceWildenstein Gallery, στην 57η Οδό, πραγματοποιείται προς τιμή των εξηκοστών γενεθλίων του και περιλαμβάνει εκατόν είκοσι τέσσερα έργα της περιόδου 1958-1996.
1998: Η έκθεση Lucas Samaras: Gold στην PaceWildenstein, στην 57η Οδό, παρουσιάζει τα κοσμήματα που σχεδίασε ο ίδιος, καθώς και τη συλλογή του από πεντακόσια οκτώ περιδέραια με γυάλινες χάντρες.
1999: Η έκθεση Modern Odysseys: Greek American Artists of the 20th Century στο Queens Museum of Art της Νέας Υόρκης, με κύριο χορηγό το Ίδρυμα Ιωάννου Φ. Κωστόπουλου, παρουσιάζει τριάντα τέσσερις αμερικανούς καλλιτέχνες ελληνικής καταγωγής, στους οποίους συμπεριλαμβάνεται και ο Σαμαράς με το Mirrοred Corner.
2000: Η έκθεση ταξιδεύει στη Θεσσαλονίκη, στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Η ελληνική παρουσίαση περιλαμβάνει μεγαλύτερο αριθμό έργων του Σαμαρά.
2001: Πτώση των Δίδυμων Πύργων του World Trade Center στη Νέα Υόρκη από τρομοκρατική ενέργεια.
2002: Το καλοκαίρι, αρχίζει να επεμβαίνει στις φωτογραφίες του -τις Φωτο-Μεταμορφώσεις και τα μεταγενέ- στερα έργα του- με τη βοήθεια του λογισμικού Adobe Photoshop.
Με μια νέα ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, τη Leica Digilux, αρχίζει να φωτογραφίζει τον εαυτό του και το διαμέρισμά του και να επεμβαίνει ψηφιακά στις
φωτογραφίες.
2003: Δημιουργεί τη σειρά Photofictions (Φωτοφαντασιώσεις), με φωτογραφικές λήψεις εξωτερικών χώρων, κυρίως του Central Park, στις οποίες με ηλεκτρονική επεξεργασία εντάσσει και τον εαυτό του. Πραγματοποιείται η έκθεση Unrepentant Ego: The Self-Portraits of Lucas Samaras στο Whitney Museum of American Art στη Νέα Υόρκη με επιμελήτρια την Marla Prather και βασικό χορηγό το Ίδρυμα Ιωάννου Φ. Κωστόπουλου. Παρουσιάζονται τριακόσια πενήντα περίπου έργα τα οποία σχετίζονται με το θέμα που ο Σαμαράς εξερεύνησε βαθύτερα στην καλλιτεχνική του πορεία: την ίδια του την εικόνα. Ξεκινάει μια καινούργια σειρά έργων, τα Photoflicks (Φωτο- ταινίες). Πρόκειται για videos ηλεκτρονικά επεξεργασμένα με το πρόγραμμα Quick Time.
Πηγή:
in.gr