homo rapiens → άνθρωπος άρπαγας

[spiros]

Having systematically "desacralised" ourselves (ie ceased to think of ourselves as sacred beings), we have had little difficulty desacralising the world around us, evolving a world view that strips the earth and its creatures of any sacred significance, reducing our natural inheritance to a bank of exploitable assets uniquely available to Homo rapiens.
https://www.guardian.co.uk/uk/2000/may/20/monarchy.comment


homo rapines
homo rapiens

[banned8]

Ο όρος ανήκει στον John Gray (βρίσκεται στο βιβλίο του Straw Dogs: Thoughts on Humans and Other Animals) και αυτός τον γράφει Homo rapiens. Κεφαλαίο H και rapiens κατά το sapiens.

[billberg23]

"Dyslectics of the world, untie!"

As long as it sounds the slightest bit learned or authoritative, *rapines* will undoubtedly continue to spread on the Misinformation Superhighway.

[wings]

Ο όρος ανήκει στον John Gray (βρίσκεται στο βιβλίο του Straw Dogs: Thoughts on Humans and Other Animals) και αυτός τον γράφει Homo rapiens. Κεφαλαίο H και rapiens κατά το sapiens.

Συμφωνώ απόλυτα.

[spiros]

It is true that a few traditional peoples lived in balance with the Earth for long periods. The Inuit and the Bushmen stumbled into ways of life in which their footprint was slight. We cannot tread the Earth so lightly. Homo rapiens has become too numerous.
Straw Dogs: Thoughts on Humans and Other Animals


Κι εγώ έπεσα πάνω του τυχαία ξεφυλλίζοντας ένα βιβλίο στο σπίτι ενός φίλου:
Φθόνος, Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα

Όταν ρωτήθηκα αν θα μ' ενδιέφερε να γράψω ένα βιβλίο για τη σειρά του Oxford University Press πάνω στα επτά θανάσιμα αμαρτήματα, η αλαζονεία, η λαιμαργία και η απληστία είχαν ήδη ανατεθεί σε άλλους συγγραφείς. Θα μπορούσα, λοιπόν, να επιλέξω ανάμεσα στην οργή, την οκνηρία, τη λαγνεία και το φθόνο. Η λαιμαργία, μού φαινόταν δελεαστική, επειδή είμαι ένας λεπτός που μέσα του -για να αντιστρέψω το γνωστό σχόλιο του Cyril Connolly- υπάρχει ένας χοντρός που προσπαθεί να δραπετεύσει. Με τραβούσε, επίσης, η οκνηρία, με την οποία μια νευρική ιδιοσυγκρασία -είμαι ένας άνθρωπος που δεν τον χωράει ο τόπος, ή μάλλον είμαι της σχολής "κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα"- ποτέ δεν μου επέτρεψε να ασχοληθώ μ' έναν σταθερό και αφοσιωμένο τρόπο· και η ιδέα να ασχοληθώ επαγγελματικά με την τεμπελιά -αν και ήταν απρόσιτη για μένα στη ζωή- έμοιαζε να είναι ένα πάρα πολύ ελκυστικό θέμα προς διερεύνηση. Η λαγνεία, λυπάμαι που το αναφέρω, ήταν εντελώς εκτός συζήτησης. Πέρα από κάποια ηλικία -και φοβάμαι ότι την έχω φτάσει πια- το υπερβολικό ενδιαφέρον για τη λαγνεία μοιάζει ανάρμοστο, για να μην πούμε αισχρό, στον άνθρωπο. Όχι· τελικά, όπως ίσως και αρχικά, ήμουν για τον φθόνο προορισμένος.

[wings]

Interesting!

Φτιάξε τώρα και τον τίτλο σαν καλό παιδάκι που είσαι. :-)