Μανόλης ή Μανώλης; → Μανόλης

[ii2ms]

Μανόλης Αναγνωστάκης

δε μου λές ο Μανόλο ισπανός είναι;

εγώ ξέρω ο Μανώλης γράφεται με ωμέεεγα

αλλά με τόσους ισπανόφωνους που είχε μπλέξει έγινε κι αυτός Ισπανός!

[spiros]

Μανώλης/Μανόλης. Το όνομα παράγεται από το Εμμανουήλ. Το ωμέγα δεν έχει ετυμολογική βάση, οι παλιότεροι το συνήθιζαν επειδή τους φαινόταν πιο αριστοκρατικό, πολλοί νεότεροι προτιμούν το «Μανόλης». Η ορθογραφία των κυρίων ονομάτων εξαρτάται, σε κάποιο βαθμό, και από το προσωπικό γούστο του καθενός.
Ο τρόμος για την απλοποίηση και για τις αλλαγές της ορθογραφίας | Alfavita

Μανώλης
Το σωστό: Επειδή, λέει, το όνομα προέρχεται από το Εμμανουήλ, στη γραφή του οποίου δεν υπάρχει ίχνος ω, το σωστό είναι Μανόλης.
Αγαπάμε το λάθος: Γιατί θεωρούμε το ω το πιο σέξι γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου. Τα έχει πει αυτά και ο Χριστιανόπουλος (αυτός βεβαίως, με τη λατρεία του στην υπογεγραμμένη, το πήγε λίγο παραπέρα…): μὴν καταργεῖτε τὴν ὑπογεγραμμένη/ἰδίως κάτω ἀπὸ τὸ ὠμέγα/εἶναι κρῖμα νὰ ἐκλείψει/ἡ πιὸ μικρὴ ἀσέλγεια/τοῦ ἀλφαβήτου μας.
10 ορθογραφικά λάθη που δεν θέλουμε με τίποτα να διορθώσουμε. Γιατί έτσι μας αρέσει

Εμμανουήλ (ο) {άκλ.} 1. ονομασία τού Ιησού Χριστού κατά τον προφήτη Ησαΐα 2. όνομα μαρτύρων τής Ορθόδοξης Εκκλησίας 3. ανδρικό όνομα. Επίσης (καθημ.) Μανόλης (συνήθ. ορθ. Μανώλης).
[ΕΤΥΜ. μτγν. < εβρ. Immânu El «μαζί μας (είναι) ο Θεός», προσωνυμία που στην Κ.E. αποδίδεται στον Ιησού, πβ. Ματθ. 1, 23: ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει, καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Εμμανουήλ, ὅ ἐστιν μεθερμηνευόμενον μεθ' ἡμῶν ὁ θεός (με παράθεση από τον Ησαΐα 7, 14)].
— Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας Γεωργίου Μπαμπινιώτη

Immanuel
From Hebrew עִמָּנוּאֵל‎ (imanu'él), from עִמָּנוּ אֵל (imánu él, literally “God is with us”)
Immanuel - Wiktionary

Μανόλης - Βικιλεξικό
Εμμανουήλ - Wiktionary
Μανόλης Αναγνωστάκης - Βικιπαίδεια
Μανόλης Αναγνωστάκης - Ποιήματα

[ii2ms]

το "ουή" είναι ίχνος από ωμέγα κατά τη γνώμη μου - όχι μόνο ίχνος αλλά το ωμέγα αυτό

[Dr Moshe]

Καλώς ήλθατε, αγαπητέ, και ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον ερώτημα.

Όχι, ο συνδυασμός -ουη- δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την άρθρωση του -ω- ως μακρού [o:] και δεν δικαιολογεί τη γραφή Μανώλης. Σε μεσαιωνικά κείμενα συναντούμε σποραδικά το όνομα ως Μανουήλης / Μανοῆλος (μανοηλᾶτον απεκαλείτο επίσης κάποιο νόμισμα επί Μανουήλ Α΄ Κομνηνού) και η συνάρθρωση -οη- /oi/ οδήγησε σε έκκρουση (δηλαδή σίγηση) του ασθενέστερου /i/ από το ισχυρότερο /o/. Το αποτέλεσμα της έκκρουσης διατυπώνεται γραπτώς με τον απλούστερο τρόπο, που είναι το -ο-: Μανόλης.

Ελπίζω οι πληροφορίες αυτές να απαντούν στην απορία σας. Ευχαριστώ.

[yorgi]

Προσωπικά πάντως χρησιμοποιώ
(χαριτολογώντας & απευθυνόμενος σε φίλους)
& τον τύπο 'Μανούλης'.
:)
(Α, μόλις ανακάλυψα ότι υπάρχει & στο βικιλεξικό
Μανούλης - Βικιλεξικό)