Αναστασία Καραογλάνη

[wings]

Αναστασία Καραογλάνη, Σε πλήρη ανθοφορία*

Από παιδιά
υποψιαζόμασταν
την ανθοφορία μας,
απλά δε γνωρίζαμε
τις λέξεις του ορισμού της
κι όταν η ώρα της
αυτόβουλα προσήλθε
την προσπεράσαμε
υπεραπασχολημένοι.
Και σαν αγγίξαμε
τα ξεραμένα της μπουμπούκια
σε στεφάνι κηδείας αγαπημένου
τότε επιτρέψαμε στην αίσθηση
να μας πλημμυρίσει

* In full bloom στην P.

Από τη συλλογή In full bloom (2015)

[wings]

Αναστασία Καραογλάνη, Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος

Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος

πάντα ο λόγος,

δύναμη γενεσιουργός
που κάνει την ουσία να κλονίζεται
και να συστρέφεται γύρω από τους άξονές της∙
άπειρη έκρηξη προετοιμάζει
βάθος εγκάτων ανταριάζει.
Στου πρώτου του φιλιού εραστές,
γλώσσα και χείλη,
το βάθος του κρατήρα ατελεύτητο
στόμιο αίσθησης βροντερής
κάνει το σώμα να υποφέρει και να ανθίζει∙
με λάβα κόκκινη και μαύρη προετοιμάζεται
–ένωση απόλυτη, χορταστική–
δε λογαριάζει πού εκτοξεύει και ποιον πιάνει.
Κοινή η τύχη των κατοίκων του φιλιού
άσκεφτοι μα και συνετοί
το ίδιο απροστάτευτα ασκεπείς
σπαράσσουν,
του οργασμού τον θάνατο τρέχοντας να αποφύγουν.
Δεν ήξεραν οι στους αιώνες άμαθοι
όταν στο στόμιο χωθείς του πορφυρού
βλέπεις το μαύρο να έρχεται, σ’ αγγίζει

μα είναι αργά πια σώμα
ο λόγος σε ξεγέλασε,
η επινόηση του μοχθηρού μυαλού,
για να διαιωνίζει με τα ωραία θέλγητρα
της σάρκας την επιπόλαιη ουσία
έπλασε την ψυχή να ξεσηκώνεται,
δύσκολα μα ανεπίστρεπτα,
στου θάνατου την παντελή λαγνεία.

Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος

εν τέλει η φθορά

Από τη συλλογή In full bloom (2015)

[wings]

Αναστασία Καραογλάνη: Σε ήχο ψευδό «σ»

Έλα να χαϊδευτούμε, αγάπη μου
των παιδεμένων στίχων το βαθύ κρεβάτι.
Στην αγκαλιά σου τη σφιχτή γερμένη,
ακούγοντας τη στιβαρή φωνή σου
να της ξεφεύγει εκείνος ο ψευδός ο ήχος
του «σ» της τρυφερότητας
και στην καμπύλη του κλεισμένοι,
δυο άγρια ζώα σαστισμένα,
να σμίξουμε της πείνας μας τη λεία

Από τη συλλογή In full bloom (2015)

[wings]

Αναστασία Καραογλάνη, Εκεί που ζευγαρώνουν τα κοτσύφια

Σε μιας λιόλουστης μέρας τον χείμαρρο
θα ξεπλύνω
τα παγωμένα μαλλιά του χειμώνα.
Θα τα στεγνώσω κάτω απ’ τ’ αμπελόφυλλα
κει που τρυπώνουν τα κοτσύφια
στα πρώτα ζευγαρώματα
κι εξαγνισμένο και ζεστό
το κορμί τους προσφέρω ξανά
σε σένα που πολύ αγάπησα.

Εκεί που ζευγαρώνουν τα κοτσύφια
γεννιούνται οι έρωτες των λέξεων

Από τη συλλογή In full bloom (2015)

[wings]

Αναστασία Καραογλάνη, Το γιούσουρι

«... το γιούσουρι, το αντρειωμένο γιούσουρι.
Πάντα μεγάλο, θαυμαστό πάντα, σκληρό σα σίδερο,
δυνατό σα λέοντας, ψυχωμένο και αθάνατο σα στοιχειό.»
Το γιούσουρι, Ανδρέας Καρκαβίτσας

Βαθιά ριζωμένο
ακράδαντα
πριόνια προδοσίες
κι αμφιβολίες πετριές
αντιστέκεται
εις τους αιώνας των αιώνων
άλας της γης
καλά κρυμμένο
στα μυστικά
διαιώνισης σοφίας

το γιούσουρι του Πάθους

Από τη συλλογή In full bloom (2015)

[wings]

Αναστασία Καραογλάνη, Racemus

Μύρισα κι ήρθα,
Έρωτα.

Από μακριά οσφρίστηκα τον έρωτα
πουκάμισου αψάδα
και ερωμένης φλόγα
Θύμησες κι ηδονές ενώσεων με κατείχαν
όλη τη χθεσινή νυχτιά
σε εραστών περβόλια τριγυρνούσα
όχι παλιών και γερασμένων απ’ τη θλίψη
μα νιων και ωραίων
και πολλά υποσχόμενων.
Παλικαράκια αμούστακα
τσαμπιά να σπάζουν
από αμπέλια ατρύγητα
στο στόμα να μου βάζουνε τη ρώγα,
–κόκκινη αυτή–
με τους χυμούς της
με περιλούζει
από το στόμα σ’ αφαλό
νιότης αχόρταγης κι άνοιαστης για το μέλλον,
των γηρατειών το θάμπος μακριά.

Μυρίζει ο έρωτας
κι όσοι εκπαιδευτήκανε στη μυρουδιά του
τους νέους αφήνουν το πρωί
νωρίς να πάνε στο αμπέλι
μόνοι

Από τη συλλογή In full bloom (2015)

[wings]

Αναστασία Καραογλάνη, Ούτε τ’ αγγέλου μου

Σάστισαν απόψε οι άγγελοί μου
με τις διαρκείς αποκοτιές μου.
Μέχρι να ξεδιπλώσουν τη λευκή φτερούγα τους
τεράστια τη φθορά μου να τυλίξει
ως προστασία θεϊκή
πάλι τους ξέφυγα
και προς στιγμήν
σε θλίψεις αμαρτήματος ερωτικού,
για πότε βρέθηκα
μέχρι κι αυτοί σταυροκοπήθηκαν.
Με τρόπο πάντα μαγικό
στα γήινα κλωθογυρνάω
με τη θεϊκή μου υπόσταση τσαλακωμένη
κι ούτε τ’ αγγέλου μου απ’ το νερό που πίνω
σταλιά δε δίνω

Από τη συλλογή In full bloom (2015)

[wings]

Αναστασία Καραογλάνη, Τότε παραπονιέμαι

Λιγοστή ηδονή
σαν παίρνεις σάρκα
δεν παραπονιέσαι.
Για το χάδι είναι
που κάνεις
τη φασαρία

Από τη συλλογή In full bloom (2015)

[wings]

Αναστασία Καραογλάνη, Ντύνοντας την ηθική

Ποινική ρήτρα στο συναίσθημα
θέλησε να βάλει
της μέρας ο βιοπορισμός,
μα της νύχτας ο οργασμός
ξεχείλισε
την αιώνια ονείρωξή του
και ξαμολήθηκες χαράματα
συναίσθημα να βρεις
του οργασμού την ηθική
να ντύσεις

Από τη συλλογή In full bloom (2015)

[wings]

Αναστασία Καραογλάνη, Αέρας

Με τον αέρα μάτια μου ποιος τολμάει να τα βάλει;
Πότε πουνέντες ντύνεται, πότε σορόκος και πότε
λάγνα η αύρα του θωπεύει τη σαγήνη.
Πότε βοριάς εκδίκηση, δρεπάνι και θερίζει
όσους στο διάβα εμπόδιο του ορθώσαν∙
μες στους αιώνες, πια, είναι σωστό το αίμα
και η θηριωδία του.
Γι’ αυτό μόλις φυσήξει,
οι συνετοί από νωρίς κλειδαμπαρώνονται
κι άσπρο τουλπάνι κατάσαρκα φορούν στο πρόσωπο∙
μόνο τις τρύπες ν’ αναπνέουν δέχονται
και περιμένουν στωικά ν’ αρχίσει εκείνος
τα τερτίπια του κατά το πώς γνωρίζει.
Με ξένα ονόματα κάθε φορά μα η χάρη του γνωστή,
δεν ξεγελάει των ανθρώπων τις μαδημένες φύτρες.
Με τον αέρα μάτια μου
ποιος το τολμάει δίπλα να μετρηθεί;

Αέρας γίνομαι κατά το πώς και πού
ο ορίζοντας μ’ ορίζει.

Από τη συλλογή In full bloom (2015)

[wings]

Αναστασία Καραογλάνη, Στο γέρμα του καλοκαιριού

Πάνω που πήγαινε ν’ αναπαυθεί
στην κούρμπα του το καλοκαίρι
μετά από τόση δόξα,
σ’ ήλιους αψιών ερώτων φρεσκολουσμένη
και λύσσα στην αρμύρα δάκρυα
νωπά
απ’ το άγριο σφυροκόπημα του πένθους στο μεδούλι,
στα χέρια αποτυπώματα ακόμη
από γυναίκας στήθος
προσφορά στου ζευγαριού το μνήμα,
–τέως ροδόχροοι μικροί ερωδιοί
μες στο μπλαβί τους μοβ, έφηβοι πια
να βγάζουν τις γλωσσίτσες τους
βαριές από της έντασης την κένωση–
φύσηξε εκειός ο άνεμος, βοριάς
και γλύκανε μες στη στιγμή
το νιώσιμο εκείνο της παραίτησης και του ματαίου.
Βοριάς αρσενικός,
που ήξερε καλά τι είχε μες στα σκέλια του
σ’ άνυδρων γυναικών τα μέρη χαριεντιζόταν
και μια από δω και μια από κει
λικνίζονταν οι άνθρωποι στη ρότα του
με το μάτι στραμμένο στη ροή του
–ελπίδα ανέλπιδη–
που πάσχιζε να πάρει σώμα
στης γέννας της το πανηγύρι,
και ήταν σαν να έλεγε:
«Μη με κοιτάτε βυζανιάρικος που θα βγω
θηλάστε με και δε θα χάσετε∙
στης σεπτεμβριανής μου αύρας τη δροσιά
αφεθείτε, άλλωστε
είναι η μόνη της στιγμής σας προσφορά.
Από τον θρήνο και το μάταιό του
καλύτερο το βάτεμα γριάς μα νιόγεννης
ελπίδας»

Από τη συλλογή In full bloom (2015)

[wings]

Αναστασία Καραογλάνη, Θα μ’ αναγνωρίσεις

Θα μ’ αναγνωρίσεις
στο γκρίζο της πλατείας
από το φθαρμένο καπέλο
του τέλους του καλοκαιριού.
Πάνω του θα ’χει
κερωμένα κεράσια περασμένης άνοιξης
ώριμες ρώγες μεστού καλοκαιριού
σε κεχριμπαρένια στάχυα αναπαυμένες
έφηβο μίσχο αινιγματικού φθινόπωρου
κι ανήλικο χνούδι χειμωνιάτικης πάχνης
βιαστικό να παραβγεί σ’ ομορφάδα κι ηδονή
παλιές ματαιώσεις και υποσχόμενα μελλούμενα.

Θα μ’ αναγνωρίσεις
στη μέση της πλατείας
ντυμένη στο χαμόγελο (μ)ατιών ελπιδοφόρων
που πίσω από τα σύννεφα
σε γήινους και παραδείσιους ήλιους
αιώνια καλπάζουν

Από τη συλλογή In full bloom (2015)

[wings]

Αναστασία Καραογλάνη, Υλικό ονείρων

Όσους αγάπησα
βροχή εγώ δάκρυα
κι εκείνοι άνεμος ρημαχτικός
ρίζες ο πόθος, παραφυάδες
σαράκι θέριωσε
και το ’ξεραν
μα ανάλγητοι αυτοί
με στάχυα τον λιμό μου δε χορτάσαν
με καραβάνια αλάτι
τη λύσσα μου αφήσαν να καεί
σε αλυκές δακρύων.

Όσοι μ’ αγάπησαν
σκυλιά χωρίς λουρί
πιστά έως ακόμη και στον θάνατο
ανυπέρβλητα
κι ανάλγητη εγώ
προχώρησα
σε αγκαλιές ελπίδες
φρούδες μετά,
μα πόθου των στιγμών μου όνειρα.

Όποιος τα όνειρα εμπορεύεται
πάντα
από υλικό πλούσιος είναι

Από τη συλλογή In full bloom (2015)

[wings]

Αναστασία Καραογλάνη, Πάλι αδέσποτα

Όποιον αδέσποτα ερωτεύτηκα
με πετροβόλησε
με τη σκληράδα του διωγμού στο μάτι.
Πάλι έτσι αδέσποτα με τριγυρίζει.
Στη μυρουδιά του, λαγωνικά,
χωρίς αντίσταση λαγοκοιμάμαι
ανυποψίαστη αυτός θαρρεί,
στου κήπου την κλειστή γωνιά
παραμονεύει

Από τη συλλογή In full bloom (2015)

[wings]

Αναστασία Καραογλάνη, Σπονδή

Με τσάκισαν οι έρωτες που ανέθρεψα κι ανέτρεψα
σπλάχνα λαβώθηκαν κι έτρεξαν
με τις τοξίνες του αίματός τους πεταμένες
στων πιο αλώβητων κι αδιάφορων ματιών
του βάθους της πληγής μου.

Με τσάκισαν οι έρωτες∙
αγγέλων πάπλωμα φτερών σαν προσδοκούσα
αυτοί με γκρεμοτσάκισαν στου Προμηθέα τα βράχια
κι αφού όλοι τους γεύθηκαν
της τρυφερής αποδοχής μου τα εντεράκια,
βαρυστομαχιά προφασιζόμενοι
–μιας και κατά την αντοχή του ο καθένας αφαίμαξε–
τα ράμφη τους ψηλά δεν έστρεψαν να ευχαριστήσουν,
μας στης επόμενης πληγής τον θώρακα
βγήκαν γιουρούσι.

Ραμφίστηκα κι εγώ
θρήνους, έρωτες κρωγμούς
τα κόρτε φτερουγίσματα
πριν την πληγή ξανασουβλίσουν
την καίω, καυτηριάζω στην πυρά.

Της χρείας την ανάγκη σιωπηλά
με αίμα και κρασί
σπονδή στο είναι μου θυσιάζω

Από τη συλλογή In full bloom (2015)