Μια νύχτα → Une nuit (Κωνσταντίνος Π. Καβάφης, Cavafy Constantin)

[Frederique]

Μια νύχτα    Κωνσταντίνος Π. Καβάφης        Η κάμαρα ήταν πτωχική και πρόστυχη,    κρυμένη επάνω από την ύποπτη ταβέρνα.    Aπ’ το παράθυρο φαίνονταν το σοκάκι,    το ακάθαρτο και το στενό. Aπό κάτω    ήρχονταν η φωνές κάτι εργατών    που έπαιζαν χαρτιά και που γλεντούσαν.        Κ’ εκεί στο λαϊκό, το ταπεινό κρεββάτι    είχα το σώμα του έρωτος, είχα τα χείλη    τα ηδονικά και ρόδινα της μέθης —    τα ρόδινα μιας τέτοιας μέθης, που και τώρα    που γράφω, έπειτ’ από τόσα χρόνια!,    μες στο μονήρες σπίτι μου, μεθώ ξανά.

Une nuit    Cavafy Constantin            La chambre était pauvre, ordinaire    Cachée juste au-dessus d’un café mal famé.    De sa fenêtre, on voyait la ruelle    étroite et sale. D’en bas,    montraient les voix des ouvriers    Jouant aux cartes et s’amusant.        Et là sur l’humble lit, sur le lit plébéien    J’ai connu le corps de l’amour, connu    Les lèvres rouges, charnelles de l’ivresse    Si rouges et si lourdes d’ivresse qu’a l’heure    Où j’écris maintenant en cette maison solitaire    Après tant d’années je me sens ivre de nouveau.

Jacques Lacarrière, «Dictionnaire amoureux de la Grèce», Editions Plon, pages: 160-161