Θεός μου φαίνεται στ΄ αλήθεια εμένα κείνος
ο άντρας που κάθεται αντίκρυ σου κι από
κοντά τη γλύκα της φωνής σου απολαμβάνει
και το γέλιο σου αχ που ξελογιάζει
και που λιώνει στο στήθος την καρδιά μου
σου τ΄ ορκίζομαι· γιατί μόλις που πάω να
σε κοιτάξω νιώθω ξάφνου μου κόβεται η μιλιά μου
μες στο στόμα η γλώσσα μου·
πυρετός κρυφός με σιγοκαίει κι
ούτε βλέπω τίποτα ούτε ακούω μα
βουίζουν τ΄ αυτιά μου κι ένας κρύος ιδρώτας
το κορμί μου περιχάει· τρέμω σύγκορμη αχ
και πρασινίζω σαν το χόρτο και λέω πώς λίγο ακόμη·
λίγο ακόμη και πάει θα ξεψυχήσω.
Οδυσσέας Ελύτης
Μου φαίνεται ίσος με θεούς πως είναι
ο άντρας αυτός, που κάθεται αντικρύ σου,
κι όταν μαγευτικά μιλείς κοντά του
σε γλυκακούει·
κι όταν χαριτωμένα του γελάσεις,
μέσα στα στήθια μου η καρδιά σπαράζει.
Γιατί ως σε ιδώ μου πιάνεται η φωνή μου
τότες αμέσως,
μα κι είναι ως να μου κόπηκε κι η γλώσσα·
κι αμέσως μέσ᾽ απ᾽ το κορμί μου κάποια
φωτιά περνάει, τα μάτια μου δε βλέπουν,
τ᾽ αυτιά βουίζουν,
ίδρωτας κρύος με λούζει κι όλη τρέμω,
και γίνομαι πιο πράσινη απ᾽ το χόρτο,
και φαίνομαι, πως λίγο θέλω ακόμη
για να πεθάνω….
Ηλίας Βουτιερίδης
Όμοια θεού μού φαίνεται η θωριά του
του αντρός αυτού που κάθεται αντικρύ σου
κι αγρικάει με λαχτάρα τη φωνή σου
σα μιλήσεις κοντά του
και γλυκά σαν γελάσεις· μα η καρδιά μου
στα στήθη μου από τούτο σπαρταράει·
μόλις στρέψω και ιδώ σε ξεψυχάει
κι αποσβήν᾽ η λαλιά μου,
σαν τη γλώσσα μου κάτι να τσακίζει,
σιγανή φλόγα τρέχει το κορμί μου,
θαμπωμένοι δεν βλέπουν οι οφθαλμοί μου,
κι η ακοή μου βουίζει,
ιδρώτ' από τα μέλη μου αναδίνω,
κι όλη τρέμω, πιο πράσινη στο χρώμα
κι από χόρτο, και λέω πως λίγο ακόμα
και νεκρή θ᾽ απομείνω.
Π. Λεκατσάς
Σαν τους θεούς στα μάτια μου φαντάζει
ο άντρας αυτός που κάθεται αντικρύ σου,
και τη γλυκιά φωνή σου ακούει, το γέλιο
που ανάβει πόθους·
όμως την ώρα αυτή σε μένα αλήθεια
ταράζεται η καρδιά βαθιά στα στήθη·
τι κάθε που σε δω, φωνή απ᾽ το στόμα
πια δε μου βγαίνει!
Μου σπάνει η γλώσσα, φλόγα το κορμί μου
το διαπερνάει κρυφή την ίδιαν ώρα·
τίποτε πια τα μάτια δε θωρούνε,
τ᾽ αυτιά βουίζουν·
σταλάζει ο ιδρώτας, το κορμί μου ακέριο
ζώνει η τρεμούλα, κι απ᾽ το χόρτο δείχνω
πιο πράσινη· λίγο θαρρώ μου λείπει
να ξεψυχήσω!
Όμως, καρδιά μου, υπομονέψου...
Κακριδής
Αυτός ο άντρας μού φαίνεται ίσος με τους θεούς,
που κάθεται απέναντί σου
και ακούει δίπλα σου τα γλυκά σου λόγια
και το γέλιο το γεμάτο πόθο. Αλήθεια,
η καρδιά μου στα στήθη πιάνεται από φόβο.
Όταν σ᾽ αντικρίζω, έστω και για λίγο,
η φωνή μου κόβεται,
η γλώσσα μου κομπιάζει, και μια σιγανή
φωτιά καίει κάτω από το δέρμα μου·
τα μάτια μου δε βλέπουν τίποτε
και τ᾽ αυτιά μου βουίζουν·
ιδρώτας κυλά στο κορμί μου κι ένα τρέμουλο
με συνεπαίρνει ολόκληρη. Γίνομαι πιο χλωμή κι απ᾽ το χορτάρι
και νομίζω ότι βρίσκομαι κοντά στο θάνατο.
Αλλά όλα μπορεί να τα αντέξει κανείς…
Δ.Ι. Ιακώβ
Ίσος με τους θεούς μού φαίνεται ο άντρας εκείνος που κάθεται αντίκρυ και σιμά σου, ακούγοντάς σε να γλυκομιλείς και να γελάς τόσο όμορφα· αυτό, στ᾽ αλήθεια, κάνει την καρδιά μου να σκιρτά πανικόβλητη στα στήθη μου. Γιατί, αρκεί να σε κοιτάξω για μια έστω στιγμή, και λέξη δεν ανεβαίνει στα χείλη μου, η γλώσσα μου σπασμένη βυθίζεται στη σιωπή, παρευθύς μια λεπτή φλόγα αρχινά να τρέχει κάτω από το δέρμα μου, τα μάτια μου παύουν να βλέπουν το παραμικρό και τ᾽ αυτιά μου αρχίζουν να βουίζουν. Ιδρώτας με πλημμυρίζει και τρέμουλο με συνεπαίρνει ολόκληρη, γίνομαι πιο χλωμή κι από τη χλόη, και, στο σκοτισμένο λογικό μου, μου φαίνεται πως πάω να ξεψυχήσω.
Κι όμως πρέπει να αποτολμά κανείς τα πάντα, γιατί και ...
Ι.Ν. Καζάζης
Like the very gods in my sight is he who
sits where he can look in your eyes, who listens
close to you, to hear the soft voice, its sweetness
murmur in love and
laughter, all for him. But it breaks my spirit;
underneath my breast all the heart is shaken.
let me only glance where you are, the voice dies,
I can say nothing,
but my lips are stricken to silence, under-
neath my skin the tenuous flame suffuses;
nothing shows in front of my eyes, my ears are
muted in thunder.
And the sweat breaks running upon me, fever
shakes my body, paler I turn than grass is;
I can feel that I have been changed, I feel that
death has come near me.
Richmond Lattimore
He seems to me equal to the gods that man
whoever he is opposite you
sits and listens close
to your sweet speaking
and lovely laughing – oh it
puts the heart in my chest on wings
for when I look at you, a moment, then no speaking
is left in me
no: tongue breaks, and thin
fire is racing under skin
and in eyes no sight and drumming
fills ears
and cold sweat holds me and shaking
grips me all, greener than grass
I am and dead – or almost
I seem to me.
Anne Carson