Εισήγηση για την επιλογή κατάλληλου μονοτονικού συστήματος στην ελληνική γλώσσα (Κώστας Βαλεοντής)

[valeon]

Δεν μου λες νεαρέ, εσύ τι είσαι δηλαδή, αναρχικός; :Ρ

Σχετικά νεαρός ὢν τους τα είπα (στους «αρμοδίους» του Υπουργείου), αλλά δεν με άκουσαν σε όλα (βλέπε συνημμένο). Κι αυτά που «άκουσαν» κατά πώς ήθελαν τα έκαναν! :-)

Μονοτονικό 1982

Σε τούτο το φυλλάδιο περιέχονται:
1. Εισήγηση προς το Υπουργείο Παιδείας ως συμβολή (από ένα τρίτο μάτι) στην επιλογή ανάμεσα στα υποψήφια δύο συστήματα μονοτονικής γραφής για τα οποία γινόταν «δημόσιος ...καυγάς»
2. Το Μονοτονικό όπως καθιερώθηκε με το σχετικό Προεδρικό Διάταγμα
3. Μια ...ποιητική

Μονοτονικό

Προ της προπαραλήγουσας
ποτέ δεν μπαίνει ο τόνος
και ΚΕΦΑΛΑΙΑ όταν γραφτούν
οι λέξεις, μένει μόνος!
Μια λέξη μονοσύλλαβη
ο τόνος δεν την μέλει.
Μ’ αν είναι “ή” διαζευκτικό
τότε ασφαλώς και θέλει!
Στο ερωτηματικό το “πώς”
που λέει “με ποιον τρόπο”
και στο ερωτηματικό το “πού”
που λέει “σε ποιο μέρος”
ο τόνος μπαίνει εγκαίρως!
Μ’ αν είν’ το “που” αναφορικό
που λέει “ο οποίος” ή “όπου”
κι αν είν’ το “πως” το ειδικό
που θα σημαίνει “ότι”
μένει άτονο επιτόπου!
Μ’ αυτά τα βρω, ρθω, μπω και βγω
με μονοσύλλαβο μπροστά τους,
σου φεύγει το κεφάλι!
Σαν θέλεις να μην τονιστούν
μπροστά τους τόνο βάζεις.
Κι αν θε κανείς να τονιστούν
- τι τρέλα τούτη πάλι! -
τόνο δεν θα τους βάλει!

– Πόσες συλλαβές έχουν
τα ποίος και ποιος
τα θεία και θεια
τα βίος και βιος
τα βία και βια;
– Αλλοτε έχουν δύο ή δυο
κι άλλοτε πάλι μία ή μια!.

Κ.Β.
21-9-1982

[spiros]

Εδώ νομίζω είναι καλύτερη η θέση του ;)

[wings]

Συμφωνώ.

Ευχαριστούμε, Κώστα. :-)