Βάγιος Μπαγλάνης

[wings]

NTALARAS-MONAXIA XILADES FYLLA(ΝΤΑΛΑΡΑΣ-ΜΟΝΑΞΙΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΦΥΛΛΑ) - YouTube

Θάνος Μικρούτσικος & Κώστας Τριπολίτης, Μοναξιά χιλιάδες φύλλα
(τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας / δίσκος: Συγγνώμη για την άμυνα (1992))

Βάγιος Μπαγλάνης, Άτιτλο (Αν μείνω χωρίς πληγές...)

Αν μείνω χωρίς πληγές
θ’ αγαπήσω τη ματαιότητα
Να ’μαι που περιμένω στο σκοτάδι το απρόβλεπτο
Καίω το πνεύμα μου μπροστά σ’ ένα στοχαστικό πρόσωπο
Ο έρωτας γυμνώθηκε και ξέχασε
τι στοιχίζει μια λέξη
Η ώρα είναι αχώρητη
Ο καθαρός ουρανός δεν χρειάζεται άφεση
Κι ο άνεμος της καμπάνας καλεί το πρόσωπο της μοναξιάς                                   

Από τη συλλογή Απόπειρα αυτάρκειας (1964)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=Gcxv7i02lXc

Carlos Gardel, Por una Cabeza (1935))

Βάγιος Μπαγλάνης, Κι αγάπησε ακόμα μια φορά

Αυτό το γυναικείο σώμα δεν είναι μόνο για ηδονική χαρά
Ανοίγει τα δάχτυλα να ψηλαφήσουνε ένα καθαρό αίσθημα
Φωτίζεται το χαμόγελο τα χείλη μυρίζουνε υγεία
Δρασκελάει το στήθος μια βουερή πνοή
Που ξαναδίνει όνομα στο σκίρτημα των ματιών σου
Μαζί με τις αμφιβολίες διώξαμε και τα λόγια
Η ώρα είναι νιογέννητη
Πριν φύγει
Θα πάρει μια φρέσκια συνενωμένη ανάσα
Που θα παίζει με τη θέρμη της φωτιάς
Σαν το ναζιάρικο χάδι της φλόγας

Φεύγεις κιόλας και δεν πρόλαβα να σ’ ευχαριστήσω
Ούτε έναν ψίθυρο αγάπης να σου πω
Για να πάρω μαζί μου ένα γελαστό παιδικό πρόσωπο
Ούτε τη φωνή σου να ξεχωρίσω
Το γνώριμο εκείνο λίκνισμα
Σαν απαλό παραμίλημα του φωτός
Τώρα που φεύγεις πληθαίνει μέσα μου η ζωή
Με τη μυστικιά γέψη της γυναίκας
Που δρασκελάει το κατώφλι της ανταπόκρισης
Ακόμα μια στιγμή να νιώσω τη χάρη
Σαν το παιδί που δίψασε στο παιχνίδι
Κι αγάπησε ακόμα μια φορά τη ζωή

Από τη συλλογή Βλάστηση των ρηγμάτων (1967)

[wings]

Φως, ελπίδα, ουρανός - YouTube

Θάνος Μικρούτσικος & Λάκης Λαζόπουλος: Φως, ελπίδα, ουρανός
(τραγούδι: Δημήτρης Μητροπάνος / δίσκος: Ψάξε στ' όνειρό μας (1997))

Βάγιος Μπαγλάνης, Τρόπος ζωής

Είμαι ένας κόσμος που μελετάει τις άγραφες σελίδες
Απορώ πώς μένουν μερικοί ανυποψίαστοι
Μαζεύω έστω και τα ψίχουλα της ομορφιάς
Έχω να ξοδέψω λαχτάρες
Ζω γιατί δεν μπορώ να μετράω το γέλιο
Δεν μπορώ να ξεγελάω τον πόνο
Νιώθω το τρίξιμο της άμμου μέσα στα χέρια μου
Και λέω έστω και συλλαβιστά ό,τι αγαπώ
Κερδίζω τη φωνή μου μέσα από ήχους
Που δημιουργούν ύποπτες αντηχήσεις
Δύσκολα θα διάλεγα ανάμεσα στη γαλήνη και στην αντάρα
Θυμάμαι που γινόμουν ανήμπορος βλέποντας τις παγίδες
Και τις πράξεις τις κατάλληλες για ηλιθίους
Άραγε θα βρω το κουράγιο να ξαναδέσω
Το νόημα του κόσμου στην ελπίδα
Που ολοένα γίνεται αμίλητη και σκληρή

Από τη συλλογή Βλάστηση των ρηγμάτων (1967)